My Bird! [Raven][Cervius]

Raven luisterde in stilte. Bij Cervius bleven ze bij de grens, maar bij hem probeerde ze verder binnen te dringen! Raven gromde kort, maar instemmend bij zijn woorden over de regels uit leggen. 'Breek me de bek niet open dat heb ik met de New borns.' zei Raven even nors en nam nog een slokje. Zijn ogen gloeide even op, maar doofte daarna weer. Toen de kaart binnen kwam grinnikte hij even bij het zien van de demon die het zo te zien flink heet had. Het was gewoon grappig om te zien. De kaart verried veel vooral alles over hun gebieden, maar die van de engelen was prakties leeg. 'Hm... Het is jammer dat we daar nog niks nuttigs uit hebben weten te krijgen! De engelen voelen net als de heksen gelijk of iemand in hun gebied is. Al krijgen de dames het meer door via de natuur.' zei Raven en wees richting het engelen gebied. Het was strond vervelend, maar zelfs de oudere vampiers kregen daar weinig info uit. 'Ik heb wet door gekregen dat hier de waterval moet zijn...' Raven mat even de afstand in gedachten en liep even om, om bij het engel gebied te komen en wees daarna zonder de kaart aan te raken.

Toen Raven over de Newborns begon moest Cervius breed grijnzen. Dat de jonge Vampieren veel kopzorg kosten wist Cervius maar al te goed. Toen de kaart voor hen uit gerold was luisterde Cervius rustig naar wat de Vampier te zeggen had 'Dat is fijn om te weten, dan zal ik dat later aan de kaart toe voegen. zei Cervius toen Raven om was gelopen en de plek aan wees waar de Waterval moest zijn. Nadenkend wreef Cervius over zijn kin. De kaart was bij dat gebied erg leeg. Als ze de oorlog wilden vorderen moesten ze weten waar hun vijanden precies verbleven, en zo misschien ook de steen van Tyrion 'Zoek Jenks, ik moet hem spreken. Meteen.' sprak Cervius scherp tegen de andere aanwezigen in de kamer, die gelijk op zoek gingen naar de kleine Imp in het enorme kasteel. Wat de Imp aan het doen was zou Cervius niet verwachten, maar Imp's waren erg eigenwijs en onvoorspelbaar, en zijn motto was dan ook; vertrouw nooit een Imp. Intussen nam Cervius nog een stuk van de kip 'Weetje Raven, een poos geleden ben ik naar het bos van de Heksen gegaan. Er staat een huisje, waar vroeger een jager woonde. Daar kwam ik Selena tegen.. Ze..' even wilde Cervius vertellen over de band die hij om zijn nek had, verborgen achter zijn hoge kraag. De magische band, die zei alleen zou kunnen verwijderen. Toch wist Cervius, dat moest gewoon, dat er nog een weg moest zijn om het ding af te krijgen. Het maakte hem niet eens zo veel zorgen dat ze hem aan kon roepen wanneer ze maar wilde, maar het probleem was dat als zij zou sterven, Cervius hetzelfde lot zou ondergaan. De dood stuitte Cervius tegen de borst. Natuurlijk was het beter dan door een fataal schot van een Sterrenschot te worden geraakt, waarbij hij niet naar de Hel terug zou keren maar op zou lossen alsof hij nooit had bestaan. Het leven op Akaenas was hem veel te waardevol. Misschien omdat het onder de Demonen dan een chaos zou worden, maar ook omdat er nog iets miste in zijn leven. Alsof het niet compleet was. Even zuchtte Cervius, besluitend het niet te vertellen, en gooide het over een andere boeg 'Het lijkt wel alsof die bomen daar leven.. Het aan lijkt te worden gestuurd door een energie. Toen ik daar kwam leken de bomen mijn aanwezigheid te voelen waar de natuur op reageerde, alsof het stopte met ademen..' vertelde Cervius vervolgens. 'Misschien dat ik een plan heb om ook daar wat meer over te weten te komen. Maar het is daar inderdaad zo dat het lijkt alsof ze weten wie daar in de buurt komt, alsof de bomen dat vertellen.. Er moet een bron zijn..' sprak Cervius zachtjes, in diepe gedachten vervallend. Toen hij even later zijn glas Vroel leeg had wenkte hij een bediende dichterbij die even daarvoor de ruimte in was gelopen, paraat staand om hen van dienst te zijn, en het glas van Cervius aan vulde, en die van Raven met nog wat Engelen bloed.

