seeking company (Selena)

Donkere wolken pakte zich samen. Regen gutste naar beneden en zijn blik stond verveelt. Zins hij in een oneerlijk gevecht met Luna had gehad was er niks bijzonders meer gebeurd! Dan het gezeldschap maar eens opzoeken? Raven had express zijn duurdere kleding in het kasteel gelaten zodat mocht het op vechten aankomen die niet tot flarden werden gescherut. Vanuit zijn gebied was Raven over het land van de magiers gelopen. Aylan had hij al een tijdje niet meer voor de gek gehouden, vast omdat ze het beiden te druk hadden gehad? Nu Luna de hele New born stapel had gedood had hij ook minder last van Simon iets waar hij super blij mee was, maar minder omdat hij Madelin een tijdje niet meer had gezien. Zou ze het wel redden? Ze bleef tenslotten zijn familie! Maar nu wilde hij Selena eens op de proef stellen eens kijken of zij wel uit de school klappen zou? Raven grinnikte zacht toen hij voet op niemandsland zetten. Hier had zowel hij als hun vijanden geen zeggenschap. Toch vond Raven dat dit grote grondstuk bij Shanaris hoorde! De regendruppels maakte zijn kleding doorweekt en zwaar, maar van beide had hij compleet geen last. Raven kon uren, dagen, weken zoniet maanden en jaren in de regen staan, zitten of lopen zonder een koudje of erger te vatten. Een voordeel van het vampier zijn. Het heksenbos kwam in zicht door het regengordijn heen. Misschien zou het zicht daar beter zijn. Normaal had Raven er geen last van, maar met zo een zware regenval had iedereen er last van!!! Na de eerste bomen gepaseert te zijn hoorde Raven een geschrokken adem inhouding en hij grijnsde, maar was de jonge heks te slim af en greep haar zo vast dat ze geen kreet nog spreuk kon prefeleren. 'Jij kunt beter zwijgen...' zei hij suikerzoet en beet de jonge heks in haar hals. Heksen smaakte niet echt lekker, maar in tijden als deze sloeg hij ze niet af. Je mocht niet te kieskeurig zijn! Gelukkig was er verder niemand in de buurt. Even likte Raven over de bijtwondjes heen en ze verdwenen al snel. Raven glimlachte en sloot de ogen van de heks, zo ledk het alsof ze sliep of was flauw gevallen. Raven zetten zijn strooptocht voort, maar kwam niet de persoon tegen die hij zocht. Waar was die mini heks? Raven was het zoeken beu en wist wel een manier om haar aandacht te trekken. Bij het jagershuisje stond een oude boom die haar vast zou roepen? Raven opende zijn handen en klauwde hard en snel aan de boom. Niet lang daarna trok hij een stuk van de barst af en smeet die in de richting van waar hij gekomen was. Nu was het enkel nog wachten op Selena of welke heks hier ook op afkomen zou???

Stilte...Rust...wat was het heerlijk als haar territoria in vrede bekeerde. de jongere heksen waren aan het trainen met hun mentors en de andere probeerde nieuwe spreuken uit of zochten kruiden of deden iets voor zich zelf. Heerlijk, rust om haar heen. Roze zat op haar schoot te spinnen en Zoran was ergens in de buurt aan het grazen. Selena blies haar adem uit en hoorde de bomen hun oude herinneringen vertellen aan elkaar. Over hoe de heksen altijd voor hun opkwamen en hun verzorgde. Maar...er was iets mis, Sel kon het met haar hart voelen hoewel die laatste tijd haar hart wel raardere dingen haar vertelde, ze voelde zich altijd zo raar in de buurt van Aylan, wat was er toch met haar aan de hand? Waarom kon ze zich bij hem niet beheersen.. Een krijs...Een hoge krijs wat de rust verstoorde. Selena sprong overeind met Roze in haar armen die haar oren plat legde. Selena floot een deuntje. Zoran kwam aangedraft naar haar toe en Sel steeg op haar hengst en stuurde op het gekrijs af. Wie zou nu vagen haar territoria te betreden en zo iets vreselijks doen? Toen ze bij het jagers hutje aankwamen voelde ze de vreselijke ego energie. Ze kijkt woest eerst naar haar boom en dan naar de oorzaak, Raven..de leider van de Vampiers! Wat moest ie hier? 'Jij! Heb ik jou iets aangedaan dat jij de rust in mijn territoria verstoort? Als ik jou was zou ik een goede rede hebben dat een onderkruipsel als jij mijn gebied binnen komt.' haar stem klonk kalm maar dreigend, ze wou niks weten van die vampier hier! Haar hengst schudde woedend met zijn manen en bleef staan, gelukkig luisterde hij nu, maar ze merkte ook dat hij een beschermende houding nam.

Het geluid dat de boom maakte hoorde Raven niet, maar hij klom wel in de boom om rustig op Selena te wachten. Het irriteerde hem mateloos dat ze de steen van Tyrion niet konden vinden! Stilte omringde hem, maar Raven wist heel goed dat het voor heksen anders moest zijn. Die boom lievende gekken... Echter hoefte hij niet lang te wachten, want al snel hoorde hij hoef getrappel en de boze kalme stem van Selena. Hij glimlachte gespeelt vriendelijk. 'Soms moet je je nagels scherp maken, de bomen bij ons zijn daar te brokkelig voor geworden.' zei Raven rustig, maar liet geen enkele andere klank in zijn stem komen. Het zou nu veel gezelliger worden... Zijn rode blik viel op haar kat en haar paard. Crow schudden zijn veren na de landing en keek waarschuwend richting de andere twee huisdieren. Goed dat paard zou hij misschien niet aankunnen, masr de ogen van haar kat konden nog wel eens lekker smaken? Raven grinnikte bij de kreet vanuit de verte. Het was als muziek in zijn oren!

