Can't think about anything else... {Hati}

Buiten was de lucht grijs en wiegden de bomen heen en weer van de koude wind. Het was bijna winter, lang zou het niet duren. Eindelijk, winter. Dan waren er eens fatsoenlijke temperaturen, dan zweette hij zich niet kapot, zoals anders in dit land, of zoals hier binnen. Er brandde een zacht, warm licht en het was hier warm van al de mensen die er waren. Hij zat aan de toog, met een whisky voor zich. Vele mensen zaten hier binnen omdat ze het buiten te koud vonden, een ander deel van de mensen waren alcohol verslaafden die je hier vanaf dat de kroeg opent al aan de toog ziet zitten met een groot glas bier voor hen. Maar Hati was geen van beide, hij zat hier niet voor de alcohol, noch tegen de koude. Hij was hier om na te denken, hij dacht over een manier om niet obvious Stephano tegen te komen. Hij vroeg zich al dagen af hoe het met die jongen ging. Maar goed, misschien werd het eens tijd om hem te vergeten. Kort sloot hij zijn ogen en zuchtte. In één teug dronk hij zijn glas whisky op. Niet dat het wat uitmaakte, als iemand van het noorden was hij wel wat alcohol gewend. Hij gaf wat geld aan de barman en vertrok naar buiten. De koude wind deed hem goed. Het liefst zou hij zelfs zijn shirt willen uitdoen, maar dan zouden anderen hem als een gek aankijken. Zelfs nu keek men hem nu al aan. Hij had een pikzwart zomerhemd aan met opgerolde mouwen. Alsof het hem wat kon schelen wat anderen van hem dachten...

Verveeld doolde hij door de straten. Er was niets interessants te doen. Er liepen zelfs bijna geen mensen door de straten, iedereen zat binnen, voor de openhaard onder dierenvellen om het warm te krijgen. Wanneer hij een jongen met blond haar tegen een muur zag staan, stopte hij en keek verbaasd naar hem. Was dat Stephano? Was hij hier? Hij haalde diep adem en wandelde naar hem toe. Toen hij voor hem stond keek hij hem met een grote grijns aan en zakte ontspannen wat door een been. ”wie we hier hebben... Da's lang geleden. Ik dacht dat je al lang dood was ofzo, opgegeten door een eekhoorn.” Kort grinnikte hij. Hij fronste en keek hem even bedenkelijk. ”Heb je het koud ofzo?”

Stephano dacht na over de andere mensen in dit dorp. Haast iedereen zou wel binnen zitten, samen met familie by een kampvuur.  Hij zuchtte zacht en speelde met zijn mouwen. Pasta.. wat hij een zin in een bord vol met pasta... maar hij was nu niet thuis en pasta maken kostte altijd zoveel werk. Hij had al dagen op droog brood geleefd en had daarom erge trek in iets smaakvols. Zoals pasta dus. Hij schopte een steentje voor zijn voeten weg en schoof met zijn voet verveeld wat sneeuw opzij. Hij zou toch eens naar huis moeten, maar de anderen zouden hem vast herkennen en als verrader zien. 'Dat had je kunnen verwachten nadat je een demon hielp, idioot." Mompelde hij tegen zichzelf


Hij keek snel op toen hij twee voeten voor hem zag staan en keek op. Hij fronste verrast en maakte een klein sprongetje van schrik "w-woah!" Riep hij voordat hij haast meteen ontspande. "Hati!" Riep hij enthousiast, een brede glimlach op zijn gezicht. ”wie we hier hebben... Da's lang geleden. Ik dacht dat je al lang dood was ofzo, opgegeten door een eekhoorn.” stephano glimlachte "E-hehehe.. nee hoor.." mompelde hij en keek even weg van Hati's gezicht. ”Heb je het koud ofzo?” Hij keek weer omhoog. Het was zo koud, en ondanks moesten zijn wangen toch rood worden "ja.. nogal.. het is niet normaal zo koud.." zei hij met een rillende stem "hoe gaat het?" Vroeg Stephano met een schaapachtig glimlachje

Waarom reageerde Stephano zo verbaasd? Misschien had hij de jongen gewoon uit zijn gedachten gehaald, ja, dat zal het wel geweest zijn. Niets speciaals. Maar dat was niet het enige waar hij van schrok, dat Stephano enthousiast zijn naam riep, gaf hem toch wel even een warm gevoel in zijn borstkas. Maar daar liet hij natuurlijk niets van zien, waarom zou hij? Het zou beschamend zijn. ”wie we hier hebben... Da's lang geleden. Ik dacht dat je al lang dood was ofzo, opgegeten door een eekhoorn.” Hij dacht dat Stephano nu beledigd zou reageren, maar ook dat deed hij niet. Lag het aan hem of reageerde deze jongen anders op hem dan toen ze in de herberg waren de vorige keer. "E-hehehe.. nee hoor.." Hij glimlachte, om specifiek te zijn, naar hem. Die gedachte liet hem vanbinnen een beetje smelten. Maar vanbuiten was er niets van op te merken. Hij bestudeerde Stephano even. ”Heb je het koud ofzo?” Toen hij Stephano aankeek, zag hij dat de jongen zijn wangen lichtjes een rode kleur begonnen te krijgen. Meteen keek Hati weg, naar een hoopje sneeuw op de hoek van een straat. "ja.. nogal.. het is niet normaal zo koud.." Hati grinnikte lichtjes, Stephano was de koude blijkbaar niet echt gewend. "hoe gaat het?"