Terwijl de twee leiders aan het praten waren sloop Jenks door de gang heen, waar hij uiteindelijk naar een muur liep en er tegen aan begon te drukken. 'Misschien de beste, maar helaas niet de sterkste' mopperde Jenks, die boos met zijn kleine staart zwiepte en meer duwde tot de tegel uiteindelijk mee gaf en de muur in schoof. De stenen daarnaast gingen ook naar achter, en schoven opzij zodat er een kleine doorgang kwam naar een donkere ruimte, alsof het uit magie bestond, wat in enige zin ook klopte. 'Kom, snel..' zei Jenks. Toen ze binnen waren schoven de stenen achter hen dicht. De lucht was muf, en de ruimte stoffig 'Hier werden vr..-' begon Jenks toen hij wat wilde vertellen over de ruimte, maar zweeg toen hij zijn naam aan de andere kant van de muur hoorde 'Snel snel, kom. Ze zoeken naar me en kan dus niet te lang weg blijven.. Je moet hier straks ook weer door als je er uit gaat, maar zorg dat niemand je snapt. De illusie van jou in je kamer zal verdwijnen zodra je het aan raakt.' vervolgde hij haastig, en schuifelde vooruit, de uiteinde van zijn staart op laten lichtend zodat ze een beetje konden zien waar ze heen gingen. Een kier tussen twee stenen bood hen aanblik op de zaal waar Raven en Cervius verbleven. De ruimte was boven ze zaal gebouwd, maar slechts weinig wisten er van af. De ruimte was voor hen die het wel kenden in de vergetelheid geraakt.

Cassandra hoorde hoe de leiders spraken en hoewel ze maar al te graag bleef staan wist ze dat dat niet zo veilig was! Dus ze volgde gewoon Jenks tot ze bij een muur kwamen, nieuwsgierig keek ze hoe hij er in begon te drukken. 'Misschien de beste, maar helaas niet de sterkste' mopperde Jenks, die boos met zijn kleine staart zwiepte en meer duwde tot de tegel uiteindelijk mee gaf en de muur in schoof. Ze keek bewonderend toe hoe de stenen aan de kant gingen, het leek net magie! Echt prachtig! 'Kom, snel..' zei Jenks. Cassandra schoot snel achter Jenks naar binnen en hoorde hoe de stenen weer terug op hun plek gingen staan. Cassandra spitste haar oren en probeerde zo rustig mogelijk te ademen om zich niet te ergeren aan de muffe stank. 'Hier werden vr..-' begon Jenks toen hij wat wilde vertellen over de ruimte, maar zijn naam werd genoemd wat betekende dat ze naar hem zouden zoeken! Snel snel, kom. Ze zoeken naar me en kan dus niet te lang weg blijven.. Je moet hier straks ook weer door als je er uit gaat, maar zorg dat niemand je snapt. De illusie van jou in je kamer zal verdwijnen zodra je het aan raakt.' vervolgde hij haastig, en schuifelde vooruit, de uiteinde van zijn staart op laten lichtend zodat ze een beetje konden zien waar ze heen gingen. Cassandra knikte en zag de kier waar ze gemakkelijk ging zitten en dankbaar naar Jenks keek 'Bedankt!' Mimde ze met haar lippen zodat niemand hun zou horen, Jenks moest gauw weer weg en zelf kek ze nieuwsgierig naar haar broer en Raven. Cassandra luisterde geïnteresseerd naar hoe Cervius vertelde over de bos van de heksen..

Raven knikte bij de woorden dat Cervius het daar later zou invullen, maar keek geintereseerd toen hij over Selena begon. Het was een irritant mens niet meer dan een vervelende vlieg die even met wat spreuken gooide! Hun glazen werden bij gevult, maar Raven pakte zijn glas nog niet. 'Ik ben daar ook geweest, maar ik heb daar iets opgemerkt dat in geen van onze gebieden voorkomt. De natuur hier houd zich stil of ze hebben niet het besef zoals in het heksenbos? Heb jij het vreemde kloppende gevoel daar niet opgemerkt.' zei Raven en keek naar de plek die Cervius al had aangeduid. 'Eerst dacht ik dat ze versterking had gekregen van de andere heksen, maar na later onderzoek met Zania kwamen we er achter dat het de bomen zelf waren en als ik me niet vergis! Moet daar de boom des levens staan. We hebben een flink stuk omgelopen, want Selena heeft een schild om het bos laten zetten zodat ze meteen weten wie er hun bos betreed.' zei hij terwijl Raven even nadacht en naar het midden van het heksenbos wees. Het was onmiskenbaar en nog leeg. De boom was giganties, maar erg indrukwekkend om te zien.
;>