Die misbaksel! Hoe durfde hij in de boom te komen? Natuur was het onwetend beest dat de pijn van de bomen niet kende! Alles om hun heen leefde, deze bomen hadden ook een ziel en hadden ook een heel leven voor zich of achter zich! Hij glimlachte gespeelt vriendelijk. 'Soms moet je je nagels scherp maken, de bomen bij ons zijn daar te brokkelig voor geworden.' zei Raven rustig, Ze keek met haar lente groene ogen woest naar de vampieren leider, Roze keek met geïnteresseerde ogen naar de raaf dat naast Raven lande...Hmm een perfecte prooi dier voor Roze, Ze was een ervaren jager die vaak genoeg met slangen te maken had. Toen Selena een kreet hoorde keek ze meteen de richting. 'Roze, kijk wat daar aan de hand is terwijl ik onze gast even mijn territoria er uit schop. 'Zei ze kalm en zag hoe Roze van Zoran afsprong en richting het gil af rende. 'Zeg mij wat je hier wilt of verdwijn!'

Toen Selena een kreet hoorde keek ze meteen de richting. 'Roze, kijk wat daar aan de hand is terwijl ik onze gast even mijn territoria er uit schop. 'Zei ze kalm en zag hoe Roze van Zoran afsprong en richting het gil af rende. 'Zeg mij wat je hier wilt of verdwijn!' Raven grijnsde even, maar liet het al snel weer weg zakken in een glimlach. 'Kun je dat zelf niet bedenken?' vroeg Raven en hij grinnikte zachtjes na. Soms waren menselijke wezen zo dom! Of ze hielden zich dom? Crow liet zich niet van de wijs brengen door die kat, want hij had wel vaker katten gedood. Toen de kat weggestuurt werd liet Raven crow bij zich en kruiste zijn armen lichtejs zodat hij ze meteen kon gebruiken. 'Goed omdat je het zo liefjes vraagt? Ik weet dat jullie de schuilplaatst van de steen van Tyrion kennen, niet dat het bij ons anders is. Maar goed Luna heb ik ook al te pakken gehad en zij wat van mij, maar door bij te tanken helen we nog al snel.' zei Raven met een verveelde toon, maar maakte geen aanstalte om weg te gaan. Hij kende geen angst al niet zins hij hier was binnen gekomen en Shanaris voor het eerst had ontmoet. Zijn tattoo branden lichtjes, maar hij was het zo gewend dat Raven er niet meer naar reikte wel gloeide zijn ogen even fel op bij dit gebeuren...

'Kun je dat zelf niet bedenken?' vroeg Raven en hij grinnikte zachtjes na. Selena rolt met haar ogen, wat was die vampier vervelend, natuurlijk wist ze waarover hij had maar niemand zou te weten komen waar de steen van Tyrion zat, ze had hem haar trouwen beloofd en zal tot haar einde aan hem trouw blijven, trouwens zelfs de andere leiders wiste niet waar de steen lag. 'Goed omdat je het zo liefjes vraagt? Ik weet dat jullie de schuilplaatst van de steen van Tyrion kennen, niet dat het bij ons anders is. Maar goed Luna heb ik ook al te pakken gehad en zij wat van mij, maar door bij te tanken helen we nog al snel.' zei Raven met een verveelde toon, Selena rolde met haar ogen 'Dan heb je pech want niemand anders weet waar die ligt.' Zei ze kalmpjes en streelt de nek van haar paard 'dus, nu vraag ik nog is 'aardig' of je hem wilt smeren of ik zal mijn kracht moeten gebruiken.' Zei ze kalm.

Raven grijnsde zacht en schudden zijn hoofd. 'Zo gemakkelijk kom je niet van mij af Selena...' grinnikte Raven en maakte zich ongezien klaar om weg te springen mocht ze een van haar spreuken preveleren. Nee hij zou zich niet laten verrassen zoals toen met die engel! Het was dat hun bloed hem door het dolle brengt, maar anders was hij helder en snel van geest. 'Dan moet je snel zijn Selena. Ik laat me niet zo snel verjagen!' grijnsde Raven en dook weg. Nee zijn snelheid was handig, maar ze moest hem eerst maar eens zien te raken...

Raven grijnsde zacht en schudden zijn hoofd. 'Zo gemakkelijk kom je niet van mij af Selena...' grinnikte Raven, okee nog één woord en hij ging er echt er aan! Hij had haar rust en haar tijd voorzichzelf verstoord en dan zou ie er ook voor boeten. 'Dan moet je snel zijn Selena. Ik laat me niet zo snel verjagen!' grijnsde Raven en dook weg. Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, wat moest dat voorstellen? Selena keek droog naar Raven en mompelde een spreuk zachtjes zodat een glaze pot om hem heen kwam 'je irriteerde mij.' Zei ze kalmpjes, het pot zou niet zomaar verdwijnen of zij moest hem terug trekken. Het was haar kracht en haar energie. ze moest wachten tot Roze terug zou komen met het nieuws over wat er nou aan de hand was.

Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, wat moest dat voorstellen? Selena keek droog naar Raven en mompelde een spreuk zachtjes zodat een glaze pot om hem heen kwam 'je irriteerde mij.' Zei ze kalmpjes, het pot zou niet zomaar verdwijnen of zij moest hem terug trekken. Het was haar kracht en haar energie. ze moest wachten tot Roze terug zou komen met het nieuws over wat er nou aan de hand was. Magie wat had hij daar een bloedhekel aan! Maar Raven was nog wel eerst uit de boom voor ze haar spreuk zachtjes uitsprak. Raven oelde het glas om hem heen komen en gromde inwendig. Was hij een of ander insekt of zo? Die stopte je in glazen niet een mensachtig wezen??? 'Hoe orgineel! Kon je niks beters verzinnen? Of ben je echt zo'n dom heksje?' vroeg Raven verveelt en leunde tegen het glas aan. Het mocht wat. Dacht ze nu echt dat dit hem tegen hield? Crow kraaide even en hipte van tak naar tak voor hij even scherp richting de pot keek waar zijn baas in vast zat. 'Shanaris sta me bij dit is nog meer vernederend dan in een list van een engel te lopen!' mopperde Raven half hoorbaar, maar de laatste woorden vervielen tussen zijn lippen. Crow zag een teken die hij enkel maakte wanneer de kraai moest bewegen, maar Crow wachten het juiste moment af voor hij geluidloos de aanval inzetten zou...