Hati haalde zijn schouders op. ”Verveling slaat veel te vaak toe, maarjah, wat doe je er aan?” Hij fronste lichtjes. ”Je hebt het wel serieus koud, je trilt helemaal...” Een brede grijns sloop op zijn gezicht en heel even fonkelden zijn ogen. ”Ik weet wel iets wat je warm zal maken...” Zijn ogen gleden over Stephano zijn lichaam. ”Alcohol always does the job~... Kort grinnikte hij. ”Lust je iets van sterke drank?” Hij grijnsde breed en verleidelijk. Zijn ogen keken recht in die van Stephano, uitnodigend en uitdagend.

Lag het aan hem of rook Hati's adem naar alcohol? Het kon ook aan het steegje liggen, daar lagen genoeg kapotte flesjes bier. Maar het kwam toch echt van Hati vandaan... Ach, wat kon het hem ook schelen.. Hati was niet stomdronken dus veel gaf het niet. Stephano voelde zijn hart hevig kloppen. Het was vast van de schrik, toen Hati opeens voor hem stond. Ja.. Iets anders kon het toch niet zijn. Een nerveus grinnikje verliet zijn mond terwijl Stephano aan zijn mouwen plukte. Stop.. Wees nou niet zo zenuwachtig.. Anders zou Hati zeker merken wat er met hem was. Hij nam een diepe hap lucht en hield zichzelf zo kalm mogelijk. Zijn bruingelige ogen staarden naar Hati, waardoor zijn wangen nog roder werden. Wat was hij toch een awkward persoon..

Stephano keek snel op vanuit zijn gedachtes en knipperde een paar keer met zijn ogen voordat hij Hati weer aankeek. ”Verveling slaat veel te vaak toe, maarjah, wat doe je er aan?” Hij knikte instemmend en glimlachte lichtjes. "Je hebt het wel serieus koud, je trilt helemaal..." Stephano zuchtte "nou valt wel mee.. Het is alle..-" stephano stopte midden in zijn zin toen hij Hati's grijns zag. Langzaam fronste hij en slikte. "Um..." Hij staarde hem aan "ik weet wel iets wat je warm zal maken..." Stephano schrok zich helemaal ter pletter en sprong achteruit waardoor hij met zijn hood tegen de muur knalde "h-hey! W-Wat zeg jij nu!?" Schreeuwde hij in een overslaand stemmetje, terwijl hij de zwartharige demon met grote ogen aanstaarde. ”Alcohol always does the job~... Stephano zuchtte lang en facepalmde.  ”Lust je iets van sterke drank?” Hij fixte zijn haar. Eerlijk gezegd, had hij zelf nog nooit drank op. En hij was ook nooit echt van plan geweest om het te drinken.. Maar nu.. Nu maakte het hem niet zoveel uit. Voor alles was een eerste keer toch? Hij moest zeggen, voordat hij Hati had leren kennen had hij zulke dingen nooit denken of zeggen. Was hij misschien meer zelfverzekerd geworden? "Nou um... Weet ik niet echt. Hoezo?" Vroeg hij, met een speelse blik in zijn ogen.

"Nou um... Weet ik niet echt. Hoezo?" Nonchalant halde Hati zijn schouders op. ”het wordt ook vaak gegeven aan mensen die onderkoeld zijn, niet dat je het echt warmer krijgt, maar je krijgt wel het gevoel dat het warmer is... En als je onderkoeld zou geraken, zorg ik er wel voor dat je het weer warm krijgt.” Hij knipoogde. O god, dat laatste klonk fout. Wat had hij opeens met alles fout te formuleren, dadelijk dacht Stephano nog dat hij interesse in hem had. Wel, het was dan ook wel waar, maar dat was bijzaak. Kort schraapte hij zijn keel. ”Ik weet wel een plek.. Waar niet erg veel volk is.” Tja, dat er niet veel volk was, had ook wel een reden. Het was een vrij shady kroeg waar niet veel mensen naartoe gaan. Behalve dan wezens zoals Hati, maar de meeste zaten er niet aangezien het nog geen avond was. ”Kom, Het valt er nog best mee.” Hij draaide zich om en begon op een rustig tempo te wandelen. ”Ehh, waar hou je meer van? Misschien kun je best eerst met iets zoets beginnen I guess. Als je iets sterkers wil, mag je altijd van mij eens proeven.” Hij zuchtte zachtjes. ”Is dit de eerste keer dat je alcohol drinkt?” Hij keek hem vragend aan terwijl hij een soort steegje insloeg. ”We zijn er trouwens bijna.”

