I'm sexy and I know it -open-

”Goed dan..” Wat liep Hati nu te grijnzen? Probeerde hij verkeerde gedachtes bij hem op te roepen of zo iets? Stephano zuchtte diep. ”Probeer in mijn buurt te blijven, het is vast druk en ik wil je niet gaan zoeken.” Stephano slikte en liep achter Hati aan. Toen hij Hati iets hoorden mompelen over 'helpen' fronste hij verward. Nee, dat had hij vast verkeerd verstaan. Dat kon niet anders. Hij liep sneller toen Hati zijn pas ook versnelde, maar stopte abrupt toen ze gearriveerd waren, lichtjes botsend tegen Hati door de abrupte remming.

Toen ze naar binnen liepen voelde Stephano zich al helemaal niet op zijn gemak. Ten eerste, hij dronk niet, en ten tweede, hij was erg verlegen en wilde niet in de buurt komen van die zatlappen. Wow, wow wow, wacht eens. Hati liep veel te snel. Stephano probeerde hem achteraan te rennen, maar knalde tegen een tafeltje op waardoor hij opzij viel "Woah!" Riep hij verschrikt en zag hoe gevulde en legen glazen omvielen. Hij verwijdde zijn ogen toen hij een plas alcohol op zichzelf zag vallen en stond meteen op, wat woorden in het Italiaans uit zijn strot komend. Fijn, nu stonk hij naar drank, én was hij Hati kwijt. Helemaal geweldig, deze dag. Kon niet beter, kuch kuch.

Lichtjes aangebrand duwde hij wat mensen aan de kant die hij eerst nog netjes had gevraagd aan de kant te gaan, maar toen alleen een vaag gemompel als antwoord had gekregen. Voor hem zag hij een bar. Daar moest Hati vast ergens zitten. Hij wurmde zich nog tussen een meute mensen tot hij Hati zag zitten. Een diepe zucht verliet zijn mond waarna hij naar de demon toe ging "Ik kon je niet meer vinden." Murmelde hij, door zijn mond ademend om niet die vieze drankgeur te hoeven ruiken. "Is het trouwens gelukt met die kamer?" Vroeg hij fronzend, opeens half omver geduwd worden door iemand die waarschijnlijk ook een duw had gekregen. Hij viel meteen om en lande ergens tussen de krukken. Hij zuchtte diep. "Dit zal de komende tijd de laatste kroeg zijn die ik binnen ben gelopen." Klaagde hij, en stond op. "Denk je trouwens dat die engelen ons nog gaan vinden?" Vroeg hij daarna, een lichte frons op zijn gezicht

”Oh, kon je me niet vinden? Was me nog niet opgevallen hoor…” geïrriteerd bromde de engel. ”Je ruikt zo goed, Goudlokje. Nieuwe parfum?” Stephano rolde zijn ogen "Jouw adem kan er anders ook wat van." Klaagde hij terwijl zijn blik naar de lege glazen gleed. Hij werd weer uit z'n gedachtegang geholpen bij het horen van Hati. ”Nee, ik vrees er voor dat we hier beneden op de tafels zullen moeten slapen.” Even schrok hij, deels door wat Hati zei maar vooral door het feit dat hij zojuist overhoop was geduwd, ”Ik heb een kamer, wel geen idee wat voor kamer. Verstond dat wezen geval ding niet goed door de drukte." Hij knikte langzaam. Nu moest hij uiterst hopen dat er twee bedden waren. Het liefst ver van elkaar vandaan.

Toen Stephano Hati een vraag had gesteld was het lang stil. Uiteindelijk kwam er toch een antwoord ”Ik denk het niet, of dat hoop ik toch voor hen want anders zullen ze niet lang te leven hebben.” Stephano keek schuin op en schrok toen Hati door zn haren woelde. "ey..." Hij deed snel zn haar weer... Nouja, goed kon je het niet noemen, eerder beter. "Nu zit mijn haar... Slechter..." Wow, wacht, had hij nu een glimlach bij Hati gezien? Nee, vast niet... ”Ga je al maar douchen ofzo. Ik kom straks wel.” Sloom knikte de engel en pakte de sleutel aan. ”Doe de deur op slot, ik klop wel aan. Je zal me wel herkennen. Als je twijfelt of ik het ben of niet, dan laat je de deur maar gesloten. Zodat niemand je komt lastigvallen ofzo. Maar je zal me wel herkennen.” Weer knikte hij en keek toe hoe Hati de alcohol opdronk "Als je zo door blijft gaan zal ik de deur helemaal niet open doen. Op één kamer overnachten is al te veel, maar dan ook nog met een dronken." Hij rilde bij de gedachten. ”Binnen een uur ofzo ben ik er wel, misschien iets langer, ik weet het niet. Maar ik moet eerst nog wat regelen.” Stephano antwoordde met een snelle 'oke' en snelwandelde toen weg.