'Hoe orgineel! Kon je niks beters verzinnen? Of ben je echt zo'n dom heksje?' vroeg Raven verveelt en leunde tegen het glas aan. Selena haalde haar schouders rustig op 'Dat mag je vinden, maar ik vond een pot mooi genoeg voor een onderkruipsel als jij.' Zei ze rustig en speelde wat met het haar van Zoran die Raven goed in de gaten hield, natuurlijk wist ze dat de raaf van Raven nog in de buurt was en hield ze er mee rekening dat hij er was. 'Shanaris sta me bij dit is nog meer vernederend dan in een list van een engel te lopen!' mopperde Raven half hoorbaar, Ze rolde met haar ogen en wou iets gaan zegen maar werd afgeleid doordat Roze via de takken naar haar toe kom rennen 'een heks, aangevallen, bewusteloos maar veel bloed verloren.' Zei Roze kalmpjes en Selena voelde hoe haar ogen begonnen te verkleuren 'Een heks...' kijkt met zomer groene ogen naar Raven 'Ik weet al door wie ze is aangevallen.' Zegt ze met een duistere en zangerige toon, ze stijgt van haar paard en loopt naar het pot en raakt ie aan met haar hand aan, 'Zo Raven, hadden we honger?' vroeg ze kalmpjes en mompelde een spreuk zodat er in de pot zwart mist kwam die aan je kleren vrat en je haar.

Onderkruipsel? Mocht zij nodig zeggen! Zelf was ze niet veel beter. Raven keek rustig weg door het bos en voelde verschillende hartslagen dichterbij komen, tenminste waren dat wel hartslagen??? Zoiets had hij nog nooit gevoelt. Het leken hartslagen, maar dan trager... Raven was daar zo in geintereseerd geraakt dat hij helemaal vergat dat ie in de pot zat en vergat hij Selena en zo snel was hij niet zijn omgeving vergeten! Pas toen Selena hem iets vroeg leek hij uit die vreemde trance te ontwaken. Wat...? wilde hij denken, maar bemerkte toen wat haar vraag was. 'Als ik honger had gehad? Nee jullie heksen zijn niet te versmaden. Mocht dat ooit veranderen misschien, ze is enkel stil gelegt meer niet.' zei Raven droogjes en zag hoe de pot zich vulde met zwarte mist en bekeek het even. Zijn oude kleren prima, maar zijn haar? Iedereen wist hoe trots hij daarop was. Nou goed na twee keer bloed drinken was het wel weer terug dus hoefte Raven niet te klagen... 'Je had het ook gewoon kunnen vragen of ik mijn kleding voor je uit deed hoor?' zijn toon lag nu iets lager, maar hij klonk nog even rustig. Die vreemde pulseringen werden sterker en even viel zijn blik weer van Selena richting het bos. Wat was dat toch? Waar kwam het vandaan? Van wie wasren deze pulseringen? 'Waar komt dat vandaan... Hm?' mompelde Raven nieuwschierig het was nieuw voor hem. Nieuw in elk opzicht. Het was traag, maar heel sterk. Het leek? Het leek van de bomen te komen... Raven kon hetzelf eerst niet geloven. Was dit wat die flut vrouwen voelde? Was dit hoe ze met die bomen communiseerde? Raven schudden zijn hoofd. Neeje dat kon gewoon niet, bomen waren gewoon houten gevallen die men gebruikte voor vele dingen en die leefde niet... niet op deze manier toch??? Raven voelde ook iets anders in zijn buurt. Hoewel hij steeds minder kleding aan had en minder haar op zijn hoofd kreeg wat hem geen enkele schaamte naar voren bracht. Omdat Raven zich niet schaamde voor zijn lichaam. Goed hij was mager van uiterlijk, maar dat was elke vampier of je moest die zuipers hebben die waren moddervet en kwamen nauwerlijks buiten. Raven speelde het altijd hoog, maar zo zocht hij de grenzen ook altijd op. Hij mocht dan soms net of te over die grens gaan, maar vaak had hij wel gelijk. Natuurlijk was het vaak giswerk, maar hij letten op de reactie van anderen die meer dan genoeg vertelde zelfs als ze boos waren. 'kijk, kijk, kennelijk hebben we iemand hier die smoor is op een ander? Hm... Ik weet alleen niet of de tegenpartij er net zo overdenkt?' grinnikte Raven en eigenlijk was hij blij dat hij zijn duurdere kleding in het kasteel had gelaten, deze waren vervangbaar! 'Ik heb zo mijn bronnen Selena, niet dat jij die kent natuurlijk...' zei Raven na een tegenwoord van Selena. Maar hij bleef rustig, al werd zijn verlangen om te weten wat die pulserende slagen maakte steeds groter...

