When new hope is born, you need to kill it [Open]

Retzu liep nu al een tijdje rond, denkend over wat hij nu zou doen. Hij had geen zin meer om naar zijn steegje op club te gaan. Hoe vertrouwt dat gebied ook was, hij wou er niet naar terug keren. Misschien morgen, misschien overmorgen of over drie dagen. Eigenlijk wou hij een soort van vakantie, eens verandering in de omgeving of mensen. Die mensen waren ook altijd het zelfde of het waren verslaafde klanten die denken dat agressief worden help, of het waren collega's die altijd dachten het beter te weten. Dat wisten ze niet, ze wisten niks. Hersendood, het IQ van een mier of zelfs nog minder. Losers, één voor één allemaal losers. Niet dat hij er trots op was om met zulke wezens om te gaan, nee juist niet. Wanneer hij er te veel mee omging voelde hij zichzelf gewoon dommer worden. Hij verachte ze allemaal. Inclusief zichzelf. Hij mocht dan wel niet het soort persoon zijn die er iets van liet merken, of zijn zorgen en verleden aan iedereen rondvertelde. Het liefste was hij gewoon op zichzelf, met alleen zijn gedachten om hem lastig te vallen. Kort keek hij om zich heen om te zien waar hij was. Deze plek noemde ze de dwalers, om de rede dat het te ver weg was van de baren en clubs om verslaafde en dealers tegen te komen. Hier was geen handel en waren de straten nog schoon van die zooi. Het was vreemd nu noemde hij zijn handels product zooi terwijl hij het drie geleden nog liep aan te smeren. Maar hij was zeker niet de enige, geen enkele dealer is zelf verslaaft. Die weten wel beter, die weten wat het met je doet. Gefrustreerd schudde hij zijn hoofd, dit was toch je vakantie? Dan denk je eens niet aan werk maar relax je. Probeer dat eens, relaxen. Zo moeilijk kon het toch niet zijn, zoals andere je hoofd leegmaken en je vervelen? Misschien moest hij maar met een vreemde gaan praten, échte vrienden maken. Eens een normaal gesprek hebben en iemand aankijken zonder je zorgen te maken dat je neergestoken word. Hij liep door tot aan de rand van het dorp en ging daar zitten tegen een rots aan. Misschien kon hij zelfs stoppen met de handel, dan waren al een hoop problemen weg. Nee, niet aan denken, geef jezelf geen goede hoop. Het lukt toch niet, je bent zo opgegroeid en je lot staat al vast. Waarschijnlijk handel je nog een paar jaar rond en word je dan door iemand vermoord. Zo eindigt het zeker voor je. Maar hij kon er niks aan doen toen hoe langer hij daar zat te kijken, hoe meer hoop begon te groeien. ''Dit is sonde van je tijd...'' mopperde hij tegen zichzelf. Hij lette eens niet op zijn omgeving en hoopte op een vreemde die hem kwam vergezellen. Ineens had hij te veel hoop naar zijn zin. Te veel hoop dat gebroken zou worden.

Diep van binnen was hij dood ongelukkig. Goed hij had het niet geheel zelf gedaan, maar doordat River zo koppig was geweest om Xeron de schuld te geven en gedood te hebben vond Zach toch wel heel erg! Maar na de dood van zijn paard was Zach beter met zijn wolf gaan samen werken. Ze begrepen elkaar steeds beter waardoor ze 1 geheel vormde. Met rustige slenterende stappen liep Zach het dorp uit waarna hij iemand hoorde mompelen. 'Waarom blijf je dan ook hier zitten?' vroeg Zach en glimlachte even vriendelijk.

Retzu keek op naar de vreemde, nou niet compleet vreemde. Hij had over hem gehoord, maar dat was geen verassing bijna ieder nieuws kwam bij hun terecht. Bij hem en de idioten. Goed, nu niet afdwalen. Wat had de jongen gezegd. 'Waarom blijf je dan ook hier zitten?' en toen had hij vriendelijk gelachen. Retzu keek hem vriendelijk aan met zijn ijs blauwe ogen ''Ik weet niks anders te doen.'' Hoe heette die jongen nou? Hij was eerst een magiër geweest... Het begon met een Z. Zack? Nee, ehm.. Zene, ook niet. Zach? Hij ziet er wel uit als een Zach, kan het proberen. ''Jij was Zach als ik het goed gehoord had. Ik ben Retzu'' Iets in hem hoopte dat de jongen nog niks over hem gehoord had, waarschijnlijk had hij wel iets beters aan zijn hoofd.

Hij had dus niks anders te doen? Dat vond Zach juist zo vreemd. Maar ook kon hij niks anders bedenken dan... Zach schudden zijn hoofd . 'Hm, raar ook als ik niks bedenken kon ging het automatisch dat er iets gebeurde. Vaak gewone dingen zoals je normaal wel deed of gewoon genieten van de natuur om je heen. Hem jij daar nooit behoefte aan gehad? vroeg Zach en keek Retzu rustig aan.nogsteeds vriendelijk aan. Nee Zach had geen moeite met andere vriendschap te sluiten... Tenzij de tegenpartij dat ook wilde natuurlijk. Zelf had Zach nu even niks te doen dus kon hij zijn tijd wel door brengen met Retzu?

Algemene regels : Gelieve minstens 4 volle regels te typen
Regels

Zach ging zitten en keek hem rustig aan. Hij kende Retzu niet nog wat hij deed. [b]'Wat doe jij dan normaal als je niet weet wat je moet doen?' vroeg Zach en ging in kleermakers zit zitten. Zijn grootste vijand was zijn eeuwige nieuwschieriheid!

