Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: » Ragya Airon { NEW } wo maa 25, 2015 7:56 pm
RAGYA "But everything looks better when the sun goes down"
{{ General
» Full name Ragya Katarinadóttir Baltasardóttir » Name Ragya Airon » Past name Rayata » Past full name Rayata ‘Thanatos’ Katarinadóttir Baltasardóttir » Reason past name Ragya is geboren in Ijsland, het hoge noorden. Hier heb je naamregeling dat je de naam van je kind pas geeft na enkele maanden en de achter- en middelnaam word gekozen met de voornaam van beiden ouders {Die van de moeder voor middelnaam en die van de vader als achternaam} Met als achtervoegsel dóttir bij een dochter en son bij een zoon. Haar voornaam is gegeven door haar moeder en heeft geen verdere betekenis. Haar vader stond erop dat ze ook een naam kreeg dat haar bloed waardig was, dit werd Thanatos. Een ander woord voor de dood, een verwijzing naar haar afkomst.
» Age 17 van uiterlijk » Birth place Ijsland, Chapella frá að englar » Season birth Lente
» Gender Vrouw » Sexuality Hetero
» Bloodline 50% Engel, 50% Demon » Parents Katarina {†} x Baltasar {†} » Sibling Geen
» Pets Solera, een kleine vrouwelijke feniks. Haar normale structuur is te vergelijken als die van een havik. Haar veren zijn een glanzend hazelnootbruin met een amber kleurige glans. Haar ogen glimmen in dezelfde kleur. In haar vlammende vorm die eigen is bij haar ras zijn haar vlammen goudkleurig. Dit is ook de voornaamste reden waarom ze als kuiken is gedumpt door haar soortgenoten. Haar naam betekend zon. » Mount Torn, een hellepaard. Torn is geboren als een wilde en normale hengst, zijn vacht een normaal bruin met zwarte manen en staart. Later een hellepaard geworden, zijn bouw is hetzelfde gebleven. Hij een grote hengst met logge poten en een grote kop. Zijn vacht is gehard tot een zwart gesteente met scheuren, hierdoor kan je kleine stroompjes met lava en vlammen zien. Zijn manen, staart en sokken zijn likkende vlammen die zich aanpassen op zijn stemming. Hoe enthousiaster, hoe meer vuur. Zijn lege oogkassen hebben een kleine amberkleurige vonk als ogen. De naam Torn komt van de term wraak.
{{ Lifestyle
» Lifestyle Demon » Former lifestyle Engel » Future lifestyle None {?}
» Leader Cervius » Other high rank Cassandra
{{ Personality
» Likes Vuur, haar dieren, werken, bezig zijn, rijden, jagen, ronddwalen, ruzie maken en gelijk hebben. » Dislikes Leiders, verplichtingen, grenzen, luisteren, verliezen en Hunter
» Character discription Ragya heeft twee kanten, zoals ook haar bloedlijn altijd heeft aangegeven. Ze is rustig en kalm op de meerderheid van de tijd. Ze is observatief en wacht met haar beslissingen nemen. Haar gevoel voor humor is droog en sarcastisch en dit gebruikt ze dus ook inmens veel. Ze is redelijk kil in haar doen en snapt soms niet dat bepaalde dingen sociaal onaanvaardbaar zijn. Om dit nog wat aan te kaarten heeft ze geen uit knop of enig vorm van respect. Leiders zal ze met scherpe tong aanspreken, zelfs al is ze sterk in de minderheid van kracht nog rang. Voor haar bestaan er geen rangen die beter zijn dan haar en ze drijft ze tot het uiterste, haar brutaalheid word nog eens haar dood. Aan de andere kant heeft ze het gedeelte dat verknipt is. Ze heeft woedeproblemen die nog eens de oorzaak zijn van kleine brandjes. Bij sterke emoties kan ze zichzelf niet meer in de hand houden, hierdoor kan iets ontvlammen of verandert ze onbedoeld naar haar demonvorm. Soms valt ze zonder enige reden naar een ander uit of is de stemming om alles uit de dagen.
{{ Outside
» Hair color Rood » Hair length Lang » Eyes color Een donker bruin, vlamt op als een vlammetje op bepaalde momenten » Build Ragya is ongeveer 1.60 en daarmee ook geen brede vrouw. Ze heeft een smalle taille en gespierde rug en kuiten. » Wings Ragya heeft de standaard engelen vleugels waarmee ze is geboren. Ze hebben de kleur van verbrand hout en hebben een doffe glans. Sinds ze demon is kunnen ze niet meer verdwijnen hebben ze enkele scheurtjes en haperingen. » Scars Op haar linker bovenarm in de vorm van een T met een driehoek erin. {De bovenste punt van de driehoek raakt de kruising van de twee lijnen van de T}
» Armour Ragya haar harnas is gebouwd op haar maat en gewicht dat ze kan tillen. Het is een spiegeling van haar demonvorm. De basis zijn zilveren ribben die nauwsluitend op de hare passen en een ruggengraat van hetzelfde edelmetaal. Hier over zijn dikke repen gedroogd leer in genageld. Het weegt bijna niks en heeft toch redelijke bescherming voor steken, toch is het risico er wel. Haar helm is een zilveren schedel. » Weapon Ragya is houder van een veranderend langzwaard. Zoals ieder goed zwaard draagt deze een naam; Exa. Het is een simpel zwaard zonder veel versieringen. Enkel een mooi rondgesneden kristal houd het lemmet aan het vat vast. Deze past zich aan op wie het draagt. Het normaal doorkijkende kristal krijgt dan de kleur van die persoon en zelfs de balans word op de persoon aangepast. Het laatste wat dit zwaard kan is krimpen tot een dolk en weer terug uitgroeien tot een zwaard op commando. Zeg simpelweg Dolk of Zwaard in je thuistaal. Voor Ragya dus Rýtingur en Sverð.
