De ochtend was stralend al was het vreselijk koud. Haar blik gleed over het landschap en het dorpje dat in de verte lag. Ze was hier in een grote hoop sneeuw beland, maar het was niet anders. Het ging slecht met de engelen, maar dat was boven ook wel te merken. De demonen waren in vele grotere aantallen dat had Tris al eerder gespiekt aan de grenzen tussen de altijd groene struiken. Ze hield zich liever verborgen voor deze wezens al ging dat niet altijd even gemakkelijk. Tris begon richting het dorpje te lopen en zocht naar mensen die haar hulp wel konden gebruiken. De mensen liepen heen en weer, maar het engeltje leken ze niet te zien en liepen langs haar heen. Tris zag er dan ook wel kinderlijk uit zeker voor haar leeftijd, maar doordat ze haar vleugels in getrokken had leek ze ook een kind van 12 jaar. Een oude vrouw liep net een tas vol boodschappen vallen en Tris liep op haar af om haar te helpen. Ze keek haar boos aan toen ze het meisje in zicht kreeg. 'Ga weg, deze spullen heb ik met ons zuur verdiende geld gekocht!' krijste de oude vrouw, waarvan Tris toch wel schrok. 'Ik wil u enkel helpen met uw gevallen spullen.' zei ze eerlijk, maar een andere omstander joeg haar weg. Tris wilde geen ruzie, maar voelde zich ook beledigt.
(Open)