'Hm, raar ook als ik niks bedenken kon ging het automatisch dat er iets gebeurde. Vaak gewone dingen zoals je normaal wel deed of gewoon genieten van de natuur om je heen. Hem jij daar nooit behoefte aan gehad?'' Vroeg Zach. Retzu lachte kort ''Genieten van de natuur, ach wat zou ik dat eens graag doen. Met niks aan je hoofd gewoon kunnen ontspannen.'' Even dwaalde zijn gedachten weg naar die behoefte, prachtig zou het zijn. Maar hij moest zijn hoop niet aan zoiets vast houden, die hoop zou verwoest moeten worden. Zijn hard weer kil en... en, waarom eigenlijk? Omdat het te moeilijk was? Grr, even ademde hij diep in en uit en herinnerde nu pas dat Zach naast hem zat. 'Wat doe jij dan normaal als je niet weet wat je moet doen?'' Even dacht Retzu na, hij kon gaan liegen of de waarheid vertellen. Of zoals iedereen met zijn vak doet, de waarheid zó vertellen dat hij goed klinkt. Jammer genoeg voor hem was hij zo diepgaand als een steen en was zijn manier van vertellen niet de fantasie rijkste. Hij kon maar één ding verzinnen of vertellen wat goed klonk, zijn hoop en gedachtes. Alleen was de enige die dat hoorde zijn valk, Irionson. Hij keek Zach weer vriendelijk aan zover dat kon met zijn ijzig blauwe ogen die van naturen al kil waren. ''Meestal heb ik altijd wel wat de doen door mijn werk maar als ik dat eens ontglip ga ik wel eens wat wandelen met mijn valk.'' Irionson had hij genomen voor zijn werk en zelf getraind om brieven en berichten door te geven, hij herkende mensen bij hen naam en kon ze opzoeken. Misschien was die vogel wel het enige positieve van die baan, al zou hij niet moeten zeuren hij had een baan. Even keek hij zijdelings ''En, doe jij iets voor de kost of plezier?''

Dus hij was druk met zijn werk? Zo druk dat hij wel blij mocht zijn wanneer hij eens ontspannen kon, maar waarom kon hij dat niet dan? Zach had de natuurlijke kilte in diens ogen wel gezien, maar negeerde het. Waarom zou Zach zich door hem laten bang maken. 'Phoe he, als ik zo druk zou zijn? Dan was er vast niks meer te doen.' zei Zach grappend en l achte zelf om zijn eigen woorden. Gelukkig was Zach weer een beetje zichzelf geworden na het insident toen hij voor het eerst veranderde in River die vroeger zijn magie was geweest. Zach luisterde naar Retzu toen hij vroeg of Zach iets voor de kost deed. 'Het leverd niks op, maar als ik al het kleinste kleingeld van ze zou krijgen voor al die roddels nog wat ze naar mijn hoofd slingeren aan woorden zou ik niet hoeven te gaan jagen.' Nee zo snel kreeg je Zach niet uit zijn goede humeur. Hoewel het niet leuk was wat Zach nu vertelde bleef hij positief denken. Er kwam aktijd wel re
regen, maar daarna scheen altijd weer de zon achter de wolken! River roerde zich even, maar hielt zich verder stil. Deze gast had niet alles verteld, maar Zach was nu ook weer niet 'zo' nieuwschierig. Het enigste wat vreemd was, was die lucht die Retzu bij hem droeg... [b]'Wat ruik ik toch? Het was er net nog niet toen ik aankwam gelopen? Maar... Het komt bij jouw vandaan?'[/b zei Zach rustig rond zoekend terwijl hij bleef zitten en voo

nd uiteindelijk waar de geur vandaan kwam. Zijn ogen werden even groot van verbazing, maar herstelde al snel en keek Retzu weer normaal en verwachtings vol aan. Kop op zeg wat jou een 16 jarige jongen dan doen? Briefpapier verzamelen? Zach ging verzitten, maar bleef Retzu nieuwschierig aan kijken.

'Phoe he, als ik zo druk zou zijn? Dan was er vast niks meer te doen.' Grapte de gene naast hem waarna hij wat om zijn eigen woorden lachte. Een kleine glimlach speelde nu ook op zijn lippen. Toen Retzu hem vroeg naar zijn werk kreeg hij al snel een antwoord. 'Het leverd niks op, maar als ik al het kleinste kleingeld van ze zou krijgen voor al die roddels nog wat ze naar mijn hoofd slingeren aan woorden zou ik niet hoeven te gaan jagen.' Hoe kon die jongen nog zo vrolijk zijn? Lag het aan hem dat hij nou eenmaal niet goed tegen zulke pesterijen kon. Nee, hij had er al lang een einde aan gemaakt. Maar zo was zijn leven altijd wel geweest. 'Wat ruik ik toch? Het was er net nog niet toen ik aankwam gelopen? Maar... Het komt bij jouw vandaan?' Ach wat kon hij ook verwachten, Zach had natuurlijk ook een wolf in zich. Dan maar vertellen, wel op zijn eigen manier maar toch. ''Zie je, zelfs al werk ik niet blijft de geur hangen. Heb jij je nooit afgevraagd hoe iedereen aan drank en andere zooi komt? Niet veel mensen denken eraan, of zien het maar het is er degelijk''

De manier waarop Retzu naar hem keek was verbazend... Had hij dan nooit eens van plezier gehoort? toch ging Zach er niet op in en glimlachte vriendelijk. Maar toen Zach over de geur begon vertelde Retzu hem of Zach zich nooit afvroeg hoe mensen of degelijken aan de drank of andere rotzooi kwam? Zach dacht na. 'De drank neem ik aan dat het van de brouwerijen zelf komt, maaar het andere? Ik ben er nooit in aanraking mee geweest dus hoe kan ik dan zo iets weten?' zei hij neutraal, maar glimlachte breed bij zijn laatste woorden deed zijn ogen dicht en wreef even over zijn achterhoofd. Nee met zoiets had Zach nog niet te maken gehad.