Hij ging een trap op waar hij, als het goed was, naar toe moest en keek naar de metalen plaat met het kamernummer. Oke dan... Hij keek elke deur af en stopte uiteindelijk. Hij duwde de sleutel in het sleutelgat en kreeg de deur zonder moeite open. Hij sloot de deur achter zich, en keek even rond. Toen hij bij de slaapkamer kwam verstarde hij "Nee!" Riep hij met een lichtjes jammerende stem. Een bed... Een maar! Konden ze er geen twee van maken? Het bed doormidden hakken?! Of hij sliep gewoon op de grond... Maar dat was koud... Uiteindelijk liep hij met een nogal pesthumeur naar de badkamer en trok zijn kleren uit. Hij deed de kraan aan en stapte de douche in. Hij nam een snelle douche en droogde zich af voor hij zijn broek weer aan trok. Aangezien hij nog steeds shirtless was hoefde hij zich geen zorgen te maken over een shirt. Hij liep de badkamer uit. Nu wachten op Hati... Ugh...


(*voelt zich gemeen* muwhahah x'D ik heb ze gepestt~ x'D)

Levenloos had Stephano door de kamer geslenterd voor hij zich op het bed liet ploffen. Urgh... Waar had hij dit alles aan verdient... Mehh... Diep zuchtte hij en blies wat plukken haar uit zijn gezicht. Misschien moest hij maar alvast gaan nadenken over een tweede slaapplek. Eerder had hij gedacht aan de badkuip, maar toen hij ging douchen had Stephano gezien dat er enkel een douche was. Hij rolde eens om en plantte zijn gezicht in de lakens. Sowieso, als een van hen ergens anders ging slapen, wat sowieso ging gebeuren aangezien hij voor geen miljoen met Hati in een bed zou slapen, zou Hati ergens anders gaan slapen.

Oke, Hati had dit misschien mogelijk gemaakt door te betalen, maar toch. Het bed was gereserveerd door Stephano, punt uit. Einde discussie. Opeens hoorde Stephano een harde bonk op de deur. Wauw, de deur moest vast kapot ofzo? ”Goudlokje! Opendoen! Ik ben het, de meest sexy demon ever. You know who~” kort dacht hij erover Hati gewoon buiten te laten staan "ik heb een naam!" Riep hij vanuit de slaapkamer voor hij op stond en met een diepe zucht naar de deur liep. Wat hij nadat hij de deur had geopend zag, was iets wat hij niet had verwacht. Hij had Hati al raar en onvoorspelbaar gevonden, maar dit. Echt?

Even staarde Stephano verdoofd naar het sexy beeld van Hati. Toen grijnsde hij, plaatste zijn hand op Hati's wang en boog voorover. Hij beet in de steel van de bloem die voor een bepaald stuk niet uit Hati's mond hing en trok de bloem uit Hati's mond, langzaam. Zijn grijns verdween weer en maakte plaats voor een droge blik. Hij kruiste zijn armen en spuugde de bloem uit "Het was blijkbaar wel gezellig daar?" Vroeg hij rustig, gewoon uiterst kalm. Er was niks gebeurd.

Even staarde Stephano naar de bloem op de grond voor hij terug naar Hati keek. Zijn ogen werden een beetje groot toen hij Hati zag blozen. H-Huh? Zelf voelde hij ook dat hij een lichte kleur kreeg. Dafuq had hij zojuist gedaan? Waarom? Even voelde ook hij zijn hart sneller kloppen en tikte hij wat nerveus met zn vingers tegen de muur. Awkward... Zo awkward...

