You got to be kidding me... [Raven]

Onderwerp: You got to be kidding me... [Raven] ma jul 08, 2013 11:21 am

Buiten wezen de sterren de weg aan degene die verdwaald waren, maar de maan was er deze nacht niet. Er zou snel weer een nieuwe cyclus beginnen. Haar oogleden begonnen zwaar aan te voelen en langzaamaan sukkelde ze in slaap.

Voor haar stond een gigantische wolf zo groot als een paard. Zijn vacht was donker en zijn gele ogen leken bijna licht te geven. Luna boog voor de wolf. ”Gegroet, heer.” Sprak ze onderdanig. De ruimte waar ze waren was gigantisch, zo groot dat ze de muren niet kan zien, het plafond kan ze nog net zien. De vloer was betegeld in een patroon van vierhoeken en in rijen stonden massieve, stenen zuilen die versierd waren met hoekige reliëfs. Alles in deze ruimte was hoekig. ”Luna, het is lang geleden dat we elkaar nog gezien hebben? Hoeveel jaar om precies te zijn?” Sprak de wolf vriendelijk. ”Elf? Kan dat kloppen?” De wolf zuchtte. ”Ik heb geen flauw idee, loop je even mee?” Luna boog haar hoofd. ”Het is me een eer.” De wolf glimlachte en draaide zich om, liep tussen twee rijen van zuilen door. Luna liep naast hem. ”Je hebt de ketting die je moeder je gegeven heeft niet aan, sterker nog, ik weet dat je hem afgegeven hebt. Het was één van de krachtigste die ik gemaakt had.” Luna keek naar de grond en bloosde een beetje. ”Sorry, ik wist niet wat ik deed.” De wolf grinnikte even. ”Het maakt niets uit, zo erg is het nu ook weer niet.” Opgelucht keek ze weer voor haar. Ze waren bijna bij een massieve stenen troon met aan weerskanten een fakkel. Voor de troon stond een altaar met in het midden een prachtig kristal dat alle kleuren bevatte. De wolf liep tot aan het altaar en Luna bleef van op een klein afstandje staan toekijken. ”We hebben iets nodig dat zorgt dat ik je kan beschermen, net zoals ik bij vele andere alfa’s gedaan heb. Maar wat… Hmmm…” De wolf keek peinzend naar het kristal. Luna dacht even mee en kreeg toen een idee. ”Wat als we eens iets natuurlijks nemen, iets wat ik niet kan afgeven? Zoals de maan? Of de sterren?” De wolf draaide zijn kop naar haar. ”Goed plan, maar dat zijn enkel dingen die je in de nacht kan gebruiken. Wat als…” Hij dacht weer even na. ”Als je mijn bescherming nodig hebt, huil dan en denk ondertussen aan mij, stuur de boodschap aan mij. Als je wijsheid nodig hebt, kijk dan naar de maan en vraag het aan me. Ik zal altijd voor je klaar staan.” Hij grijnsde. ”Ik heb anders toch niets te doen dan gewoon hier zitten of goden een bezoekje brengen.” Luna boog weer. ”Bedankt Heer Fenrir, vader van de wolven.” Wow, ze had gewoon de bescherming van een god! ”Maar pas wel op want als je mijn bescherming gebruikt, zul je daarna bewusteloos geraken, en niet voor even en als je te vaak om mijn wijsheid vraagt, zul je ondragelijke hoofdpijn krijgen. Ga nu, mijn kind, en weet dat ik bij je ben.” Luna keek hem dankbaar aan. ”Nogmaals bedankt.”

Sufjes opende ze haar ogen en ze keek verward rond. Dit… Was niet haar kamer… Ze klauterde uit hoog gras en keek rond. Er hing hier een dikke mist. Pijnlijk wreef ze over haar hoofd. Door dat bezoekje aan Fenrir had ze wat hoofdpijn over gehouden. Toen ze nog eens rond keek drong het tot haar door waar ze was. Dit was niet goed, dit was helemaal niet goed. Ze zat in het gebied van de vampiers en dan nog eens op het tijdstip dat ze het meest actief waren. Ze moest zorgen dat ze hier weg was, en snel. Maar het was al te laat. Ze rook een geur van ijzerkruid en bloed achter haar. Het was te laat, er was er al één. Waarom was ze hier terecht gekomen? Van alle plaatsen, waarom hier? Ze draaide zich om en keek de vampier aan. Hij had wit haar en zoals de meeste vampiers had hij rode ogen. ”Mijn excuses voor mijn aanwezigheid, ik verlaat meteen uw gebied.” Oh wat jeukte haar handen nu om hem aan te vallen en hem een kopje kleiner te maken. Ze had het niet op vampiers, ze kon hen totaal niet uit staan. Dit kon nog slecht aflopen. Maar Luna hield zich neutraal en hield al haar emoties en gedachtes verborgen.