'Als ik honger had gehad? Nee jullie heksen zijn niet te versmaden. Mocht dat ooit veranderen misschien, ze is enkel stil gelegt meer niet.' zei Raven droogjes en zag hoe de pot zich vulde met zwarte mist en bekeek het even. selena knikte 'tja, daar zorgen we persoonlijk voor.' Zei ze kalmpjes en sloot haar ogen, de ritme om haar heen vulde haar oren en haar gedachtes, de bomen hadden altijd wel wat te vertellen en hun hartslag was gewoon geruststellend. 'Je had het ook gewoon kunnen vragen of ik mijn kleding voor je uit deed hoor?' zijn toon lag nu iets lager, maar hij klonk nog even rustig. Selena opende even verward haar ogen en grinnikte zachtjes 'sorry, maar jou vermagerde lichaam wil ik ook niet echt zien.' Zei ze kalmpjes en haalde haar hand van de pot af. Ze keek naar het bos en voelde hoe haar hart met de ritme tikte en ze hoorde gefluister tussen de bomen door. Het was zachtjes en niemand zou het zomaar horen, de heksen kende de taal der bomen en werden geleerd om naar de bomen te luisteren. 'Waar komt dat vandaan... Hm?' mompelde Raven nieuwsgierig, Selena liep op het gewonde boom af en legde haar hand op het plek waar hij geen schors meer had. Ze begon zachtjes een spreuk te mompelen en haar hand werd verlicht door het licht, ook dat stukje waar de boom gewond was, werd verlicht door een witte licht. Langzaam opende Selena haar ogen en zag hoe de schors weer begon er aan te groeien, ze haalde haar hand weg. 'kijk, kijk, kennelijk hebben we iemand hier die smoor is op een ander? Hm... Ik weet alleen niet of de tegenpartij er net zo overdenkt?' grinnikte Raven, Selena draaide zich kalm om naar Raven en liet geen emotie zien. 'Sorry hoor Raven, maar ik heb geen luize leventje als jij om niks te doen en wat rond te hangen in je kasteel. Ik heb het druk met mijn volk en de natuur om mij heen. Geen tijd om verliefd te worden.' haar stem was rustig en ze keek net zo met haar lente groene ogen, ongelooflijk hoe de natuur haar weer tot orde kon brengen. 'Ik heb zo mijn bronnen Selena, niet dat jij die kent natuurlijk...' zei Raven, Glimlacht liefjes 'zo als ik al zei Raven, ik heb geen tijd om verliefd te worden.' Ze voelde hoe een neus in haar rug werd geduwd en keek over haar schouder naar Zoran die haar vragend aankeek. Selena grinnikt zachtjes 'natuurlijk hou ik wel van jou lieve schat..Niemand kan je vervangen.' Zei ze liefkozend en streelde de voorhoofd van haar paard.

Persoonlijk? Vast en zeker die kruiden die ze aten of wat voor troep dan ook, bah! Als mens had hij het vroeger ook genuttigt, maar nu, nu smaakte het als kruidenlikur. Niet lekker dus al branden je keel hier niet van weg wat bij alcohol wel het geval was. Raven grinnikte bij haar woorden om zijn lichaam. 'Waarom deed je het dan? Gewoon om te kijken hoe ik zou reageren?' vroeg Raven droogjes en kneep zijn ogen even dicht en stak zijn hand even op om het licht zo goed mogelijk te dimmen. Hij en de andere vampiers konden tegen zonlicht, maar ze keken er nooit recht in en nu Selena de boom heelde en het witte licht licht zich in het half duister verspreiden verblinden ze hem bijna. Raven gromde kort voor het licht weg viel. Ze draaide zich om toen hij over haar verliefde hart sprak en beweerde dat ze dat zich niet kon permiteren. Nee nu werd ie mooi?! Raven schoot in de lach en grinnikte nog even na. 'Dat denk jij? Ik heb meer te doen dan op mijn lauweren te rusten, vooral met de New born's die elke keer binnen komen. Het is niet gemakkelijk om in de eerste maanden je dorst te bedwingen poppie. We leren ze heel wat bij zonder gekkigheid, maar die les licht bij jullie niet anders al heeft dat met de dorst van macht te maken.' grinnikte Raven nog na en schudden zijn hoofd. Goed hij kon de bomen niet verstaan, maar hij voelde dat ie niet welkom was en dat gevoel werd niet alleen van Selena en haar huisdiertjes af gegeven. Raven kon niet weg uit deze ontzichtbare betovering, maar hij dacht na die zwarte mist bedekte het zicht op de pot van buiten uit dus als hij nu eens een gat zou graven? Zonder verder wachten begon Raven te graven in de aarde. De ruimte was te klein om op zijn hurken te gaan zitten, maar door zich redelijk te buigen kon Raven prima bij de aarde komen en trok het zand weg. Zijn voeten lagen al snel onder de vochtige aarde. 'Waarom reageer je dan ze afstandelijk? Als je echt geen tijd voor zoiets hebt kun je dat ook gewoon zeggen en niet zo afstandelijk reageren.' zei Raven en zag dat het gat diep genoeg was en wurmde zich zo in de pot dat de mist haar zicht bedekte, maar hij tegen de wand aan de andere kant zich bijna aanplakte en trok zich verder. Oef dit wilde hij geen tweede keer mee maken! De schaduwen waren nu zijn beste plek en hoewel Raven bijna geen haar meet had voelde hij dat ie nog wel wat kleding aan had, maar het leek of hij gewoon vodden droeg. Grr hier zou ze ooit voor boeten! Raven trok zich terug in de schaduwen en sloop om haar heen richting de plek waar Raven eigenlijk vandaan was gekomen. 'Je lt vast meer van een persoon houden dan die knol alleen. Ik geloof al te weten wie...' zijn stem leek van overal te komen. Een handig bij effect van schaduwlopen. Het was een van de weinige krachten die Raven bezat. Hoewel hij wist dat Selena net als elke heks met bomen en planten sprak was het verstandig om niet op 1 plek te blijven staan. Zelfs de engelen hadden moeite om hem te volgen, maar de natuur zou hem kunnen verraden dus besloot Raven dat het tijd was te vertrekken dan hoefte Selena zich ook geen zorgen te maken dat hij zijn tanden in haar hals zou boren... Raven sloop van schaduw naar schaduw en bleef alert op elke beweging die zich voort deed. Niet als een bange hond omkijken of hij gevolgt zou worden. Eenmaal op niemands land waren ze gelijk aan elkaar en hadden geen zeggenschap meer.Toch was het daar ook nog uitkijken geblazen natuurlijk. Raven stapte van de laatste schaduw op open terein. Het was al gaan schemeren zo te zien! Hm, Raven keek toch nog 1 keertje om. Het pulserende gevoel bleef, maar het leek minder te worden? Raven schudden zijn hoofd en begon weer te lopen. Nu met wat snellere tred. Zijn haar was abnormaal kort. Zo kort had hij ze zelfs niet eens in de zomer! Hij bleef rustig door lopen en bleef zich afvragen wat hij nu presies had gevoelt...