» Demonform Ragya haar demonvorm is een hellehond. Ze is groter als de gemiddelde wolf maar onder haar soort zeker een kleintje. Haar pels is ruw en dik, stug, met een asbruine kleur en grijze plakken. Haar ribben zijn geopenbaard en in de lege kas brand een zacht rood licht. Kleine uitgroeiïngen van haar ruggengraat steken uit haar vacht en haar schedel is ontbloot. In de lege oogkassen brand hetzelfde vaag rode licht. » Demonpower Ragya haar element is vuur, haar demonvorm heeft een klein rasvoordeel wat zorgt dat ze kan teleporteren via schaduwen. Dit kan enkel in haar hellehond vorm en kost veel kracht.
{{ History
De ouders van Ragya waren een vreemd koppel. In het hoge noorden van waar ze vandaan komt is het heel ongebruikelijk om als soort te kruisen. Kinderen waren altijd 100% hun ras en alle rassen haatten elkaar. Er is daar geen verdeling van goden en alle soorten hebben hun eigen gebruiken en regels. De moeder van Ragya, Katarina was een beeldschone engel. Ze was lang met krullend donkerblond haar en twinkelt bruine ogen. Haar huid zo wit als porselein. Haar vleugels een glimmend wit. Maar ze was ferm en onverbiddelijk in haar doen. Koppig op een manier die haar sierde met een vurig karakter dat haar ongetemd maakte. Misschien was dat ook de rede waarom ze in plaats van de typische tuinier of heler te worden rond ging reizen. Ze wou meer zien dan de hoge bergen en dallen van de engelen. Ze wou naar het dichte woud van de heksen, grotten van de weerwolven, kraters en geisers van de demonen, vlaktes van Magiërs en de rondreizende troepen van vampieren. Ze wou niet opgesloten zitten in een kapelletje. Ze wou de normale stervelingen zien.. Tijdens haar reis werd ze vele malen bedreigt en gevangen genomen, uiteindelijk ook door de man die haar hart ging stelen. Baltasar. Hij was een redelijk kleine man met een woest rood kapsel en felgroene ogen. Terwijl Katarina opgesloten zat was het Baltasar die haar gezelschap hielt. Hij was ruw met een hard gevoel van humor en heel impulsief. Zijn hellehond demonvorm zorgde ervoor dat hij ongestoord door de gevangenis heen kon lopen als waakhond. Het was met zijn schadowkracht dat hij zijn geliefde vrij kreeg. Samen reisde ze verder tot de engel terug keerde naar haar huis. Haar buik groeide en ze kwam erachter dat ze zwanger was van een demon. Meteen werd ze haar huis uitgegooid alsof ze een ziekte had. Verbitterd zocht ze haar toevlucht bij de demonen en de vader van haar kind. Deze na haar meteen op, tot afzien van zijn soortgenoten. Hij haalde de hongerige wezens om het kind geboren te laten worden en deze een kans te geven. Toen de moeder beviel van een klein meisje, Rayata, grepen de demonen hun kans. Ze gaven het koppel de keus; Katarina of haar dochter. Baltasar wou zijn vrouw redden maar deze had haar keuze al gemaakt. Ze werd nog liever avondeten dan dat haar kind stierf. Baltasar rouwde zwaar en gaf zijn dochter de tweede naam Thanatos, dood. Hij groeide een haat naar het kind dat het aura van een engel uitstraalde maar het bloed deelde van een demon. Ze werd weggestuurd naar haar soortgenoten en ook daar keken ze met afschuw. Goedmoedige mensen pakte de baby in en gaf deze mee aan reizigers van voorbij de zeeën. Deze moesten het kind meenemen naar een veilige thuishaven. En zo kwam ze aan op het land van Akaenas. Hier kwam ze aan bij de engelen en werd ze opgenomen. Al snel kwamen ze erachter dat het kind niet kon vliegen. Dus zodra ze oud genoeg was werd ze naar de grond gestuurd om met enkele andere engelen aan de voet van de berg te wonen. Ze kreeg daar een eigen huisje en werd ouder. Ze maakte vrienden met de dieren maar buiten dat had ze geen speciale talenten. Wonden die ze wou verbinden raakte alleen maar ontstoken, planten die ze wou verzorgen stierven in haar handen en ze vertrouwde haar geen dieren toe. Maar ze vond vrienden met een jonge wilde hengst; Tornac, naar zijn bruine kleur. Ze was nutteloos maar gelukkig, vriendloos bij de engelen maar vond haar aandacht bij de dieren.