Company: Zach & Retzu
Mood: happy
Words: 505

Clothes: http://ecx.images-amazon.com/images/I/41cQf4f0ipL._SL500.jpg

Haar langzame voeten schraapten over de grond bij het lopen. Haar ijsblauwe ogen keken van links naar rechts, en zo de hele tijd door. Sascha zuchtte. Was er dan niks te doen in dit oersaaie dorp? Ze voelde hoe haar lege buik begon te roepen om eten. Het mocht niet... Ze wilde niks naar binnen werken, want door haar hoofd spookte die gedachte dat ze moddervet was. Sascha begon even een stuk te rennen om ergens anders aan te denken. Wel moest ze oppassen voor stenen en andere dingen die over de grond lagen. Sascha was niet de handigste, ze leek soms wel de meest onhandige weerwolf van allemaal. Sascha zag twee gasten. Misschien kon ze zich even heel egoïstisch in het gesprek mengen? Dat werd nog eens leuk. Ze verminderde haar snelheid en liep naar hen toe, maar zag een tak op de grond niet waardoor ze met een boogje voorover viel en tegen één van de twee opknalde. Ze kreunde even pijnlijk en nam niet de moeite om te kijken op wie ze nu plat lag. Waarom had nou precies zij zulke blunders? Ze kwam uiteindelijk toch overeind en zag een wildvreemd iemand waar ze boven op was geknalt. Haar blik flitste naar de andere. Die kende ze wel een beetje. Het was toch die magiër die hulpeloos werdt aangevallen door een groep weerwolven? Wat deed ie hier dan? Ze kon het later wel vragen. Snel keek ze weer naar de vreemde ‘Euh… Sorry’ mompelde ze. Sascha streek een pluk haren uit d'r gezicht en bekeek de twee goed. Nu pas rook ze een nieuwe geur aan Zach waardoor ze hem overdonderd aan keek ’Maar... Jij was toch magiër?’ mompelde ze vragend. Weer voelde ze haar maag. Niks eten... Niks eten... spookte er door haar hoofd. Sascha legde haar armen gekruist over haar buik en negeerde de honger. Een vriendelijke glimlach speelde haar mond waarna ze even goed ging zitten zodat ze, of die twee nou wilden of niet, mee kon praten. Opeens zag ze een kleine rat aanlopen en zuchtte ze vermoeid ‘Wat moet je nu weer?’ Ze pakte het beestje op en zette het op haar schouder. Het was een goed verzorgde rat die ze ooit als huisdier had, maar het beestje wilde buiten zijn waardoor ze hem vrij liet. Maar het contact was niet verbroken tussen hen, en soms voelde het alsof die rat de enige was in de wereld die om haar gaf, ookal was het maar een beetje. Sascha gaf het beestje een enkele aai over z’n kopje en richtte zich weer op de twee gasten. ‘Oh, ik had me nog niet voor gesteld’ een vaker voorkomend grijnsje, met een ontdeugende twinkeling in haar ogen sierde haar gezicht. ‘Ik heet Sascha’ zei ze beleefd, maar als ze de twee wat beter zou kennen, zou haar ontdeugende en vaak irritante kant omhoog komen. Misschien was het daarom dat andere mensen haar minder mochten, maar dat kon haar niks schelen. Mensen moesten haar maar aardig vinden zoals ze zelf was.

_{OOC: ik kom er even heel bitcherig bij geglipt x'D}

Retzu keek weer naar Zach toen hij antwoord gaf 'De drank neem ik aan dat het van de brouwerijen zelf komt, maar het andere? Ik ben er nooit in aanraking mee geweest dus hoe kan ik dan zo iets weten?' Zelf had Retzu nog nooit drank op of iets van zijn eigen handelswaar genomen. Dat was een van de weinige regels die het vak bij zich droeg. Maar eerlijk gezegd hoefde hij het ook niet, nadat hij gezien had wat vreemde er door deden. Nee, hij wou het gewoon niet. Net toen hij wou antwoorde zag hij iemand aankomen. Gelijk zag hij dat het een meisje was. Instinctief gleed zijn blik over haar heen, ze had zwart haar en blauwe ogen, waarschijnlijk was ze rond de achttien. Hij keek toe hoe ze vaart minderde en naar hun toe liep. Hij schrok op toen ze over een tak struikelde en op hem belande. Hij grinnikte even ''Gaat het?'' Toen ze weer opstond ‘Euh… Sorry’ Daarna richtte ze haar blik op Zach ’Maar... Jij was toch magiër?’ Rustig keek hij toe hoe ze goed ging zitten, blijkbaar deed ze nu mee in het gesprek. Die gedachte liet hem even lachen, deze dag ging beter dan verwacht. Hij had eigenlijk al geluk met één iemand als gesprekspartner, maar nu waren het er twee. Even keek hij op toen er een rat aankwam lopen en de vreemde die op haar schouder zette. ‘Oh, ik had me nog niet voor gesteld’ Ze lachte even en vervolgde‘Ik heet Sascha’ Retzu knikte even lachte vriendelijk terug ''Ik ben Retzu'' Even keek hij op toen Irionson voor hem lande en zijn poot naar voren stak. Om zijn poot was een briefje gebonden. Hij zuchtte geïrriteerd en maakte het briefje los waarna hij het vluchtig las. Ondertussen keek Irionson wat om zich heen en keek nieuwsgierig naar de rat, Retzu zag het lichtjes ''Laat het Irionson.'' Hij verfrommelde het papiertje en stak het weg. Toen de vogel weer terug wou vliegen floot hij kort. ''Blijf maar hier'' De vogel vloog op zijn schoot en nestelde zich daar in.