'Dat denk jij? Ik heb meer te doen dan op mijn lauweren te rusten, vooral met de New born's die elke keer binnen komen. Het is niet gemakkelijk om in de eerste maanden je dorst te bedwingen poppie. We leren ze heel wat bij zonder gekkigheid, maar die les licht bij jullie niet anders al heeft dat met de dorst van macht te maken.' grinnikte Raven nog na en schudden zijn hoofd. Selena rolde met haar ogen, het kon haar niks schelen of ie problemen had met zijn new borns, dan moesten er maar niet zo veel worden gemaakt. Zelf had ze veel liever dat ze een groep sterke ervare heksen had dat een heel leger nutteloze heksen die nauwelijks hun krachten konden besturen.. Ze voelde de trillingen van de aarde om haar heen en wist zo dat Raven een gat aan het graven was, maar dat kon haar niet zo veel schelen, als hij niet vrijwillig zou gaan, zou ze hem wel eruitschoppen. Zo moeilijk was dat niet. 'Waarom reageer je dan ze afstandelijk? Als je echt geen tijd voor zoiets hebt kun je dat ook gewoon zeggen en niet zo afstandelijk reageren.' zei Raven, Selena haalt haar schouders 'misschien om het jou duidelijk te maken?' vraagt ze kalmpjes. 'Je lt vast meer van een persoon houden dan die knol alleen. Ik geloof al te weten wie...' zijn stem leek van overal te komen. Maar Selena keek steeds naar de kant waar ie stond. Het was handig om de taal van de bomen te kennen maar ook wel om dat haar kracht deels uit de duisternis bestond. maar Selena merkte dat Raven steeds mee uit har gebied verdween en daar was ze blij om. Sel knipte met haar vingers zodat het pot verdween en steeg op Zoran 'fijn dat ie doorhad dat hij hier niet welkom is.' Ze zucht en laat Zoran haar terug brengen naar haar huisje, zou hij gelijk hebben en was ze verliefd op de leider? Dat kon toch niet? Ze hoorde hem te haten...

Raven was ook niet gek. Hij mocht dan voor sommige een bloedzuigert monster zijn. Het was zijn leefstijl. Anders zou hij na een paar jaar sterven of een andere vampier die het zo ver dreef. Raven liep rustig door tot het kasteel. In de tussentijd had hij het pulserende gevoel opgemerkt van andere bomen en planten, behalve bij de bomen van zijn bos. Daar werd het stil. Raven schudden zich even. Het was hier echt doods!!! Bij zijn aankomst in het kasteel vroeg Simon meteen wat er gaande was, maar Raven schudden zijn hoofd en liep door naar zijn vertrekken. Hij zag er de laatste tijd wel vaker gehavert uit, maar nog nooit waren zijn kleren zo gehaverd geweest. Het gesprek met Cervius ging door zijn gedachten. Ze moesten meer te weten komen over het terretorium van de andere! Raven kleden zich om en ging naar de kerkers om daar een engel te bezoeken en liet zijn bloed aftappen. Het was niet alleen heerlijk bloed, maar nog heilzamer dan welke andere ook. Raven nam de fles mee en dacht eraan terug te gaan en uit te zoeken waar die pulseringen vandaan kwamen. Daarvoor zou hij de reismantel van de engel gebruiken. Die zou zijn duistere energie voor een groit deel verbergen, maar dat zou hij morgen wel doen. Nu moest hij zich eerst herstellen!

De dag was langgeweest naar Selena's zin, ze hield er niet van als de dag vervloog, dan besefte je pas dat je eigenlijk geen tijd had gehad om iets nuttigs te doen. Selena steeg van Zoran af toen ze bij haar boom aankwam. Ze pakte een appel die verstopt was en gaf het aan haar manneke 'ga maar rusten Zoran.' Zei ze zachtjes en streelde zijn voorhoofd voor ze een spreuk mompelde en in haar hutje terecht kwam. Het liefst wou Sel alles sluiten en moe in haar bed kruipen, maar ze wist dat ze naar de slachtoffer zou moeten gaan en haar moeder sterkte wensen, Dus zocht Selena haar kracht bij elkaar en liep kalm via de bruggen die elk huis verbonden naar het huis van de jonge heks toe en klopte daar aan. de deur werd open gemaakt door een vrouw in de 30 die rood omrande ogen haar aankeek 'Ze is weer bij.' Zei ze zachtjes en Selena knikte en liep naar binnen en ging naast het bed zitten van het meisje 'Melinda, hoe gaat ie meid?' vroeg ze zachtjes en zag hoe het meisje aarzelend knikte 'het gaat wel, al heb ik mij beter gevoelt.' Zei ze zachtjes. Ze glimlachte en aaide over haar bol 'maar je niet druk, diegene is terug gepakt en verjaagd, nu moet je goed rusten en voldoende eten.' Zei ze zachtjes en stond op. Ze wenste de moeder sterkte en liep zelf naar buiten richting het vergaderzaal waar al heksen zaten te fluisteren. Er viel een stilte toen ze naar binnen liep en Sel keek iedereen recht aan 'wat vandaag is gebeurd, dat wil ik nooit meer meemaken, dus mijn voorstel was om morgen vroeg een barrière te maken zodat we nog eerder weten als iemand ons territoria binnen komt.' Zei ze rustig en hoorde instemmende gemompel 'Wat moeten we doen als we iemand te pakken hebben?' vroeg 1 van de oude vrouwen en Selena dacht na 'Breng ze hier heen zodat ik kan beslissen wat ze verdienen als straf.' Zei ze kalmpjes en keek iedereen aan 'de heksjes moeten nu zo veel mogelijk met begeleiding oefenen buiten het kamp.' Zei ze kalmpjes en keek iedereen aan 'als u mij niet kwalijk neemt ga ik nu naar mijn hut.' Zei ze rustig en iedereen knikte. Ze namen afscheid van haar en Selena liep met laatste kracht naar haar huisje waar ze zich omklede en onder haar deken kroop.