Op een avond was ze samen met haar hengst naar de sterren aan het staren. Maar vreemd genoeg was Tornac angstig. Hij trappelde nerveus en brieste gefrustreerd naar haar rustige en ontspannen uiterlijk. De engel had geïrriteerd naar haar paard opgekeken. Hij had wel eens vaker van die angstige momentjes, maar waarom kon hij niet even genieten van deze mooie nacht? Raya draaide haar hoofd en ging weer verder met sterren gapen. Tornac jammerde een geluid en duwde haar ruw om. Nu het gedrag beu zijnde stond ze op en keek boos naar de bruine hengst. Nerveus wild paard dat het er was, ze kende herten met nog meer moed. Plots vormde handen zich om haar armen en werd ze tegen de grond aan gedrukt. De kleine meid kon niks tegen de kracht die de jongen tegenwierp. Ze schreeuwde tegen haar paard dat deze hulp moest halen, of minstens weg moest rennen. De stank van zwavel maakte haar duizelig terwijl ze een lemmet zag glinsteren in het dimme maanlicht. Hoewel het te donker was om de handeling te zien voelde ze het mes in haar arm snijden en een teken erin krassen. Haar warme bloed stroomde over haar arm en vergiftigde de aarde onder haar. Weer een glans van het lemmet maar nu zag ze het bloed van de ander glinsteren. Een enkele druppel was genoeg om haar zelf het werk te laten doen. Ze veranderde, het altijd onderdrukte bloed van haar demonkant nam de overhand in haar lichaam. Haar vleugels werden dof en brandde op om de kleur van verbrand hout achter te laten. Haar oranje haar werd een diep rood en haar hazelnootkleurige ogen werden dieper. Vuur brandde haar tuin op en begon aan haar huis te likken. Haar blik was wazig door haar tranen van pijn, maar in de verte zag ze haar trouwe hengst door zijn voorpoten zakken en hoorde een vernauwde kreet. Ze zag haar huid branden en keek op naar de vreemde. De geur van zwavel kwam niet alleen meer van hem af. Als een maker van een misvorming gaf hij haar een nieuwe naam. Hij had immers van een nutteloze engel een minder nutteloze demon gemaakt. De naam leek op haar oude, maar korter en met een hardere klank; Ragya. Zelfs toen ze de voetstappen hoorde weggaan bleef ze trillend op de koude grond liggen. Ze keek pas op toen een bekende vriend haar een duwtje gaf met zijn snuit. Tornac, even afschuwelijk geworden als zij. Een hellepaard. Een wilde hengst. Ze hief zichzelf met zijn hulp op en zag in het licht van het vuur haar nieuwe litteken branden. Uit verhalen wist ze dat haar vader een demon was, maar hij heerste over schaduwen, geen vuur. Haar adem trilde, dit vuur was het hare. Het volgde haar hartslag.. Zij had alles verwoest en haar vijand had haar deze gave gegeven. Ze klom op haar nieuwe paard en gleed met haar hand over zijn vlammende manen. Het deed haar niks. Haar paard vertrouwde ze ook een nieuwe naam toe; Torn. Naar wraak. Hoe haar paard was verandert was een raadsel. Maar het was hoe het was. Ze vertrokken wederom uit het engelen gebied.
Het tweetal kwam aan bij het kasteel van haar nieuwe soort. Deze namen haar ook met een twijfeling op. Want ja, een ex-vijand? Toch was ze voor velen een geweldige vorm van entertainment. Ze vonden het geweldig, het idee van een engel die nu een demon was met de controle over haar krachten als een kleuter. Maar Ragya was de pesterijen gewent en zette een dikke huid op. Enkele soortgenoten leerde haar met harde en pijnlijke hand haar krachten te gebruiken. Maar ze was instabiel en zwak. Het bloed van degene die haar dit aan had gedaan was sterker dan het hare. Het was zíjn vuur, niet het hare. En het vuur was sterker dan de zwakke meid die het een thuis moest geven. Maar ze overleefde het en leerde een manier om niet alles om de drie seconden in de fik te zetten. Niet dat ze klaar was. Nee, ze had ook nog een demonvorm. Maar deze was wel van haar eigen en haar eigen demonbloed moest een weg naar buiten vinden. Deze manier vond het toen ze de ander ontmoette; Hunter. Een misselijke demon, maar ze hadden zo veel gemeen. Tijdens het gevecht veranderde ze naar haar demonvorm. Een hellehond. Er was geen winnaar in het gevecht, hoogwaarschijnlijk omdat ze weg moesten voordat ze de schuld kregen van een kasteel vernielen.
wo maa 25, 2015 7:56 pm