Toen Raven over het kloppende gevoel begon werd hij even vreemd aangekeken, maar toch schudde Cervius zijn hoofd bij wijze van nee. Van het boom des levends had hij wel gehoord, maar of deze ook echt bestond was bij hem altijd een vraag geweest. Bomen stonden altijd op één plek. Je hoorde ze niet en alleen als er wind was bewogen ze. Zijn ogen gleden naar de kaart terwijl Cervius nog een slok van de Vroel nam. De plek die Raven aanwees lag in het midden van het bos. Als ze werkelijk een schild om het gehele bos hadden gezet was het vrijwel onmogelijk voor een buitenstaander om er te komen. Toch, hoe graag Cervius het aan de ene kant ook wel graag wilde, vertelde hij niet over de band van Selena die hij om zijn nek droeg. Misschien dat Raven hem dan kon helpen, dacht Cervius eerst, maar zelf had Cervius al veel middelen in de strijd gegooid om het ding proberen af te krijgen. Inwendig moest Cervius zuchten toen hij er aan dacht. Misschien, hoe erg het hem ook tegen de borst stuitte, moest hij Shanaris om haar hulp vragen. Het was tenslotte een godin, en doe bezaten ook Magie. De rest van de vroel sloeg Cervius in één slok achterover 'Bedankt voor de informatie Raven. Als er nog meer nieuws is zie je me wel verschijnen. Ik ga eerst even bij mijn zusje kijken met een poging haar de regels nog eens goed in te prenten.' sprak Cervius kalm en stond op terwijl hij naar de deur liep. Natuurlijk wist hij niet dat ze niet in haar kamer was, maar een vreemd gevoel in zijn maag, zijn instinct, vertelde hem dat ze weer kattenkwaad uit haalde. Ze kon ook nooit lang ergens stil zitten.

'Ik ben daar ook geweest, maar ik heb daar iets opgemerkt dat in geen van onze gebieden voorkomt. De natuur hier houd zich stil of ze hebben niet het besef zoals in het heksenbos? Heb jij het vreemde kloppende gevoel daar niet opgemerkt.' Cassandra luisterde nieuwsgierig naar wat ie bleke te vertellen had...zou je daar echt zo een gevoel hebben of had ie iets te veel bloed gedronken die zuur was? 'Eerst dacht ik dat ze versterking had gekregen van de andere heksen, maar na later onderzoek met Zania kwamen we er achter dat het de bomen zelf waren en als ik me niet vergis! Moet daar de boom des levens staan. We hebben een flink stuk omgelopen, want Selena heeft een schild om het bos laten zetten zodat ze meteen weten wie er hun bos betreed.' Dit werd dus nog interessanter...hmm..Ze keek lang naar de vampier tot ze hoorde dat Cervius weer begon te spreken. 'Bedankt voor de informatie Raven. Als er nog meer nieuws is zie je me wel verschijnen. Ik ga eerst even bij mijn zusje kijken met een poging haar de regels nog eens goed in te prenten.' sprak Cervius kalm en stond op terwijl hij naar de deur liep. Snel stond Cassandra ook op en liep naar haar eigen uitgang. Ze zou een paar geheime gangen moeten gebruiken en haar snelheid om Cervius in te halen. Snel glipte ze door de uitgang. Daarna gebruikte ze haar snelheid en haar oogjes in haar schedel begonnen te gloeien. Ze rende zo snel ze kon via geheime gangen naar haar kamer. Cassandra schoof wat stenen weg voor haar geheime ingang in haar kamer en kruipt naar binnen..pfoee..het word steeds krapper.. In de verte hoorde ze voetstappen. Ene korte sprint naar haar bed, en een perfecte landing op haar illusie.. Ja zo kwam ze op haar bed terecht, en blijkbaar lande ze op iets hards, want ze kwam hard terecht. Cassandra sloot snel haar ogen als of ze sliep...

flut..