”het wordt ook vaak gegeven aan mensen die onderkoeld zijn, niet dat je het echt warmer krijgt, maar je krijgt wel het gevoel dat het warmer is... En als je onderkoeld zou geraken, zorg ik er wel voor dat je het weer warm krijgt.” Stephano keek voor een moment weg "oh.. Nou ehh.. Bedankt denk ik.." Mompelde hij op zachte toon, waaruit bleek dat hij steeds verleger werdt. ”Ik weet wel een plek.. Waar niet erg veel volk is. Stephano keek langzaam weer terug naar Hati en fronste. Nu werdt hij wel nieuwsgierig. Moest hij er blij mee zijn dat er weinig mensen waren? Daar zou vast wel een goeie reden voor zijn. Maar aan de amdere kant hield hij er ook niet van als het stampvol was. ”Kom, Het valt er nog best mee.” Stephano zuchtte, zette weer een glimlach op zijn gezicht en ging snel naast Hati lopen. ”Ehh, waar hou je meer van? Misschien kun je best eerst met iets zoets beginnen I guess. Als je iets sterkers wil, mag je altijd van mij eens proeven.” Stephano haalde een hand door zijn haren "ehh... Beslis jij maar voor mij... Jij zult het wel beter weten dan ik." Hij keek rond en ging uit zichzelf dichter naar Hati toe lopen. ”Is dit de eerste keer dat je alcohol drinkt?” Stephano knikte en glimlachte "jep" antwoordde hij terwijl hij Hati glimlachend aankeek. Snel keek hij rond toen Hati vertelde dat ze er bijna waren. Hij vestigde zijn blik op een deur met een raam, waarachter hij al een enkeling zag zitten met een glas in zijn of haar hand. "Hier?" Vroeg hii terwijl hij lichtjes de deur opende. Hij zuchtte nerveus en pakte onbewust Hati's hand vast. Langzaam zette hij een stap binnen en keek toen snel terug naar Hati. Hij rukte zijn hand los "e-ehh.. Sorry!" Riep hij uit, zijn ogen wijd open gesperd "sorry sorry sorry!" Riep hij en zette snel nog een stap naar binnen.

"ehh... Beslis jij maar voor mij... Jij zult het wel beter weten dan ik." Hati grinnikte inwendig. Waarschijnlijk was dat wel het geval ja... ”Is dit de eerste keer dat je alcohol drinkt?” Hij wist dat Stephano ja ging antwoorden, het was bijna van zijn gezicht af te lezen dat de jongen niet dronk. Maar toch wilde hij het zeker weten. Glimlachend knikte de jongen. "jep" Een kleine grijns verscheen op Hati zijn gezicht. Dit kon nog grappig worden. Eindelijk waren ze er en zoals hij verwacht had, er was praktisch niemand. "Hier?" Hati knikte. ”Ja.” Stephano opende de deur al. Opeens voelde hij Stephano zijn hand tegen die van hem. De hand die tegenover die van hem zo klein en kwetsbaar leek, greep de zijne vast. Zijn hart sloeg een slag over, zijn ogen werden voor even groter en de verleiding om zijn vingers tussen die van hem door te vlechten, was groot. Maar hij hield zich in en besloot te doen alsof hij het niet echt door had. Toch kon hij het niet laten om de jongen zijn hand iets steviger vast te houden. Ze zetten een stap naar binnen. Toen Stephano hem aankeek, keek Hati hem vragend aan. Stephano rukte zijn hand los en Hati betrapte zich erop dat hij het jammer vond. "e-ehh.. Sorry!" Hati keek hem verbaasd aan. "sorry sorry sorry!" Snel zette de jongen nog een stap naar binnen. Hij wilde Stephano zijn hand vast nemen en de jongen tegen zich aan drukken en daarna zijn armen om hem heen slaan en hem zeggen dat het niet uit maakte. Maar dat kon hij natuurlijk niet doen. Hij zuchtte en keek Stephano aan. ”Kalm maar, het maakt niet echt uit...” Hij liep voorbij Stephano. ”Besides, het was niet dat ik het erg vond ofzo...” Mompelde hij zachtjes, meer naar hemzelf gericht. Wel, hij had ook niet eens door dat hij het luidop gezegd had. Hati keek rond en zag ergens in een iets donkerdere hoek een leuk plekje. ”Kom” Hij wandelde er naartoe. Het was een vrij verre hoek en in die hoek, stond een U-vormige bank. De kroeg was sowieso al schaars verlicht, maar hier was het nog net iets donkerder en met de 3 muren: 2 van het gebouw en 1 scheidingsmuur die tegen een andere kant van de bank stond, hadden ze wat meer privacy. Zo zou het niemand opvallen dat een engel en een demon normaal tegen elkaar deden, of wat je normaal kon noemen. Hati ging op de bank zitten en schoof door tot op een hoek. ”Hier gaat niet echt iemand ons lastig vallen, behalve de barman dan... Maar dat is vrij normaal.” Hij zuchtte en sloot kort zijn ogen, nadenkend over wat hij zou bestellen, voor hem maar ook voor Stephano.

