{ A deadmans word

De vuurrode haren van het meisje staken fel af op haar porselein witte huid terwijl haar donkere ogen over het gebied gleden. Ze hadden een vreemde glans, al was deze niet vreemder dan bij haar soortgenoten. Wat wel vreemd was was het tweetal vleugels op haar rug, de veren droegen de kleur van verbrand hout. Ze waren gehavend, gescheurd en verkreukelt. Duidelijk niet veel gebruikt voor hun doeleind, maar zodra het zwakke maanlicht ze raakte gaven ze een doffe glans af. Haar vreemde uitrusting liet je hun doel ook afvragen. Deze was een kopie van haar demonvorm, al was het nuttiger gemaakt. Zilveren ribben vormde een sterk afweersel voor directe houwen en vormde ook de basis van haar borststuk. Deze was verder belegt met losse plakken hard en gedroogd leer van verschillende diersoorten. Het gaf het idee mee wat haar ruwe vacht zou brengen. Haar helm was een weerzinwekkende replica van een wolvenschedel, al glom deze tevens zilver. Uit de lege oogkassen leek een zacht rode gloed te komen, maar dat was onmogelijk. Het was voor de demone veel makkelijker geweest om echt in deze vorm te veranderen en zich gewoon in deze vorm thuis te krijgen. Maar het kon niet anders. Haar strijdtenu had ze net opgehaald bij een van de smidsen van de Magiërs. Ze waren enorm getalenteerd in hun vakkunde maar ze had de mogelijkheden van de nieuwe aankoop nog niet getest. En aangezien ze er niet op stond te wachten dat haar dure aankoop hier bleef liggen terwijl zij een hellehond was moest ze maar te voet terug komen. Het landschap voor diens voeten ging eindeloos door, voor haar gevoel liep ze al eeuwen, niet dat haar tijdsbesef überhoud geweldig was. Na nog een blik te hebben gelegd op de maan en haar stand zuchtte ze toegeeflijk. Misschien was haar idee toch niet het best geweest, lopende weg iets ophalen. Het was zeker te wantrouwen waarom er een demon in het midden van de nacht bewapend en in wapenuitrusting rondliep. Niet dat het Ragya ook maar íets interesseerde.

{ Open c: