Kyle Alvaro Bradwell

Informatie:

Naam: Kyle
2e naam: Alvaro
Achternaam: Bradwell
Bijnaam: Dog
Geslacht: Man
Leeftijd: 19
Ras: Magican
Ouders: Layla greenleaf x Ludwig Bradwell
Broers/zussen: -
Huisdier: † Red

Buitenkant:

Kleur haar: Donker bruin
Kleur ogen: Rood/paars achtige shizzle
Lengte: 1m73
Lichaam bouw: Slank
Kleren: Kan variëren, maar vooral rood en zwart (symboliseert Red)
Littekens: verschillende verspreid over zijn lichaam.
sieraden: halsband met onderste helft zwart en bovenste rood, piercing net onder rechts sleutelbeen.

Extra:

Karakter: Hangt af van de persoon zelf, hij weet zelf niet meer wie hij is
Grootste Wens: -
Grootste Angst: gepest worden of iemand verliezen.
Verleden:
~0-6~
Kyle was een vrolijke jongen en klagen over zijn leven kon hij niet echt. Hij woonde bij zijn ouders aan de rand van het dorp. Ze hadden een grote tuin en brachten samen veel tijd voor. Zijn moeder hield van koken en maakten vaak lekkere, zoete dingen. Kyle was gek op snoep en zoetigheden, eigenlijk at hij gewoon erg graag.

~6-7~
Kyle was nooit echt mager geweest, hij was vanaf zijn geboorte al een redelijk gezette baby. En het feit dat hij graag at en snoepte, maakte het er niet beter op. Tegen de tijd dat hij naar school moest –zijn ouders hadden er het geld voor en vonden dat hij een opleiding moest krijgen- had Kyle lichtelijk overgewicht. Het was iets wat hem eerst niet veel kon schelen, maar daar ging nog verandering in komen. Zijn eerste jaar op school werd Kyle vaak geplaagd door zijn gewicht. Maar hij vond het niet zo erg. Nog niet.

~7-10~
Uiteindelijk werden de plagerijen om zijn gewicht erger. Het duurde niet lang tot het pesterijen werden. Kyle durfde niets te zeggen, bang dat de pesters boos op hem zouden worden. Want hij wist dat ze woedend op hem zouden worden, ze hadden hem al vaak genoeg bedreigd. Kyle kwam vaak thuis met schrammen en blauwe plekken. Natuurlijk waren zijn ouders bezorgd. Iedere keer als ze vroegen hoe het kwam glimlachte Kyle en zei hij dat het kwam door het voetballen en te ravotten tijdens de pauzes. Verder zat hij thuis in de tuin of op zijn kamer, afgezonderd van zijn ouders.

~10-12~
De pesterijen hielden maar niet op, ze werden steeds erger en erger. Ondertussen was het niet enkel zijn gewicht, alles wat maar een beetje vreemd aan hem was, gebruikten ze tegen hem. Zijn lengte bijvoorbeeld. Kyle was niet bepaald groot, hij was altijd al kleiner dan de gemiddelde jongen. Hij werd vaak door een groepje in elkaar geslagen, scholden hem uit, lachten hem uit, ze deden verschrikkelijke dingen. Hij stond vaak voor de spiegel naar zichzelf te kijken. Iedere keer opnieuw schoten de woorden van de pesters door zijn hoofd en begon hij te huilen.
Maar op zijn twaalfde verjaardag, kreeg zijn leven weer wat meer vreugde. Van zijn ouders kreeg hij een huisdier. Een puppy. Kyle noemde het dier ‘Red’. Eindelijk had Kyle een vriend, eindelijk was hij niet meer alleen.

~12-15~
Red en hij waren al snel beste vrienden geworden. Op een dag kwam hij tot de ontdekking dat zijn kracht elektriciteit was. Hij trok vaak samen met Red naar een geheime plek in het bos om te oefenen. Hij durfde het niet te zeggen tegen zijn ouders, bang dat ze hem raar zouden vinden.
Maar het pesten was nog steeds niet over. Het begon zwaar op hem te wegen. Op een avond toen hij voor de spiegel zichzelf stond te bekritiseren, besloot hij van te vermageren. Hij begon minder te eten. Hetgeen wat hij at werd steeds minder en minder. Tot hij op een bepaald moment bijna niets meer at en als hij wel eens iets at, dan braakte hij het weer uit. Zijn ouders grepen meteen in en brachten hem naar het ziekenhuis. Daar kwamen ze tot de conclusie dat hij anorexia had. Hij werd een lange tijd in het ziekenhuis opgenomen.

~15-16~
Sinds hij uit het ziekenhuis kwam, heeft hij nog steeds problemen met zijn gewicht. Maar hij besefte wel dat zichzelf uithongeren geen optie was. Hij at gezond in plaats van weinig en bewoog veel. Het duurde niet lang of Kyle zag er weer gezond uit. Hij was weer gelukkig zoals vroeger, hij was niet dik en niet mager. Samen met zijn hond Red beleefde hij de tijd van zijn leven. Van de pesters trok hij zich niets meer aan. Hij was gelukkig met hoe hij was. Maar de pestkoppen waren het niet eens met zijn geluk. Ze kregen een plan, een ziekelijk plan. Ze wilden niet dat Kyle gelukkig was.

Op een ochtend, ontdekte hij dat Red niet thuis was. Bezorgd begon hij naar zijn grote, zwarte hond te zoeken. Toen hij in het bos zocht, zag hij iets verschrikkelijks. De groep pestkoppen hadden Red aan een boom vastgebonden, ze hadden hem een muilkorf aangedaan. Toen ze zagen dat Kyle er was, staken ze een mes in Red’s borstkas, en nog eens, en nog eens. Kyle was woedend, hij werd elektrisch geladen. Maar er was iets anders, iets vreemds. Zijn elektriciteit was zwart. Hij zag een rode waas voor zijn ogen en wist niet goed wat er gebeurde, maar toen hij weer bij zinnen kwam, waren de pesters allemaal dood. Tranen stroomden over zijn wangen toen hij bij Red neerhurkte. Hij sloeg zijn armen om de hond heen en knuffelde hem huilend. Toen hij een beetje bijgekomen was, deed hij Red’s halsband uit. Het had twee kleuren, de onderste helft was zwart en die daarboven rood. Sindsdien draagt hij altijd Red zijn halsband. Wat anderen erover denken, kan hem niet echt schelen. Zijn elektriciteit, bleef ook zwart en is nooit meer normaal geworden.

~16-…~
Hij werd naar de gevangenis gestuurd, wegens moord, want hij was degene die hen vermoord had. In de gevangenis veranderde hij helemaal. Er was niet zo veel wat hem kon schelen. Hij was zo van slag dat hij niet meer wist wie hij was. Hij begon zich vaak te gedragen zoals zijn gezelschap. Hij paste zich bijna altijd aan aan de mensen rondom hem. Meestal…

- Sorry, nogal vaag maar was te lui om het fatsoenlijk te doen DX -