My Bird! [Raven][Cervius]

Met ene klein vogeltje in haar handen die nog half leefde liep de kleine Cassandra naar beneden. Haar lichtbruine ogen twinkelde van plezier en ondeugendheid. Ze was weer door haar geheime deur naar buiten gegaan en liep nu met haar prooi in haar handen naar beneden om wat wezens te leren kennen. Haar scherpe tandjes gleden met gemak door het vlees als of het boter was en ze nam met plezier een hap en begon te kauwen, als demon zijnde kon ze alles verteren behalve groenten…Bah wat had je ook aan dat groen spul? Het was niet eens lekker en Cassandra begreep echt niet wat de andere wezens er in vonden, plus dat vlees veel meer energie gaf van dat groene gebeuren. Het vlees dat in het vogeltje zat stroomde naar buiten over haar kleine armpjes. Cassie voelde hoe haar schedel masker naar beneden gleed van haar hoofd en duwde die terug met haar handje waardoor haar schedel ook onder bloed kwam te zitten. Van uit haar ooghoek zag Cassie iets wegflitsen en draaide zich er naar toe. Met haar grote nieuwsgierige ogen zocht ze naar de oorzaak van de flits maar vond die niet. Weer een flits, en weer draaide Cassie zich om en weer niks, ze probeerde geërgerd te grommen maar het wou niet echt lukken. Het was puur toeval dat ze ene paar steentjes hoorde rollen en zich met ene ruk omdraaide en naar een lange jongen keek met rode ogen. Een valse grijns sierde zijn gezicht en Cassandra pakte haar vogeltje vast met haar tanden en keek uitdagend en balde haar vuisten terwijl ze door het vogeltje heen zei: ‘kwom maaw op vawpiew! Iw ben niet bang!’ Plotseling stond er een jonge dame naast de vampier en die keek haar glimlachend aan, maar er klopte iets niet met die glimlach. ‘Wat is het toch een schatje, vind je niet George?’ vroeg ze met een raar accent die Cassandra niet kende. ‘Hoe zou haar bloed wel niet smaken? Ik denk vers en jong’ beantwoorde de jongen en Cassandra voelde hoe iemand har vastgreep aan haar kraag en optilde, ze begon heftig te spartelen maar diegene hield haar goed vast ‘Dat kun je alleen weten als je het probeert!’ Zei iemand achter haar en ze begon nog heftiger te spartelen maar liet haar vogel niet los, het was haar voedsel en ze zal het niet laten vallen!

Voor Raven, Cervius en me

(Sorry voor het onophoud ik was druk in mijn moestuintje.)

De Dagen sleepte zich voort en soms kon dat voor een wezen die eeuwig leven kon zonder dat die op een speciale manier gedood zou worden erg saai zijn. Hoewel Raven een fijne neus had om goed bloed op te sporen en van een fijn gerijpt soort zoals een mens een goede fijne kwaliteit in wijnen vinden kon. Ze is van menselijke komaf en geen familie hier plus dat ze van buiten af kwam. Dus konden de heksen niet gaan zeuren nog Aylan die zich ermee bemoeien kon. Ze was ook nog niet eens blank en had een lekker Afrikaanskleurtje. Zania Zambezy was niet alleen heks, maar ook nog eens een echte Vodoo Queen. Ze had Raven een paar dagen geleden ontmoet en gelijk was ze dol enthousiast om gebeten te worden door een vampier. Raven liet deze kans natuurlijk niet glippen en bood haar een verblijf aan in het kasteel van de vampiers. Zania was gelukkig en deed ook vaak veel aan necromancing wat verboden was in vele landen, maar ze deed er vaak alleen maar goed mee. Ook geloofde Zania niet in goden, ze geloofde enkel wat ze bewijzen kon anders geloofde ze er niet in. Raven was rustig aan het wandelen samen met Zania naast zich die van het natuurlijke schoon genood tot Raven ineens stemmen hoorde toen ze langs de vulkaan liepen. ‘kwom maaw op vawpiew! Iw ben niet bang!’ Plotseling stond er een jonge dame naast de vampier en die keek haar glimlachend aan, maar er klopte iets niet met die glimlach. ‘Wat is het toch een schatje, vind je niet George?’ vroeg ze met een raar accent die Cassandra niet kende. ‘Hoe zou haar bloed wel niet smaken? Ik denk vers en jong’ beantwoorde de jongen en Cassandra voelde hoe iemand har vastgreep aan haar kraag en optilde, ze begon heftig te spartelen maar diegene hield haar goed vast ‘Dat kun je alleen weten als je het probeert!’ Zei iemand achter haar en ze begon nog heftiger te spartelen maar liet haar vogel niet los, het was haar voedsel en ze zal het niet laten vallen!
Rustig liepen ze er samen heen en Raven keek geamuseert toe en zag hier zijn volgende amusement slachtoffers al staan rond een kleine demon die ze wilde gaan bijten. 'Als jullie van binnenuit willen verbranden tot as zou ik je niet tegen houden?' zei Raven rustig licht waarschuwend en liep vanuit de schaduwen van de vulkaan richting het groepje. Raven had zijn pokerface opgezet en liet geen enkele emotie in zijn gezicht verschijnen. 'Ik dacht toch dat iedereen wel wist dat demonen vuur in hun aderen hebben vloeien waardoor wij vampiers hun bloed niet kunnen drinken. Je zult als een kaars op branden met vlammen die overal uit je lichaam slaan.' zei hij nu ernstiger en Zania kwam naast hem staan en keek net zo ernstig richting het groepje die nog steeds om het demontje stonden die een prooi tussen haar kaken geklemt hielt. Dit was zo grappig! Natuurlijk konden ze demonen bloed wel drinken, maar als Cervius erachter komen zou had hij weer problemen met hem en Aylan was toch vaak redelijker in een gesprek dan Cervius als het om zijn onderdanen ging???

