Just walking

Druilerige regen viel uit de hemel. Vanachter een gordijn van zijn zwarte haren staarde twee spierwitte ogen met zwarte pupillen erin de omgeving af. Het was pas zins kort dat hij hier met zijn broer was binnen gekomen. Gelukkig konden de plaatselijke vampiers zijn broer tot nu toe goed verzorgen. Hun reis naar hier was niet geheel onbezorgd geweest. Viktor had zijn broer vanuit Transelvanie helemaal hierheen gesleept. Hij wilde hem niet verliezen aan die vampierjagers. Niet zoals ze hun familie uit geroeit hadden! Hij en zijn familie stamde af van de grootste Dracula. Die eeuwen voor hen had geleefd en op misterieuze wijze was verdwenen. Waar heen kon niemand zeggen, maar het was zijn Groot over over over over over over over over over over vader. Al zou niemand het kunnen zeggen, maar toch was het zo. Zijn ogen vingen verschillende bewegingen, maar niets verontrustends. Zijn passen waren rustig, maar toch goed gecontroleert. Niemand die hem ooit bang had kunnen maken en daar was hij vrij zeker van dat het ook niet snel zou gebeuren. In al die jaren met zijn broer Boris geleeefd te hebben was er niets wat hem nog angst aanjoeg. Misschien een Veelvraat, maar bij die beesten moest je gewoon uit de buurt blijven. Die dingen vielen alles aan wat een bedreiging voor hen zijn kon. Dierenbloed kon hij nu wel vergeten . Beesten verstopte zich altijd in zulk regenweer hoe zachtjes het ook viel. Een huisje in de verte doemde op in het neer vallende water. Zijn ogen fikseerde zich op het kleine gebouwtje. Het zag er oud en groezelig uit, maar het was vast nog wel water dicht? Zijn voetstappen zetten zich die kant op en toen hij dichterbij was gekomen zag Viktor dat er een groot slot aan hing. Balen op slot!  Gelukkig had het huisje een mooie grote hoewel versleten afdak. Viktor ging zitten met zijn rug tegen de deur aan en hoopte dat die regen snel zou verdwijnen. Zijn lange zwarte haren plakte op zijn huid en hingen best zwaar naar beneden. Niet dat Viktor er last van had, maar het was wel vervelend omdat je het nu moeilijker in model kon houden. Een geluidje dat anders klonk dan de zachte regenval trok zijn aandacht. Van ver leek Viktor blind, maar hij kon heel goed zien, beter nog dan je zou vermoeden. Hij draaide zijn blik en keek in de verte waar een schim aan kwam gelopen...

(Open)