Open|| A beautiful flower in a dark forest

Schichtig liep Dust over het zand. Ze wíst dat dit het terrein van de demonen was, waarom kwam ze er dan?! Dust trok haar gele vleugeltjes in, en voelde een bonk in haar hoofd. Niet weer! Waarom kreeg ze dit toch altijd? Snel, waar kon ze zich even op uitleven. 'Ehm..' zei ze onbewust hardop. Zand, dat heeft geen bloed.. Geen optie dus. 'Shit' mompelde ze toen haar hoofd meer begon te bonken. Ze liet zich op haar knieën vallen en smeekte dat het niet ging gebeuren. Wat nou als er een demon kwam, dan ging ze die aanvallen en daar was ze zeker geen partij voor. Waarom was ze niet gewoon thuis gebleven... Dan was ze gewoon veilig, maar ze was nu hier. Op de gevaarlijkste plek waar je kon zijn als je een engel was. Dust stond op. Tot nu toe ging het goed, als er niemand kwam ging het over. Als er wél iemand kwam kon die opeens een kwade mini engel op zich afgestuift gaan krijgen. Dust zuchtte en begon weer te lopen, haar vleugels nu gesprijd om te kunnen vluchten als dat nodig was. Ze had nu even geen zin om en schraal voorgerechtje te zijn voor demonen.

(Ze lijkt het karater van Fluttershy te hebben) XD

Het was al enige tijd geleden dat dit haar grond gebied was geworden. Ze had haar oude naam laten vallen en een nieuwe aan genomen. Aster scheerde samen met haar huisdiertje door de lucht. Ze konden niet zonder elkaar, want Tiran was de enigste die ze nog van vroeger kende, al was ze toen nog een duif! Waar Aster was daar was Tiran en waar Tiran was was Aster.  Ze lagen ook altijd samen te slapen. Inmiddels was Tiran zo groot dat ze gemakkelijk 2 meter schofthoogte had bereikt. Tiran schoot naar beneden vlak langs Aster die speels toe keek. Het was fijn om geen nachtelijke martelingen te hoeven ondergaan doordat Aster haar engelen kracht kwijt was geraakt. Daarvoor had ze de grootste marteling van haar leven eigenlijk doorstaan, maar ze vond dat het, het waard was geweest. Al was ze voor zolang Aster leefde voor goed een demon. Aster volgde haar beste vrirndin en tikte haar tegen der was in het voorbij gaan met haar staart. Tiran brulde uitdagend, maar een ieder die haar kende wist dat ze het speels meende, want een echte dreigende brul trilde na in elk botje!!! Aster zag hoe ze werd ingehaalt, maar ja Tiran had ook meer gewicht da! Aster's oog viel op iets dat hier niet thuis hoorde? Nieuwschierig vloog Atser er heen, maar hoe dichterbij ze kwam voelde ze dat de persoon van buiten af moest komen en een licht druk kwam op haar lichaam te liggen. Aster landen een eindje voor haar en keek de engel aan die ze herkende als Dust... Wat deed zij zo ver van huis? Tiran landen vlak achter Dust met een flinke dreun waardoor de aarde flink beefte. 'Wat doe jij zo ver van je veilige haven?'vroeg Aster rustig en vouwde haar drakenvleugels op haar rug.

(volgende keer als je internet weer lastig doet kan je ook gewoon op de edit knop duwen, ik heb het nu even voor je gedaan. C;)