If i may ask?

Het was al weer een paar maanden geleden toen hij het land hier was binnen gekomen. Het was hem goed vergaan ondanks alle afstandelijkheden van de andere rassen. Na de spreuk om een groot deel van de drakenvloek op te heffen was er veel aan de drakenvorm van Thorn verandert. Gelukkig behield de veranderingen zich bij een bepaalde spreuk of woord. Verder kon Thorn zijn oorspronkelijke magie weer gebruiken. Al leek de gedeeltelijke opheffing gestoort te worden, was er toch genoeg tijd verstreken geweest dat Grim‘s geest overgeplaatst was naar het ganzen ei. Thorn lag wakker op bed in het magiers dorp. Hij kon dat ene meisje maar niet uit zijn gedachtes krijgen. Hij was niet verliefd op haar, maar Thorn mocht haar op de een of andere manier. Ook had hij uit gevist dat het hier in zeven delen was verdeelt. Drie gebieden voor de godin Shanaris, het neutrale gebied en de overige drie gebieden voor de god Tyrion. Wat en waarom dat was kon hem een biet schelen. Thorn wilde graag weten hoe het met Alice ging. Misschien mocht hij als magier niet op hun grond gebied komen, maar Thorn had allang gemerkt dat zijn menselijke energie‘en in zijn drakenvorm gemaskeert waren. Grim lag op zijn borst en deinde op de ademhaling van de magier mee. Ze hadden een hele sterke band gekregen en konden door hun verbondenheid elkaars gedachten lezen. ‘Waarom ga je niet gewoon naar haar toe en praat met die meid?‘ hoorde Thorn ineens in zijn hoofd rommelen. Een beetje verwart door dat Thorn gestoort werd uit zijn gedachten keek hij naar het zwarte draakje dat niet veel groter was dan een gemiddelde huiskat. ‘Ze zou me vast niet willen zien?‘ mompelde Thorn en hoorde dat er op de deur gekopt werd. Zachtjes duwde hij Grim van zich af die protesterend begon te kreunen enn stond op. Toen Thorn de deur open deed had hij net een lekkere dikke trui over zijn hoofd getrokken. De magier voor hem vroeg of Thorn voor hem een nieuwe lading stoffen uit het neutrale gebied op kon gaan halen. Hij knikte en nam het geld van de magier aan. Thorn was de ritselaar van het magiers dorp geworden. Hij had een vlotte babbel en dingde vaak af om zo meer geld over te houden wat zijn deel dan werd. De jongen pakte de zware zadeltassen van hun rek en sleurde ze mee naar buiten. Daar veranderde hij door “draconus“ te zeggen. Zijn schubben waren verdwenen en hadden plaatst gemaakt voor dikke en stugge vacht. In zijn hals en op zijn rug tot Thorn‘s achterhand zaten nog geheel andere haren die hol van binnen waren, maar door de wrijving gevult werdn met een verdovende schok electrieschiteit. Deze kon Thorn naar wil vrij laten, maar kon deze vorm van verdedigng hooguit 4 keer gebruiken. Na zich tussen de riemen te hebben gelegt. Gespte Remo een werknemer van Thorn de riemen goed vast. Grim nestelde zich tussen de vacht van Thorn achter zijn schouderbladen. Remo klopte Thorn op zijn schouder en deze knikte voor hij zich af zetten en in galop tussen de huizen door galopeerde. Ook zijn vleugels had Thorn moeten in leveren tijdens de gedeeltelijke opheffing van de vloek. De bewoners van het magiers dorp stapte opzij toe ze hem hoorde aankomen voor ze weer druk met hun eigen dingen weer waren. Thorn galopeerde tot hij bij de grens naar het neutrale gebied was aangekomen en stopte een om het uitzicht te bewonderen. Het was prachtig zo in het ochtendlicht. Ondanks dat de bomen kaal waren. Thorn stapte rustig van de grote heuvel naar beneden en nam een besluit. Een klein ommetjre was toch niet zo erg? Ondeaan de heuvel versnelde hij zijn pas en sprinten richting het heksenwoud. Het zag er uitnodigend, maar ook dreigend. Toch stapte Thorn er over de grens heen. Eenmaal in het woud zag Thorn verschillende heksen druk bezg zijn met hun taken. Geen van hen keurde hem een blik waardig. Rustig stapte hij verder tot een stel kleine en nieuwschierige oogjes naar hem zag kijken. Het kind was hooguit een jaa of vijf misschien zes? Thorn kwispelde met zijn staart wat het kind aanmoedigte om voorzichtig dichterbij te komen. Uiteindellijk aaide ze zijn kop en dat voelde heerlijk. Thorn ging liggen zodat het meisje zich niet ver boven haar macht zijn snuit kon aaien. Een van de heksen zag het en rende richting het heksen dorp.
(open)

