Prey {Adrian}

Hij beet op zijn onderlip, terwijl hij met moeite verder strompelde. Weer zo'n dag dat hij niet had kunnen ontsnappen van Zaid. Deze keer had hij zich goed uitgeleefd. Misschien iets te goed. Stiekem hoopte hij dat hij dood zou gaan. Maar hij wist dat de wonden daar niet erg genoeg voor waren. Plus, hij moest nog wraak op hem nemen. Ooit zou hij sterk genoeg zijn.
Maar niet nu. Ergens bij een graftombe besloot hij te gaan zitten. Hij ademde diep in en uit en sloot kort zijn ogen. Kyle begon zijn wonden te inspecteren. Een steekwond dicht bij zijn maag, die vrij fel bloedde. Hij voelde zich misselijk worden. Het was veel feller dan verwacht. Verder zaten er nog een paar messteken in zijn benen en armen en een aantal blauwe plekken. Kyle beet op de binnenkant van zijn wang. De verwondingen waren net iets erger dan hij verwacht had. Maar het grootste probleem was dat hij de kracht niet meer had om er iets aan te doen. Hij voelde zich net de prooi van een dier waar eerst wat mee gespeeld werd. Hij had zo veel geluk dat de wonden niet zo diep waren. Anders was dit misschien fataal geweest. Want door het vluchten met deze verwondingen was hij uitgeput geraakt. Was er maar iemand die hem gewoon even kon helpen. Gewoon al stukken stof geven zou genoeg zijn.
Natuurlijk zou Zaid voorkomen dat Kyle zou sterven van verwondingen, want moord was niet zijn doel, nee, Zaid wilde heb martelen zowel mentaal als fysiek. En Kyle moest toegeven dat het hem lukte. Het bezorgde hem vele slapeloze nacht want ja, hij stond vaak aan zijn raam en als hij door had dat hij sliep, durfde hij wel eens naar binnen slapen. Zijn eetlust begon ook weer te verdwijnen, wat hem een slechter uithoudingsvermogen bezorgde en zwakkere weerstand. Misschien moest hij eens op zoek gaan naar iemand die hem kon trainen. Maar dat was een zorg voor later.

Ik suck zo in beginnen