Wasting time? || Blaze

Selena voelde hoe Blaze rustig begon te worden dat deed haar goed, ze wou dat haar mensen vrolijk waren, blij met hun levens en niet steeds leefde in verdriet, je hoorde zo iets achter je te laten. 'Dankje voor de troost Selena' Zei ze. Selena knikte alleen maar en liet Blaze los en keek naar Aylan...Had ze nou goed gezien? Zag ze nou een blik vol met emotie's? Dat kon niet...of wel? Jammer genoeg wende de Magiër zijn blik af en hij trok zijn 2 mannen overeind. Ze waren nog een beetje slap en ze kon het niet laten om even te glimlachen, het zou nog even duren voor ze hun mond weer konden bewegen. 'Ik zal maar eens gaan.' mompelde hij en draaide zich om, Selena keek naar Blaze en toen naar Aylan. "Blaze ga jij maar kijken waar de andere heksen zijn en zeg tegen hun dat ze de mannen van hem hier heen moeten brengen.' Zei ze tegen Blaze en keek naar Aylan 'Je dacht toch niet dat ik jou laat gaan zonder je bacteriën? Straks vervuilen ze mijn bos nog.' Zei ze kalmpjes.

Blaze had eigenlijk een spottende blij terug verwacht, maar wat ze kreeg was het tegenovergestelde! Aylan wendde snel zijn blik af, en begon te praten. . 'Ik zal maar eens gaan.' Mompelde hij. Blaze kon een protest nog net onderdrukken. Eigenlijk zou ze deze leider moeten haten, maar ze vond hem ergens wel aardig, misschien kwam het door zijn verleden dat hij zo was? "Blaze ga jij maar kijken waar de andere heksen zijn en zeg tegen hun dat ze de mannen van hem hier heen moeten brengen.' Blaze keek haar aan, en dacht even na. 'Ehm, eh ja tuurlijk Selena.' Mompelde ze een beetje teleurgesteld dat zij er niets van zei. Snel stond ze op, en liep ze langs Aylan heen, met één korte blik van spijt keek ze naar hem, en rende ze door de bosjes om de heksen terug te halen. Ze keek even heen en weer, en zag in de verte de groep staan, maar wat was dat? Ze waren aan het vechten met de mannen van Aylan! Snel keerde ze terug naar Selena, en riep ze nog tussen de bosjes. 'Ze zijn aan het vechten met die mannen!' En beetje overstuur keek ze naar Selena, en toen naar Aylan. Daarna keerde ze weer om, en rende ze door de bosjes heen, op vertrouwen dat in ieder geval Selena haar zou volgen.

Aylan wou weglopen, de twee mannen meetrekkend. Hij wou niet op hen wachten, ze moesten zorgen dat ze met hem meekwamen, maar hij merkte dat ze een soort hulpje nodig hadden, dus gaf hij hen dat door ze te trekken. "Blaze ga jij maar kijken waar de andere heksen zijn en zeg tegen hun dat ze de mannen van hem hier heen moeten brengen.' Dat liet hem stoppen en omdraaien. Neutraal keek hij de leidster van de heksen aan. 'Je dacht toch niet dat ik jou laat gaan zonder je bacteriën? Straks vervuilen ze mijn bos nog.' De magiër wou zijn mond open doen om een reactie te geven, totdat hij zag hoe Blaze langs hem heen liep en hem een blik van spijt gunde. Eigenlijk zou hem dit niets moeten interesseren, maar wat had dat kind meegemaakt? Waarom stonden haar ogen zo leeg, zo alleen? Dat gedrag van daarnet was puur stoerdoenerij, dus dat vergat hij gewoon. Toen het meisje verdwenen was, richtte hij zijn blik weer op Selena. 'Als ze je bos al niet hebben vervuild,' sprak hij met een klein grijnsje. Tsja, zijn mannen waren loyaal. Alleen als ze eenmaal de kolder in hun kop hadden, was er geen stoppen aan. Wie weet wat ze al wel niet gedaan hadden... Net op dat moment kwam Blaze terug, met nieuws wat hij niet verwacht had. Waren ze aan het vechten?! Dat was nou ook weer niet de bedoeling... Zonder aarzelen liet Aylan zijn twee mannen los en rende achter het paars-harige meisje aan, zag niet veel later al het vechtende groepje. 'Jullie idioten! Trek je terug!' Riep hij met een krachtige stem. Het leek tot de mannen door te dringen, behalve eentje. Die deed een soort laatste aanval of zo, iets wat hij niet kon accepteren. Aylan sprong naar voren en gaf de man een stevige klap in z'n gezicht. Niet al te hard. Zacht mopperend trok deze zich terug, en voegde zich bij de rest van het groepje. 'Goed...' mompelde Aylan, waarna hij zich naar de heksen keerde. 'Niemand gewond?'