Met zijn armen op de leuning van het balkon geleund staarde Cervius uit over het gebergte waar de opkomende zon over uit priemde. De kille wind gleed langs zijn haren, en deed de gordijnen achter hem opbollen alsof het een eigen leven leidde. In gedachten en met zijn armen over elkaar liep hij zijn kamer weer in, waar het vuur in de haard van de avond ervoor nog na smeulde. Terwijl hij een blouse aantrok over zijn ontblote bovenlijf klopte er iemand op zijn deur 'Binnen!' zei Cervius bars, waarna de deur werd geopend door een vrouwelijke Demon, die Cervius herkende als een oppas van Cassandra. Haar donkerrode ogen stonden bezorgd. 'Wat is er, is er iets met mijn zusje?' Cervius zijn stem klonk niet meer zo bars, maar licht geïrriteerd. 'Cassandra is weg.. Ze is ook niet bij de poorten gezien..' zei ze zacht, bang voor een woede-uitbarsting, maar de kleine Demon stond er de laatste tijd om bekend te 'verdwijnen' en dus werd het maar eens hoogtijd haar duidelijk te maken dat ze nog niet klaar was voor de buitenwereld. Als een Engel haar vond zou het nog wel eens slecht voor haar af kunnen lopen, helemaal als ze wisten wie Cassandra was. 'Wát had ik nou gezegd! Hou haar in de gaten! Heb je het hele kasteel al doorzocht?' snauwde Cervius, waarbij de Demon iets in elkaar kromp, maar knikte. Met een zucht gebaarde Cervius de Demon hem voor te gaan, waarna hij achter haar aan liep naar de kamer van Cassandra, die zoals gewoonlijk een behoorlijke bende was. Er was geen spoor te bekennen, maar de geur van Cassandra was nog vers. Toen hij in zijn Demonen gedaante veranderde begon hij te zoeken naar sporen, maar die liepen kriskras door elkaar, dus besloot Cervius buiten te beginnen. De wachters bij de grote hoofddeuren rechtten hun rug wanneer Cervius langs liep. Ondanks dat ze vaak werden aangeduid als een ongeorganiseerde bende bewees hun respect en discipline het tegendeel. Ja, leed en chaos brengen was voor hen een groot vermaak, maar dat was voor hen hetzelfde als ademen en eten. Uiteindelijk, enkele tientallen meters verderop, pikte Cervius de geur van Cassandra opnieuw op. Ze was niet ver, ondanks dat ze haar krachten al behoorlijk goed onder de knie had en zich snel voort kon bewegen. Maar er waren nog andere sporen, deze roken niet zo zwavelachtig als die van een Demon, maar meer als.. Vampier.. Ondanks dat ze aan dezelfde kant stonden vertrouwde Cervius die bloedzuigers voor geen cent. Ze waren sluw, listig en snel. Als ze zijn zusje hadden gevonden zou het nog wel eens een een verkeerde wending kunnen krijgen, wat bevestigd werd toen hij een aantal gedaanten zag staan. Vanaf een rots zag hij dat er 3 Vampieren en een vrouw met een donkere huid om zijn zusje heen stonden, die op was getild aan haar kraag en spartelend los probeerde te komen. Een lage grom klonk diep uit Cervius zijn keel, waarna hij zich af zette en naar beneden zeilde, recht op de geschrokken Vampieren af. Ze waren echter te verrast door zijn plotselinge verschijning dat ze niet genoeg tijd hadden om uit zijn bereik te springen. De Vampier die Cassandra vast had werd omver gebeukt, waarna Cervius zijn poot op diens borstkas plaatste met zijn nagels dreigend uitgestoken. De andere Vampier, die toekeek, werd ruw weg gemept met een vleugel toen ze haar partner probeerde te helpen, en kwam tegen een rots aan waar ze versuft onderuit zakte. De Vampier onder hem probeerde Cervius zijn klauw van zich af te duwen, maar staakte al snel toen deze zijn nagels in diens vlees dreef. Beschermend een van zijn vleugels over Cassandra heen vouwend richtte Cervius zich tot de andere twee personen, de donkere vrouw, en tot zijn verbazing, Raven! 'Sinds wanneer vergrijpt jouw soort zich aan Demonen, en dan ook nog eens aan kinderen, en dan nog wel aan mijn zusje!? Je moest een weten w..-' tierde hij kwaad, maar werd onderbroken toen de Vampier die zojuist nog half bewusteloos tegen een rots aan lag weer op hem af kwam. Zonder te twijfelen, en dan nog wel recht voor de neus van Raven, dreef Cervius een scherpe punt van zijn vrije vleugel in de maag van de aanstormende Vampier. Deze maakte een verstikt geluidje, en bleef slap aan zijn vleugel hangen. De vampier was misschien niet gedood, aangezien dit net zo lastig was als bij een Demon, maar hopelijk was het voldoende om duidelijk te maken dat ze het bloed van Demonen beter niet konden drinken! 'En jij, waarom ben je nou al weer weg gelopen? Is dat kasteel soms niet groot genoeg voor je?' gromde hij naar Cassandra, zijn rode ogen kwaad naar haar toe gericht, de vampier van zijn vleugel af smijtend.

Cassandra keek kwaad naar de vampiers om haar heen die dichter bij kwamen. Ze bleef wild spartelen zodat ze niet bij haar nek of een lichaams deel konden komen, haar ogen in haar schedel gaven ook licht waardoor ze nog sneller spartelde, wat wou ze toch graag haar demonen kant hebben! Dan had ze hun allang laten merken dat je met een demon niet moest spotten, al is ie nog zo klein. Met haar grote bruine ogen keek ze woedend naar de vampiers die alleen maar lachten als ze het zagen..Geen een greintje respect hadden deze wezens! 'Als jullie van binnenuit willen verbranden tot as zou ik je niet tegen houden?' Cassandra hield op met bewegen en keek naar naar de nieuwkomer, wat voor sprookjes vertelde die nou weer? Goed hun bloed was dik en donker maar daar hield het ook op, het was soms ook nog is best lekker..en dat sprak Cassandra uit ervaring. Sommige demonen vroegen zich ook af of ze niet stiekem van de vampiers af stamde maar...Het zat gewoon in haar familie om bijterig te zijn... Een nieuwsgierige glans kwam in Cassandra's ogen toen ze een donker vrouw naast de vampier zag staan...Wat zou ze voor ras zijn? Geen vampier toch? Maar voor ze kon vragen wat ze eigenlijk was voelde de ze de aanwezigheid van haar grote broer nog eerder dan ze hem zag of hoorde. Plotseling werd ze losgelaten en viel ze op de harde grond, haar vogeltje was ze kwijt geraakt en ze kon hem ook niet terug pakken omdat ze nu afgeschermd werd door de vleugel van Cervius. Cassandra hoorde hem spreken en wist dat hij aardig boos was op haar. 'Sinds wanneer vergrijpt jouw soort zich aan Demonen, en dan ook nog eens aan kinderen, en dan nog wel aan mijn zusje!? Je moest een weten w..-' Cassandra kromp even in elkaar bij zijn woedende woorden, het was maar goed dat niemand haar zag. Hoewel Cassandra gewend was dat ze werd uitgescholden, dat deed haar ook niks, maar de woede van haar grote broer kon ze in haar binnenste voelen. Cassandra sloot haar ogen en hoorde hoe een lang schep stuk van haar broers vleugel in het vlees boorde. 'En jij, waarom ben je nou al weer weg gelopen? Is dat kasteel soms niet groot genoeg voor je?' Cassandra opende haar grote bruine kijkers die bang stonden en keek recht in rode ogen en zocht naar antwoord... Ze kon niet zomaar zeggen dat ze het daar binnen zat werd..Ze moest een goede reden hebben. 'I-Ik begin clauwtwofobisch te wowden daaw binnen... En niemand wil ew spelen...Zelfs mijn oppas niet!' Zei ze met een jong bang stemmetje en ze zette ook nog is hele grote verdrietige ogen op...Ja Cassandra kon nog wat van het toneel spelen en het kwam haar ook nog is goed uit dat ze zo jong leek, hoewel sommige demonen zich verbazen hoe ze al die moeilijke woorden kent.