De vraag was zo te zien met vertraging binnen gekomen bij Hati. Wauw, had het dan zo veel impact op hem gemaakt? Stephano had eigenlijk een beetje verwacht dat Hati er juist prima tegen kon... Maar ach... Nu had Stephano ook eens meegespeeld in een flauw geintje van Hati. Hij had hem mooi wat laten zien. De engel liet zich opzij duwen toen Hati naar binnen liep en achtervolgde hem na een tijdje na de deur te hebben gesloten. Hmm.. Best wel. We gaan trouwens geen last hebben van die engelen.” Stephano glimlachte "Geen idee hoe je dat voor elkaar hebt gekregen, maar fijn!" Hij was al meteen wat opgeluchter. Een zorg minder. Hij wilde Hati bijna een zoen op z'n wang geven, uit blijdschap dan.

Stephano botste tegen Hati op toen die stopte ”Dit meen je niet” Stephano zuchtte en haalde zijn schouders op "Toch wel." Antwoordde hij simpel "Ik vindt het ook geen stijl..." Hij staarde omlaag. Oke, zo erg zou het niet zijn om met Hati in een bed te slapen. Als hij nou minstens twee meter afstand zou houden ofzo... Hm... "We kunnen best een bed delen... Denk ik... Als we nou allebei aan de uiterste randen gaan liggen dan blijven we uit elkaars buurt." Stelde Stephano awkwardly voor. Kijk, wat kon er nu gebeuren? Ze zouden echt niks 'spannends' gaan doen. Stephano bewaarde zijn maagdelijkheid nog liever voor zo lang mogelijk.

”Ik slaap wel op die stoel… Neem jij het bed maar.” Hij keek naar de stoel "Um... Succes dan..."  Zei hij fronzend. Hij zou echt respect hebben als Hati op dat ding kon slapen. Toen Stephano had voorgesteld samen een bed te delen had Hati hem aangestaard. Ongemakkelijk haalde Stephano zijn schouders op. Ik heb ervaring met op stoelen te slapen en ik heb niet veel slaap nodig.” Dan niet... Hij keek toe hoe Hati op de stoel ging zitten, en begon te lachen toen hij even later al op de grond lach. Mission failed. ”Goed, dan geen stoel… Ik vrees er voor dat we het bed moeten delen.” Snel keek hij weer neutraal en knikte. Dat had hij al zien aankomen, aangezien die stoel gewoon niks was. Vast al te vaak gebruikt door twee mannen die niet samen in een bed wilde slapen. Kort grinnikte Stephano.

”Eh.. Welke kant wil jij? Mij maakt het niet echt uit..” Stephano keek naar het bed en haalde zijn schouders op "Ik weet niet..." Antwoordde hij stilletjes en keek nog even naar de dode stoel. ”Claim alvast maar een kant, ik ga me douchen.” Stephano knikte weer "Oke. Doe i-" voordat hij zijn zin kon afmaken was de deur al dicht. Stephano zuchtte, liep naar de stukjes van de stoel en pakte die op. Zijn blik onderzocht de ruimte en al snel zag hij een prullenbak waar hij heen liep en de stukken stoel in denderde. Hij hield immers van een opgeruimde kamer. Toen liep hij naar het bed. Nouja, hij nam wel gewoon de rechterkant ofzo... Wat maakte het uit, het was allemaal even awkward. Te awkward...

Stephano trok het dekbedovertrek van de dekens en vouwde dat netjes op. Hij legde het op het nachtkastje en streek de kreukels in de deken recht. Nu pas had hij door wat er ging gebeuren. Hij zou met iemand in een bed slapen... Met een man... Met Hati... Hij zou het sowieso al erg vinden met iemand te moeten slapen, maar met Hati leek het extra awkward... Geen idee waarom... Oke, misschien wel... Sowieso, als het bleek dat Hati te dichtbij zou liggen zou hij gewoon op de grond gaan liggen. Waarom was hij eigenlijk ook zo bang? Hati zou niet opeens rare dingen gaan doen... Toch? Dat zou Hati toch niet doen...? Snel schudde Stephano de gedachtes van zich af. Hij liep naar de badkamer en klopte op de deur "Hati? Leef je nog? Of ben je verzopen onder de douche?" Hij wachtte stilletjes op antwoord, nog even zuchtend omkijkend naar het bed.

-niet lang, maar had ff geen puf meer omdat ik het twee keer moest schrijven x_x-

Kort wapperde Stephano met zijn hand door wat stoom dat uit de badkamer vloog. Zijn ogen werden een beetje groot. Trek je broek op, trek je broek op! Riep hij in gedachte naar Hati. Opeens verstijfde Stephano. Volg ongeloof voelde hij twee handen op zijn heupen en geen seconde later de lichaamswarmte van Hati. What the...! ”Nice ass, High class. Hot lips, dirty hips. Sexy smile, Hati style.” Stephano's wangen werden tomaatrood. Hij voelde hoe Hati zijn adem in zn nek kietelen wat hem deed rillen. Vanzelf, helemaal automatisch giechelde Stephano. Puur uit zenuwen. Hij kon zichzelf weer slaan.