Zach zag Sasha eerst niet aankomen tot ze bovenop Retzu landen. Het was best een grappig gezicht, maar ook weer niet om er echt hard om te gaan lachen. Zach bleef rustig afzijdig wachten tot ze zich naar hem toe keerde. 'Dat klopt ja...' hij had meer willen zeggen, maar er leek een brok in zijn keel te komen waardoor spreken niet meer ging. Retzu kreeg van een vogel een briefje. Kennelijk stond er niet veel bijzonders op, maar hij waarschuwde de vogel Sasha's rat niks te mogen doen. 'Het is nogal een lang verhaal, maar daar zul je vat... Ik bedoel vast geen oren voor hebben. Gatver! Je zult het vast niet willen horen. dey dat is eruit' mopperde Zach aan het einde van zijn stotterreeks. Verdullemu waarom moest hij zich toch steeds weer verspreken als hij in haar buurt was? Zach schudden even zijn hoofd, maar glimlachte vriendelijk naar Sasha in de tussentijd dat Retzu zijn info binnen kreeg. Zach had zins kort uit gevonden dat hij gevoelens voor deze prachtige weerwolf begon te krijgen! Natuurlijk had hij haar steeds ontlopen waardoor Sas niet wist dat Zach hier ook woonde. 'Mooie vogel heb je trouwens.'zei Zach na zijn blik weer van Sasha te hebben gescheurt. Nu miste Zach zijn trouwe viervoeter echt!

''Gaat het?'' Ze glimlachte licht 'Ik ben goed beland' grinnikt even 'En jij? ben je niet helemaal plat geworden?' snel keek ze weer naar Zach. 'Dat klopt ja...' Ze fronste even. Oké? Lekker kortaf weer. 'Het is nogal een lang verhaal, maar daar zul je vat... Ik bedoel vast geen oren voor hebben. Gatver! Je zult het vast niet willen horen. dey dat is eruit' Sascha lachte zacht 'Komt goed Zachie. Alle beginnende weerwolven hebben het zwaar'

''Ik ben Retzu'' Leuke naam, vondt ze. Sascha hield wel van namen die je niet vaker hoord. ze blies even wat haren uit d'r gezicht en zag hoe een of andere vogel op de schouder van de gast landde. Sascha vernauwde haar ogen toen die nieuwsgierig naar de rat keek 'Probeer het en ik sla je kop deraf, pluk je veren uit je lijf en braad je boven een vuurtje' siste ze. Snel plukte ze de rat van zich af en zette die op de grond. Haar blik werd weer innocent. ''Blijf maar hier'' De vogel nestelde zich op zijn schoot. 'Mooie vogel heb je trouwens.' Sas knikte instemmend, ookal had ze niets met die beesten. Ze stuurde de rat weg en zuchtte even verveeld. 'Meh... Verveel me de ruk. Weet iemand wat te doen?'

--flut--

''Ik ben goed beland' Was het antwoord op zijn vraag. Sascha grinnikte even 'En jij? ben je niet helemaal plat geworden?' Retzu lachte ''Je bent zo ligt als een veertje'' Zijn blik gleed naar Zach toen hij weer begon te praten 'Dat klopt ja...Het is nogal een lang verhaal, maar daar zul je vat... Ik bedoel vast geen oren voor hebben. Gatver! Je zult het vast niet willen horen. dey dat is eruit' Retzu had genoeg mensenkennis om te weten dat zijn hulp meestal niet gewenst is en liet zich er dus buiten. Sascha antwoorde echter wel 'Komt goed Zachie. Alle beginnende weerwolven hebben het zwaar' Vreemd, hij had iets tegen die vriendelijkheid. Niet dat hij Zach niet mocht, hij kende hem nauwelijks dus dat ging moeilijk. Maar toch was het anders, de neiging om vriendelijker tegen haar te doen dan tegen een ander. Gosh, vind hij haar nu echt leuk? Hij heeft al geen tijd over voor zichzelf laat staan voor een vriendin. Gewoon het gevoel onderdrukken. Hij stelde zichzelf voor en aaide zijn vogel toen die eenmaal ingenesteld was en grinnikte over Sascha's opmerking 'Probeer het en ik sla je kop deraf, pluk je veren uit je lijf en braad je boven een vuurtje' Irionson zou niks doen zodra het hem verboden werd, zo was hij nou eenmaal getraind. 'Mooie vogel heb je trouwens.' Zei Zach terwijl Sascha instemmend knikte. Hij keek naar zijn vogel en aaide hem eens over zijn rug, toen keek hij op toen Sascha iets zei. 'Meh... Verveel me de ruk. Weet iemand wat te doen?' Hij schudde zijn hoofd. ''Ik ben zo diepgaand als een steen..'' Goede zet Romio, al heb je dat punt nu wel bewezen.

Zach voelde zich belabberd. Hij wilde al niet afgaan tegenover de geboren weerwolven, maar zijn uitspraak tegenover Sasha was echt een punt die hij graag over had willen doen! Zach zuchten even voor hij haar weer schuin langs haar aan keek. Ergens kon hij Sasha niet langer nog aankijken... Zijn blik gleed naar Retzu toen hij beweerde zo diepgaand als een steen te zijn. 'Beter van niet! Dan zou je oersaai juist zijn.' grinnikte Zach en ging wat verzitten. Zijn benen begonnen te tintelen! Sasha verveelde zich kennelijk, maar Zach had ook niks te doen gehad tot hij Retzu tegen kwam. 'Verveeling is nooit leuk in welke vorm dan ook. Misschien dat we zouden kunnen gaan jagen? Het zou vast gee.....' stelde Zach voor, maar werd door zijn maag ruw in zijn verwoording gestoort. De laatste tijd had hij er steeds meer last van. Toen hij nog magier was hoorde je zijn maag wel wanneer hij honger had, maar zins hij verandert was leek het wel of zijn wolf luid gromde?! Schaamrood trok over zijn wangen heen en even was hij zelf van die uitbarsting geschrokken. 'Eugh heb ik weer!' kreunde Zach en keek even weg. Waarom had hij toch altijd van zulke dingen? Vroeger in Rusland had hij nooit last van zulke problemen....