sorry ben geen grote poster :s

Raven zag hoe de vampiers op hem reageerde, maar dat deed hem niks. Toch waren ze zo eigenwijs om door te zetten. Hoewel het best vermakelijk was toch kwam er snel een einde aan hun poging. Cervius verspreiden het stel terwijl Raven k. Zania was wat onrustiger en vroeg Raven zacht of het niet erg was voor zijn soort om zo te vechten. Zeker toen een van de vampiers aan Cervius zijn klauw werd geregen. 'Maak je niet druk Zania. Ik had ze immers nog gewaarschuwt, maar als ze niet luisteren willen? Moeten ze het maar op de harde manier leren.' zei Raven hard genoeg zodat ook Cervius hem horen kon. De vrouwelijke vampier hielp haar kameraad omhoog en verdwenen al snel hoewel de vampier onder Cervius zich rustig hielt. 'Ik kan me indenken ander bloed dan die van mensen te drinken, maar ik zou persoonlijk niet voor een demon kiezen. Het is dat ze nog niet zo oud zijn om dat te begrijpen Cervius. Je zusje is vast net zo niduwschierig naar wat wel en niet haalbaar is in de wereld.' Zei Raven rustig, maar toonde geen enkele emotie dan amusement.

Toen Cassandra probeerde duidelijk te maken waarom ze was weggelopen en grote ogen op zette vernauwde hij zijn ogen even 'Dat is grote onzin, Cassandra. Ik houd je binnen omdat je dan niet voor dit soort chaos zorgt. Je bent gewoon nog niet klaar voor de buitenwereld, want je let niet op en bent veel te nieuwsgierig. Dat bewijst zich nu maar weer eens' snauwde Cervius nors, die even naar de Vampier onder zich keek die zich nu wel koest hield. Met een zachte grom trok Cervius zijn nagels terug, en tilde zijn poot op, waarna de Vampier zich onder hem weg haastte. Even stopte de Vampier om diens metgezel mee te nemen, die diens handen op de wond hield gedrukt. Na de twee Vampiers na te hebben gekeken gromde hij nog even. Waarom moest zijn kleine zusje nou zo ongehoorzaam zijn? Hun ouders waren nog in de hel, en Cassandra was stiekem meegekomen door de Portal, dus had Cervius zijn taak om voor haar te zorgen op zich genomen. Toch had hij het vaak druk met zijn bezigheden als leider, waardoor hij genoodzaakt was oppassers op haar te laten letten. Toch kon hij wel begrijpen dat het geen pretje voor Cassandra was, want vrijwel alle Demonen waren volwassen, op de jongere Demonen die in dit universum waren geboren na. 'Het maakt me geen zier uit wat voor bloed je soort drinkt, Raven. De volgende keer zal het slechter voor hen af lopen.' waarschuwde Cervius, die in zijn menselijke gedaante veranderde zodat hij wat beter kon praten. Zijn felle ogen, getinte huid en brede schouders maakten hem zeker niet onaantrekkelijk. Toch negeerde hij de verraste blik van de donkere vrouw, want nu stond er een rustige jonge man in plaats van een kwade grote zwart-rode wolf met vleugels. 'Ik hoop dat de boodschap duidelijk is geweest..' sprak Cervius kalm, die zijn zusje aan haar hand beet pakte om haar niet weer uit het oog te verliezen zodra hij zich om draaide.

'Maak je niet druk Zania. Ik had ze immers nog gewaarschuwt, maar als ze niet luisteren willen? Moeten ze het maar op de harde manier leren.' zei de vampier die niet aangevallen was.... Hij stond daar veel te rustig naar haar zin, van haar mocht ie ook wel even aan stukken gescheurd worden of wat dan ook. Maar ze kon niet iets tegen die vampier zeggen want Haar grote broer richten zijn woorden tot haar. 'Dat is grote onzin, Cassandra. Ik houd je binnen omdat je dan niet voor dit soort chaos zorgt. Je bent gewoon nog niet klaar voor de buitenwereld, want je let niet op en bent veel te nieuwsgierig. Dat bewijst zich nu maar weer eens' snauwde Cervius nors, Een grom steeg uit haar mond en ze keek boos naar haar broer 'Oh en wannew ben ik ew dan klaaw voow? Als ik 51 ben?' Kwam boos uit haar mond en ze keek even naar de vampiers die wegkropen, lafaards, een klein meisje wel aanvallen maar na een paar klappen van haar broer weg rennen ze met hun staarten tussen hun poten weg... 'Ik kan me indenken ander bloed dan die van mensen te drinken, maar ik zou persoonlijk niet voor een demon kiezen. Het is dat ze nog niet zo oud zijn om dat te begrijpen Cervius. Je zusje is vast net zo nieuwsgierig naar wat wel en niet haalbaar is in de wereld.' Zei de vampier en ergens had hij nog is gelijk in! Ze was nieuwsgierig naar wat er wel niet was in de grote wereld. Cassandra keek toe hoe haar broer zijn menselijke uiterlijk nam en zag van die donkere vrouw verbazende blikken, er was niet veel bijzonders aan haar broer. 'Staaw niet zo naaw hem.' Zei ze zachtjes en sissend richting die vrouw. 'Het maakt me geen zier uit wat voor bloed je soort drinkt, Raven. De volgende keer zal het slechter voor hen af lopen.' waarschuwde Cervius, Cassandra  keek naar haar broer 'je mocht hem nu wel slechtew laten aflopen.' Mompelde ze zachtjes. 'Ik hoop dat de boodschap duidelijk is geweest..' sprak Cervius kalm, Cassandra voelde hoe haar hand werd vast gepakt en keek naar haar grote broer, moest het nou echt zo erg? Dit was gewoon gênant. 'Chewwie..Moet dat echt?' vroeg ze zachtjes en smekend naar haar broer en duwde even haar masker naar achter die weer eens voor haar ogen was gezakt. Zelfs in de kasteel behandelde haar grote broer haar soms als een klein kind! Dit was gewoon vreselijk vervelend want ze kon prima voor zich zelf zorgen, kijk dat haar broer dat gewoon niet zag..Dat was zijn probleem maar ook de hare omdat ze dan als een klein meisje werd behandelt. Cassandra wenste vurig dat ze nu al haar demonen gedaante had zodat ze haar broer kon bewijzen dat ze niet zo klein en hulpeloos was.

