Good day to you..[&Selena]

Nee, hij was niet verdwaald. Noch was nieuwsgierig. Hij was gewoon op onderzoek uit. En dat viel niet onder nieuwsgierigheid. Lie zuchtte en zette zijn voettocht voort en snoof diep de koude, kille schemerige lucht in. Hij was een heel eind van huis, hij wist het. Lie was sowieso aan de andere kant van het land beland, het was hier zo verschrikkelijk, zo groen en mooi, zo liefdevol. Hij haatte het. Maar de schemering trad in, wat betekende dat het nacht werd. Dan was hij in zijn element. Het werd nu wel wat lastiger om het pad voor zich te zien en in zijn hand ontvlamde een grote vlam, dat bijna aan een klein kampvuur voldeed. Hij kon nu minstens tien meter voor zich uitkijken.
In de verte hoorde Lie gehuil, dat kon maar een ding betekenen. Weerwolven. Dus hij was hier beland...Interessant. Lie grijnsde, hij kon die stomme haarballen wel aan. Hij was ouder, bezat magie en kon ze met een handomdraai flamberen met zijn vuur. Wauw. Hij was duidelijk in de meerderheid. Desalniettemin wilde hij wil een schuilplek vinden, als er minstens tien weerwolven waren moest hij zijn kansen nog eens bekijken. Sowieso verraadde hij zichzelf met zijn vuur.
Plotseling keek hij op, de lucht was vochtiger en killer geworden, de lucht donkerder en in de verte klonk ruisen. Ruisen van een rivier, en voor de rest stilte. Hij naderde een meer. Met snelle passen liep hij in de richting, en in de donkerte die verlicht werd door zijn vlam vond hij een hoge rots waar die harige beesten niet op konden. Met een knip van zijn vingers stond hij er boven op. Heerlijk, illusies. Maar zijn blijheid was van korte duur. Het geluid van naderende voetstappen maakte hem absoluut niet blij. Twee zwarten gedaantes landden naast hem neer, zijn raven. Het waren geen pootstappen van weerwolven, die klonken anders op de grond. Nee, dit waren menselijke stappen, en hij voelde de goede magie rondzwerven. Lie doofde zijn vlam en ging zitten op de rots, hopend dat de persoon zou afwijken en denken dat hij was gevlucht. Maar nee, de persoon kwam duidelijk dichterbij.
Met een grijns liet Lie weer een vlam opspatten en hij de keek de jonge vrouw aan. 'Een aangename, goede avond, Miss.' Sprak hij nonchalant en zijn ogen glinsterden kwaadaardig.