Alice hield haar ogen strak op de hinde gericht van wie ze haar wond verzorgde. Terwijl de hinde kalm vertelde wat er was gebeurd knikte Alice zo nu en dan en maakt een hmmm geluidje. Lupos bleef kalm liggen naast haar en hield de omgeving in de gaten. 'En toen...en toen zei die gozer dat ik eens volwassen moest worden! Kun je dat geloven?!' Vertelde de hinde overdreven en Alice trok grote ogen 'Echt waar? Wat afschuwelijk.' zegt ze beetje verbaasd en maakt haar verbandje goed vast 'Maar zo als ik zelf vind. Mannen zijn zelf grote kleuters en je hebt er weinig aan.' Alice stem was kalm en ze bekeek nog is kritisch haar werk 'Zo dat was het dan, volgende keer oppassen waar je in stapt dame.' zegt ze vriendelijk en geeft nog een lekker wortel aan de hinde voor ze haar bedankt en weer naar haar slaap plek gaat waar ze tijdelijk verblijft. Een vermoeide zucht ontsnapte uit haar mond en Alice staat op, klopt haar jurk af en kijkt naar Lupos die al duidelijk echt een heel stuk groter is geworden. Lupos stond ook kwispelend op en snoof 'jeejtje wat zeurde ze veel.' zegt hij brommerig en Alice lachte voorzichtig 'Zo zijn herten nou eenmaal, als je hun vertrouwen wint zijn ze babbel konten.' Glimlachend loopt ze weg richting haar hutje. Het was al weer een half jaar geleden dat ze de draken joch hielp en rond die tijd was er veel veranderd. Alice was werkelijk met haar laatste jaar van studie begon wat inhield dat ze zich bewees als een echt heks. Ook aan Alice zelf zag je dat ze aan het veranderen was, ze begon volwassen te worden en groeide in vormen. Lang werd ze toch nooit, maar ze kreeg ook werkelijk wat vormen in haar lichaam. Je kon duidelijk zien in de stel dat ze langzaam aan volwassen werd.
Toen Alice weer bij het drp aankwam zag ze hoe een heks op haar af kwam 'Alice, je moet gauw komen.' Ze zag dat de heks gauw gehold had en knikte, 'Lupos, ga vooruit.' Lupos knikte en rende al vast vooruit. Met een snelle loopje liepen de beide heksen richting de grens.
Toen ze in de buurt kwamen zag Alice wat het probleem was, een jong heksje..Mila? Ze wist het even niet zeker, maar die zat bij een enorme beest die veel weg had van een wezen uit een andere dimensie. Alice liet een teken zien dat de andere heks moest blijven staan en liep voorzichtig naar het wezen met Mila. Lupos hield duidelijk afstand en keek gespannen toe, klaar om aan te vallen als het nodig was. Terwijl ze kalm op hem afliep bekeek ze het wezen. Het leek heel erg fluffig, zijn staart was dik maar iets liet haar weten dat ze die fluffigheid niet moest onderschatten. Alice zag wel dat hij meerdere ogen had, wat inhield dat hij een grotere zicht had. Alice laat haar aura iets vergroten en zakt door haar knieën 'Mila, kom is hier meisje.' zegt ze vriendelijk en glimlacht naar haar. Mila kijkt twijfelend naar haar, 'Maar beestje zacht.' Zegt ze zacht zoals alle kleine kinderen die willen protesteren 'Moet ik je mama vertellen dat je zomaar op vreemde dieren bent afgestapt?' HAar stem klinkt dreigend en dat had toch echt wel de nodige effect. Als klein kind leerde je dat je niet zomaar op dieren af mocht lopen, hoe lief ze er niet uitzagen. Mila rende terug naar haar oppasster die haar een standje gaf en weg leidde. Toen dat geklaard was stond Alice voorzichtig op en keek het wezen aan 'Ben je verdwaalt?' haar stem klonk kalm maar wel vriendelijk. Lupos kwam naast haar staan en ze legde haar hand op zijn hoofd.

De handjes van het meisje voelde zo heerlijk door zijn stevige vacht. Thorn sloot zijn ogen en genoot er heerlijk van. Wat er om hen heen gebeurde deed hem weinig, maar ondanks dat het meisje het niet wist laden ze de holle haren op bij elke streling. Grim merkte dat ze gestopt waren en Thorn voelde hoe deze zich uit rekte en zich door zijn lange vacht een weg naar de kop van de magiër toe baande. Toen zijn blik op het meisje onder zich viel grinnikte hij zachtjes en wikkelde zijn staart rond een van Thorn's machtige hoorns en liet zich zakken. Even schrok het jonge heksje, maar streelde Grim ook eventjes voor ze weer terug naar Thorn's zachte kop haren terug keerde. Grim trok zich weer terug en ging op de hoorn zitten waar hij zijn staart omgewikkeld had. Toen zachte voetstappen tot op een paar meter stopte opende Thorn zijn ogen weer en zag hij Alice op haar knieën zitten en riep het meisje dat dus Mila heten naar zich toe. Thorn duwde haar zachtjes met zijn snuit aan voor ze weg liep. Toen Alice op stond en wat aan hem vroeg stond Thorn ook op. Hij was wel zo wijs om zich niet terug te veranderen. Dan zouden ze vast kwaad worden... Alice zeker, daar was Thorn zeker van. 'Als jij Alice bent, ben ik niet verdwaalt.' zijn stem klonk diep, maar niet meer brommend zoals bij hun eerste ontmoeting. Wel was zijn stem lager dan wanneer Thorn in zijn menselijke vorm was. De magiër had Grim er op gewezen zich niet te verspreken wanneer ze bij Alice in gezelschap zouden zijn. Wel bekeek het draakje haar nieuwsgierig en snapte nu wel waarom Thorn steeds aan haar moest denken.