Retzu lachte ''Je bent zo ligt als een veertje'' Sascha glimlachte vrolijk. ''Ik ben zo diepgaand als een steen..'' Sascha begon zacht te lachen 'Agh, ondanks dat, ben je best wel gezellig hoor' Haar blik gleed weer naar Zach. 'Beter van niet! Dan zou je oersaai juist zijn.' Sascha pulkte wat aan een knoopje van haar jas. 'Verveeling is nooit leuk in welke vorm dan ook. Misschien dat we zouden kunnen gaan jagen? Het zou vast gee.....' Sascha zuchtte licht. 'Ik heb niet echt veel energie...' Ze voelde even in haar zakken, en haalde een buideltje tevoorschijn 'Ehm.. Heeft één van jullie misschien wat water bij zich?' vroeg ze. Sascha opende het buideltje en haalde er drie pilletjes uit. Eigenlijk schaamde ze zich er voor, dat ze verslaafde was. Sascha had ook haast geen geld, ze verdiende kleine beetjes met mensen opruimen. Van dat kleine beetje geld kon ze die pillen betalen, maar elke keer betaalde ze een helft niet waardoor haar schulden steeds groter zouden worden. Geduldig wachtte ze op antwoord, en bleef ze de pillen goed vasthouden. Ondertussen porde ze het buideltje terug. 'Als niemand iets heeft neem ik het wel gewoon zo' mompelde ze na een korte tijd.

''Ik ben zo diepgaand als een steen..'' had Retzu gezegd. Sascha lachte zacht 'Agh, ondanks dat, ben je best wel gezellig hoor' Hij lachte en keek naar Zach toen hij begon voor te stellen om te jagen. Zacht grinnikte hij toen zijn woorden werden onderbroken door zijn maag. Sascha was hem voor met antwoorde 'Ik heb niet echt veel energie...' Nou dan niet, dan bleven ze maar hier zitten. Hij keek even nieuwsgierig toen Sascha een buideltje te voor schijn haalde en er drie pillen uit haalde. Zijn ogen werden even groot, dat was zijn handel, zijn werk. Was zij dan die meid met de grote schulden? Met een professioneel oog keek hij nog eens naar de pillen. Van de kleur en grote kon hij al bepalen wat het was. Waarschijnlijk was zij de meid met de hoge schulden die steeds terug kwam. Hij hoorde de vraag naar water niet terwijl zijn hoofd op volle snelheid de lijst van verslaafde langsging. In zijn wereld koppelde je mensen niet aan namen maar aan herkenningspunten van uiterlijk of manier van handelen. Ook wapens en beschermingsmiddelen werden onthouden en genoteerd. Je hoefde maar een enkele keer bij een dealer te komen en ze wisten al veel over je. Met mensen die je betaalde om informatie over je te vinden kwam je de rest te weten. Het was vreemd voor hem om nu een verslaafde tegen te komen buiten de steegjes van zijn werk. 'Als niemand iets heeft neem ik het wel gewoon zo' Hij keek op en herinnerde lichtjes een vraag over water ''Sorry, ik heb geen water'' kijkt naar de pillen ''Als ik jou was zou ik er een tegelijk nemen, er is geen verschil als je er een of meerdere neemt.'' Zijn klank was verandert, hij sprak nu alsof hij in zijn werkomgeving was. Hoe dacht hij ook daar van te kunnen vluchten, zijn leven achtervolgt hem nu eenmaal.

Sasha had geen energie? Hm dat had wel anders geleken toen Zach haar voor het laatst had gezien... Of kwam dat omdat hij toen nog geen wolvenzintuigen had gehad? Zach schudden zijn hoofd en keek haar weer aan onderwijl dat zijn maag soms protesteerde dat ze niet gingen jagen. Maar toen Sasha pillen uit een of ander buideltje haalde keek Zach er nieuwschierig naar. Waar kwamen die dingen hem ookal weer zo bekent van voor???? Retzu leek ineens verandert te zijn, maar Zach keek hem even vanuit zijn ooghoek aan. Hij had altijd wel een wijnzak bij zich gevult met water. Iets anders dronk hij niet tenzij het met feestdagen was en dan ook niet meer dan 1 of hooguit 2 glazen zoete wijn sterker dronk Zach nooit omdat hij wist daar niet tegen te kunnen!!! 'Wat is dat?' Goed zijn nieuwschirige gedrag kon bij andere vaak als vervelend beschouwd worden omdat hij graag alles wilde weten wat nieuw was of wel bekent maar voor lange tijd niet meer gezien te hebben... Zach schoon steeds een stukje dichterbij en keek Sas nog net zo nieuwschirig aan als toen hij zijn vraag stelde. De kleur van de pillen had hij even gezien, maar te kort gezien om er zeker van te zijn, maar toch schoot iets door zijn gedachten. "Kijk zoon die rotzooi die deze junks gebruiken moet je nooit mee in aanraking komen. Het sloop je lichaam en toch willen ze steeds meer anders helpt het ze niet van hun sores!" Deze woorden speelde even door zijn hoofd en gelijk herkende Zach wat het was. Troep die slopend was en net als drank zeer moeilijk om vanaf te komen. Zijn nieuwschierige blik verdween en werd afstandelijk. Meteen schoof Zach ook weer terug naar waar hij eerder had gezeten. Maar waarom had Retzu zo gesproken? Handelde hij in die troep??? Zach hielt zich afzijdig en voelde River even bewegen. 'Hm drugs! ooit wel eens eraan gedacht om dat eens uit te proberen?' hoorde Zach in zijn gedachten. Meteen reageerde Zach fel tegen zijn wolf die enkel grijnsde en zich weer terug trok. Hij had er geen woorden voor om te vragen waarom Sasha die zooi gebruikte en misschien ook maar verstandig ook aangezien Retzu wist wat het spul met je deed. Ook moest Zach de nijdig onderdrukken om de pillen niet uit haar handen te slaan en misschien zelfs het buideltje uit haar zak te plukken en weg te smijten!!!