Helemaal rood bleef hij Hati aanstaren. Hmn... Hij moest toegeven dat Hati er best sexy uitzag, en die grijns en de knipoog hielpen daar bij. In shock leunde hij wat tegen de muur aan. Zijn benen voelden als pudding..  Opeens voelde Stephano iets uit zijn neus druipen. Hij voelde even en zag wat roods. Serieus, een nosebleed?! Wauw.. Hij plaatste zijn hand voor zijn neus en keek stressend rond. Hij rende maar de badkamer in, pakte een handdoek aangezien dat het eerste was dat hij zag en hield het voor zijn neus. Toen hij weer in de deuropening ging staan hoorde hij Hati. ” Dus…. Hoe gaat het met jou?” Stephano fronste. Wauw, die vraag had zoveel logica... "um... Nou, gaat wel denk ik...." Antwoordde hij stilletjes. ”Als je wil zorg ik wel dat ik in een andere kamer heb als je echt niet in hetzelfde bed met me wil slapen.” Alleen op een kamer? Een vreemde kamer in een cafe met dronken mensen? No way. Dat was eng... "maar dat is eng. Straks komt er een dronken binnen.." Antwoordde hij.

Stephano staarde omlaag. Zijn nosebleed was ondertussen gestopt, maar op de witte handdoek waren de rode vlekken maar al te goed zichtbaar. Damn... Waarom moest hij dit hebben? Straks kwam Hati er achter dat hij gay was, als hij dat nog niet had gemerkt... Nope nope nope... Stephano haalde de handdoek van zijn neus en wreef wat opgedroogd bloed vanonder zijn neus weg "Err..." Hij zuchtte even, gooide de handdoek ergens neer. "Dat... Was ik later wel een keer ofzo.." Mompelde hij en plofte stilletjes neer op het bed, zijn blik richtend naar de grond.

”Ze hebben hier personeel om dat uit te wassen…” Stephano haalde zijn schouders op "Ook goed." Stephano geeuwde licht, en wreef even in zijn ogen. Hij schrok op toen hij een hand op zijn schouder voelde. ”Sorry, Stephano… Ik wist niet.. Wel ja, als ik het geweten had, had ik je wel met rust gelaten.” Stephano staarde Hati aan. Hij kon wel gillen, of janken, nouja. Ja. Janken. Ugh... "Oh, nou um. Oke..." Stotterde hij zacht. ”Je hoeft je er niet voor te schamen ofzo. Ik ga je er niet vreemd voor bekijken.” Even glimlachte Stephano.

"Dankje..." Antwoordde hij, een beetje verlegen maar toch verrast door Hati's reactie. Hij was opgelucht. Erg opgelucht dat Hati niet, nouja, zoals de meeste andere was. Hij had al door dat hij vertrouwen voelde voor Hati. Meestal zou dat veel meer tijd kosten. Misschien was het omdat Hati nu zo aardig was...? Maar wel meer mensen waren aardig tegen hem die hij nog niet vertrouwden. In de war schudde de engel zijn goudblonde lokken. Misschien moest hij maar gewoon gaan slapen... Alles zou morgen vast veel helderder zijn... Dat hoopte hij, tenminste. "het gaf trouwens niet hoor... Het was alleen nogal, tja, awkward... Maar je kon het zelf ook niet weten. Denk ik." Stephano grinnikte vrolijk naar Hati, en geeuwde daarna weer kort. Hij dacht na over hoe laat het zou zijn. Hmn...

"ik denk dat ik zo ga slapen..." Stephano wreef kort in zn ogen en keek naar het bed. Hij zuchtte diep, stond recht en ging naar de zijkant van het bed. Hij sloeg de deken over, stapte in bed en zorgde dat de deken recht en met zo weinig mogelijk kreukels over hem heen lag. Stephano was eigenlijk nogal een perfectionist. Hij zou zich eraan ergeren als er nu een kreukel in de dekens zou komen. Als Hati dat maar niet deed, want Stephano had geen zin om het dekbed recht te blijven strijken. Langzaam legde Stephano zijn hoofd op het kussen wat hij eerst even had opgeklopt. Hij zuchtte diep.