Alice zag hoe het wezen opstond en bekeek hem achterdochtig. Natuurlijk vertrouwde ze wezens veel sneller dan mensne maar, toch iets in haar zei dat ze dit wezen al is eerder had ontmoet. Alleen ze kon haar vinger niet op leggen waar ze hem had ontmoet. 'Als jij Alice bent, ben ik niet verdwaalt. Alice hield haar hoofd schuin en greep naar de ketting om Lupos nek om te voorkomen dat die op het wezen afrende. 'Dat ligt er aan wat je van mij nodig hebt.' Zei ze kalm en vernauwde haar ogen. De draakje die er bij was viel haar ook op. Ze zag zijn nieuwsgierige blik en keek hem even kalm terug voor ze zich naar de grotere wezen wende. Lupos trok een paar keer, maar toen hij merkte dat Alice onbewogen bleef, werd hij ook eindelijk rustig. Alice had vandaag een donker groene jurk aan die tot de grond kwam, maar er zat wel een split aan de zijkant zodat ze makkelijker in kon rennen of bewegen. Er onder had ze lekker dik legging aan. Haar lange haar zat in een dikke vlecht zodat het niet in de weg zat en ze had knie laarzen aan met bont er in zodat ze geen koude voeten kreeg. 'Wie ben jij en wat moet je hier?' vroeg ze kalm en keek de wezen nog steeds rustig aan.

Alice leek het eerst niet te vertrouwen of zo leek het, want het was hem niet ontgaan dat ze haar ogen vernauwde. Thorn zag hoe haar wolf op zijn woorden reageerde, maar bleef er kalm onder. Grim wipte even van zijn ene poot naar de andere en wilde gretig eens Alice van dichtbij bekijken, maar bleef in stil zwijgen zitten. 'Niet veel, enkel je gezelschap is voldoende.' zei hij op kalme en rustige toon. Thorn ging zitten en voelde dat ook Grim zich verplaatste en zich lekker tussen zijn vacht nestelde. 'Ze is echt een plaatje vind je ziet Abor.' zei Grim en hij wikkelde zijn staart rond zijn pootjes. Thorn had samen met Grim die naam uit gekozen voor de andere rassen die zijn ware aard niet mochten weten en zo hadden ze voor Grim ook een andere naam bedacht. 'Zeker Grymo. We zijn enkel eigenlijk op door tocht. Een knaap uit het dorp niet ver van hier vertelde ons dat hier een speciaal meisje was die zoals hij het noemde soms vreemd deed. Maar hij schrok aanzienlijk toen die knaap ons zag.' zei Thorn en grijnsde er eventjes bij waardoor korte maar toch vlijmscherpe tanden eventjes te zien waren.

'Niet veel, enkel je gezelschap is voldoende.' zei hij op kalme en rustige toon. Alice bekeek hem en keek toen even naar Lupos die voorzichtig de lucht snoof, hij begreep haar achterdocht. 'Nou, ik heb nog veel te doen.' met haar blauwe ogen keek ze hem aan. 'Ze is echt een plaatje vind je ziet Abor.' Alice hield haar hoofd schuin en vernauwde nog meer haar ogen. Er hing hier een luchtje aan. Ze keek toe hoe hij ging liggen en langzaam trok ze haar kring van aura terug... Er klopte iets niet. 'Zeker Grymo. We zijn enkel eigenlijk op door tocht. Een knaap uit het dorp niet ver van hier vertelde ons dat hier een speciaal meisje was die zoals hij het noemde soms vreemd deed. Maar hij schrok aanzienlijk toen die knaap ons zag.' Lupos gromde zacht en Alice keek de wezens aan 'Nou, als je geen hulp of iets dergelijks nodig hebt, moet je maar even tot rust komen en daarna weer verder reizen, er zijn genoeg andere wezens die mijn hulp beter kunnen gebruiken.' zegt kalm en keek even naar het bos waar een aantal ogen naar hun keken. Het was logisch dat ze hun in de gaten hielden. omdat Alice op haar hoede was, voelde dat de wezens en kwamen naar haar toe om haar te verdedigen. Zo was het toen ook gegaan met de sabeltandtijgers.