XD

''Sorry, ik heb geen water'' Sascha knikte licht 'Prima, das oke' de pillen waren vreselijk bitter en droog, en je kreeg ze bijna niet door als je er zo veel nam. ''Als ik jou was zou ik er een tegelijk nemen, er is geen verschil als je er een of meerdere neemt.'' Het viel haar op dat hij een andere toon sprak. Kort vernauwde ze haar ogen. Hoe wist hij dat allemaal zo goed? De herinneringen waren vaag geworden na al die keren dat ze van de wereld zweefde door die pillen. 'Hoe weet jij dat zo goed?' haar stem klonk scherp, maar ze bleef heel kalm kijken. Kort wendde ze haar blik af naar Zach, en dacht lang na over zijn vraag 'Oh, niks bijzonders ofzo' mompelde ze luchtig. Vanzelf vestigde ze zich weer op Retzu, en ging wat dichter naar hem toe, waarna ze hem bij zijn kraag pakte 'Of ben jij ook een van hén?' fluisterde ze op een dreigende toon. Er waren te veel mensen in haar leven. Ze was verslaafd, leed honger, maar had genoeg geld om eten te kopen. Alleen ging al dat geld naar dat spul. Haar ''baan'' was niet echt geweldig, ze moest er hard voor zijn, en soms zelfs bondgenoten te lijf gaan. De vreselijke herinneringen kwamen weer omhoog. Snel schudde ze het van zich af, en liet Retzu weer ruw los, ookal bleef ze vlak voor hem zitten, en keek ze dreigend in zijn ogen. Het hing erg gevoelig bij haar, als ze zo doorging zou er niks van haar overblijven. Ondanks dat ze dat alles wist, was ze toch zo stronteigenwijs om door te gaan. Sascha zuchtte gefrustreerd, en wendde haar blik af. Ze bleef zwijgen en pulkte wat aan een mouw van haar jas.

Hij keek toe hoe Sascha de pillen inslikte. Zijn blik was nu ontdoen van enige emotie, het voelde nu alsof hij gewoon zijn werk deed. Deels voelde het ook verplicht, er bleef gewoon een natuurlijke druk op hem hangen zodra hij in contact kwam met zijn werk. 'Hoe weet jij dat zo goed?' Hij hoorde de scherpe toon in haar stem. Wat kon hij doen? Liegen? Waarom ook niet, al zou ze er toch wel achter komen. Vroeg of laat, misschien wel nadat een van die vele steekwonden hem te veel waren en hij dood was. Zij zit ook in die groep, tussen dealers, smokkelaars en verslaafde. Al zaten ze niet op de zelfde rang, zijn naam zou wel eens vaker vallen tussen die mensen. Als het ging over de leiders van de bendes werd hij al snel genoemd, het kwam omdat hij met niks begonnen was en via die weg een redelijk leventje heeft kunnen leiden. Dat leventje zou dan wel snel op een eind gemaakt worden maar toch. Hij hoorde de opmerking van Sascha niet maar keek wel op toen ze dichterbij ging zitten en hem bij de kraag pakte 'Of ben jij ook een van hén?' Nou lover boy, het is nu liegen of nu de waarheid spreken. Welke word het? 'Ik weet het een en ander door wat contacten meer niet' Hoe goed hij het ook probeerde de verandering in zijn stem kon hij niet weglaten. Zou het haar opvallen dat hij een rechtstreeks antwoord vermeden had? Of trapte ze erin en ging ze mee met de bedoeling dat hij als een mede verslaafde klonk. Geen idee, maar er knaagde iets in hem dat zorgde dat het maar al te duidelijk was, komt Sascha erachter dan is het hier even veilig als in een werkvergadering. En daar word minstens een iemand gedood en er drie gestoken.

Zach zag hoe Sasha het door slikte en moest zelf even weg kijken. Hij kon het niet aanzien hoe ze zichzelf kwelde met die troep. Zijn blik werd weer even gevestigt toen ze zei dat het niks was, maar Zach keek haar enigzins verward aan. Het was niks? Hoe kon ze dat nu zeggen?! Drugs was wel degelijk iets en helemaal niet goed voor je lichaam. Zach stond op en liep een stukje bij hen weg. Hij moest even uit blazen anders zou hij iets gaan zeggen waar hij later spijt van zou krijgen! Sasha was verslaaft en dat was niet goed helemaal niet goed. Zeker niet met de hoeveelheid die ze gebruikte! Zach zuchten even lichtjes, maar diep. Hoe kon het dat zo'n mooi meisje zo verslaaft was geraakt aan die rotzooi? Zach voelde zijn maag pijnlijk ineen krimpen en kon een kreun net nog onderdrukken. Hij was verliefd op een verslaafde!!!