Slaap had hij eigenlijk niet nodig, maar Raven wilde geen energie verspillen dus ging hij liggen en staarde rustig naar het plafon. Zania was weer terug gekomen en zei dat ze niet lang zonder hem kon. Raven grijnsde en liet Zania een negerin uit zuid afrika bij zich in bed komen en ze kroop tegen hem aan. Het voelde goed om een warm bloedje bij zich te hebben. Zania streelde Raven over zijn wang en keek hem vragend aan. 'Oh het was niks bijzonders. Een kleine onenigheid met Selena.' zei Raven toen hij haar blik zag en grinnikte zachtjes. 'Ik zal morgen met je meegaan. Dan kan ik je enige bescherming bieden tegen de magie.' zei Zania en ze bood aan om zich te laten bijten. Raven sloeg dat aanbod niet af en hoewel ze een heks was, was Zania ook nog een vodoo exspert en kon had ze een vreselijke sterke band met de zwarte magie. Raven beet haar en dronk, maar niet veel omdat ze het morgen ook nog energie moest hebben. Zania was dol gelukkig dat ze Raven hiermee helpen kon en legde zich naast hem neer toen Raven haar wondjes schoon likte. 'Goed morgen mag je mee, maar ik beloof niet dat er niks zou gaan gebeuren, je weet maar nooit met Selena.' zei Raven zacht en streelde haar gezicht voor hij zag dat ze in slaap viel. Raven sloot zijn ogen ook, maar slaap had voor hem een hele andere betekenis gekregen. Zijn slaap was een soort van waak trance. Hij rusten wel, maar sliep niet echt. Elk geluidje zou hem meteen wekken.

De volgende ochtend opende Raven zijn ogen en keek recht in het gezicht van Zania die nog heerlijk sliep. Raven kuste haar op de voorhoofd en Zania ontwaakte. Haar bruine ogen keken hem aan en hij glimlachte zacht. 'We vertrekken zo, als je nog wilt jagen moet je snel zijn.' zei Raven zacht en hij zag hoe ze knikte en uit bed klom na hem even over zijn gezicht te hebben gestreelt. Raven grinnikte en trok opnieuw oude kleding aan. Het zou vast druk worden vandaag? Raven pakte de energie verhullende mantel die voor drie kwart zijn energie tegen hielt. Daarom hadden ze deze engel die ze nu in de kerker hadden niet meteen opgemerkt. Natuurlijk bezaten vampiers geen magie dus wisten ze niet of er eerder iemand in hun gebied was, maar ze hadden de engel met een list klein gekregen en gevangen. Raven glimlachte en deed de mantel om. Engelen magie was toch zo handig. Als het werden zou, zou Raven ermee naar het engelen gebied toe gaan om de boel te inspecteren!!! Zania was al snel bij de uit gang en had kennelijk snel gegeten. Raven had nog een fles bloed voor onderweg mee genomen niet dat hij Zania zou sparen als ze het vragen zou, maar ze wist zelf ook dat ze alle energie vandaag nodig had. Ze vertrokken richting het heksen gebied en Raven dronk ondertussen de fles leeg.
XD

De eerste zonnestralen drongen haar huisje binnen door de bladeren heen en Selena opende haar ogen, ze staarde naar het plafon, soms wenste ze gewoon dat ze een gewone heks was en kon uitslapen. Maar nee, de realiteit was hard en ze was gewoon een leider die vandaag vroeg uit haar nest moest komen om een schild op te stellen met de heksen. Met ee nzucht gooide ze haar deken van zich af en zag hoe Roze bij een dienblad zat te wachten. Selena deed snel een jurk aan en trok de touwtjes van voren goed aan. Wat hate ze deze korsetten toch! Het was dat ze het verplicht aanmoest trekken als een leider om een goede voorbeeld te geven en zelf hoefde ze de touwtjes niet super strak aan te trekken zo als de andere bij haar zouden doen. Selena werkte snel haar broodje naar binnen en liep naar buiten, de heksen die al klaar waren met hun studie waren in het midden aan het praten over wat er de laatste tijd was gebeurd. Selena zag dat ze rustiger werden als ze aankwam 'Wat fijn dat jullie zo vroeg wakker zijn, ik stel voor om om de 10 meter een heks bij de grens te zetten om de schild op te stellen.' De meeste heksen knikte en Sel keek naar een paar bepaalde heksen 'Ik wil dat de bomenfluisteraars contact opnemen met de bomen zodat die ook allert blijven en de niet uitgenodigde gasten zullen tegenhouden.' Zei Selena kalm en zag hoe de groep fluisteraars knikte en meteen vertrokken, de andere deel van de groep heksen ging met haar mee en stelde zich om de 10 meter langs de grens. Selena hief haar handen omhoog en begon monotoon een spreuk uit te spreken. Door de hele territoria hoorde je zachte zingende stemmen en langzaam aan ontstond er een onzichtbare schild. Toen de spreuk ten einde was liet Selena haar armen zakken. De heksen verspreide zich of liepen in groepen terug naar het kamp.Zelf liep Selena rustig het bos in terwijl ze luisterde hoe de bomen met elkaar de laatste nieuwtjes uitwisselde.