Thorn voelde dat ze achterdochtig begon te worden. Grim verried hen bijna, maar hij kon het draakje nu geen standje geven dat zou nog meer argwaan trekken. 'Wel Abor heeft je hulp misschien niet nodig, maar mijn buik doet wel vreemd.' zei Grim na haar woorden gehoord te hebben, maar Thorn bleef rustig staan en trok zich weinig van de andere dieren aan. Niet dat hij niet op zijn hoede was. 'Ja je klaagt er behoorlijk over zeker de laatste zonnestralen.' viel Thorn geïmproviseerd bij, maar liet het zo klinken dat het niet geïmproviseerd klonk. Grim's oogjes werden missen nieuwsgierig en hij zakte iets tussen de vacht van Thorn. Deze boog zijn kop iets naar beneden zodat Alice er gemakkelijk bij zou kunnen mocht ze naar hen toe komen.

'Wel Abor heeft je hulp misschien niet nodig, maar mijn buik doet wel vreemd.' Zei Grymo en Alice trok een wenkbrauw op. MAar ze kon ook niet echt iets terug zeggen omdat ze gewoon voelde hoe het beest van haar oma haar in de gaten hield. 'Ja je klaagt er behoorlijk over zeker de laatste zonnestralen.' Weer deed haar iets vermoede dat er iets niet klopte maar ze hield braaf haar mond. Ze moest bewijzen dat ze best wezens kon helpen die ze niet vertrouwde. 'Goed, ik kijk dan wel gauw.' Rsutig stapte ze op hun af en zakt door haar knieën om bij Grimo te kunnen. Lupos blijft braaf naast zijn vriendin staan en snuffelt de grond rond Abor. Voorzichtig stak ze haar handen uit zodat de wezens het eerst konden ruiken en keek toen nar het wezen 'Welke eetgewoontes heb jij? Krijg je genoeg voedingstoffen binnen?' Haar vragen zijn best duidelijk en voorzichtig laat ze haar vingers over de schubbe van de kleine draak glijden. bijna niet merkbaar dwingt ze hem om om te rollen op zijn rug zodat Alice zijn buik kan controleren. 'Je moet zeggen als het pijn doet.' Voorzichtig begint ze op bepaalde plekken te drukken en mompelt een aantal spreuken op zodat haar vingertopjes licht beginnen te geven. Dat zal de pijn verlichten en dingen genezen, natuurlijk lang niet helemaal, maar het zal de proces starten of helpen goed op te starten.
(Wil je misschine iets meer bij schrijven? )

Thorn zag hoe ze dichterbij kwam en hoorde haar woorden, maar zei even niets. Nu moest Grim goed in zijn rol blijven, want eigenlijk kon hij er niet tegen als iemand aan zijn buik kwam, dan moest hij altijd lachen. Grim voelde hoe ze haar vingers behoedzaam over zijn geschubde lijfje liet gaan, maar verbeet het kriebelende gevoel dat ook wel als kietelen kon worden gevonden, maar Grim hield zich goed in. 'Oef, ik eet enkel kleine knaagdiertjes soms een konijn of een haasje, maar ik vermoed dat de laatste ziek is geweest.' zei Grim met een stemmetje zoals iemand deed wanneer deze buikpijn had. Eigenlijk hadden ze nog niets gegeten. Thorn voelde zijn maag en darmen ook kronkelen en draaien, maar bleef koel onder de acties van Alice. Hij was al blij in haar buurt te zijn en zo zonder haar mede weten dat ze eigenlijk in zijn nabij zijn was. 'Daar waar je het laatste was. Oehoehoe! Ja daar.' schoot Grim's stemmetje even de hoogte in, maar hij kon nog net een luid gegrinnik verbloemen in een pijn kreetje. Thorn deed zijn best om niet te gaan lachen. Wat kon dat kleine draakje toch goed toneel spelen! Maar de magier liet niets merken en keek de wolf van Alice eventjes aan met zijn 4 ogen aan elke kant van zijn kop, maar keek daarna weer voor zich uit. De dieren en diertjes die Alice verzorgde hielden hen in het oog, maar dat vond hij niet erg, want haar zou Thorn toch niets doen. 'Het begint te zakken.' stammelde Grim zachtjes en likte eventjes langs zijn lippen.

Alice liet zich helemaal meevoeren met haar magie. Ja hier voor leefde ze, ze hielp graag wezens en vaak waten ze haar daarna daarvoor erg dankbaar. Maar het best was dat ze beter werden, maar ergens vermoedde alice dat dit niet echt was. Ondertuddne had ze al een aantal ajar stage en wist hoe een echte patient met buikpijn er uitzag of hoe hij deed. En vooral als diegene een zieke dier had gegeten zou hij nu heel anders hebben bij gelegen. Dan had hij net nog heen grappen kunnen maken. Lupos gromde zacht en ging gauw naast haar liggen. Toen ze die hoge stemmetje hoorde, knikte Alice en likte even haar lippen. 'Mijn tip aan jou id veel gras eyrn en xo nu en dan evenwat kruiden naar binnen nemen.' Haar stem was rustig en ze kietelde voorzichtig de buikje van grymo. Ze had de trillingen en gegrinnik wel gemerkt. Je kon duidelijk aan Alice zien dat ze gegroeid was in de laatst ehalf jaar. 'Daarbij zal kk toch echt beter op je voedsel moeten eten, dus geen zieke wezens eten, gewoon laten liggen hoeveel honger je wel niet hebt.' Lupos gromde instemmend en keek wanttrouwrig naar abor. 'En zorg er voor dat je vriendje zo nu en dan wat zachte vlees met je deelt van zij. Buit, dat is irts makkeijk verteerbaar.'. Haar stem was vriendelijk en alice glimlachte net zo vriendelijk.