'Ik weet het een en ander door wat contacten meer niet' Sascha was ondertussen al bezig wat wiet tussen een papiertje te wikkelen. Ze rolde het op en stak het met een lucifer aan. Rustig nam ze een lange trek, en boog zich naar Retzu toe, tot er een paar centimeters tussen hun gezichten was. Sascha blies de rook in zijn gezicht uit 'Bewijs het dan maar' Ze bleef zo een korte tijd zitten, maar boog zich toen weer terug. Sascha nam een trek, en keek op toen Zach wegliep. Sascha blies de rook even later weer uit, en werd al wat zweverig door de sigaret. Ze stond rustig op, en liep naar Zach. Kort keek ze met een waarschuwende blik naar Retzu, dat hij niet weg moest gaan in de tussentijd. Voorzichtig legde ze een hand op zijn schouder 'Zach? Are you ok?' Ze nam met haar vrije hand weer een lange trek van de sigaret, en bleef afwachtend naar Zach kijken, maar af en toe gleed haar blik weer naar Retzu. Een brede grijns speelde haar lippen. Het wiet begon te werken. Ze begon zachtjes te grinniken, wat steeds harder werd, en uiteindelijk overliep tot een harde schaterlach. Een aantal weerwolven die langsliepen, keken vragend op. De sigaret viel uit haar hand, en Sascha bleef maar harder lachen. Ze strompelde met lachtranen in haar ogen naar Retzu, maar haar benen werden slap, waardoor ze onderweg door haar benen zakte, en op de grond viel. Ze bleef zo slap als een dwijl liggen, en schaterde het uit alsof het allemaal vreselijk grappig was. Ze kwam weer half overeind en kwam eindelijk een beetje uit haar lachkik. Ze keek met een brede grijns rond, en stond weer op. Ze wandelde -als je het wandelen kon noemen door haar gewankel- naar een soort café. Ze liep naar de deur, waar ze volop tegen aan knalde, en achterover viel 'Heeeee! De magische poort is kaduuk!' Ze bleef op haar rug liggen, en staarde glazig naar de lucht.

Een onbehagelijk gevoel bekroop hem toen Sascha naar hem toe leunde. Zijn blik veranderde weer terug naar die van zijn eigen. Toen Sas een trek nam hielt hij zijn adem in om de rook die ze in zijn gezicht uitblies te ontwijken. 'Bewijs het dan maar' Kon hij dat maar, hij zou best ook eens drugs nemen als dat het kon bewijzen. Hij had de middelen om niet verslaaft te raken, hoe mooi het ook klonk echt een oplossing was het niet. ‘Hoe?’ Zijn stem klonk bijna smekend. Met zijn ijs blauwe ogen volgde hij Sascha met zijn blik toen ze opstond en naar Zach liep. Hij had niet eens opgemerkt dat hij weggelopen was, ondanks dat Sascha hem haatte stak er jaloezie toen ze haar hand op zijn schouder legde. Weer verbande hij zijn gevoelens die iedere keer opspeelde toen ze naar hem omkeek. Je weet zelf toch wel dat ze omkijkt van wantrouwen? Maar hij kon het niet verhelpen. Langzaam merkte hij de veranderingen op van haar lichaamstaal, ademhaling en hartslag werd sneller. Err, hij ging te veel met junkies om. Hij rommelde in zijn zakken toen Sascha met haar lachbui begon. Eerlijk gezegd had hij diep van binnen wel willen weten wat ze allemaal zien. Hij schrok op toen Sascha door haar benen zakte en viel haar val op. Toen ze weer opstond en naar een café wankelde liep hij haar zoekend achterna. Waar was dat potje nou? Weer ving hij haar op toen ze tegen de deur aan knalde 'Heeeee! De magische poort is kaduuk!' De eigenaar van het café opende deur en liep naar buiten waarbij hij vragend naar hem en Sas keek. ‘Het is al goed Sander’ Een blik van herkenning gleed over de café eigenaar waarna hij weer terug naar binnen liep. Kort zocht hij in zijn binnenzak en vond een geel potje. Hij grijnsde en maakte het open waar hij een klein blaadje eruit haalde en het potje weer opborg. Even staarde hij ernaar in zijn handen en brak hem door midden. Een kleine druppel sap droop eruit. Retzu knielde bij Sas neer en opende haar mond. Daar liet hij de druppel in vallen. ‘Over een paar minuten ben je weer nuchter’ mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders.

Echt waar waarom had hij steeds van die dingendie steeds weer verkeert af liepen... Zach kreunde inwendig en staarde naar niksin het bijzonders. Drugs wat was er nu walgelijker dan afhankelijk zijn van iets een planten soort die in vele vormen groeide en mensen hun leven kapot mieken! Zach had deze planten al eens gezien er tekeningen van gemaakt en in zijn kruidenboekje op geborgen in een tas waar zijn spullen allemaal inzaten. De oude magiesche staf had zins zijn verandering geen enkele werking meer getoont, maar leek soms nog op te gloeien in het schijnsel van de maan. Zach verleende de er kracht uit de halfedelsteen en dat was ook een van de redenen dat zach de staf nog niet weg gegooid had. Misschien was dat wel zijn verslaving, maar er aan onderdoor ging hij natuurlijk niet mocht zach de staf ooit eens verliezen! Een hand op zijn schouder deed Zach om kijken en hij keek Sasha recht in haar wazige blik. Dat kwam vast door de drugs? Zach schudden haar hand van zijn schouder en bromde wat onverstaanbare boze woorden. Maar toen ze begon te lachen irriteerde hij zich pas echt aan haar. waarom viel hij voor een junkie? Maar goed dat had zach eerst nooit geweten natuurlijk. Een steentje weg schoppend om zijn boosheid wat te verbergen maar hij kon het niet aanzien dat ze zich zo liet gaan. Het deed zach echt pijn en hij begreep nu ook waarom zijn vader hem voor die zooi gewaarschuwt had. Zach stond er eerst bij en keek ernaar, maar kon niet langer zwijgen voor het eerst zins tijden hadden andere hem echt goed kwaad weten te krijgen. Boos stapte hij in de richting van Sasha en Retzu die het kennelijk alleen maar leek te verergeren... In Zach's ogen tenminste. Hij was dan wel nog net zo vertrouwd met zijn wolvenlichaam als de andere uit de roedel, maar langer zwijgen kon hij ook niet meer. Dan maakte Zach er maar een vijand meer of minder bij. Ze mochten hem toch al niet dus wat maakte het dan nog uit? 'Zie je niet wat er van komt?' Mopperde Zach boos en bleef voor sasha en Retzu stil staan. Hij was zich bewust dat andere het vast zouden horen, maar dat kon Zach op dit moment geen biet schelen! 'als jij je leven wild vergallen door die troep te nemen ben je net zo goed af bij de vijand! Hoe kwam je erbij om dat spul aan te raken?' Je kon duidelijk horen dat Zach zwaar teleurgestelt in Sasha was. van Retzu wist hij niets en ze hadden elkaar pas zins kort leren kennen. In het cafetje waren alle gesprekken stil gevallen. Sommige die binnen zaten kende Retzu's reputatie en nog nooit hadden ze iemand zo in het bij zijn van Retzu zo gesproken en zo wel dan zouden ze of niet lang meer leven of een flinke af rammeling krijgen, maar Zach had het niet tegen Retzu, maar tegen Sasha. Hij was boos en teleurgestelt tegelijk, maar Zach kon die dingen moeilijk nog controleren en uiten ze ten volle tentoonstelling.