Raventje :3

Onderwerp: Re: You got to be kidding me... [Raven] ma jul 08, 2013 5:54 pm

De nacht viel, maar het was niet gezellig, kompleet niet. De spanning was echter te snijden! Simon had al heel snel door dat hij Raven opnieuw kwaad had gemaakt door voor het zoveelste onzinnige ding bij de vampier leider te lopen klagen. De New born's waren weer eens onhandelbaar, maar Simon wist donders goed hoe hij daarmee om moest gaan. Raven voelde dat de bom elk moment kon knappen, maar Simon bleef maar klagen. Het was dat Simon zo'n oude vampier was wel is waar jaren jonger dan Raven, maar toch kende deze het verschil niet tussen onzin en iets dat meer waarde had! Woedend sloeg Raven zijn vuist op tafel waardoor het meubel stuk bijna brak. 'Nu is het genoeg! Je kent de oplossing voor dit probleem dus ga het fiksen en kom niet nog eens met die onzin praat of ik zal jouw van je bloed ontdoen!!!' schreeuwde Raven pissig en stond gelijk op waarna hij richting Simon liep die hem doods bang aan keek. Raven had al eens vaker onbeduidende vampiers leeg gezogen van hun restanten waardoor een vampier nooit meer terug kon komen! Simon knikte angstig en verdween in een treinsnelvaart. Raven zuchten geergerd en voelde een steek door zijn hoofd gaan. Zo ging het wel eens vaker, maar dit betekende dat hij geroepen werd. Dat hadden alle leiders die Shanaris volgde, maar een ieder werd anders opgeroepen. Maar omdat Vampiers nauwelijks sliepen moest Raven wel eerst gaan zitten. Hij wankelde terug naar zijn stoel en zat net op tijd voor zijn beeld vertroebbelde en alles veranderde. Het was er nog even duister, maar Raven wist waar hij was. 'Zo te horen heb je het zwaar mijn beste?' haar stem klonk vriendelijk, maar Raven hoorde de teleurstelling in haar stem. 'Enkel eentje die me dood ergerd voor de rest gaat alles prima al krijgen we geen info uit onze gevangenen om de steen van uw broer los' zei Raven en boog voor Shanaris. Ze was een schoonheid die zelfs de engelen overtrof. Shanaris lachte en streelde zijn wang. 'Dat weet ik, maar je moet hun volgers ook niet ondervragen, maar juist de leiders! Kom hier dan zal ik altijd dichtbij je zijn.' haar stem klonk geamuseert en ging dichter bij Raven staan. Hij wist nooit wat ze ging doen. Shanaris was gewoon te ontgrondelijk daarvoor. Raven schrok echter wel toen ze haar wijsvinger in zijn hals stak. Het voelde aan alsof ze hem van dat punt wilde verbranden, maar niets was minder waar. Raven kreunde even en voelde zijn energie weg trekken, maar toen hij dacht tegen de vlakte te gaan trok Shanaris haar hand terug en verdween het brandende gevoel. Uit reactie voelde Raven daar automatisch, maar voelde niks bijzonders. 'Laat een anders beschrijven wat ze daar zullen aantreffen. Dit zal je kracht geven en mocht je mij nodig hebben dan hoef je enkel mijn naam te fluisteren, maar je zult dan van je energie ontdaan worden dus gebruik het niet in vijandelijk gebied!' vertelde Shanaris en verdween. 'Oh je hebt bezoek in je gebied...' hoorde Raven nog zachtjes haar stem, maar hij kon niet horen om wie het ging. Raven voelde zich uit geput en zag zijn vertrouwde kamer. Zijn hals deed nog lichtjes zeer, maar Raven stond op en wilde weg lopen, maar voelde dat hij eerst moest drinken dus stuurde hij Vrow om een fles bloed te laten brengen. Gelukkig hoefte Raven niet lang te wachten en sloeg het glas over en dronk de fles in een keer leeg. Hij knikte dankbaar naar de bediende en liep zijn vertrekken uit. De wind bracht hem een maar al te bekende geur! Raven versnelde zijn pas en kwam uit eindelijk bij de weerwolf aan die hij geroken had, maar ook door Shanaris was gewaarschuwt. 'Je zult haar steen hier niet vinden Luna!' goed hij was nog steeds pissig op Simon, maar hij straalde rust en beheersing uit.