Thorn voelde Hoe Grim zich groot probeerde te houden, maar toen deze zich onder haar vingers uit wurmde en knikkend weer recht ging zitten bij wat Alice vertelde. 'Dat zal ik doen, maar welke kruiden zijn daar dan het beste geschikt voor?' vroeg Grim en wikkelde zijn staartje weer rond de grote hoorn van Thorn. Deze tilde zijn kop weer op. 'Delen doe ik al met Grymo, maar hij jaag liever alleen.' zei Thorn en negeerde het gegrom van Lupos, maar was wel geïnteresseerd in de kruiden die Alice bedoelde. Heksen waren daar beter in dan hijzelf en gaven generatie na generatie door welke kruiden zo waarbij gebruikt konden worden of wat hun geschiedenis was. Maar bij leren was altijd mooi meegenomen. Grim keek weer iets vrolijker, maar Thorn bleef alert. Hij had geen zin in een herhaling van wat er een paar maanden geleden gebeurd was.
( Ik ga slapen ben moe. )

Alice glimlachte heel even, ze zag wel dat de draakje slecht tegen gekietel kon. 'Dat zal ik doen, maar welke kruiden zijn daar dan het beste geschikt voor?' Alice keek naar grimo en haalde haar schouders op 'Gras helpt al vaak genoeg, Tijm wil ook wel helpen en engelwortel.' Somt ze een paar kruiden op. Alice was al misschien 10 jaar bezig met het leren van kruiden en waar ze goed voor warne, van af jongst af aan kreeg je makkelijke die je moest leren en herkennen. 'Delen doe ik al met Grymo, maar hij jaag liever alleen.' Alice knikt en staat op, klopt haar knieën af van het stof en rekt zich heel even uit. Ze had vanochtend ochtend dienst dus was al met de eerste zonnestralen wakker. daarna keek ze weer naar Grimo 'Oh, en ik zal ook goed gaan drinken als ik jou was, je buik en poten lijken een beetje droog te zijn.' Nog even glimlachte ze en keek daarna serieus naar Abor. Lupos drukte zijn snuit in haar hand en zij knikte. 'Ga maar alvast Lupos, ik kom zo.' zei ze zacht en zag hoe hij twijfelend richting het bos liep. Alice moest heel even alleen wandelen om haar gedachtes te ordenen. Langzaam draaide Alice zich om en begon te lopen.

Grim knikte en nestelde zich weer lekker in de vacht van Thorn. Lupos werd vooruit gestuurt en Alice draaide zich om. Thorn twijfelde, maar besloot om niets te zeggen. Wat hij net wilde doen kon zijn schuilnaam te niet doen, als Alice hen al niet door had... Hij draaide zich om en stapte rustig het heksenwoud weer uit. Alice zag er goed uit. Knap zelfs. Een beetje dromend liep hij richting het dorp waar ze handel moesten halen. Grim maakte via hun gedachte gang pestende opmerkingen over hem en Alice, maar daar reageerde de magier niet op. Hij was het al zo gewent dat de jongenman het niet eens meer hoorde. Toen het remoer van het dorp hem uit zijn gedachten trok keerde Thorn de spreuk om en verdween in dd mensenmassa. De grote heuptassen die hij om had gehad werden ook kleiner in de ogen van de mensen, maar de inhoud bleef hetzelfde Bij de stofhandelaar dingde hij de helft van de prijzen af. Het werkte keer op keer weer. Na de bundels stoffen veilig in de heuptassen te hebben gestopt deed hij ook nog wat boodschappen voor hen twee. Het was nodig, maar veel meer dan wat groente en vlees kwam het niet. Thorn sloeg ook nog wat kruiden in voor de heler van het magiers dorpje. Maar zowel hij als Grim had niet door dat iemand naar hen keek.

Alice zag van uit haar ooghoek hoe de wezen opstond en uit de heksen gebied liep. Snel rende ze het bos is waar Lupos klaar stond met een mantel in zijn bek. Alice sloeg die om haar schouders en klom op een merrie die ook was gearriveerd. Alice moest weten of haar vermoeden goed was. Ze moest gewoon heel even achter komen of haar zesde zintuig echt zo foutloos was zoals hij het beweerde. Toen het wezen uitzicht was stuurde ze de merrie vooruit en Lupos volgde de spoor. Het was niet zo een lange tocht en al gauw had Alice door waar diegene heen ging. Richting de markt. En toen ze daar aankwamen zag ze het gebeuren, de jonge meid vernauwde haar ogen iets en herkende wel degelijk de gozer van een paar maanden geleden. 'Lupos, blijf maar rustig.' zei ze zacht terwijl ze afsteeg. Ze zag wel hoe Lupos achter Thorn wou gaan. Alice klopte dankbaar de merrie op haar nek en fluisterde dat ze weer terug mocht naar het bos. Alice vermengde zich met de mensen en liep kalm door richting de kruiden verkoper, die ze trouwens echt absoluut niet mocht, want negen van de tien keer verkocht al niet werkende kruiden. Ze liep op de man af en rook aan een paar kruiden en deed als of ze er zeer geïnteresseerd in was. Van uit haar ooghoek zag ze ook Thorn en hield hem scherp in de gaten... Lupos hield afstand zodat ze haar niet meteen herkende, maar zorgde er wel voor dat hij in de buurt was om in te grijpen als het nodig was.