Raven keek rustig toe en zag hoe Zania verbaasd reageerde hij Cervius toen hij terug veranderde. Ik weet hoe je dan handelen zouCervius, maar als het de jongelingen zijn die zo handelen moeten ze het maar op de harde manier leren. In het kasteel krijgen ze ook te horen wat ze wel kunnen aanvallen en waaat niet dus als ze het als nog willen proberen buiten waarschuwingen om is dat hun probleem. Het enigste wat ik doen kan is ze het beter inprenten dat is alles.' zei Raven rustig en hoorde hoe het zusje van Cervius reageerde op het handje vast houden. Het was zo hylaries dat Raven zijn lachen niet in kon houden. 'Dat gebueurd ook bij andere kleintjes dus wen en maar aan.' grinnikte Raven en hij zag hoe Zania geintreseert naar beide Demonen keek.

Waarom luisterde Cassandra nou niet? Waarom zag ze niet in dat het alleen maar problemen op leverde als ze weg liep? Ze was een makkelijk doelwit voor hen die kwaad wilden, en ondanks dat het soms misschien niet zo leek gaf Cervius veel om zijn kleine zusje. In tegenstelling tot veel Demonen kinderen, die behoorlijk hard werden opgevoed, had Cassandra een prinsessen leventje. Misschien moest hij ook maar eens strenger tegenover haar zijn, en haar alles duidelijk maken, maar dat hoefde niet in het bijzijn van Raven, die het alleen maar amuseerde. Toch vond hij dat moeilijker dan tegenover andere wezens. Inwendig zuchtend keek hij even streng omlaag toen Cassandra zeurde. Maar toen Raven echter met zijn flauwe opmerking kwam richtte hij die blik naar Raven. Geen enkele Demon hield ervan gekleineerd te worden, en vooral Cassandra niet omdat ze toch al klein was voor haar leeftijd. Dat was ook een reden dat Cervius bezorgd was. Even wou hij de vampieren leider een snerende opmerking toewerpen, maar toch besloot Cervius het op een andere manier aan te pakken. Hij had geen zin in nog meer gedoe 'Kom kom Raven, we zijn allemaal ooit jong geweest..'' sprak Cervius voor Cassandra iets kon zeggen. Ondanks dat Cassandra klein was voor haar leeftijd had ze toch al wat krachten onder de knie, maar tegen een Vampier kon ze nog niet veel beginnen. Al stonden de Vampieren en Demonen aan dezelfde kant en geloofden sommigen misschien dat ze aan elkaar verwant waren, vertrouwde Cervius hen voor geen cent.

(Sorry dat het even duurde. Geen idee waarom het laatste stukje ineens kleine lettertjes heeft trouwens O_o)

Cassandra zag de strenge blik van haar broer en keek hem smekend terug, moest ie haar nou echt zo vernederen bij het bijzijn van Raven? Ze hield echt heel veel van haar broer en kon er ook niet zonder al beweerde ze soms van wel. Ze had haar ouders al heel jong verloren door dat ze stiekem in de reistas van haar broer was gekropen. Goed ze mocht ook niet zeuren over haar leefstijl want die was best fijn want de andere soortgenootjes die ouderwaren dan zij werden een stuk harder aangepakt dan zij. Met hun vergelijkend had ze een luizen leventje. Maar die Raven...hij was vreselijk, er hing een sfeer om hem heen was zo kakkerig..bah...Cassandra had zin om Raven eens goed te bijten en hem niet los te laten. Zo hardt te bijten dat ie gaat smeken, dat ie voor har broer op zijn knieën gaat en zich verontschuldigt voor wat ie had gezegd. Het klonk als een perfect plan in haar oren maar ze hield zich in. 'Dat gebueurd ook bij andere kleintjes dus wen en maar aan.' grinnikt Raven en Cassandra verstijfde toen die woorden haar oren bereikte. De ogen in haar oogkassen van har schedel die op haar kop zat begonnen te gloeien. Ze draaide zich met een ruk om en keek kwaad naar Raven. Cassandra voelde hoe haar huid tintelde en ze voelde een paar keer het bewegen, Cas merkte het wel vaker op als ze boos was, en de laatste tijd werd het steeds erger. 'Kom kom Raven, we zijn allemaal ooit jong geweest..'' sprak Cervius voor Cassandra iets kon zeggen. Cassandra nam zijn rustige energie in zich op als een spons en bekeek de leider. Daarna maakte ze zich los van haar broers greep en liep met kleine maar kalme stappen naar de albino vampier. en keek omhoog met haar lichtbruine ogen. met boze blik maar er zat ook wel iets wijs er tussen. 'Dus u denk, kind van Lilith, dat u een stuk slimmew bent omdat u zo gwoot bent? Denkt u dat ik bijna geen hewsens heb net zo als een kleutew?' Ze keek hem strak aan, nee nu was Cassandra boos maar kalm boos en dat kon soms nog erger zijn en hoewel ze klein was, was ze soms nog slimmer dan andere demonen, kwam door dat ze veel boeken van haar oppasser moest lezen, hoewel het niet vaak voorkwam dat demonen leerde lezen had Cassandra het gauw onder knie gehad maar dan nog at ze boeken veel liever dan ze ze las, maar ze had wel de geschiedenis van de hel gelezen een keertje, toevallig kwam een keertje iets langs over Lilith, eigenlijk de eerste vrouw van Adam maar die misdroeg zich waardoor zij werd gestraft en een onsterfelijke wezen werd of ook wel: een vampier. 'Ik wil niet veel zeggen maaw uw moet mij niet onderschatten en de volgende keer zal ik niet zo kalm reagewen. ' was haar laatste zin voor ze zich omdraaide en terug naar haar broer liep met een opgeheven kin en pakte haar broers hand vast 'wij gaan.'