”ja“ Stephano knikte, ookal had hij de deur al geopend. Een walm van de geur van drank kwam hen tegemoet. Hij waaide met zijn hand en keek rond. Toen hij onbewust Hati's hand had vastgepakt, klopte zijn hand sneller. Al snel had hij eht opgemerkt en snel weggetrokken. Hij schaamde zich, wat zou Hati wel niet moeten denken? ”kalm maar, het maakt niet echt uit“ Stephano knikte langzaam. Hij was er bijna zeker van dat Hati het vast raar vondt, wat hem alleen maar onzeker maakte. Hij moest opletten. Opletten dat hij niet nog zo een blunder maakte.  ”kom“ hoorde hij waardoor hij richting Hati keek die naar een donker plekje van de kroeg liep. Hij slikte. Zij twee, in zo'n donker haast onzichtbaar stuk van de kroeg? Waarom koos Hati precies die plek? Oh well... Langzaam sjokte hij achter Hati aan en keek hem aan voordat hij langzaam ging zitten.

Een koude rilling liep over zijn rug terwijl hij langzaam zijn vleugels liet verdwijnen. Die dingen namen alleen plek in. Hij staarde omlaag. Hij kon er niet tegen.. Niet meer.. Hij wilde zo graag Hati vertellen wat hij over hem dacht.. Hij wilde niet meer met die knoop in zijn maag zitten.. Maar Hati zou het vast raar vinden. Tja.. Dat was te verwachten... "E-Eh.. Hati.. Ik.. Um.. Ik.." Hij slikte en werdt onderbroken door iemand die vroeg wat ze wilden drinken. Snel keek hij omlaag. Shit. Dit was zo awkward. Hij beet op zijn wang en keek Hati langzaam aan "Um... Kies jij maar... Ik weet hier niks van." Mompelde hij zachtjes en zuchtte. Hij wist niet of hij het nog wilde vertellen.. Wat hij over Hati dacht.. Hij wilde zo graag zijn gevoelens uitten.. Langzaam keek hij Hati weer aan. Zijn blonde lokken hingen voor zijn ogen, zijn wangen waren rood, ookal was dat moeilijk zichtbaar in de zwakverlichte kroeg. Wat wilde hij nu graag zijn armen om Hati heen slaan, zijn gezicht verstoppen in Hati's shirt en niet loslaten..

Wanneer Stephano zijn vleugels introk keek hij hem even vaag aan. Dit was volgens hem de eerste keer dat hij de jongen zo zag. Hij zag er zo menselijk uit, niet meer als een engel. Het was afleidend, bijna hypnotiserend. Hij sloot zijn ogen. Niet enkel om na te denken wat hij zou bestellen voor hen beide, maar ook zodat hij Stephano niet aanstaarde. "E-Eh.. Hati.. Ik.. Um.. Ik.." Hoorde hij een zachte stem naast hem stotteren. Hij opende zijn ogen. Nieuwsgierig keek hij Stephano aan, terwijl zijn bloed sneller stroomde. Het was de manier waarop de jongen het zei. Waarom was Stephano opeens verlegen? Waarom keek hij naar beneden? Waarom was hij zo onzeker over wat hij wilde zeggen. Ergens hoopte hij dat Stephano zou zeggen dat ie van hem hield. Maar Hati wist dat dat niet zo was. Het was onmogelijk dat Stephano van hem zou houden, iemand die hem zo heeft zitten kloten. Niet alleen dat, maar ook het feit dat hij een man was én een demon. De kans was te klein om waar te zijn. Maar toch bleef hij hopen. Hij slikte en merkte dat zijn hart sneller klopte. Hati fronste. ”Wat is er?” Uit nieuwsgierigheid boog hij wat meer naar Stephano toe. Damn, hij was zo dichtbij. Hij kon hem ruiken, het was een lekkere, zoete geur. Hij sloot zijn ogen. De omgeving rondom hem leek even te verdwijnen. Het enige wat er nog was, was Stephano.

Maar een man die zijn keel schraapte, bracht hem terug naar realiteit. Zijn ogen schoten open en toen hij besefte hoe dicht hij ondertussen bij Stephano was, deinsde hij terug. De barman keek hen vaag aan. Hato keek de man neutraal aan. "Um... Kies jij maar... Ik weet hier niks van.” Hati knikte. ”Hmm, een gewone wodka en een.. zoete wodka graag.” De barman knikte en maakte zich uit de voeten. Waarschijnlijk wilde die zo snel mogelijk weg van hen zijn. Hati zuchtte en wanneer hij merkte dat ze weer onder hen tweeën waren, klopte zijn hart weer sneller. Hij voelde dat Stephano hem aankeek, wat er voor zorgde dat hij automatisch zijn hoofd naar hem draaide. Zijn bloedrode ogen keken recht in Stephano zijn gouden ogen waar een paar blonde lokken voor hingen. Hati boog lichtjes naar hem toe en streelde de lokken uit zijn gezicht, langzaam en voorzichtig. Alsof Stephano ieder moment kon breken. Zijn adem versnelde. Zijn hart sloeg een slag over. Zijn lippen bevonden zich steeds dichter bij die van hem. Een fractie van een seconde keek hij even naar Stephano zijn lippen, die er zacht en verleidelijk uit zagen. Hati opende zijn mond lichtjes en sloot langzaam zijn ogen.