De man had hem al eens rommel verkocht en daar was hij niet echt te vrede over. De heler van het magiërs dorp had hem daar al op gewezen en eerder zijn geld terug gevraagd, maar Thorn had hem beloofd de juiste mee te nemen en dit keer wel goede. Er stonden meerdere mensen bij de kraam, maar Thorn wachten rustig al leek er iemand te treuzelen. Zijn oog viel op een andere kraam waar een oudere vrouw aan zat en de jongen wist dat die meer voor de kruiden vroeg, maar haar kruiden zagen er dan ook wel beter uit dan die van de man. Die kerel zou hij later wel even aan de tand voelen en voelde Grim even aan zijn in zijn nek langer gewordende haar zachtjes trekken. Hij merkte dat iemand hen in de gaten hield, maar wie kon het draakje nog niet uitmaken. Thorn knikte zachtjes bijna onmerkbaar en stapte naar het kruidenvrouwtje toe. Ze was net klaar met een klant en zag hem aankomen. 'Ah toch terug gekomen?' vroeg ze vriendelijk en legde net weer wat nieuwe kruiden neer. 'Ja die andere bleek toch zoals u zei en kwakzalver te zijn.' zei Thorn en liet zijn blik even over haar waren gaan. De kruiden die Alice had opgenoemd hadden ze in het magiërs dorp nog genoeg, dus die hoefde hij niet mee te nemen. 'Je weet dat mijn prijs hoger is dan die van hem.' zei ze nu iets serieuzer en Thorn glimlachte zacht. 'Ja dat had ik al eerder gemerkt, maar dit is de lijst die de heler van de magiërs nodig heeft.' zijn toon bleef vriendelijk en het kruidenvrouwtje pakte de rol van Thorn over en rolde hem uit en las het eventjes door. Ze haalde een doosje onder haar kraampje uit en haalde er de bestelling van het lijstje eruit en verpakte de kruiden in een oliedoek en gaf die aan Thorn die haar de al eerder genoemde prijs van zijn vorige bezoek overhandigde. De kwakzalver zag het en mopperde zachtjes een stel verwensingen. Grim keek de man eventjes strak aan, maar richten zich later weer op waar Thorn mee bezig was. Hij stopte het geoliede pakketje in een apart vakje zodat het niet door het stof geplet zou worden. Daarna liep hij richting weg van de markt.

Alleen al door het vasthouden voelde ze de negative energie ne vernauwde haar ogen naar de verkoper die haar lang aanstaarde. Alice staarde terug en haar vingers begonnen licht te geven 'Hoe durf je zo iets te verkopen aan de mensen?' siste ze neidig en smeet het neer. De verkoper deed als of hij haar niet snapte en haar ogen kregen een velle blik 'Goed ik herhaal het nog een keertje, hoe durf je dit troep van al weken oud te verkopen?! En nog voor zo een belachelijke prijs?!' Haar vuist kwam hard terecht op de tafel die even schudde. Alice zag er dan wel klein en breekbaar uit maar dat was ze zeker niet. Van uit haar ooghoeken zag ze hoe de mensne de kruiden lieten vallen en gauw weg liepen. Goed, een hele hoop zielige mensen gered, nu kon ze verder met haar spionage. Woest keek Alice nog een keer naar de gozer die ook duidelijk boos was en haar begon uit te schelden. 'Je krijgt één week om dit rotzooi te verbeteren!' zei ze dreigend, mar de verkoper dacht toch heel even dat hij haar wel aankon. Hij greep naar haar mantel. Lupos begon te blaffen en Alice wou zijn pols grijpen maar hield zich in toen ze iets van uit haar ooghoek zag.