”Graag gedaan.” Stephano bleef even glimlachen. Hati haalde zijn schouders op. ”Ergens had ik het wel kunnen weten, ik denk dat ik het in mijn onderbewustzijn al door had…“ Stephano fronste. Gedroeg hij zich dan zo gay dat het gewoon te merken was? Oh god... ”Slaapwe-..” Fronzend keek Stephano op ton Hati als een soort hond rond begon te snuffelen. "Um. Alles oke?" Vroeg hij. Zwijgend keek Stephano toe hoe Hati ongeveer overal begon te ruiken. Uh oh, hij kwam nu zijn kant op. Fronzend keek hij op toen Hati aan zn haar rook. Zijn ogen verwijdden zich toen Hati naar zijn hals ging. "H-Hey! Zo k-kan ie wel weer e-eh!" Riep de engel in een nogal hees stemmetje.

”Aha… Dat rook ik dus al de hele dag…“ Stephano keek verward. Wat? Stonk hij? ”Sorry maar ik dacht dat we gevolgd warden, maar blijkbaar ben jij het maar.” "Ja. Blijkbaar ben ik het maar." Hij kalmeerde al wat en zuchtte. Door wat Hati had gedaan keek hij wel  Dit was zo vreemd... ”Wel ja, voor een engel bedoel ik. De meeste engelen stinken, maar jij niet, je ruikt lekker.“ Um... Wauw. Tja. Wat moest hij er van denken? sen beetje verlegen. ”Je ruikt lekker.” Stephano werd knalrood en keek opzij. Hij hoorde Hati nog iets na mompelen en slikte.

”Ehm, voor een engel eah, niet dat engelen stinken, denk ik. Ik weet het niet, ik ben een demon, engelen stinken.“ even moest Stephano lachen. Puur om wat Hati zei. ”Niet dat jij stinkt, jij ruikt net goed maar..” "jajaja, ik snap het al~" hij hoorde hoe Hati naar de badkamer ging en sloot zijn ogen. Toen hij bijna ingedommeld was hoorde hij Hati's stem. Langzaam opende hij een oog en keek op. ”Heb je toevallig een tandenborstel bij?” Een frons viel op stephano's gezicht "Nee. Tuurlijk niet. Waarom zou ik die hebben?" Hij wachtte niet meer op antwoord en verstopte zich helemaal onder de dekens.  Hij wilde gewoon slapen...

''Hmm.. kwenie..” hij reageerde er niet meer op en liet een zachte geeuw horen. Na een tijdje duwde hij de dekens van zijn hoofd. Het was nogal benauwd onder de dekens. Hij hield zijn ogen gesloten, maar voelde een blik branden. Zat Hati naar hem te kijken? hij hoorde Hati wat bewegen en spiekte kort door zijn oogleden heen die hij wat opende. Al snel vielen die weer neer zodat zijn ogen weer gesloten waren. Even dacht hij terug aan de dag. Er was zoveel gebeurd. Eerst had hij Hati ontmoet, wat toen de grootste fout van zijn leven leek. Toen had hij moeten vluchten voor zijn eigen soortgenoten en nu zou hij een bed moeten delen met iemand die hij nog maar een dag kende. Zou hij nog terug naar huis kunnen? De engelen kenden hem, dus ze zouden hem meteen pakken als ze hem zagen. Even voelde hij een stroom van verdriet door zich heen gaan. Wat nou als hij niet meer terug naar zijn huis kon?

Uiteindelijk, na misschien een halfuur diep in gedachten dommelde de engel in slaap. Al snel lag hij in een diepe slaap. Een vredige uitdrukking lag op zijn gezicht. Het was duidelijk dat Stephano niet snel zou wakker worden. Niet uit zichzelf, dan. Toen hij iets warms voelde, kroop hij in zijn slaap dichter tegen het warme aan, niet doorhebbend dat dat Hati's lichaam was. Na een tijdje begon hij wat wakker te worden. Dat was vreemd... Was het hier nou zo warm geworden? Nog half slapend tastte Stephano wat rond met zijn hand. Na ongeveer een minuut voelde hij de arm om zich heen, wat zijn ogen een paar keer liet knipperen om het te realiseren. Hij schrok en keek om, recht in Hati's gezicht. Hij nam een diepe hap lucht, en gilde. Zo hard hij kon. Zijn wangen waren knalrood geworden en zijn spieren waren aangespannen.