Zijn ogen schoten open. Wacht eens, dit was realiteit hier dus waar was hij mee bezig? Wat dacht hij wel niet? Wat moest Stephano nu wel niet van hem denken? Meteen deinsde hij terug. Er stond een blos op zijn wangen. Hij schaamde zich, voor wat hij gedaan had en de blos op zijn wangen. Zijn blik gleed naar de tafel en werd hard. Hij balde zijn vuisten en beet op zijn lip. Hij wilde vloeken en met stoelen gooien, maar dat was natuurlijk geen optie. Gelukkig kwam de barman er aan met het drinken. Zonder maar een woord te zeggen, zette hij de twee glazen op tafel. Hij nam niet eens de moeite om het aan de juiste persoon te geven en was al weer zo snel weg als hij gekomen was. Hati pakte een glas en rook er eens aan. Het rook zoet, naar fruit, het had iets exotisch. Hij schoof het naar Stephano, zonder hem aan te kijken of hem zelfs aan te kijken en nam dan zijn glas. Hati bromde zachtjes wat en nam een slok, dronk het bijna in één teug leeg. Zijn been trilde van de stress terwijl zijn blik gevestigd was op de houte, massieve tafel.

Zijn ogen werden groter toen hij Hati's gezicht opeens dichterbij zag. Wowowow.. Wat gebeurde er? "Wat is er?" Stephano slikte, zijn keel voelde als schuurpapier. Hij staarde Hati recht aan. Zijn ogen waren verleidelijk.. Zo rood... Hij knipperde en beet op zijn lip "N-Niks..." Fluisterde hij zacht terwijl hij naar Hati staarde. Snel keek hij op toen hij iemand zijn keel hoorde schrapen en bromde wat ongemakkelijk. Hij staarde naar zijn voeten met grote ogen. Het beeld van Hati's gezicht zo dichtbij spookte door zijn hoofd waardoor zijn gezicht alleen nog maar roder werdt. "Hmm, een gewone wodka en een.. Zoete woedka graag" Stephano zuchtte. Wodka huh.. Nouja, het zou wel goed zijn als Hati het zei. Hij zou maar op hem moeten vertrouwen. Langzaam keek hij hem weer aan, nog steeds knalrood. Zijn ogen bleven gevestigd op die van Hati, maar als snel deed hij zijn ogen strak dicht toen hij Hati's hand langs zijn haren voelde strijken. Hij beet zacht op zijn lip en deed langzaam zijn ogen open die meteen wijd open gingen toen Hij hati zo dichtbij zag, zijn ogen gesloten en zijn mond lichtjes open. Langzaam bracht Stephano zijn hand naar Hati's wang, maar net voordat zijn vingers Hati's wang aanraakten zag hij Hati's ogen open gaan. Hij trok zijn hand snel terug en week wat naar achteren. Hij keek Hati aan voordat hij langzaam naar zijn benen keek en zuchtte. Hij keek op toen de barman de stilte verbrak en zette met moeite een glimlach op maar die verdween al meteen weer toen Hati zijn glas voor hem neerzette, zonder hem aan te kijken. Een beetje teleurgesteld keek Stephano naar het glas en bracht langzaam zijn hand er naar toe. Hij pakte het vast en voordat hij zich kon bedenken nam hij een slok. Snel slikte hij het door en kuchtte. Het was sterk. Voor hem dan. Hij beet op zijn lip en wreef wat ongemakkelijk over zijn mond voor hij weer een slok nam. Hij glimlachte "Best lekker..." Mompelde hij.

Een of twee glazen later lag Stephano op de tafel te leunen. Hij staarde vooruit met een scheef grijnsje en grinnikte wat terwijl hij zijn glas leegdronk, veel makkelijker dan bij zijn eerste glas. Langzaam stond hij op, wankelde even en zocht steun aan de muur. Langzaam liep hij in een kronkel lijn naar een ander tafeltje, keek met een zwak grijnsje rond voor hij zich vestigde op een van de mannen. Hij plofde neer op zijn schoot, pakte een glas van de tafel en nam er een slok van. Hij lachtte zacht en hikte terwijl hij het glas terug op tafel zette. Hij mompelde wat in een onverstaanbare stem terwijl hij zijn rug tegen de man zijn borst rustte. Hij beet op zijn lip en dronk het glas van tafel leeg, breed grinnikend. Langzaam keek hij terug richting Hati en gaf hem een knipoog, voor hij hem een kus toe blies. Hij grijnsde en gaf de man een kus op zijn wang. Nooit eerder was hij dronken geweest, en als Stephano later weer nuchter zou zijn, zou hij een heuze kater hebben.