wist niks echt interessants xD

Het duurde zeker nog 2 uur voor ze al lopend bijna het weerwolf gebied kwamen. Raven keek naar Zania en ze knikte. Het wasVoor Zania was alles een nieuw avondtuur. Natuurlijk was het dat ook, maar voor hem was het nu niet meer dan informatie vergaren. Ze moesten nog ver, maar Raven zag dat Crow aan het vlemen was bij Zania. Normaal bleef hij enkel bij Raven, maar hij vond het best grappig. Crow schanste met haar door steeds met zijn kop langs Zania's wang te strijken. Ook Zania genoot hier van en Raven kwam met een ideetje. Ze had al eerder gezegd dat ze niet zonder hem kon. 'Zania zou je mijn huisdier willen worden?' vroeg Raven en hij zag eerst haar verbaasde blik die veranderde in vreugde. 'Dat wil ik heel graag!' riep ze vrolijk en boog voor Raven die zijn handen op haar schouders legde. 'Je bent verder vrij om te doen wat je wilt, maar zodra ik je nodig heb moet je komen.' zei Raven en Zania knikte begripvol. Daarna liepen ze verder. Het was niet ver meer tot het heksenwoud, maar Raven kon zien dat hij Crow hiermee dol gelukkig maakte. De kraai had vrolijk en instemmend gekrast en Raven grinnikte zacht toen de vogel even op zijn schouder kwam zitten om hem te bedanken, maar vrijwel daarna vloog hij weer naar Zania. Raven grijnsde en deed zijn kap op om de hoeveelheid van zijn slechte energie te verhullen voor drie kwart. Het heksenwoud kwam dichter en dichterbij, maar zins ze zijn gebied hadden verlaten had Raven het trage pulserende ritme weer gevoelt die naar maten ze dichterbij kwamen sterker werd. Toen Raven over de grens wilde stappen stopte Zania hem. Raven keek haar vragend aan. Normaal hielt ze hem nooit tegen? 'Er staat een ontzichtbaar meldingsschild. Zodra je daardoor heen stapt weten ze meteen dat je er bent! Misschien is het beter via een andere kant binnen te gaan?' waarschuwde Zania hem en Raven knikte. Ze moesten dan bijna om het woud heen lopen om via een van hun bondgenoten binnen te komen... Dan zouden ze op onbekent gebied binnen treden en misschien kwamen ze zomaar hun dorp of zo binnen??? Raven en Zania liepen verder en hoopte snel het woud binnen te kunnen... tijd om de proef op de som te nemen! Zania ging voor en Raven volgde haar. De barrieare voelde je niet eens en Raven had zijn kap dieper over zijn gezicht getrokken. Het pulseren werd sterker, maar het voelde niet aan zoals gisteren... Raven zag hoe normaal Zania liep en hij bewonderde haar. Niet dat hij bang was of zo, maar gewoon nieuwschierig naar wat ze voor informatie konden vergaren. Het pulseren werd sterker dan die van de anderen om hen heen. Wat was dit? Een grote dikke boom nog ouder dan waar Raven de barst gisteren vanaf getrokken had verrees voor hen. Ze was anders dan de andere bomen en de wortels leken wel op bomen. 'Het lijkt wel of de bomen uit deze komen...' zei Raven zacht en liep met Zania mee die haar hand op de boom legde. 'Dat zouden enkel haar verzorgers kunnen vertellen. Maar de pulseringen die jij voelt komt van de bomen zelf. Deze is het oudste van het bos.' zei Zania en keek naar Raven. Ze moesten hier niet blijven, maar iets zei hem dat deze boom speciaal was. Voor alle zekerheid raakte Raven geen boom aan. Dat zou zijn aanwezigheid meteen opmerken laten!!!

De bomen bewaarde veel geheimen en zelfs al was Selena een leider kon ze niet zo goed met het bos spreken als de bomen fluisteraars. Het waren heksen die nog dichter bij de natuur hoorde. Ze kon veel makkelijker met de bomen spreken en kende hun geheimen. Soms voelde Selena een jaloerse steek bij haar als ze hun zo zag, want hun kracht was niet verdeeld in 2 vakken namelijk duister en licht. Soms wenste Selena dat ze net als alle heksen normaal was. Het was soms zo moeilijk om zo anders te zijn, het was al moeilijk toen ze jong was en nu moest ze een goede voorbeeld geven. Selena dacht er soms aan om gewoon weg te lopen, om een nieuw leven te beginnen buiten Akaenas waar het niet uitmaakte wat haar vader was. Selena sloot haar ogen en zag voor zich een klein lachend roodharig jongetje die haar vrolijk probeerde de tango te leren. Een glimlach speelde op haar lippen en ze opende haar ogen, vroeger toen ze helemaal klein was, had ze geen problemen, nee ze was jong en had geen zorgen. Plotseling steeds de gefluister van de bomen dat er iemand de vader des woudes aanraakte. Selena liep meteen richting the secret tree en zag daar 2 mensen en een raaf...Raven...was ie alweer hier? De energie van een heks was te bespeuren bij de donkere vrouw maar Selena had haar nooit bij de heksen gezien...En natuurlijk Raven in een cape gehuld. Een Cape waar pure goede energie vandaan kwam, Logisch waarom er geen heks naar hun toe is gegaan om tegen te houden. 'Weer een bezoekje Raven? Had ik je de vorige keer niet duidelijk gemaakt dat je hier niet welkom bent?' vroeg ze kalm en stapte op hun af. Ze richte haar blik op de donkere vrouw 'en wil jij je hand van de vader afhalen?' vroeg ze vriendelijk aan de heks.