-kort enzo Dx-

Het was lang geleden dat hij nog zo goed en vredig geslapen had, al een aantal weken. Het deed hem goed om nog eens rustig te kunnen slapen. Maar zijn diepe slaap werd verstoord door een gil. Hij fronste en bromde zachtjes, trok heel even Stephano dichter tegen zich aan en opende zijn ogen. Blond haar.. Goudblond haar… Dat kon maar één iemand zijn… Het kostte hem 3 seconden voor hij doorhad dat hij Stephano vasthield. Geschrokken liet hij de jongen los en deinsde achteruit. Hij viel uit het bed en kwam met een luide bons op de grond terecht. Hij vloekte zachtjes en wreef over zijn hoofd. Had hij net gewoon een nachtmerrie gehad of had hij echt met Stephano in zijn armen geslapen? Hij ging rechtzitten en keek over de rand van het bed. Het was dus echt. Hij had dus -waarschijnlijk- de hele nacht met Stephano in zijn armen geslapen… Hij schaamde zich dood. Hati facepalmde. ”Ohw god… gênant..” En awkward. Wat was dat de laatste tijd toch met die awkward situations. Hij schraapte kort zijn keel. ”Sorry, ik ben er niet gewend om met iemand in hetzelfde bed te slapen waar ik geen relatie mee heb of wel ja… waar ik niet mee gebangt heb.. Het spijt me maar dat is gewoon een automatisme van me..” Wat awkward stond hij op en ging weer op de kast zitten. Tjah… Wat nu? De nacht zat erop en wat moesten ze nu doen? ”Ehmm… Wat is je plan?” hij ging in kleermakerszit zitten en prulde wat aan de kast.

~te lui voor fancy postsheet~

Stephano's ademhaling ging als een gek. Meteen schoot hij opzij toen Hati hem losliet. Snel hield hij de dekens voor zich en keek lichtjes over het bed om te kijken naar Hati. Toen Hati rechtop was gaan zitten maakte Stephano even oogcontact, bloosde nog heviger en keek snel weg. Hij had nooit met Hati in een bed moesten slapen. Dit had hij gewoon kunnen verwachten. Stom stom stom! ”Ohw god… gênant..” Stephano fronste "Is dat het enige?! Het is beschamend, ongelofelijk, getikt, weet ik veel wat nog meer!" stephano sloeg een paar keer op de deken. Nee nee nee, dit wilde hij niet! Waarom was het nou precies bij hem gebeurd?! Hij keek op toen Hati zijn keel schraapte. ”Sorry, ik ben er niet gewend om met iemand in hetzelfde bed te slapen waar ik geen relatie mee heb of wel ja… waar ik niet mee gebangt heb.. Het spijt me maar dat is gewoon een automatisme van me..” Stephano werd nog roder, als dat nog mogelijk was. "Waarom zeg je dat nu?! Had je dat niet ervoor kunnen zeggen?!" Stephano pakte zijn kussen en hield het stevig tegen zich aan. Dit was gewoon té ongemakkelijk. deze dag begon al goed. Niet dus. ”Ehmm… Wat is je plan?” Stephano was ongeloofelijk blij dat Hati een nieuw onderwerp begon. "Weet ik nog niet. Naar huis gaan zal ik niet kunnen. Misschien.. Laat maar. Um... Ik kan wel.. Geen idee." Stephano staarde naar de deken, nadenkend over wat ze het beste konden doen.

”Ik had niet verwacht dat ik met iemand zoals jij zou knuffelen in mijn slaap.” Stephano keek ruw omlaag. "Nou. Bedankt." Murmelde hij. De bloos begon al wat te vervagen van zijn wangen. Zijn blik gleed langzaam omhoog toen hij vanuit zijn ooghoek wat vreemds uit Hati's handpalm zag komen. Hij wilde net vragen waar hij mee bezig was toen Hati al naar hem toe kwam lopen en hem klem deed zetten op het bed. Stephano's goudgekleurde ogen werden groot. "W-Wat d-" hij werd onderbroken toen hij iets op zijn sleutelbeen voelde drukken, en meteen daarna het pijnlijk begon te sissen. Hij jammerde luid en stribbelde tegen. Toen Hati van hem af ging voelde hij meteen in zijn nek, en keek naar Hati.