{I feel bad for Haar T^T}

"Best lekker..." Hoorde hij Stephano mompelen. Even kwam er weer een glimlach op zijn gezicht, hij was blij dat hij het juiste gekozen had. Hij dronk de overschot van zijn glas leeg. Zo ging het een paar glazen door, stil en drinkend. Na een tweetal glazen lag Stephano al op de tafel te leunen. Wauw, hij kon erg slecht tegen alcohol. Het was duidelijk dat hij er erg slecht tegen kon. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de jongen, die grijnsde en zijn glas leegdronk. Hij fronste als Stephano opstond. Wat hem duidelijk niet goed lukte aangezien hij steun zocht bij een muur. Niet echt recht strompelde Stephano naar een ander tafeltje. Hati zijn grip op zijn glas verstevigde. Wat was hij allemaal van plan? Toen Stephano op één van de mannen zijn schoot neerplofte, gromde Hati. Stephano nam het glas van de man en dronk het lachend op. Waarom deed Stephano dat. Of beter gezegd, bij die man en niet bij hem? Geïrriteerd keek hij Stephano aan, het was geen irritatie van woede, maar van jaloezie. Stephano leunde tegen de man. Waarom deed die man niets? Stephano keek weer naar hem. Zijn hart sloeg weer een slag over. Verdomme, wat was dit allemaal. Toen Stephano naar hem knipoogde en een kus toeblies, raasde zijn hart en verscheen er een lichte blos op zijn gezicht. Maar dat was de enige aandacht die hij kreeg. Al snel focuste Stephano zich op de andere man. Dat Stephano op een man die hij niet was zijn schoot zat was al één ding, maar die man dan ook nog eens een kus geven... Dat was de druppel. Hati gromde en dronk zijn glas in één keer op. Met het glas nog in zijn hand stond hij op. Hij zette het glas neer met een harde bonk. Het verbaasde hem dat het glas nog heel was. Hij stapte op het tafeltje af. Hij zette een grote nep glimlach op. ”O hallo, hoe gaat het met jullie hier?” Hij nam een stoel van een tafel die vlakbij stond en draaide die, alsof hij bij hen aan het tafeltje zou komen zitten kletsen. Alsof hij dat zou doen... Hij trok Stephano van de man zijn schoot af en zette hem op de stoel. Wel, dat dacht hij, hij lette eigenlijk niet echt op of dat nu eigenlijk het geval was of niet, hij was te druk bezig met de andere man, die er als een kast uitzag. ”Het is hier wel heel gezellig, hmmm?” Hij nam het glas van de andere persoon en dronk het in één keer leeg, liet het dan nonchalant op de grond vallen. ”Wel, het zou jammer zijn als we hier drank gaan verspillen...” Daarna tilde hij de tafel op, een kleine vaas met bloemen schoof van de tafel af en viel stuk op de grond. Met al zijn kracht slingerde hij de tafel naar de man waar Stephano daarnet op zat. Hati grinnikte geamuseerd. ”Als je het zo gezellig wil houden, blijf dan met je vettige poten van die blonde jongen af.” Zei hij dreigend.

Stephano grinnikte zacht en keek langzaam naar Hati die aankwam lopen. Hij glimlachte breed naar hem "Oh hallo, hoe gaat het met jullie hier?" Stephano lachtte vrolijk "goeeed!" Riep hij, maar pruilde toen hij van de man zijn schoot werd getrokken "Neeeej! Laat me los!" Riep hij in een zeurende stem en voelde hij hij met een bonk op de stoel terechtkwam, en daarvan af gleed. Hij jammerde en viel recht op zijn rug. "Heeeelp..." Mompelde hij "Het is hier wel heel gezellig, hmmm?" Stephano pakte met zwabberende handen de stoel vast en ging overeind zitten. "Ik zit!" Riep hij vrolijk maar fronste toen hij een glas naar hem toe kwam vallen. Snel beschermde hij zijn hoofd met zijn armen en jammerde toen het glas op zijn armen terechtkwam, en vervolgens op de grond viel en brak. Hij pruilde lichtjes en duwde zichzelf overeind met behulp van de stoel. Hij fronste. "Wel, het zou jammer zijn als we hier drank gaan verspillen..." Stephano stapte achteruit en viel bijna om, terwijl hij toekeek hoe Hati een tafel naar de man smeet. Hij begon breed te lachen en stak zijn armen omhoog "yaaay!" Lachtte hij met een brede glimlach. "Als je het zo gezellig wil houden, blijf dan met je vettige poten van die blonde jongen af." Stephano grinnikte en keek naar Hati "aaagh.. Is Hati jaloers?~" hij stond op zijn tenen en sloeg zijn armen om Hati's nek. "Wil je ook aandacht?" Vroeg Stephano zacht terwijl hij Hati in een stoel duwde en bij hem op schoot klom "zooo.. Alles nu goed? Geen ruzie meer?" Vroeg hij scheef glimlachend terwijl hij rond keek en langzaam pruilde "Bestel je nog een glas voor mij Hatiiii?" Fluisterde hij grinnikend, zijn mond bij Hati's oor aangezien hij zijn kin op zijn schouders rustte. Zijn handen gleden over Hati's rug voordat ze lichtjes zijn haar vastpakten. Hij grijnsde lichtjes voordat hij zich terugtrok, zijn lippen vlak voor die van Hati terwijl zijn hand zich langzaam tegen Hati's wang plaatste. Hij keek hem met een scheef glimlachje aan, zijn wangen rood. Dit keer niet omdat hij verlegen was, maar puur doordat hij dronken was.