Cassandra verstijfde toen die woorden haar oren bereikte. De ogen in haar oogkassen van har schedel die op haar kop zat begonnen te gloeien. Ze draaide zich met een ruk om en keek kwaad naar Raven. Cassandra voelde hoe haar huid tintelde en ze voelde een paar keer het bewegen, Cas merkte het wel vaker op als ze boos was, en de laatste tijd werd het steeds erger.  'Kom kom Raven, we zijn allemaal ooit jong geweest..'' sprak Cervius voor Cassandra iets kon zeggen. Raven voelde een lichte steek in zijn binneste, maar hielt zich in. Het was een lichte vlaag, maar oude herinneringen van voor zijn tijd als vampier kwamen op zetten en gelukkig kon hij ze net op tijd onderdrukken... Cassandra nam zijn rustige energie in zich op als een spons en bekeek de leider. Daarna maakte ze zich los van haar broers greep en liep met kleine maar kalme stappen naar de albino vampier. en keek omhoog met haar lichtbruine ogen. met boze blik maar er zat ook wel iets wijs er tussen. 'Dus u denk, kind van Lilith, dat u een stuk slimmew bent omdat u zo gwoot bent? Denkt u dat ik bijna geen hewsens heb net zo als een kleutew?' Ze keek hem strak aan, nee nu was Cassandra boos maar kalm boos en dat kon soms nog erger zijn en hoewel ze klein was, was ze soms nog slimmer dan andere demonen, kwam door dat ze veel boeken van haar oppasser moest lezen, hoewel het niet vaak voorkwam dat demonen leerde lezen had Cassandra het gauw onder knie gehad maar dan nog at ze boeken veel liever dan ze ze las, maar ze had wel de geschiedenis van de hel gelezen een keertje, toevallig kwam een keertje iets langs over Lilith, eigenlijk de eerste vrouw van Adam maar die misdroeg zich waardoor zij werd gestraft en een onsterfelijke wezen werd of ook wel: een vampier. Raven kende de bijbel ook en van wat Casandra wist was hij geen afstammeling van die Lilith. 'Iedereen word groot dat heeft niks met slimheid te maken, maar ik heb ooit eens over haar gehoord. Maar ik ben geen directe afstammeling van Lilith. Er zijn meerdere manieren om een vampier te worden.' glimlachte Raven zacht en keek Casandra rustig, maar geamuseerd aan. Discuseren over de soort vampiers was altijd leuk en een gezellige bezigheid om de tijd te doden.  'Ik wil niet veel zeggen maaw uw moet mij niet onderschatten en de volgende keer zal ik niet zo kalm reagewen. ' was haar laatste zin voor ze zich omdraaide en terug naar haar broer liep met een opgeheven kin en pakte haar broers hand vast 'wij gaan.' 'Ik onderschat niemand Casandra het geen is dat ik nooit laat merken wat de andere van mij denken kan. Dat zul je ook eens moeten proberen. Kun je de reactie van andere eens zien hoe ze bedenken hoe de ander in elkaar steekt?' zijn toon bleef geamuseerd, maar bij zijn laatste zin klonk een niet latende plagende ondertoon die voor mensen moeilijk te vinden was, maar voor andere wezens vooral Weerwolven, Demonen en Engelen goed te horen was!

Toen Cassandra zich los had gemaakt uit Cervius zijn greep gromde hij zacht, maar liet Cassandra haar woordje doen. Met een grijns hoorde hij de woorden van zijn zusje tegen de Vampier. Het was best amusant om zo'n klein meisje boos te zien, helemaal tegen iemand die hoog boven haar uit torende. Toch was Cassandra niet snel klein te krijgen, wat hij best respecteerde, al vond hij het vervelend dat ze niet gewoon luisterde. Ook was ze slim doordat ze veel gelezen had, maar het interesseerde Cervius niet zo veel, dus kijk hij verveeld rond. Het verleden boeide hem nooit zo veel, al kon je er soms wel van leren. Toch zou Cervius wel eens wat meer van de bloedzuigers af willen weten, aangezien ze soms vol geheimen zaten 'Zullen we dit verder bespreken aan een goed diner? In het kasteel hebben we vast wel wat vers bloed voor je, Raven.' sprak Cervius met een strakke glimlach. Cassandra hoefde niet alles te horen, aangezien Cervius misschien ook nog met Raven over de situaties in het land wou spreken, dat niet goed was voor gevoelige kinder oortjes. Zeker niet voor Cassandra die gelijk overal met haar neus boven op dook. Het liefst had Cervius zijn vijanden zo snel mogelijk uit geroeid, maar dat moesten de clans van Shanaris wel samen doen.

Die Raven! Die Raven irriteerde haar vreselijk! het was dat haar broer er bij was en ze wou laten zien dat ze al wat groter was geworden en dat ze veel verantwoordelijkheid had. 'Iedereen word groot dat heeft niks met slimheid te maken, maar ik heb ooit eens over haar gehoord. Maar ik ben geen directe afstammeling van Lilith. Er zijn meerdere manieren om een vampier te worden.' glimlachte Raven zacht en keek Casandra rustig,  Cassandra bekeek de vampier 'Je bent een kind van Lilith, alle vampiews zijn  eigenlijk haaw kindewen, want zij is de gwote moedew.' Zegt ze kalm en wijselijk. Ze liep terug naar haar broer, nog even en ze zal haar beheersing echt verliezen!  'Ik onderschat niemand Casandra het geen is dat ik nooit laat merken wat de andere van mij denken kan. Dat zul je ook eens moeten proberen. Kun je de reactie van andere eens zien hoe ze bedenken hoe de ander in elkaar steekt?' zijn toon bleef geamuseerd,  Cassandra glimlachte plagend 'Jep, en zo bewijs je je mijn theowie Waven dat je een awwogante leidew die denk dat jij alles bent.' Het glipte uit haar mond voor ze het door had. Ze keek gauw naar haar broer en probeerde zijn reactie te peilen. 'Zullen we dit verder bespreken aan een goed diner? In het kasteel hebben we vast wel wat vers bloed voor je, Raven.' sprak Cervius met een strakke glimlach.  Ze keek met opgetrokken wenkbrauwen naar haar broer 'wacht wacht, jij wilt Dat ons Kasteel binnen laten? Ben je nog wel goed bij je hoofd?' Vroeg ze met grote ongelovige ogen. Dit kon haar broer toch niet menen?

sowwy voow haaw woowdjes, maaw kon het even niet laten xD

Casandra kon een grote tegenstander ooit zijn, wanneer ze ouder en haar krachten eenmaal onder controlle had! Raven keek Cervius rustig aan toen deze hem uitnodigte voor een Diner. Zoiets sloeg hij niet af, zelfs als het een valstrik zijn zou??? 'Zania ga terug en meldt Simon dat ik later terug kom.' zei Raven tegen de zwarte vrouw die knikte en vertrok. Raven was nergens bang voor, nouja misschien voor de Paladijnen… Zijn grootste angst om aan het kerkkruis vast gebonden te worden wist niemand anders dan Shanaris! Engelen waren dan geen paladijnen, maar ze streden voor hetzelfde geloof en voor dezelfde redenen. De reactie van Casandra was niet meer dan uiters vermakelijk. 'Het is maar goed dat je Cervius zusje bent, anders had ik je voor hofnar aan kunnen zien.' grinnikte Raven en keek even van Casandra naar Cervius. Het was niet kwaad bedoelt, maar meer om te plagen.
;>