”Sorry daar voor… Je bent vanaf van mij.” Zijn ogen werden opnieuw groot "wàt?!" Riep hij verontwaardigd. ”Straks zie je er niets meer van, tenzij iemand je zou proberen te vermoorden, wat ik eigenlijk gedaan heb is je ‘gemarkeerd’ tot mijn eigendom en prooi. Jij weet hier zogezegd niets van omdat je normaal dit zelf nooit zou kunnen zien. Maar als er een demon is die jou als een lekker hapje ziet en je wil opeten, zal het lichtjes beginnen te gloeien en weet die demon dat jij mijn prooi al bent.” Stephano bleef stil en keek weer omlaag. Hij wist niet precies wat hij moest denken. Moest hij Hati dankbaar zijn of juist kwaad op hem worden?

”Ook andere wezens die je willen aanvallen zullen het zien en hoogstwaarschijnlijk instinctief je met rust laten… Niet dat dat bij de meeste gevallen zo is.” Stephano trok lichtjes een wenkbrauw op. Veel snapte hij er niet van, ookal legde Hati het uit.. ”Maar jou markering verschilt wat van de anderen die ik kan zetten.” Hij fronste meer. ”Je bent niet enkel van mij, je kan me ook ‘oproepen’ zeg maar als je mijn hulp nodig zou hebben. Ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten uitleggen, het is de eerste keer dat ik zo’n markering zet… Maar het is me beloofd dat het werkt dus hoe het moet zal je zelf moeten uitzoeken. Het komt er dus op neer dat als je mijn hulp nodig hebt, aarzel dan niet en roep me op. Ik ben je nog wat verschuldigd van gisteren toen we elkaar voor het eerst zagen. ” het eerste wat Stephano dacht nadat Hati dat had gezegd was 'Waarom zou ik hem in godsnaam willen oproepen?' Hij zuchtte zacht en wreef zachtjes over de plek op zijn sleutelbeen.

”Ik moet zeggen, het staat je wel.” Stephano ging staan "Dat zeg je alleen maar omdat jij het hebt gedaan." Zei hij, lichtjes geirriteerd. "En voortaan ga je me waarschuwen als je zoiets doet, het deed pijn." Hij keek Hati recht aan, met een sassy blik in zijn ogen. Even wreef hij door zijn haar. Hij voelde zich eigenlijk veel beter dan gisteren. Hoogstwaarschijnlijk door de nachtrust, gisteren was hij moe en aan het piekeren. Nu was hij uitgerust.. En kon hij weer opnieuw gaan piekeren "honger.." Bromde hij, meer tegen zichzelf bedoelt. Langzaam slofte hij naar de deur van hun kamer "Is er hier ergens eten?" Vroeg hij aan Hati voordat hij de deur open duwde en rond keek.

-nuuuuuuhhh super laat Dx!! Sorryy..-

Zacht zuchtte Stephano. Zacht hoorde hij Hati "Dramaqueen" mompelen. Hij besloot het te negeren en haalde snel een hand door zijn haar. Hij volgde Hati met zijn blik toen die begon te lopen en keek toe hoe hij zijn schoenen deed. Hij zuchtte en voelde even aan het verband om zijn schouder, maar trok al snel zijn hand weg. Hij murmelde een 'auw' en zuchtte, Nee, dit is een herberg waar je enkel wat kan drinken en overnachten. Eten gaat hier niet. Heb je ooit al geweten dat je in een herberg kan eten? Wat raar joh.” Kort fronste hij bij het antwoord. Hij voelde een geïrriteerde prikkel in zich "ik vroeg het alleen." Antwoordde hij een beetje beledigd, een pissige grom laten horend toen hij voelde hoe Hati hem wat aan de kant duwde. Hij trok langzaam zijn schoenen aan en liep snel achter Hati aan. Hij voelde zich niet fijn, alleen. Hij voelde zich veilig bij Hati. Veiliger dan bij zijn eigen soortgenoten. Was dat raar..? Hij zuchtte zacht en keek rond. Kort geeuwde hij voor hij naar Hati keek en naar hem toe liep. Voor hij nog bij hem was zag hij een andere man, of eerder een soort gorilla, bij Hati gaan zitten. Hij bromde en bleef kort vanaf een kijken voordat hij naar een lege stoel liep, die met moeite optilde en neerzette bij het tafeltje van Hati en de gorilla. Hij ging zitten, niet wetend wat te zeggen. Hij voelde zich klein, tussen al die grote en gespierde mannen, en hij kon met moeite een stoel optillen. Hij haalde wat verlegen een hand door zijn haar en bromde een haast onhoorbare "Goedemorgen." Kort keek hij naar Hati, met een blik van; ' Wie is dat nu weer..?'