Raven knikte bij de woorden van Cervius. Maar hij leek ergens mee te zitten wat hem kennelijk erg dwars zat! Raven kon het aan zijn hartslag voelen, maar vroeg er niet naar. Het waren zijn zaken niet ookal was Raven erg nieuwschierig naar de uitleg van het probleem van Cervius? Zijn blik werd even nieuwschierig, maar al snel veranderde dat en stond Raven op. 'Je kunt altijd langs komen met nieuws. Goed of slecht. We kunnen ons daar dan meteen op aanpassen!' zei Raven licht dwingend want he hij was toch ook een leider en hij had liever concurentie dan een vriend. Dus Cervius en Aylan scherp houden was een sport voor hem geworden, een amusante sport die Raven soms iets wat overdreef! Maar daar hielt hij nu juist van... of zo had Shanaris hem gemaakt door haar gemanipuleer!!! Raven wachten niet op zijn antwoord en liep naar buiten. De gang op die naar buiten leiden. Er waren best veel kruizingen, maar gelukkig had hij een goed geheugen! Zachte voetstappen vulde de gang nauwelijks, maar 1 zekere demoontje voelde Raven zeer goed. Kennelijk was Cassandra weer eens ontdeugend geweest en bij het verlaten van zijn kasteel glimlachte Raven zachtjes. De kleine bengel was echt een super spion en wist toch snel snel op de plaatst van bestemming te komen, maar of ze het gehaalt had? Niet dat het hem nog langer aan ging. Nu moest Raven weer terug om ook zijn kaart bij te schrijven. Het was noodzakelijk dat ding up to date te houden anders liep hij wel erg achter, want zijn kennis making met Selena had niet vruchteloos geweest. Raven liep het gebergte af over een soort rotspad die aardig rommelig was aangelegd, maar goed ze leefde en niets was minder waar. Niet gek ook als je demonen had die er als rotsblokken uit zagen om de boel voor de gek te houden! Raven liep door en paseerde nog menig demon voor Raven in zijn eigen stille gebied was en elke vorm van magie nog andere krachten te bespeuren waren, want alle vampiers zaten nu in het kasteel. Ook Raven liep naar het kasteel toe en begroeten paar die net gegeten hadden en glimlachte zacht voor wie nog met zijn prooi bezig was. Rustig liep Raven tussen hen door, maar vond het vreemd 1 gevoel niet te kunnen plaatsten? Waarom voelde hij zich ineens niet meer thuis hier? Waarom kreeg Raven het gevoel dat er iets niet klopte? Waarom? Wat was er loos met hem? Waarom kon hij het gevoel van die doodse stilte ineens niet meer verdragen? Kwam het doordat de bomen hier niet leefde zoals bij Selena? Kwam het doordat hij het leven miste... Nee vast niet! Het was veelste fijn om vampier te zijn! Maar toch terwijl hij naar zijn vertrekken liep voelde Raven zich misplaatst hier! Niemand zei iets nog reageerde ze echt op zijn komst hier dan enkel een stille knikkende begroeting. Raven opende de deur en sloot die weer achter zich terwijl zijn blik zoekend naar een oplossing door zijn kamer gleden. Maar hij vond niets. Maddelin kwam weer in zijn geestesoog naar voren. Ze was een lieve meid die veel op haar moeder, maar vooral veel op haar tante en zijn geliefde Maia leek. Oude woorden van Maia drongen zich aan hem op. 'Ik hou van je tot in den eeuwigheid! Mocht ik ooit sterven zal ik over je waken.' het waren loze woorden geweest. Zo dacht hij, maar in feiten had ze hem steeds bij gestaan. Hoewel Maia Raven niet altijd in de goede richting sturen kon... Raven liep naar de kaart en rolde die uit. Verzwaarde de punten met boeken zodat de kaart zichzelf niet kon oprollen en pakte inkt en een pen om de missende stukken in te tekenen. Weer een herinnering aan Maia kwam omhoog en Raven stopte midden in zijn beweging. Gelukkig hing de pen boven de inktpot, want het inkt droop weer terug in de pot. Raven schudden zijn hoofd toen de herinnering weer weg was en ging door met waar hij aan begonnen was. Zo werkte Raven nog even door tot alles klaar was en plofte in de stoel neer met de pen nog in zijn hand. Waarom voelde dit niet goed? Raven schudden zijn hoofd en moest even een luchtje scheppen en kwam zo een engel tegen en niet zomaar eentje! Nee deze engel zou zijn hele leven overhoop smijten, hem wakker schudden en laten zien wat voor egoischtiese zak hij wel niet was geworden!!!