Annoying young child or just a good pupil? (Nathan)

Saaie dagen waren voorbij gegaan. Zijn prooien waren steeds beter op hun hoede. Zelfs mensen of andere rassen die hij niet gevangen had genomen. Sentra voelde ook een zekere leegte. Een drang die nu nog voor hem ontgrijpbaar was. Nee het had niets met gemeenschap te maken, maar er was iets anders. Een andere leegte. Het had al een tijdje aan hem geknaagt, maar Sentra had het steeds weer kunnen onderdrukken met het martelen en doden van mensen of iemand van de andere rassen. Ja zelfs dieren waren op hun hoede vooral de wilde dieren. Nu hij moeite moest doen om een volgend slachtoffer te kiezen en te vangen kwam die leegte weer naar boven. Woest omdat hij het niet verdringen kon en hem steeds in de weg zat was Sentra de boel maar wat gaan verkennen. Op andere gebieden komen, want hier was hij net als in het engelen gebied ook nog nooit geweest. De demon stapte rustig over de grasvlakte die voor het woud aan bomen lag. Hier voelde de goedheids viberatie het sterkste dus hier zouden de heksen, weerwolven en engelen zich wel ophouden? Maar ja er was een maartje. Een kleine vonk aan duisternis lag hier verborgen in dit woud. Sentra voelde zich er door aan getrokken en stapte over de bosgrens heen. Er ging een tinteling door hem heen, maar Sentra wist niet dat het alarm van de heksen was door de leidster zelve aangebracht. Rustig stapte hij door het bos. De bomen zagen er allemaal hetzelfde uit, maar toch waren ze verschillend? Met rustige stappen liep hij verder, het spoortje duisternis hoe klein ook wees hem de weg, maar ineens was het weg. Een oud vervallen hutje stond daar tussen de bomen en hij miste het spoort dat hier op hielt. De geur van bloemen verbloemde letterlijk en figuurlijk het minimum aan duisternis dat hij gevolgd was.

(Nathan) XD

Het was hier wel lekker rustig. Nog niemand die de demon tegen gekomen was. De bomen en ander planten leken vol leven te zitten hier? Heel anders dan buiten het gebied hier.. Alsof ze hier met elkaar durfte te praten. Sentra liep eventjes terug om het duistere spoortje weer op te pikken, maar weer kwam hij tot stilstand in het bloembed. Zacht vloekend schopte Sentra wat bloemen aan gort en hoorde plotst een kinderstemmetje. Er was iets niet lief?! Een speele grijns kwam op zijn lippen. Sentra baande zich een weg door de bloemen. Ze leken hem te willen stoppen, maar Sentra zetten door en zag een kind van ongeveer drie jaar schatten hij en bleef naast het bloembed staan kijken. ‘Ja planten kunnen erg vervelend zijn.‘ zei hij met zij vriendelijkste stem. Sentra hielt er niet van zo te praten, maar gebruikte het alleen bij dit soort koters of iets oudere, maar niet tegen die goed na konden denken of ze moesten verschrikkelijk naif zijn! Sentra stapte iets dichterbij e ging op zijn hurken zitten. Zijn rode blik onderzochten de jongen aandachtig. Hij mocht dan jong zijn, maar misschien koon hij hem wel goed bang maken... Of gewoon lekker martelen? Maar iets zei hem dat dit kind geen gewoon jongentje wwas, maar waarom? Dat wist Sentra nog niet. ‘Mijn naam is Sentra en hoe heet jij knulletje?‘ Bah nog even e hij zou over zijn nek gaan!!! Hoe hielden ze dit al eeuwen vol? Altijd aardig tegen elkaar zijn, Bah niks voor hem. Maar nu moest Sentra eventjes meespelen.