Frerin keek geïnteresseerd naar Stephano die bij hen kwam zitten. Hati kon niet verklaren waarom, maar de manier waarop Frerin naar Stephano leek beviel hem niet. "Goedemorgen." Kort keek Hati naar Stephano, maar al snel vestigde hij zijn blik weer op Frerin, zijn ogen lichtjes vernauwend. ”O hallo-” Al meteen onderbrak hij Frerin die te veel geïnteresseerd was in de engel. Dadelijk ging Frerin hem nog proberen op te eten. ”Waarom kom je hier zitten?” Snauwde hij, Frerin recht aankijkend met een staalkoude blik. Frerin keek met een verwarde, verbaasde uitdrukking terug. Hati zag in zijn ooghoeken dat Stephano met zijn blik vroeg wie Frerin was, maar Hati besloot die vraag te negeren. Frerin grinnikte. ”Wauw, jij bent ook weer goed gezind. Ik kwam alleen maar zeggen dat je geen last meer gaat hebben van die engelen.” Hati probeerde wat te kalmeren en knikte. ”Beda-..”
”En omdat ik de ‘relatie’ tussen jullie twee wel interessant vind.” Hati gromde kwaad, voor hij zelf door had wat hij deed, greep hij de potplant op de tafel en gooide die naar Frerin’s hoofd. Frerin ontweek het met een simpele beweging. Zowel Frerin als hijzelf keken verbaasd. Waarom had hij dat nu gedaan? Normaal was hij altijd doodkalm, zou hij Frerin terugplagen. ”Wat heb jij opeens?” Vroeg Frerin verbaasd. Hati keek naar beneden. ”Tsk.” Hij stond op. ”Slecht geslapen, excuseer me.” Hij haalde een buideltje met munten uit zijn zak en gooide het voor Stephano. ”Hier, kun je wat te eten kopen.” Zonder hem maar een seconde aan te kijken, wandelde hij naar buiten. Misschien zou wat frisse lucht hem goed doen.
Onrustig begon hij te ijsberen. Wat was dat opeens met hem? Na een paar keer voorbij het raam te wandelen, stopte hij en keek hij naar binnen, naar de tafel waar hij daarnet zat. Gefrustreerd bromde hij wat en ging met zijn rug tegen de muur staan terwijl hij zijn handen door zijn haar haalde. ”What. The…” Bromde hij tegen zichzelf. Een diepe grom rolde uit zijn keel omhoog terwijl hij zich omdraaide en met zijn vuist hard tegen de muur sloeg. ”Verdomme!”

Frerin
Met een vage blik keek hij naar Hati die naar buiten liep. Zo had hij zich nog nooit gedragen. ”Wat zou hem dwarszitten?” Mompelde hij tegen zichzelf zonder het door te hebben. Een zachte zucht ontsnapte zijn mond toen hij zijn hoofd weer naar de engel draaide. Hij fronste lichtjes. Wat moest Hati zelfs met die engel? Wat maakte het ook uit, het waren zijn zaken niet. Frerin grijnsde lichtjes. ”Mijn naam is Frerin, zeg maar één van Hati’s zeldzame vrienden.” Hij zuchtte weer. ”Soms denk ik zelfs dat ik de enige ben die het met hem uithoud, er zit totaal geen logica in hem… Maar dat had je misschien ook wel door. Jullie zullen elkaar waarschijnlijk al wel een hele tijd kennen. Je bent de eerste waar ik hem zo… Dunno, ‘aardig’ heb tegen zien doen, voor zover hij dat is.” Hij glimlachte. ”Maar ik ben aan heet doorratelen. Vertel eens wat meer over jezelf.” Geamuseerd keek hij de engel aan.
”Verdomme!” Frerin keek richting het raam, zelfs al was er niets te zien. Maar dat was waar het geluid van een luide bons en Hati’s stem vandaag kwam. Frerin fronste. ”Wat bezielt hem? Zo geïrriteerd wordt hij nooit over zo’n kleine dingen.” Mompelde hij.

~sheet deed kut~