Selena zag dat Blaze niet wou gaan maar toch ging, ze hoopte maar dat alles vredig was verlopen. Als ze je bos al niet hebben vervuild,' sprak hij met een klein grijnsje. Selena keek hem kalm aan, en hoorde Blaze naar hun toe rennen. 'Ze zijn aan het vechten met die mannen!' Selena vloekte zachtjes en begon te rennen achter Blaze, ze moest er snel zijn! 'Jullie idioten! Trek je terug!' Riep hij met een krachtige stem. Selena keek even naar Aylan voor ze naar de heksen keek 'Rustig aan dames!" Zei ze met een rustig maar toch bevelend stem. Ze leip naar haar heksen en controleerde hun wonde, niet erg veel. 'Goed...' mompelde Aylan, waarna hij zich naar de heksen keerde. 'Niemand gewond?' Selena draaide zich om met een kalme maar ergens toch een boze blik 'niemand is ernstig gewond alleen een paar wonden maar mijn bos is wel aangetast!' Zei ze Geërgerd en keek om zich heen, een paar bomen lagen om en een paar waren vernietigd. 'hoe wil je dat goed maken met mijn dames en met mijn bos?' Zei ze boos en liep op Aylan af voor ze voor hem kwam te staan, ze was maar een paar centimeter kleiner dan Aylan maar het scheelde niet veel!

'niemand is ernstig gewond alleen een paar wonden maar mijn bos is wel aangetast!' Blaze gromde even kwaad. Niemand, maar dan ook niemand kwam aan het bos! Het was een dierbaar ding van de heksen. 'hoe wil je dat goed maken met mijn dames en met mijn bos?' Selena was voor Aylan gaan staan. Blaze besloop hem van achteren, met haar dolk op hem gericht. Ze sprong op zijn rug, waarna ze zich stevig om zijn nek klemde. Haar dolk ging om zijn keel heen, en ze zei dreigend: 'Ik ben dan wel klein, maar onderschat nooit de heksen. Ze doen alles voor het bos, en we kunnen jullie zo vermoorden.' Zei ze woedend met een dreigende toon. Ze hield zich om Aylan heengeklemd, zodat als hij zou bewegen gelijk haar dolk in hem kon planten. Ze was nu goed kwaad gemaakt, want de bomen waren zielen, en daar waren er nu en paar goed van verdwenen.

Een aantal bomen waren zodanig beschadigd dat ze wel dood moesten zijn. Geweldig, net op het juiste gebied! Aylan wist hoe heksen konden zeiken over die dingen. Als dader kwam je niet zo gemakkelijk van die vrouwen af. Over zijn schouder keek hij naar zijn mannen, met een dodelijke blik. Hij kon zich niet herinneren dat hij een commando had gegeven dat ze mochten aanvallen. Door hen moest hij nu de verantwoording nemen over die verklootte bomen. niemand is ernstig gewond alleen een paar wonden maar mijn bos is wel aangetast!' Bijna wou Aylan met zijn ogen draaien. Kom op zeg, bomen waren hier genoeg. Een aantal missen zou niet veel uit maken. Ze moesten het van de positieve kant bekijken: ze hadden meer ruimte. 'hoe wil je dat goed maken met mijn dames en met mijn bos?' Kalm keken zijn ogen in die van Selena. 'Ik kan wel "sorry" zeggen, maar dat zal een beetje achterlijk overkomen, nietwaar?' Even keek hij de andere kant op. 'Als ik eerlijk ben, ben ik dat helemaal niet van plan. Jou heksen vielen net zo goed aan, het ligt niet alleen aan mijn mannen.' Doordat hij zich meer richtte, had hij totaal geen idee wat er achter hem gebeurde. Tot een gewicht op zijn rug sprong, en een greep om zijn keel vormde. Die greep was nou niet zo sterk dat hij naar adem snakken moest. 'Ik ben dan wel klein, maar onderschat nooit de heksen. Ze doen alles voor het bos, en we kunnen jullie zo vermoorden.' Onbewogen was Aylan blijven staan, luisterend naar haar woorden. Als ze niet heel gauw van zijn rug af ging... 'Allemaal heel lief, leuk en aardig, maar die woorden zijn te groot voor een meisje zoals jij. Vergeet niet dat wij jullie net zo goed verwonden kunnen,' sprak hij. Het woord "vermoorden" zou hij niet gebruiken. Heksen waren geen gemakkelijke tegenstanders, hij was eerlijk genoeg om dat te erkennen. 'En nu heel gauw van mijn rug af voordat ik je wat aan doe.'