Dit was niet te geloven! Nu begon Cassandra ook nog brutaal te worden tegen Raven. Het leek de vampier niet echt te deren, maar Cervius vond het on-respectvol. Als ze zo'n toon tegen haar broer aan sloeg had ze gelijk een draai om haar oren gekregen, maar ook nu kon Cervius het niet laten haar bij de nek te grijpen en even een waarschuwend kneepje te geven. Hij sloeg zijn zusje nooit, en alleen dit zou al een teken moeten zijn dat ze te ver was gegaan. Toch moest Cervius een lach verbijten toen Raven een opmerking maakte, waarbij Cervius Cassandra al in beelde dat Cassandra rond danste met een raar pakje aan en een muts op met belletjes. 'Heel amusant, Raven..' sprak Cervius, die toch even moest grijnzen. Toen de donkere vrouw weg was liet hij Cassandra los 'Volgt u mij..' zei Cervius, weer volledig beheerst, en liep naar het kasteel met Cassandra weer aan de hand, die hij nu goed vast hield. De torens waren vaag zichtbaar door de mist, die boven een paar bergen uit piekten. Het immense bouwwerk was voor hen die niet wisten waar het kasteel was bijna onmogelijk te vinden in de soms erg dikke mist. Ook waren er niet veel buitenstaanders die zich in dit gebied waagden, en hen die hier per ongeluk kwamen konden het niet na vertellen. Eenmaal bij het kasteel betrad Cervius de treden naar de open houten deuren van de ingang. Deze werd bewaakt door Zes wachters in pantsers, bedekt met zwarte mantels. Ze waren identiek aan elkaar. Hun huiden waren grijs, en hun lange haren en ogen spierwit. Ieder had een enorme zeis in de hand, die ze recht op haalden toen het Drietal passeerde. 'Cassandra, ga naar je kamer. Daar zul je wat te eten krijgen. Raven en ik moeten even iets bespreken.' bromde Cervius, en wierp haar een waarschuwende blik toe terwijl hij haar hand los liet en naar de grote zaal liep.

Die reactie van Raven viel haar, zwaar en zwaar tegen. Hij reageerde veel te kalm, ze had verwacht dat ie woest zou worden maar in plaats daarvan bleef ie rustig. Cassandra voelde plotseling een hand in haar nek en keek geschrokken naar haar broer, hij sloeg haar nooit en dit was zeker een teken dat ze iets te ver was gegaan. 'Het is maar goed dat je Cervius zusje bent, anders had ik je voor hofnar aan kunnen zien.' grinnikte Raven, Haar ogen werden groot toen ze de woorden van Raven hoorde, wat zei die! Okee die ging zeker er aan! Maar voor Cassandra zich kon los rukken Zijn hand lag nog steeds op haar nek en ze bleef rustig al gierde adrenaline en woede door haar heen en ze likte even haar tanden. 'Heel amusant, Raven..' sprak Cervius, die toch even moest grijnzen. Een grom steeg uit haar keel, hoe durfde haar eigen broer! Toen die donkere vrouw weg was voelde ze die hand weg gaan. 'Volgt u mij..' zei Cervius, weer volledig beheerst, Cassandra voelde Cervius haar hang goed vastpakte. Met een zucht begon ze te lopen. Het lopen leek wel eeuwig te duren, Ze liepen en liepen en liepen. Hoe lang kon het nog duren? Cassandra voelde zich opgelucht toen ze eindelijk bij het poort kwamen waar ze door het mist heen 6 wachters zag gaan, enge demonen waren het en ze wisten ook niet wat lol betekende. 'Cassandra, ga naar je kamer. Daar zul je wat te eten krijgen. Raven en ik moeten even iets bespreken.' bromde Cervius, Cassandra zag de waarschuwende blik en keek hem onschuldig aan en masseerde haar hand even nadat ie haar had losgelaten. 'Natuuwlijk Cewvius!' Zei ze met een grijns en rende richting haar eigen kamer. Maar toen ze uit zich was nam ze gauw een ander gang en nog een, en nog een. Uiteindelijk kwam ze bij een klein opening waar ze doorheen kroop. Weer een voordeel dat ze zo klein was, ze kon in de meeste kleine gaten, terwijl ze naar boven klom dacht ze diep na, over wat zou Cervius met die Raven spreken? Cassandra nam een afslag en kroop naar een paar gaten die naar uitkeken naar de grote zaal. Cassandra ging gemakkelijk liggen en wachten af...

Mist! Het was een van zijn favoriete voordelen bij de jacht. Raven zag hoe Cassandra naar hem keek en het amuseerde Raven ten zeerste dat ze zo fel reageerde. Hij had liever iemand die op zijn of haar hoede was dan dat hij bevriend met ze raakte. Toen Cervius zijn zusje terecht wees gingen ze niet veel later op weg naar het kasteel. Hij was in zijn mensenjaren al een goede sporenzoeker geweest dus de weg naar het kasteel van de demonen onthouden was dan ook niet zo moeilijk... Cassandra werd na de wachters voorbij gelopen te zijn naar haar kamer gestuurt. Het gebouw van de demonen leek groter dan zijn kasteel, maar daarvoor hadden hun meer verdiepingen ondergronds. Raven bekeek het kasteel met een rustige blik en een ontspannen houding. Hij had er niks aan om hier als een bonk zeenuwen rond te lopen! Het was interesant afgewerkt en de inrichting was ook formidabel. 'Je hebt vast geen engelbloed?' vroeg Raven terwijl hij Cervius volgde naar de zaal waar geen van hen nog wist dat die kleine nar verstopt zat...

Goed, Cassandra luisterde eens. Tenminste, dat dacht Cervius toen hij haar weg zag gaan in de richting van haar kamer. Wat hij niet wist was dat ze stiekem weer eens nieuwsgierig was, en hen af ging luisteren terwijl ze bij de zaal aan kwamen 'Nee, maar ik heb twee Engelen in de kerker. Misschien dat ik wat bloed van een van hen kan later aftappen.' sprak Cervius, die op zijn gebruikelijke plaats ging zitten aan de tafel, en gebaarde naar Raven ook plaats te nemen, terwijl hij een van zijn bediendes naar zich toe riep. De Demon leek op een mens, maar had een leeuw achtige staart, die door haar zwarte strakke jurk door kwam. Daarnaast had ze kleine hoorntjes tussen haar lange rode haren door steken. 'Tap een fles bloed af van de Engel die hier twee weken geleden is binnen gebracht. Neem voor mij een fles Vroel en een gebraden kip mee, Aela' droeg Cervius vriendelijk op, waarbij de Demon knikte en even nieuwsgierig naar Raven keek, maar weer niet zo lang dat het onbeleefd werd waarna ze weg trippelde. Hierna wenkte hij een wachter dichterbij, wiens uitrusting rinkelde terwijl hij naar hen toe marcheerde. 'Haal een kaart van Akaenas met een passer uit mijn kantoor alsjeblieft' sprak Cervius weer beleefd, waarna de wachter salueerde en richting de hoogste toren liep. Misschien was het wel een goede training voor hem met zijn pantser, aangezien de wachters alleen maar stil stonden. 'Dus.. Wat zijn de gang van zaken? Wat is er gebeurd daar beneden afgelopen maanden?' vroeg Cervius beleefd aan Raven.