‘Het is al goed Sander’ Sascha keek droogjes naar de man die de deur open had gedaan 'Hé! Jij moet oprotten!' riep ze hard, maar de deur was al lang dicht. Ze keek met een grijns naar Ret. 'als jij je leven wild vergallen door die troep te nemen ben je net zo goed af bij de vijand! Hoe kwam je erbij om dat spul aan te raken?' Ze keek even met grote ogen naar Zach. 'Jij bent degene die vroeger magiër was hoor' mompelde ze luchtig. Toen Retzu bij haar neer knielde, nam ze niet eens de moeite om hem tegen te houden toen hij haar mond opende. Ze voelde iets in haar mond, maar reageerde daar evenmin op. Ze pakte Retzu ruw bij zijn kraag, en trok hem dichter naar zich toe 'Dan weet ik de laatste minuten nog even niet wat ik doe, oke?' ze grijnsde uitdagend, kwam wat overeind en drukte haar lippen op die van hem. Ze trok zich weer terug, en kwam langzaam bij zinnen. Haar blik werd weer hard. 'Wat denk jij te doen!?' riep ze uit, toen ze zag dat ze Retzu vast hield, en hij zo dichtbij was. Ze liet hem los, en duwde hem ruw achteruit. Ze was al duidelijk weer helemaal nuchter, en kon niet heel logisch meer herinneren wat ze zojuist had gedaan. Ze gromde zachtjes en keek lichtjes beledigd de andere kant op 'Twee mannen tegen een vrouw is niet netjes, dus jullie kunnen nú gewoon accepteren dat ik verslaafd ben, of ik rot wel op' mompelde ze zonder emotie in haar stem, maar toch een lichte blos op haar wangen door het incident met Retzu.

'Zie je niet wat er van komt?'' Hoorde hij Zach zeggen, lichtelijk voelde hij zich aangesproken en hij snoof al lichtjes uit. Pas bij de volgende woorden wist hij dat Zach het tegen Sascha had 'als jij je leven wild vergallen door die troep te nemen ben je net zo goed af bij de vijand! Hoe kwam je erbij om dat spul aan te raken?' Hij was dan wel zijn hele leven omringt door junkies, dit kon hij niet aan horen. Waarschijnlijk omdat hij nu al geprikkeld was doordat zijn leven hem naar zijn vrije dag gevolgd was en hij misschien niet zou kunnen ontkennen dat hij wat voelde voor het meisje dat hier om de grond lag. Hij zou zich niet met haar bemoeien, zo min mogelijk dan maar dit kon hij momenteel niet aan. Kalm stond hij op en keek met zijn ijsblauwe ogen kil in die van Zach. ''Ik weet niet tegen wie je het hebt'' begon hij liegend. 'Als het tegen mij was zou ik die enkele levende minuten die je nog hebt koesteren en als je het tegen de dame hebt kan je ook maar beter stil houden.'' Een dreigende ondertoon lag onder zijn woorden als een adder onder het gras. Hij had zijn grote goed meegenomen en maakte zich nog groter door zijn spieren licht aan te spannen. Onder zijn kleren voelde hij hoe het litteken aan zijn huid trok, het liep van zijn linkerschouder naar zijn rechterheup en zo ook aan de andere kant. Hij was het echter gewent maar liet toen Zach doen, als het nodig was rekende hij het later wel af, alleen. Door een ruis in zijn oren van mannelijke opgefoktheid had hij Sascha even niet gehoord, hij knielde toen bij haar neer en gaf een medicijn. Hij voelde haar hand bij zijn kraag en zijn ogen vielen op de hare 'Dan weet ik de laatste minuten nog even niet wat ik doe, oke?' Hij had ze uitdagende grijns gezien en stapte al wat naar achteren maar te laat om de kus te ontwijken. Dat wou hij toch? Of was deze manier iets te brut naar zijn zin, het kon ook nooit eens goed. Hij zag dat ze weer bij zinnen kwam en wachtte op de volgende woorden 'Wat denk jij te doen!?' Toen hij weggeduwd werd ving hij zich soepel op en stond op. ''Niet mijn plan'' hij hielt zijn handen kort in de lucht. 'Twee mannen tegen een vrouw is niet netjes, dus jullie kunnen nú gewoon accepteren dat ik verslaafd ben, of ik rot wel op' Zacht mompelde hij iets binnensmonds wat een ja kon voorstellen. Hij had het geweten dat ze verslaaft was, en hij wist ook dat de schuld waarschijnlijk bij hem of zijn vrienden/collega's lag. Dat maakte het ook niet beter.

» [RPG] New Hope
» How far we've come {OPEN}
» Freedom || Open
» The awakening [OPEN]
» Beginning of the end || Open