Onderwerp: Re: You got to be kidding me... [Raven] wo jul 10, 2013 10:08 am

Waarom stonken vampiers toch zo verschrikkelijk? Oh fantastisch, kreeg ze lekker te maken met Raven, hun ‘almachtige’ leider. Wel, ze moest zeggen dat hij kleiner was dan ze verwacht had. Serieus, ze dacht dat hij 1m80 zou zijn, of toch al zeker groter als haar, maar dat bleek niet het geval te zijn want hun lengte maakte niet veel verschil. ”Mijn excuses voor mijn aanwezigheid, ik verlaat meteen uw gebied.” Zei ze verontschuldigend, ookal meende ze het deel van de ‘excuses’ niet. Waarom zou ze zich moeten excuseren tegenover hém? Tja, hij kon niet zeggen dat ze onbeleefd was. 'Je zult haar steen hier niet vinden Luna!' Ze keek even verward. Steen? Over welke steen had hij het? Oh wacht, juist ja, die steen. Hoe kon ze dat nu vergeten? Ze glimlachte honingzoet. ”Raven toch, ik kwam helemaal niet om een steen te zoeken. Mijn bezoek was een klein ongelukje. Maar ik verwacht ook niet van U om dat te begrijpen met Uw lage intellect.” Zei ze op een vriendelijke toon. Met een grijns en trotse houding stond ze tegenover hem. Zelfs al zat ze op een ander gebied, ze zou zich niet onderdanig gaan gedragen en al zeker niet bij vampiers. Ze keek naar de lucht. ”Aaaaaah… Het is een weergaloze nacht, vind U ook niet? Oh, of moet ik even uitleggen wat weergaloos is? Het betekend prachtig, voor als je het niet zou weten wat in jou geval wel te verwachten zou zijn.” Vampier pesten, het was een leuke hobby. Ze grijnsde vals. Tja, had hij anders verwacht dat ze aardig tegen hem zou zijn? ”Wel, ik wens U nog veel jolijt met het droogleggen van andere organismen.” Zei ze geamuseerd.

Onderwerp: Re: You got to be kidding me... [Raven] wo jul 10, 2013 1:09 pm

Fijn wat anders had hij te doen dan honden uit te laten? Raven gromde inwendig. Waarom kon ze niet op haar eigen grondstuk blijven? Ze hadden niks met elkaar gemeen. Zelfs hun goden die ze aanbaden waren anders... Het leek soms wel of die honden niks anders konden dan slijmend beleefd zijn, want hij kon gewoon horen dat ze het maar niks vond. Even stak de plek waar Shanaris haar vinger in zijn hals had geprikt en uit reactie legde Raven zijn hand op die plek en wreef even. De tattoo van het teken van Shanaris stond daar, maar elke vampier had geen spiegelbeeld dus konden ze zichzelf ook niet aanschouwen. 'Die uitleg was compleet overbodig. Natuurlijk wist ik wat het was dus doe niet alsof je op een kakfeestje bent Luna. Ik voel heel goed dat jij je inhoud.' Raven zei het rustig en beheerst, maar hij raasde van binnen. Heel graag had hij haar even anders laten piepen. De Tattoo prikte opnieuw en opnieuw wreef Raven er even over heen en branden van nieuwschierigheid wat Shanaris daar geplaatst had? Haar woorden kwamen weer omhoog omdat hij zich probeerde te herinneren wat ze gezegd had. 'Enkel de leiders wisten van het bestaan van de schuilplaatst van Tyrion's steen af!' Raven zag Crow op een tak zitten en maakte een onzichtbare beweging voor Luna. Crow kraste luid dat hij het begrepen had en vloog weg. Het leek een dood gewoon gekras, behalve als je wist waarvoor de kraai het gedaan had. Crow vloog naar het kasteel om alle New born's te halen. Ze moesten leren hun dorst uit te stellen en sommige waren bijna gek van de dorst. Het zou een mooie training voor ze zijn, maar er zouden best wat vampiers sterven. Raven veranderde niet van houding, maar probeerde Luna wel zo lang mogelijk aan de praat te houden. 'Wie had je dan bezocht? Of is dat geheim, want ik vind andermans terretorium betreden geen bezoek, maar enkel een doorreis.' zei hij en ging voor Luna staan. Eurgh! Dat had hij bij nader in zien misschien beter niet kunnen doen... De stank van natte hond drong sterk zijn neus binnen, maar Raven gaf geen krimp. Hij was te gefocust om info uit haar los te krijgen. Hij voelde dat de New born's op het punt stonden toe te slaan en dan wilde hij niet te dichtbij staan. 'Ach maakt ook niks uit ook niet, je zult vast wel moe zijn van je bezoekje?' zei hij met een gespeelde vriendelijke glimlach en liep bij Luna weg. Net ver genoeg voor hij nep kuchte en de New born's haar aanvielen.

Onderwerp: Re: You got to be kidding me... [Raven] wo jul 10, 2013 8:31 pm

Achtergrondmuziekje voor tijdens het lezen :3