No, i'm not lost... || OPEN

Ragya dwaalde nu al een tijdje rond over de vlakte van stenen. Zoals meestal rijdend op Torn. De zwarte hengst galoppeerde over de kale grond. Hij zou niet opvallen als hij die vlammen en scheuren niet had. Zijn zwarte huid gemaakt van een soort vulkanisch gesteente was op sommige plekken gescheurd, daarachter zag lava stromen. Zijn manen en staart vlamde meestal, net zoals zijn vetlok. Dat licht stak in dit gebied ook fel af. Ze hielt Torn even in toen er wat stenen voor hun opdoemde. Haar blik gleed langs de stenen op zoek naar een wat veiligere manier om er langs te komen. Torn had echter een ander idee en rijd er recht op af. Ragya leunt wat naar voren en gaat staat in de beugels als Torn zich afzet. Soepel lande hij weer en ze klopte hem even op zijn nek. Met snelle galop reden ze verder tot Torn een zacht en waarschuwend geluidje maakt. Ze waren niet meer alleen. ''Torn kan je me ernaar brengen?'' Hij hinnikte en draait zich half om. Nu reden ze in de richting van de vreemde. Ze gingen over tot een draf toen de schim van een persoon zichtbaar werd. ''Goed zo jongen'' fluisterde ze zacht. Vanaf die afstand bekeek ze de vreemde even, een jongen rond de 18. Engel. Die zag je hier niet al te vaak, maar ja. Ze kwam zelf ook wel eens in engelgebied. Rustig naderen ze de jongen. ''Hallo'' sprak ze kalm. Eerst wou ze iets over de jongen te weten komen, dan pas maatregelen nemen.

Hij schrok op van een stem. ''Hallo'' Sprak die kalm. Rustig keek Stephano over zijn schouder achterom. Agh, hoe kan het ook anders. Een demon. Misschien kreeg hij wel problemen, maar dit was een meisje en ze zag er niet heel gevaarlijk uit. Nu hij beter keek, leek ze wel bekend. Ze leek zo erg op een engel die hij vast ooit eens had gezien. Langzaam stond hij op 'Ciao' begroette hij de demon simpel. Hij keek even om zich heen, om te zien of ze geen andere had mee genomen. Hij zat nu sowieso in de problemen, want hij zou niets anders verwachten van deze demon dan hulp roepen, of zelf kwaad worden. Een vriendelijke glimlach sierde zijn lippen 'Is het een probleem dat ik hier rond loop?' vroeg hij met een rustige stem. 'Anders ga ik wel weg, nouja...' kijkt weer om zich heen 'Als ik tenminste weet waar weg is'

-KORT-

De engel keek over zijn schouder toen ze hem begroete. Nog steeds op Torn zittend keek ze hoe de jongen langzaam opstond. ''Ciao.'' Ze keek simpel toe hoe de jongen om zich heen keek, waarschijnlijk om te kijken of ze alleen was. ''Ik ben alleen, als je Torn niet meetelt'' Kort klopte ze Torn op zijn nek. Het paard hinnikte even en begon aan de engel te snuffelen. Al was ze een meisje en nog niet al te oud, ze kon zichzelf goed verdedigen. Waarom ook niet, ze had al een zwaard zolang ze zich kon herinneren en ze was er aardig goed mee. En het feit dat ze iemand in de fik kon zette werkte ook. Maar zolang deze jongen niks vreemd doet ziet ze er geen rede voor in. Hij lachte vriendelijk  'Is het een probleem dat ik hier rond loop?' Even dacht ze na ''Ik vind het niet al te erg, er is hier toch niks van belang'' 'Anders ga ik wel weg, nouja...' de jongen keek even om zich heen 'Als ik tenminste weet waar weg is' Torn hinnikte even en gaf de jongen een lik. ''Torn... zou je dat voortaan achterwegen willen laten?'' mompelde ze zacht. Ze richtte haar aandacht weer op de vreemde ''Ik wil je wel de weg wijzen. Maar eerst, heb je ook een naam of moet ik je maar jongen noemen?'' Ze glimlachte even zacht om te laten weten dat ze het als een grapje bedoelde.

''Ik ben alleen, als je Torn niet meetelt'' Zei de demon en klopte het paard op z'n nek.  ''Ik vind het niet al te erg, er is hier toch niks van belang'' Stephano knikte langzaam, gelukkig was dit niet zo'n zeikende bloeddorstige demon. Dit meisje zag er uit zichzelf ook niet vreselijk gemeen uit, dus hij hoefde niet weg te rennen of zoiets. Toch bleef hij wel op zijn hoede, want Step was eigenlijk altijd stiekem nog een beetje angstig. Met grote ogen keek de engel hoe het paard hinnikte en hem een lik gaf. Hij zette een korte stap naar achteren en veegde het kwijl van zich af 'Euh ja, hoi paardje' hij grinnikte even zacht. ''Ik wil je wel de weg wijzen. Maar eerst, heb je ook een naam of moet ik je maar jongen noemen?'' Zo te zien maakte ze een grapje, want ze glimlachte zacht. 'Ik heet Stephano' glimlachte zacht terug 'En mag ik jouw naam ook weten?' vroeg hij daarna vriendelijk. Ze was eigenlijk de eerste demon waar hij een fatsoenlijk gesprek mee had, hij was best blij dat hij zichzelf nog niet helemaal had getript.

Stephano, zo heette de engel dus. Ze knikte even ''Mijn naam is Ragya, en dit is Torn'' Ze wist zelf ook niet waarom ze steeds het paard voorstelde. Misschien omdat ze er zelf tamelijk goed mee kon praten. Nou ja, Torn begreep haar en zij begreep Torn meestal. Al is het wel op hun eigen manier. Maar Torn is ook een vreemd wezen, met de raarste angsten en gewoonten. Nu ze daar aan dacht, ze zou haar excuses moeten aanbieden voor haar rijdier. ''Sorry trouwens dat je gelikt werd, het is zijn manier van begroeten.'' Kort aaide ze de hengst over zijn snuit. Hij en haar vogel waren haar enige familie. Dus dat verklaarde de vreemdheid van beide dieren. Gelukkig was deze engel geen aansteller als het ging om demonen, de meeste gingen gelijk in de aanval alsof hun leven er vanaf hing. Nou waren de meeste demonen niet echt vriendelijk tegen hun vijand maar toch. Als beide partijen zich niet als kleine kinderen gedragen kan je het eigenlijke probleem veel sneller oplossen. Daarover, ze zou Stephano maar eens naar de grens brengen. ''Is het goed als ik je naar de grens begeleid? Vanuit daar kan je verder lopen en is het makkelijker je weg te vinden'' Zelf ging ze al weer in het zadel zitten en Torn draaide in de goede richting. Wachtend op Stephano keek ze om.