Hier was ze echt woest om! Hoezo kwamen die magiërs op haar terrein en vernietigde de bomen. kan wel "sorry" zeggen, maar dat zal een beetje achterlijk overkomen, nietwaar?' Even keek hij de andere kant op. 'Als ik eerlijk ben, ben ik dat helemaal niet van plan. Jou heksen vielen net zo goed aan, het ligt niet alleen aan mijn mannen.' Selena snoof bij zijn woorden 'Mijn heksen vielen dan wel aan, maar zie jij ook 1 boom die is beschadigd door ons soort magie? Nee want ik kan het voelen en jullie stank komt van de dode bomen vandaan.' Zei ze kalm maar dodelijk. Ze zag hoe Blaze hem besprong van achter en dit vond ze gewoon achterlijk! had het kind helemaal geen verstand ofzo? . 'Ik ben dan wel klein, maar onderschat nooit de heksen. Ze doen alles voor het bos, en we kunnen jullie zo vermoorden.' Selena keek droog naar Blaze..Ze wou wel later met haar afhandelen. Allemaal heel lief, leuk en aardig, maar die woorden zijn te groot voor een meisje zoals jij. Vergeet niet dat wij jullie net zo goed verwonden kunnen,' sprak hij. Selena vond dat Aylan wel haar een lesje mocht lezen. 'En nu heel gauw van mijn rug af voordat ik je wat aan doe.' Selena vond dit wel genoeg geweest 'Blaze! Kom heel gauw naast mij staan anders laat ik het nog toe dat Aylan jou eens manieren leert!' Zei ze streng en keek strak naar Blaze.

. 'Allemaal heel lief, leuk en aardig, maar die woorden zijn te groot voor een meisje zoals jij. Vergeet niet dat wij jullie net zo goed verwonden kunnen,' Blaze gromde eventjes van woede. . 'En nu heel gauw van mijn rug af voordat ik je wat aan doe.' Blaze trapte tegen de achterkant van zijn knie. 'Waarom zou ik?' Snauwde ze. 'Blaze! Kom heel gauw naast mij staan anders laat ik het nog toe dat Aylan jou eens manieren leert!' Blaze keek kwaad naar Selena. 'Sta je aan zijn kant? Pech gehad, gaan jullie maar kleffen ofzo, ik ben weg! Je bent de slechtste leidster OOIT!' Schreeuwde ze haar toe, terwijl ze ruw van Aylans rug afsprong, en wegrende.