(bleegh ben slecht in het bespelen van andere xD)

Hij was al halverwege de markt toen een stem boven alle andere uitstak. Die herkende Thorn meteen. Het was die van Alice. Zowel hij als Grim draaide hun hoofden in de richting de kraam van de kwakzalver. Kennelijk was ze hen gevolgd? Ergens hoopte Thorn dat ze het hem niet kwalijk ging nemen straks dat hij onaangekondigd op hun gebied was gekomen, maar die kerel had hij al eens iemand echt hard zien mishandelen nadat hij wat van die vent gekocht had de vorige keer. Ook wist Thorn dat Alice geen doetje was, maar hij had ook nog een appeltje met die kwakzalver te schillen. Zich tussen de mensen door manoeuvrerend liep Thorn terug en zag hoe de man net naar Alice uit wilde halen. Zijn reflexen waren net iets sneller en een volle vuist beukte de kwakzalver van zijn voetstuk en landen hij achterover in zijn half verwelkte waren. 'Zo laag zinken om iemand die de waarheid vertelt te gaan slaan gaat wel erg ver vind je ook niet!' zei hij wel op kalme toon, maar er lag een lichte dreiging in zijn stem die geen tegenspraak dulden. Maar de kwakzalver leek die lichte hint niet te snappen en stond op, maar deed een paar passen achteruit toen Grim op hem af vloog en even lelijk naar zijn gezicht uit haalde. 'Van alle mensen die jij afgetroggeld hebt zou je eigenlijk het geld terug moeten geven.' zei hij en Grim landen weer op Thorn's schouder tussen hem en Alice in. De mensen die al eerder wat bij de man gekocht hadden begonnen boos te roepen en verwensingen naar de man toe te schreeuwen.
( Je doet het goed hoor. ^.^)

Alice hield zich zo goed mogelijk in en Lupos hield zijn lichaam laag bij de grond, klaar om te springen. Maar Thorn kwam al aangelopen en zag hoe hij uithaalde naar de gozer, snel zette ze een aantal stappen achteruit en keek kalm toe. Zo laag zinken om iemand die de waarheid vertelt te gaan slaan gaat wel erg ver vind je ook niet!' Alice snoof en deed haar cap gauw weer goed. Lupos piepte zacht en begon meteen haar te besnuffelen, op zoek naar wonden. Maar toen haar Grimo naar de gozer weer uit zodat hij het zeker besefte en het goed in zijn hoofd interpreteerde. 'Van alle mensen die jij afgetroggeld hebt zou je eigenlijk het geld terug moeten geven.' Alice keek nog even woedend naar de gozer voor ze zich met een ruk omdraaide en richting de uitgang van de mensne menigte zocht. Ze meost evne adem halen ergens waar de mensen niet een muizenstaart van haar verwijderd waren. Even op adem komen. Toen ze eindelijk een rustig plekje had gevonden haalde ze diep adem en kalmeerde ze zich. Ze moest kalm blijven en helder nadenken. ja dat was haar plan, kalm blijven en zo rustig terug lopen richting het bos. Richting haar bos waar haar verleden, heden en haar toekomst waren. waar haar volk was en de wezens die om haar gaven. Even kwam er een satyr langs en vroeg haar of alles goed ging. Alice knikte en glimlachte voorzichtig. 'ja, prima.'

Bewoners van het dorp pakte de kwakzalver vast en namen hem mee richting de wachters. Thorn knikte goedkeurend en zocht naar Alice die verdwenen was. ‘Grim ga kijken of je haar ergens ziet dan worstel ik m uit deze mensen stroom.‘ zei Thorn en het draakje knikte en vloog weg. Hij zocht en vond uiteindelijk iemand op een rustig plekje met een Satyr. Grim dook naar beneden en landen op een kar tegenover hen. ‘Mooi dat het goed met je gaat. Die vent is echt een oplichter.‘ zei Grim en keek Alice met een vriendelijke blik aan. Thorn kwam geen steek verder en liet zich eerst een deel mee voeren, zijn contact met Grim open houdend. Dus hij hoorde ook wat er gezegd werd via hun band. Uit eindelijk bijna aan de andere kant van het dorp wist Thorn vrij te komen. Hij keek de mensen even na en schudden zijn hoofd. Soms moesten er twee opstaan voor de rest volgde... Grim herschikte zijn vleugels en was heel heel er nieuwsgierig naar Alice. Thorn had nooit veel over haar gesproken, want hij kende Alice ook amper.

Alice glimlachte vriendelijk naar de onbekende Satyr en zei hem gedag. Het volk uit andere dimensies was echt een stuk aardiger dan de mensen in haar eigen dimensie. Maar haar rust was niet lang, want al gauw kwam weer dat draakje aan. Ze zag hoe hij tegenover haar landde en keek hem kalm aan. ‘Mooi dat het goed met je gaat. Die vent is echt een oplichter.‘ zei Grimo. Alice haalde alleen haar schouders op 'het is verdiend, en daarbij, als hij over een week zich niet verbeterd pakken de andere heksen hem aan, ik heb hem gewaarschuwd.' Zei ze droog en zakte toen door haar benen om haar trouwe viervoeter te bekijken. Want je wist nooit wat er kon gebeuren in zo een mensne menigte. Alice bekek ook de kussens van zijn poten om zeker te weten dat ze een dag lopen aankonden en klopte op zijn schouder 'Goedzo jochie.' zei ze zacht en kuste zijn neus voor ze opstond en naar de draak keek. 'Bedank je baasje maar van mijn naam en tot ooit.' zei ze vriendelijk en knikte voor ze richting het bos begon te lopen. Ze had weinig zin om nog in zo een drukke plek te blijven. Ze wou rust hebben en die vondt ze alleen in het bos.