Cassandra zocht nog steeds naar een goede lig houding. Ze meost heel goed liggen om hun gesprek met gemak te volgen. Ze gaapte even en zag hoe haar broer ging zitten op zijn normale plek. 'Nee, maar ik heb twee Engelen in de kerker. Misschien dat ik wat bloed van een van hen kan later aftappen.' sprak Cervius, Engelen? Waren hier Engelen? Hoezo wist zij daar niks van? Cassandra zag hoe 1 van de bediende binnen kwam en zuchte ongeduldig, wanneer begonnen ze nou met het echte bespreking? Ze wou dat ze eindelijk tot zaken zouden komen. 'Tap een fles bloed af van de Engel die hier twee weken geleden is binnen gebracht. Neem voor mij een fles Vroel en een gebraden kip mee, Aela' droeg Cervius vriendelijk op, Cassandra hield zich stil en keek toe hoe de demon verdween. Zou die jurk niet vervelend zijn? Die kon zich vast niet normaal bewegen in zo een ding. 'Haal een kaart van Akaenas met een passer uit mijn kantoor alsjeblieft' sprak Cervius weer beleefd, Kijk, als die wachter eindelijk zou komen zou het interessant worden. 'Dus.. Wat zijn de gang van zaken? Wat is er gebeurd daar beneden afgelopen maanden?' vroeg Cervius beleefd aan Raven. Cassandra gaapte weer even maar was alert toen ze een ander demon binnen zag komen. Cassandra slikte en begon voorzichtig achteruit gaan, De demon had de onderkant van een geit en de boven kant van een mens, zat hier en daar onder beet wonden. Cassandra probeerde nog wat sneller naar achter kruipen 'Meester Salix, Ik kan uw zusje nergens vinden..' Zei ze voorzichtig en bang, straks zou de leider weer woedend op haar woorden en 1 keer per dag was meer dan genoeg! Cassandra gebruikte haar kracht om wat sneller weg te zijn maar ene paar steentjes rolde naar buiten en vielen op het tafel onder haar. Cassandra verstarde hopend dat hij haar niet zou zien...

Ah twee engelen nog wel? Raven glimlachte zacht. Er waren de laatste tijd wat actievitieten van engelen in zijn gebied, maar hij had ze allemaal weg weten te krijgen. Helaas zonder zich van hun bloed te nuttigen tot nu toe dan! Cervius ging zitten en gebaarde dat Raven dat ook moest doen en hij ging tegenover Cervius zitten. Het was een indrukwekkende zaal, maar toch ergens ook weer groezelig en kaal. Dat was bij hem wel anders. Er hingen wandkleden en schilderijen van Shanaris en andere hoge heren waaroner eentje van hemzelve. Cervius vroeg om wat bloed af te tappen bij een van de engelen en laten een kaart te halen aan een wachter. Daarna vroeg Cervius wat er de afgelopen maanden gebeurd was. Er kwam een demon binnen en zei dat Cassandra niet te vinden was. Raven grijnsde toen hij een stukje steen op de tafel voor hem zag vallen en keek naar boven. 'Ik denk dat ik wel weet waar die kleine zich verborgen houd?' zei Raven Meer in zichzelf dan tegen Cervius anders had hij het ook vast gezien? Maar het was gewoon vermakelijk, maar toch wilde Raven niet wachten met de bespreking tussen hem en Cervius.'Wat er gebeurd is. De engelen zijn de laatste tijd actiever dan anders. Vooral lijkt het alsof ze door hun vliegkunsten door de wind meer deze kant op gedreven worden. Tenminste dat beweren ze. Volgensmij zijn ze opzoek naar Shanaris's steen. Ze zijn me te vaak in het gebied. Daar heb jij kennelijk ook last van anders heb je er geen twee in je kerkers zitten.' zei Raven rustig en boog wat naar voren en zetten zijn ellebogen op tafel en vouwde zijn vingers inelkaar en keek Cervius net over zijn gevouwen handen aan. Het was niet irritant, maar Raven had ze laten gaan op eentje na waar hij jacht op had gemaakt!

Net voor Raven kon antwoordden kwam een Demon binnen. Ze had de onderkant van een geit, maar de bovenkant was menselijk. Voor andere wezens zag ze er misschien hilarisch uit, maar Cervius kon niet bepaald lachen toen ze vertelde dat Cassandra niet in haar kamer zat. De spanning werd drukkender toen het even dodelijk stil bleef. De woorden van Raven hoorde Cervius al niet meer. Net toen Cervius een flinke preek wou geven zag hij wat steentjes en gruis omlaag rollen vanuit een opening hoog in de muur. Meteen wist Cervius dat Cassandra daar moest zitten, tenzij het een enorme rat was? 'Cassandra, ga onmiddellijk naar je kamer, of ik sléúr je er heen!' donderde zijn stem door de zaal. De Demon voor hem kromp angstig ineen toen Cervius zijn blik nijdig op haar wierp 'Zorg er voor dat ze nú wel naar haar kamer gaat.' siste hij dreigend, waarna hij zich weer omdraaide richting Raven, zijn gezicht weer emotieloos. 'Neem me niet kwalijk..' verontschuldigde Cervius zich voor de onderbreking. Nadat hij weer plaats nam kwam de bediende de zaal weer in gelopen. Nu was ze echter niet alleen, maar had nog een vrouwelijke Demon naast zich mee lopen die op twee druppels water op haar leek. De één had een fles heldere bloed bij zich, en de ander een donkere fles Vroel met een gebraden kip. Het eten werd neer gezet, en voor Cervius werd een glas Vroel ingeschonken, en voor Raven het bloed. De Demon boog expres flirterig dicht langs Raven heen, en raakte hem zacht over zijn schouder aan toen ze weer terug boog. Cervius liet het begaan, maar toen de twee op een afstandje gingen staan smoezen kon hij het niet laten even te grijnzen 'Dames, bedankt voor het eten en drinken. Jullie kunnen weer gaan' sprak hij vriendelijk. Ze keken hem even onschuldig aan, voor ze giechelend weg liepen. Intussen scheurde Cervius een poot van de kip af, waar hij zijn tanden in zette die met gemak door het vlees heen sneden. Hierna pakte hij zijn glas Vroel, en hief die richting Raven op 'Cheers..' zij hij, en nam een slok terwijl ze wachtten tot de kaart werd gebracht.

De zweet gleed naar beneden en ze slikte. Hoezo kon het geluk niet 1 keertje met haar mee staan? Hoezo moest ze perse weer ongeluk hebben en kon ze gewoon niet afluisteren wat er gezegd zou worden? 'Cassandra, ga onmiddellijk naar je kamer, of ik sléúr je er heen!' donderde zijn stem door de zaal. Cassandra kromp in elkaar en begon naar achter te kruipen. Ze moest hier uit voor haar oppasser haar zou komen halen. De woorden van Cervius waren nog duidelijk te horen. 'Zorg er voor dat ze nú wel naar haar kamer gaat.' siste hij dreigend, Cassandra slikte en hoorde de hoeven van de demon weergalmen. Ze kroop er uit en begon haar 'jurk' af te kloppen van het stof. Cassandra zag haar oppasser woedend op haar afkomen en Cassandra ontblote haar tanden ter waarschuwing. De demon trok zich er niks van aan en greep haar bij haar oor en begon haar naar haar kamer te slepen. Ze probeerde soms wat te bijten maar uiteindelijk gaf ze haar kans op en liep mee nar haar kamer waar ze er in werd gestopt, Voor ze er uit kon rennen deed de demon de deur dicht en Cassandra botste er tegen aan. Mopperend ging ze op haar bed zitten met haar armpjes over elkaar heen.

Hoe hilary's Cassandra was echt het soort demonen kind waar Raven een klein beetje van zichzelf in zag. Goed het was dan jaren geleden, maar toen hij nog kind was had hij ook steeds geprobeert bij zijn vaders vergaderingen te komen. Zachtjes glimlachte hij daarom en wachten tot Cervius weer klaar was. 'Ik mag me nog gelukkig prijzen enkel new born's op te leiden die 16 jaar en ouder zijn. Toch is het grappig dat Cassandra er moeite voor doet.' zei hij met een glimlach, terwijl twee demonen meiden aan kwamen gelopen. Hou je in, hou je in! Nee he? maar ze zijn zo lekker!!! Even voelde Raven haar aanraking en keek haar met een kleine verleidelijke blik aan, maar gromde van binnen. Hem ik weer! Cervius verontschuldigte zich en stuurde de bediendes weer weg die hadden staan giechelen. 'Cheers...' prooste Raven terug en hief het glas bloed voor hij een slokje nam. Man wat was hij blij daarmee getraint te hebben om niet als een razende hier rond te springen en eisen hem de engelen over te laten!!! Het was heerlijk steeds weer een klein beetje hemel met zonnestralen! 'Heb jij vaak last van bezoekers?' vroeg Raven tussen twee slokken door en keek afwachtend naar Cervius. Hoewel het hier best donker was kon je zijn ogen even zien oplichten door de kracht van het bloed. Raven was hier erg benieuwt naar!

Toen Raven de opmerking maakte dat hij het grappig vond dat Cassandra er moeite voor deed trok er een humeurige blik over Cervius zijn gezicht. Zo grappig vond hij het niet. 'Zo grappig vind ik dat niet, je zou eens moeten weten. Elke dag weer moet ik haar de regels keer op keer, opnieuw en opnieuw duidelijk maken, maar het lijkt wel of ze muizenkeutels in haar oren heeft.' mopperde de hij even nors, maar zelf wist hij maar al te goed dat hijzelf ook niet de makkelijkste was geweest in zijn jongere jaren. Maar toen ze proostten werd het gesprek weer zakelijk. Nadat Raven een slok Engelen bloed had genomen en vroeg of Cervius vaak last van bezoekers had bleef hij even zwijgen. 'Ja, maar meestal vlak bij de grens. Ze proberen te peilen met hoeveel we zijn, waar het kasteel is en waar ik uit hang. Afgelopen jaren heb ik mijn gezicht niet veel aan de buitenwereld laten zien..' sprak hij rustig, de steel van het glas met Vroel tussen zijn linker duim en wijsvinger draaiend. Intussen kwam de wachter die helemaal naar Cervius zijn kamer bovenin het kasteel was gegaan weer aan gepuft. Zijn helm had hij af gedaan, en zijn normaal bleke huid was iets roder dan normaal. 'Alstublieft, mijnheer..' sprak hij, en rolde de kaart voor Cervius en Raven uit. Elk stadje was duidelijk weer gegeven, behalve sommige gebieden van de volgers van Tyrion, waar niet veel Demonen hebben kunnen komen. Vooral over het gebied van de Engelen was niet veel bekend.

Intussen was Jenks, de kleine maar slimme Imp, Cassandra haar kamer binnen gekomen met zijn staart om de sleutel gekruld. 'Psst, Cassie, kom vlug mee. Ik weet nog een ruimte waar je je kunt verbergen en tegelijkertijd mee kunt luisteren. Je broer zal woest zijn als hij er achter komt dat ik het ben geweest, dus wees voorzichtig. Ook je oppas verdient het niet nog een uitbrander te krijgen. Nu je ouder word, en je bovendien ook slim bent, vind ik dat je het recht hebt om op zijn minst wat te weten van wat er gaande is.' fluisterde hij, en maakte wat bewegingen met zijn kleine handen. Kort erna verscheen er een illusie onder Cassandra haar lakens, die sprekend op haar leek waarbij het er uit zag of ze sliep. Hierna stak hij even zijn kop buiten de deur om te kijken of er iemand aan kwam, waarna hij naar Cassandra toe wenkte dat ze hem moest volgen.

( Anders vind ik het ook zo vervelend als ze alleen maar op haar kamer zit xD )

Stomme, stomme oppas die ze er was! Hoezo kon niemand begrijpen dat Cassandra ook wou weten wat er in hun gebied gebeurde? Dat ze ook wel slim genoeg was om mee te doen in hun vergaderingen! Cassandra staarde boos naar het plafon terwijl ze een uitweg probeerde te bedenken over hoe ze hier er uit kon komen. Maar toen iemand haar kamer binnen kwam schoot ze overeind en keek naar Jenks die een sleutel om zijn staart had gekruld. 'Psst, Cassie, kom vlug mee. Ik weet nog een ruimte waar je je kunt verbergen en tegelijkertijd mee kunt luisteren. Je broer zal woest zijn als hij er achter komt dat ik het ben geweest, dus wees voorzichtig. Ook je oppas verdient het niet nog een uitbrander te krijgen. Nu je ouder word, en je bovendien ook slim bent, vind ik dat je het recht hebt om op zijn minst wat te weten van wat er gaande is.' fluisterde hij, Cassandra grijnsde breed en sprong van haar bed af waar ze zag hoe er een illusie op kwam te liggen van haar die aan het slapen is. Cassandra keek er even bewonderend naar voor ze naar Jenks toe liep. 'je bent de beste Jenks!' fluisterde ze zachtjes en liep achter de kleine imps aan. Ze was best nieuwsgierig over waar hij haar naar toe pracht want Cassandra kende de meeste verstop plekken wel hier in het kasteel...Dan had ze toch iets over haar hoofd gezien?

meh best flut maar wist niet echt iets x.X