Waarschuwend keek hij de man aan. Een grinnik trok zijn aandacht en hij keek opzij naar Stephano. "aaagh.. Is Hati jaloers?~" Hati bromde. ”Waarom zou ik?” Hij keek naar beneden. Stephano ging op zijn tenen staan en sloeg zijn armen om zijn nek. Zijn hart sloeg een slag over. "Wil je ook aandacht?" Hij keek Stephano weer aan terwijl hij de stoel in geduwt werd. Misschien was Stephano niet de enige die teveel op had. Stephano klom op zijn schoot en automatisch sloeg hij zijn armen om Stephano zijn middel. Het voelde aangenaam om hem aan te kunnen raken. "zooo.. Alles nu goed? Geen ruzie meer?" Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht. ”Misschien~” Hij grinnikte. "Bestel je nog een glas voor mij Hatiiii?" Een rilling gleed over zijn ruggengraat door de hete adem van Stephano die iets in zijn oor fluisterde. De handen van Stephano die over zijn rug naar boven gleden, voelde zalig. Kort sloot hij zijn ogen en wanneer hij ze weer opende, bevonden Stephano zijn lippen vlak voor die van hem. Zijn hart raasde door zijn borstkas. Ze waren zo dicht bij elkaar. Hij zou hem... Kunnen kussen. Nee, waarom zou hij zoiets doen? Maar maakte het uiteindelijk wel uit? Stephano was toch dronken, veel zou hij zich niet meer herinneren. Dus was het dan wel zo erg? Waarom niet? Hij sloot zijn ogen en plaatste zachtjes zijn hand in Stephano zijn nek. Voor hij het wist, drukte hij zijn lippen tegen die van Stephano. De omgeving rondom hem leek te verdwijnen.

Nee, het voelde verkeerd. Het was niet zoals hij het zich voorgesteld had. Hati trok zich terug. Het voelde alsof hij de jonge misbruikte. Hati trok zich terug, met een lichte grijns, hij wilde zijn schuldgevoel niet laten merken. Misschien was het het beste dat Stephano niets meer dronk en zou bekomen, met wat slaap. Hati boog naar Stephano zijn oor toe. ”We kunnen ook ergens naartoe gaan waar drinken gratis is.~” Met een uitdagende blik keek hij Stephano aan. ”Dan kun je zoveel drinken als je maar wil.” Hij streelde over Stephano zijn wang.

"Waarom zou ik?" hij haalde zijn schouders op en grinnikte, zijn armen rustend om Hati's nek. Hij grinnikte en al snel zat hij op Hati's schoot. Hij gleed een hand over Hati's wang en beet lichtjes op zijn lip. "Zooo.. Alles nu goed? Geen ruzie meer?" Had hij grinnikend gevraagd. "Misschien~" hij ademde hete lucht tegen Hati's oor en nek, terwijl zijn doffe blik (die veroorzaakt was door de hoeveelheid drank) niet wegkeek van Hati zijn blik. Voordat hij het door had voelde hij Hati's lippen tegen die van hem drukken, waardoor hij zijn ogen langzaam sloot. Een lichte frons verscheen op zijn gezicht toen Hati weg trok en keek hem pruilend aan. "We kunnen ook ergens naartoe gaan waar drinken gratis is.~" Stephano keek Hati grijnzend aan. "Dan kun je zoveel drinken als je maar wil." Stephano staarde Hati even aan, grinnikte speels en stond wat wankelend op van Hati's schoot "Waar wachten we dan op?" Vroeg hij en keek Hati met een speels grijnsje aan.

Geen inspi x.x

Stephano stond wankel op. Het verbaasde hem dat Stephano zelfs nog kon staan na al die drank die hij op had. “Waar wachten we dan op?” De speelse grijns van Stephano deed hemzelf ook grijnzen. Hati stond zonder moeite op en pakte Stephano zijn hand vast. ”Oké dan.” Een geheimzinnige grijns besloop zijn gezicht. Het plan werkte, nu toch. Hij moest alleen Stephano bij zijn thuis krijgen en dan een manier vinden om er voor te zorgen dat ie sliep. Dit ging moeilijk worden. Maar dit was het beste voor Stephano. Hij sleepte Stephano met zich mee terwijl hij naar zijn huis wandelde. Gelukkig was het niet zo ver aangezien het in neutraal gebied lag. Het lag wel niet in het dorp, maar in een bos. Niet dat hij dat erg vond, hij had er privacy en een prachtig uitzicht. Zijn kamer had een klein balkon en keek uit op een groot meer in de verte en zijn tuin.