Met grote passen liep Thorn zo snel mogelijk terug.. De lichtings spreuk die hij over de tassen uit gesproken had liep bijna ten einde en dus zou het straks zwaarder worden. Maar daar kwam de markt al in zicht. Gelukkig maar, want nu begonnen zijn passen steeds zwaarder te worden. Grim luisterde aandachtig naar wat Alice zei en knikte instemmend. Zo iemand moest hard aaangepakt worden. Ook keek het draakje met grote belangstelling toe hoe ze Lupos nakeek. Maar wat ze daarna zei liet hem verontwaardigt reageren. ‘De zoveelste die dat denkt! Bah, ik een huisdier!‘ zei hij en sloeg net zo verontwaardigt met zijn staart. Thorn hoorde het en grinnikte zachtjes via hun gedachte gang. “Zo zijn de mensen nu eenmaal Grim. Ik ben er bijna hou Alice nog evven bezig please?“ vroeg hij het draakje half hijgend. Even keek Thorn om zich heen en veranderde van vorm. Gelukkig was er niemand in de buurt en nu voelde de heuptassen niet zo zwaar meer. Met grote stappen kwam Thorn steeds dichterbij. Grim reaageerde knorrig, maar richten zich wel tot Alice al wist hij zo snel niet hoe hij haar kon tegenhouden?

Alice wist nooit precies wat dieren voor andere wezens waren. Voor haar waren het haar beste vrienden haar maatjes die haar te hulp schoten als ze problemen had. MAar voor andere waren ze gewoon huisdieren of dieren die hielpen met spul te vervoeren. 'De zoveelste die dat denkt! Bah, ik een huisdier!‘ zei hij en sloeg net zo verontwaardigt met zijn staart. Alice glimlachte verontschuldigend 'Het spijt me, ik weet nooit wat ik moet inschatten bij mensen die een dier hebben, dus het spijt me.' Zegt ze kalm en Lupos keek even naar de draak en liep toen gauw achter Alice aan. Ze moest gauw naar huis, anders kon ze vanavond nachtdienst verwachten, en daar had ze echt geen zin in! De laatste tijd sliep ze al zo slecht dus het beetje slaap die ze had kon ze wel gebruiken. En met een nachtdienst zou ze ook die niet krijgen. Vaak waren nachtdiensten het langst en het zwaarst. Je moest alle dieren die gewond waren bekijken, vallen ook nakijken en ook nog eten voor de volgende dag klaar maken dat een nacht moest weken. En soms zelfs moest je koken voor de groep leerlingen. Maar niemand liet haar dat doen, want haar kookkunst was niet echt....geweldig om het zo maar te zeggen.

Met grote sprongen kwam Thorn steeds dichterbij en zag dat Grim op steeg en achtr Alice aanvloog. ‘Nou een dier mag ik wel zijn, maar...‘ ‘Maar Grim zat eigenlijk in me, door de vloek.‘ maakte Thorn de zin van Grim af en voelde hoe het draakje zich weer in zijn vacht nestelde. Zijn acht ogen keken Alice vriendelijk aan en liep nu langzaam naast Alice. Hij kon haar een lift geven, maar ze zou dat zelf moeten kiezen. ‘Als je wil kan ik je bij het bos afzetten?‘ stelde hij voor en wachtenrustig af.

‘Nou een dier mag ik wel zijn, maar...‘ ‘Maar Grim zat eigenlijk in me, door de vloek.‘ maakte Thorn de zin van Grim. Alice rolde met haar ogen en keek naar Thorn. 'Prima, ik heb me al verontschuldigt.' zegt ze geërgerd. Waarom volgde die gozer haar? Waarom kon hij niet gewoon zijn richting nemen die de andere kant was dan de heksen bos. ‘Als je wil kan ik je bij het bos afzetten?‘ stelde hij voor en wachtenrustig af. Alice snoof en keek hem aan 'Ik kan best prima lopen en jij moet de andere kant op.' zegt ze monotoon en Lupos ging gauw tussen haar en Thorn staan. hij wist dat Alice zich soms nogal slecht kon beheersen dus moest hij haar meteen tegenhouden als ze de hoogtepunt had bereikt. 'Hoor is gozer, de vorige keer heb ik genoeg gezeik gehad door jou.' zei ze nog steeds monotoon en staarde recht voor zich uit terwijl ze snel doorliep.

Alice sprak dan wel monotoon, maar voor hem voelde het meer als negeren. Thorn draaide zijn kop weg en keek even naar de hemel. Het was al middag, maar toch wilde hij nog niet naar huis. ‘Thorn vind je aardig Alice, dat vond hij al toen jullie elkaar de eerste keer ontmoeten.‘ zei Grim lichtjes verwijtend, maar Thorn schudden zijn kop en stopte even. ‘Dat j laatst zo‘n heibel kreeg spijt me,, maar ik wil je alleen maar helpen.‘ zei Hij en wilde dat hij toen haar en haar oma geen edelstenen had aangeboden.