'Mijn heksen vielen dan wel aan, maar zie jij ook 1 boom die is beschadigd door ons soort magie? Nee want ik kan het voelen en jullie stank komt van de dode bomen vandaan.' Aylan trok een wenkbrauw op. Hun stank? Sinds wanneer stonk magie? Misschien als iets verbrand was maar geen van zijn mannen -die hij mee had- hadden iets weg van vuur. Achter hem klonk gemompel, voelde hij magische druk van hun afkomen. 'Pas op met je woorden, my dear Selena Lotus.' Reageerde Aylan, voor zijn mannen opkomend. Die mannen waren zijn vrienden, wezens die hij wilde beschermen. En als zij zich beledigd voelden, moest hij er wat aan doen. Dat was zijn taak. Toen hij het gewicht op zijn rug voelde bleef hij rustig staan. Blaze was maar een klein meisje en woog dus ook niet zo veel. Bij haar trap tegen de achterkant van zijn knie, bewoog Aylan slechts een stukje. Wat was dat voor zielige aanval? 'Waarom zou ik?' Nu begon Selena zich ermee te bemoeien. 'Blaze! Kom heel gauw naast mij staan anders laat ik het nog toe dat Aylan jou eens manieren leert!' Hmm, waarom klonk hem dat zo goed in zijn oren? Toestemming hebben om een heks een lesje te leren leek hem geweldig. Alleen dacht Blaze daar anders over. 'Sta je aan zijn kant? Pech gehad, gaan jullie maar kleffen ofzo, ik ben weg! Je bent de slechtste leidster OOIT!' Wat een brutaal aapje! In een ruk draaide Aylan zich om toen Blaze wegrende. De magiër had veel geduld, maar die snaar over "kleffen" was de grens. Hij greep zijn zwaard, dat direct omgeven werd door de aura van zijn magie: gitzwart met een rode gloed. Het iets simpels maar er zat een grote destructieve kracht achter. Men zei altijd: uiterlijk kan bedriegen. Aylan maakte een zwaai met het zwaard, waardoor een horizontale donkere magie straal het meisje achtervolgde. 'Die is voor je grote bek!'

Selena voelde energie, duister energie en sloot haar ogen om zich te concentreren. 'Pas op met je woorden, my dear Selena Lotus.' Reageerde Aylan, Selena trok een wenkbrauw op en hoorde hoe achter haar de heksen begonnen te mopperen onder elkaar. Ze hief haar hand zodat ze meteen stil zouden worden en keek naar Aylan maar zei niks, want ze wist niet hoe haar stem zou klinken. 'Sta je aan zijn kant? Pech gehad, gaan jullie maar kleffen ofzo, ik ben weg! Je bent de slechtste leidster OOIT!' Dat raakte haar, dat raakte haar hard al zag je dat niet aan haar gezicht, hoe had die jonge heks durven zulke woorden in haar mond te nemen? Selena was gekozen tot leider als 1 van de sterkste heksen en ze was ook wel wijs voor haar leeftijd, het viel haar zwaar om een jong leidster te zijn en ze was blij dat Aylan al iets had gedaan. Ze keek achter om en zocht een heks uit "ga achter haar aan!' Zei ze kalm en zag hoe de heks achter het meisje aan ging. Ze draaide zich om naar Aylan 'Laten we het simpel houden, ik geef je een waarschuwing voor jou en je mannen en nu verdwijnen jullie, ik heb genoeg te doen.' Zei ze kalmpjes en keek strak naar de leider.

Blaze was nog geen paar stappen verder, of ze voelde een vreselijke pijn door zich heen gaan. Ze schreeuwde even van de pijn, en leunde op en knie. . 'Die is voor je grote bek!' Hoorde ze achter zich. Ze stond op, Haar hele lichaam schreeuwde dat ze moest zitten door die pijn, maar ze rende verder. En enkele traan rolde over haar wang. Waarom was ze zo? Waarom moest ze zo vervelend zijn. Het ging vanzelf. Misschien... Was het beter als ze er niet meer was. Dat ze weg moest. Nog een paar tranen spatte op de grond. Ze bleef rennen. En klein stroompje bloed gleed over haar rug, door die aanval van Aylan. Haar witte bloesje werd een beetje rood aan de achterkant, opeens remde ze hevig af. Ze pakte haar dolk, en hield die tegen haar keel aan. Nu stroomde de tranen over haar wangen. Opeens hoorde ze voetstappen achter zich. Ze draaide zich om, en zag een heks. 'Ga weg!' Spuugde ze naar de heks. 'Als je andere roept of dichterbij komt dan doe ik het' Ze drukt zacht tegen de dolk. Dit was haar keuze, ze kon het niet meer goedmaken met Selena, of Aylan, of iedereen op de wereld. Ze had haar eigen leidster beledigd. Ze vond zichzelf een vreselijk mens.

Aylan keek toe hoe een heks achter Blaze aan ging. Jeez, wat konden vrouwen toch een drama schoppen. Daar leken ze dus al op jonge leeftijd goed in te zijn. Nog een reden om nooit aan een vrouw te beginnen. Ze waren meesteressen in van een mug een olifant maken. Dat zou alleen maar voor gezeik binnenshuis zorgen. Oké, de ene vrouw was erger dan de ander, maar toch... 'Laten we het simpel houden, ik geef je een waarschuwing voor jou en je mannen en nu verdwijnen jullie, ik heb genoeg te doen.' Tussen zijn oranje plukken door, wierp hij een blik op Selena. Het klonk als een prima plan, alleen kon hij ergens niet ermee instemmen. Ze wouden, konden, niet nu verdwijnen aangezien Aylan graag wou toezien wat er nou precies met Blaze aan de hand was en hoe dat ging aflopen. Niet dat hij zich ermee zou gaan bemoeien, enkel toekijken. Vanaf de zijlijn kon dat best amuserend wezen. ’Prima joh,’ antwoordde de magiër, ietswat droog. Ze konden wel onderweg zijn naar hun woonplaats maar “per ongeluk” bij Blaze langs gaan. Soepeltjes draaide hij zich om en gaf zijn mannen het commando zich terug te trekken. Ze wierpen nog een laatste, dodelijke blik toe op de andere heksen en verdwenen toen in de bossen. Precies in de richting waar Blaze en de andere heks verdwenen waren. Het duurde dan ook niet heel erg lang toen Aylan de twee wezens zag. Echter was de situatie heel anders dan hij eerst verwacht. De jonge heks hield haar dolk tegen d’r keel gedrukt. Wat bezielde haar? Hij bleef staan, schuin achter de heks met zijn armen over elkaar geslagen. Ondanks dat, rustte er een grijns rond zijn mond. ’Zo… Een heksje met lef. Wat probeer je nou precies te doen?’

’Prima joh,’ antwoordde de magiër, ietswat droog. Selena knikte en keek toe hoe ze vertrokken, haar uiterlijk was kalm maar van binnen wist ze dat er wat aan de hand was! Toen de mannen weg waren keek ze kalm naar de heksen 'Haal wat kruiden, ik ben bang dat Blaze weer is iets stoms doet.' Zei ze kalm en wees een paar heksen aan die met haar meegingen. Met een rustig tred liepen ze richting Blaze. Toen ze eindelijk de heks in zich zagen zuchten Selena toen ze zag wat Blaze deed. De jonge heks drukte haar dolk tegen haar hals. Selena zag ook dat Aylan er was en draaide even met haar ogen voor ze bleef staan en naar Blaze keek 'Blaze, leg die dolk weg,' Haar stem klonk kalm en beheerst en haar lente groene ogen keken naar de jonge heksje 'Als je dit doet zal je niet kunnen dienen aan moeder natuur of Tyrion, we zullen niks aan je hebben.' Haar stem klonk nog steeds kalm en de heksen achter haar bleven ook kalm. Het kon haar niks schelen dat de magiërs er bij waren, al had ze liever veel meer privesie gehad.

’Zo… Een heksje met lef. Wat probeer je nou precies te doen?’ Had Aylan met en grijns gezegd. 'Hou jij je bek!' Schreeuwde ze naar hem toe. Selena kam er ook bij staan. 'Blaze, leg die dolk weg,' Zei ze kalm. 'Waarom zou ik...' Mompelde ze dreigend. 'Als je dit doet zal je niet kunnen dienen aan moeder natuur of Tyrion, we zullen niks aan je hebben.' Blaze kreeg en pijnlijke blik in haar ogen. 'Het zou geen verschil maken... Ik was toch al niks waard, en blok aan het been!' Snikte ze. Blaze keek even naar de grond, en begon harder te snikken. Ze trilde overstuur/ Blaze liet haar dolk op de grond vallen, en viel op haar knieën. Ze hield haar handen voor haar gezicht, en huilde met lange uithalen.