Kennelijk had Zania de boom beter niet aan kunnen raken? Ze was zo geintereseert geraakt door hoe de boom zich voor deed. Raven had haar te lang de tijd gegeven meer uit te vissen... Selena kwam al snel aan gelopen en reageerde meteen. Jammer hij had meer te weten willen komen! 'Nieuschierigheid is moeilijk te bedwingen dat moet jij ook weten.' zei Raven rustig en glimlachte gespeelt vriendelijk. Het was een taktiek die vaak zijn ware bedoelingen verhulde. Zania keek de andere vrouw aan die ze meteen als Selena bestempelde. Haar energie en houding verrieden haar afkomst. 'Hij is erg indrukwekkend.' zei ze met best een zware stem voor een vrouw op haar leeftijd en kwam naast Raven staan. Ze ging nog net niet tegen hem aanleunen. Crow vloog een rondje en landen bij Zania op haar schouder tussen hen in. 'Je ziet wat bleekjes, slecht geslapen vannacht?' vroeg Raven rustig en maakte geen enkele aanstalte voor een eventuele aanval of zo.

'Nieuwsgierigheid is moeilijk te bedwingen dat moet jij ook weten.' zei Raven rustig en glimlachte gespeeld vriendelijk. Selena draaide met haar ogen 'haal die glimlach van je smoel als jij het niet meent.' Zei ze kalmpjes en haalde haar hand door haar haar terwijl ze het vrouw bekeek. 'Hij is erg indrukwekkend.' zei ze met best een zware stem voor een vrouw op haar leeftijd en kwam naast Raven staan. Selena knikt 'dat is ie zeker weten, maar dat is elke vader des wouds. ' Zei ze kalmpjes tegen de vrouw en bekeek hun afstand tussen Raven. Ook de raaf lande op haar schouder en Selena vermoede dat dat Ravens slachtoffer was. 'Je ziet wat bleekjes, slecht geslapen vannacht?' vroeg Raven rustig, Selena keek Raven met een iets schuin hoofd aan [i]'Tja, ik ben geen wezen dat geen slaap nodig heeft en een leider zijn is ook niet het makkelijkste werk. Dat zou jij moeten weten.' [/i]Zei ze kort en keek hem recht aan. 'Zeg is Raven, had ik de vorige keer je niet duidelijk gemaakt dat je hier niet welkom bent?'

Zania bespeurde de vijandigheid jegens Raven van Selena afkomstig. Ze bleef rustig, maar had geen echte spreuken nodig om te krijgen wat ze wilde. Raven grinnikte zachtjes bij haar Reactie op de woorden die ze voor haar laatste zei. Ja soms was het erg handig om even een nacht door te slapen, maar over het algemeen hoefte hij dat niet. 'Bomen zijn zo wie zo faninerend. Eigenlijk alles wat groen is.' zei Zania. Raven dacht na. Hm, dit was dus De boom waar Selena en elke heks zo over opschepte? Zijn blik gleed richting de boom die veel harder pulseerde dan de rest om hem heen. Ineens schoot een plannetje in zijn gedachten. Als ze, wanneer ze zouden aanvallen nu eerst deze in de fik konden zetten? Dan hadden ze vast minder moeite om de rest van het heksenwoud in te nemen??? Toen hij Selena weer hoorde spreken keek hij haar rustig aan. 'Tuurlijk, maar het is hier zo fasinerent.' zei Raven en bleef rustig onder het gehele gebeuren. Deze engelen mantel was tegen veel magie bestand en was hemelse makelij, dus bijna onverwoestbaar. Enkel de engelen wisten waardoor de mantel te slopen was. 'Maar als leider moet je je zorgen ook het bed niet innemen. Dat doet voor zo ver ik weet Aylan ook niet.' het was gewoon een wilde gok, maar ie werd er nu verliefd op een demon? Goed, goed demonen, maar een heks vast niet...

'Bomen zijn zo wie zo faninerend. Eigenlijk alles wat groen is.' zei Zania. Selena knikte rustig, ja planten waren fasinerend, je kon er zoveel mee doen als je wist hoe je het moest gebruiken. Je kon mensen mee genezen maar ook mee doden. Daarom bestudeerde de meeste heksen planten. 'Tuurlijk, maar het is hier zo fasinerent.' zei Raven en bleef rustig onder het gehele gebeuren. Selena vernauwde haar ogen 'Dan heb je pech, want Demonen, Vampieren en Magiërs zijn hier niet welkom! De demonen en de magiërs hebben het begrepen, 'Zei ze kalm met een ijzige stem en bleef hem met kalme ogen aankijken. Ze wou hier absoluut niemand hebben, ookal kon niemand de vader des woudes verwoesten. Behalve als je wist hoe je het moest verwoesten. 'Maar als leider moet je je zorgen ook het bed niet innemen. Dat doet voor zo ver ik weet Aylan ook niet.' Bij zijn naam voelde ze hoe haar hart een sprong maakte maar haar houding bleef kalm 'het kan mij niks schelen wat er bij de magiërs gebeurt, en maak je maar geen zorgen om mijn bed, of wil je mij soms vergezellen?' haar toon veranderde in een zangerige toon.

Raven en hij keek Zania even aan. Ze wilde graag meer van het heksen gebied zien, maar ze wist niet of Selena dat zoe zou laten???Raven grijnsde bij het sprongetje dat haar hart maakte. Nu had hij haar. Zijn vermoedens klopte en Aylan had in zekere zin ook toe gegeven. Haar verdere reactie was verder kalm. 'Mocht je willen en dan zeker opnieuw mijn kleding verwoesten?' grinnikte Raven en keek naar Zania die verder rustig bleef, maar een kleine spreuk achter de hand hielt. Crow bewoog onrustig heen en weer, maar bleef verder zitten. 'Maar het is al goed we gaan. Of wilde jij nog even blijven?' vroeg Raven en hij keek Zania rustig aan. Zania wilde wel meer zien, maar ze wist niet of Selena dat toe zou laten???