Na een paar minuutjes wandelen, waren ze bij zijn huis. Grijnzend keek hij naar Stephano. ”We zijn er eindelijk~” Hati kon het niet laten een kusje op de jongen zijn wang te drukken, ookal wist hij dat hij daar spijt van zou krijgen. Hati nam zijn sleutel en opende de deur. Hij liet Stephano eerst binnen en sloot achter hem de deur. ”Wil je nog een glaasje?” Hij grijnsde breed terwijl hij hem vragend aan keek.


(Sorry, heb er een kleine timeskip ingestopt, maar het leek me een beetje handiger :s)

(Huisjehhh zo ziet zijn huis eruit, alleen een donkerdere kleur)

Stephano grinnikte zacht en steunde al snel op Hati zodat hij niet om zou vallen. Hij viel haast om op het moment toen Hati hem begon te slepen en bromde van protest. Al snel hobbelde hij haast vallend met Hati mee, de brede grijns op zijn lippen nig niet verdwenen. Hij keek rond voordat hij weer haast omviel, maar zijn balans weer terug vondt door zich aan Hati vast te klemmen. Nooit had hij geweten dat een paar minuten lopen zo een een inspanning kon worden. "Zijn we er bijnaaa?" Klaagde hij, maar werd stil toen hij zag dat er een huis recht voor hen stond.

"We zijn er eindelijk~" Hij grijnsde breed en keek naar Hati die hem zojuist een kus op de wang had gegeven. Ongeduldig keek hij toe hoe Hati de sleutel in het sleutelgat deed en vervolgens de deur opendeed. Stephano liep al meteen naar binnen maar knalde half tegen de deur op "woooaahh.." Zei hij terwijl hij haast weer omflikkerde maar zich vastgreep aan Hati die ook naar binnen kwam. "Wil je nog een glaasje?" Stephano lachte scheef "Tuuuu-uurlijk!" Riep hij, even onderbroken door een hik. Hij kreunde, zijn benen moe van de inspanning om zijn wiebelende lichaam omhoog te houden. Moe liet hij zich op zijn knieeën zakken terwijl hij breed grinnikend naar Hati keek.

Hij voelde zich net een vrouw die haar regels had. Al de hele tijd sinds hij zijn mond op die van Stephano geperst had, had hij moodswings. Het ene moment liet het zijn bloed weer sneller stromen en moest hij de verleiding weerstaan om het opnieuw te doen, het andere moment voelde hij zich schuldig door het misbruik dat hij gemaakt had. Het voelde vreemd. Hij hunkerde naar een nieuwe kus, Stephano zijn zachte lippen tegen die van hem, maar het deed hem ook pijn als hij er over dacht dat te doen. Want Stephano was niet nuchter, nee, hij was stomdronken en de kans dat de jongen zich dat zou herinneren, was nihil. Hoewel de kans toch bestond. ”We zijn er eindelijk~” Zei hij bijna zingend en gaf Stephano snel een kus op zijn wang. Nee, hij kon het niet laten en het was toch maar een klein kusje op zijn wang. Wat maakte het uit? Dat kleine kusje, zo erg was het toch niet? Dat viel nou toch niet onder de categorie misbruik? Nee toch? Hati opende het slot en vervolgens de deur.

Stephano wankelde al naar binnen, liep eerst ook nog eens tegen de deur op maar klampte zich daarna al snel aan Hati vast. Wat had hij in godsnaam gedaan? Waarom dacht hij ook dat Stephano drank aanbieden een goed idee was. Maar goed, voor spijt was het nu te laat, er kon niets meer aan verandert worden. ”Hoo, rustig maar, die deur valt je heus niet aan.” Hij slikte nog snel een deel van de zin in, een deel dat héél fout zou overkomen. Hij was blij dat hij dat er niet uitgeflapt had. ”Wil je nog een glaasje?” Hij grijnsde breed. Er was zo veel dat hij nu kon doen zonder dat Stephano het ooit te weten zou komen. Maar dat kon hij niet maken, nee, hij voelde zich al vreselijk slecht als hij er maar aan dacht. Waarom dacht hij zelfs aan zulke dingen? Het was Stephano, waarom zou hij zo over iemand als hem denken? Wanneer hij terug bij zinnen was, zag hij dat Stephano door zijn benen gezakt was. De jongen zag er doodop uit. Hati zuchtte. ”Sorry schat, dan zul je moeten wachten hoor..” Een blos bekroop zijn gezicht als hij besefte dat hij Stephano 'schat' genoemd had. Hij verborg zijn gezicht achter zijn gitzwarte lokken. ”Ehh, ik bedoelde Steph.” Hij ging naar hem toe en hurkte vlak voor hem neer. Hij wierp een snelle blik naar Stephano zijn lippen maar keek al snel weer in de jongen zijn ogen, grijnzend. ”Ben je misschien niet een beetje moe?”