Golden dreams

Zachtjes klonk de echo van rinkelende goud stukken en edelstenen. Voor zo ver hij wist was er niemand zo gek op al dat gefonkel en geglinster als hijzelf. De demon draaide zich nog eens lekker om in zijn verzamelde buit. Dat goed verborgen achter een spiegel was. Het was niet zomaar een spiegel, maar een portal. Als je de juiste combinatie aan edelstenen teder streelde zwaaide de spiegel open als een deur en keerde weer terug op zijn plaatst als de meester dat beveelde. Zabur kon er geen genoeg van krijgen. De schat die hier lag was een kwart van de schat die hij ooit in Arabi“e genoten had. Dat land stikte van het goud en andere kostbaar heden, maar door laksheid hadden ze zijn half uit gewiste voetsporen in het zand kunnen volgen. Zabur gaf zo nu en dan ook wat geld uit, maar hij was zeer zuinig. Fabel gromde en met veel tegenzin stond Zabur op en klopte de munten en juwelen die aan hem bleven plakken van zich af. ‘Ja, ja. We gaan weer op pad. Misschien vinden we wel iets kostbaars.‘ zei hij rustig en liep de uit steen gehouwen trap op. Daarna raakte Zabur bij het naar buitenkomen van zijn schatkamer de spiegel aan. Het ding trilde en zwaaide weer terug op zijn plaatst. Fabel had honger dat wist Zabur wel, maar had ze hem laten liggen was hij vast in slaap gevallen. Dat gebeurde wel vaker. Tijdens zijn omzwervingen door Afrika had hij een leeuwen kitten gevonden. Moederziel alleen en hongerig.. Zabur had haar eerst willen doden, maar ze deed hem aan zichzelf denken en de demon nam haar met zich mee. Nu was ze zijn bewaker buiten, binnen en alarm wanneer Zabur zich in zijn schatkamer bevond. Na de voordeur op slot gedaan te hebben veanderde hij zich in zijn demonen vorm en rende samen met Fabel door het demonen gebied richting de vampier terretoria. Hier zwierf nooit veel groot wild, misschien wel bij de vampiers?
(Open)

In stilte staarde Artemis naar het plafond. het was er zo stil en saai. Iets dat ze haat. Artemis leeft al veel langer dan de meeste vampiers hier, ze heeft al vele oorlogen meegemaakt. al die jaren is haar karakter niet veranderd. Wel is ze nog lang niet zo oud als hun leider. Grommend ging de vampier recht zitten. Ze sprong dan maar recht en ging door de gangen van het kasteel. De jonge vrouw werd ondertussen trouw gevolgt door een arend die geland was op haar schouder. Artemis had de vogel gekregen als verjaardagscadeau van haar vader, haar beide ouders waren de volgende ochtend vermoord.
Geeuwend wreef Artemis in haar ogen " Het wordt eens tijd dat je weer eens gaat jagen Dion" Sprak ze tegen het dier op haar schouder. Hij gaf antwoord door met zijn beide vleugels te wapperen. Daarnaast konden ze via hun gedachten met elkaar communiceren. Iets dat heel handig was voor hen beide.

Vanaf het moment dat Artemis de deur opendeed en ze buiten waren vloog Dion de lucht in. " Die zie ik voor een uurtje al sinds niet meer terug." Hoofd schuddend stapt Artemis verder. Haar handen stak ze in haar leren jasje om het warm te houden. Lang kan de vampier niet genieten van de stilte. Dion waarschuwde haar via hun gedachten dat er een indringer was. Een demon. Wat doet die op het gebied van de vampiers...? Zwijgend volgde ze de richting dat Dion haar gaf. Eenmaal aangekomen zag ze al snel de man. " Je weet toch wel dat je niet meer in jouw eigen gebied bent, demon". Sprak ze op een redelijk sarcastische toon.

Bij het moeras volgde Fabel haar baasje trouw daar waar Zabur zijn poten plaatsten. Het werd er al mistiger, maar de grond ook vaster. Zabur probeerde de geur van een mogelijke prooi op te pikken, maar de mist belemmerde hem vreselijk. Dus had het ook geen nut om in zijn demonen vorm te blijven en veranderde terug. Zijn blik gleed door de omgeving die geheel geblokkeert werd door de mist. Dan moest het maar op gehoor. Fabel keek op en gromde zacht, maar Zabur hoorde haar en keek omhoog. Er vloog een vogel over, maar kennelijk zat daar nog iemand aan vast. Zabur liep verder met Fabel naast zich. Soms streelde hij haar kop. Iets dat ze heerlijk vond. Tot er voetstappen klonken had Zabur enkel konijnen of een vos horen weg duiken. De sarcastische stem van een vrouw deed hem stil staan . Niet dat hij bang voor haar was, maar meer uit beleeftheid. Zabur grijnsde zacht bij haar woorden. ‘Dat weet ik. Maar volgens onze leider mogen alle volgers van Shanaris als ze willen over elkaars terrein lopen, of zou dat een misdaad zijn?‘ het was een wel overwogen en geslepen antwoord. Zabur kon erg sluw zijn zoals de meeste demonen, maar hij gebruikte het zelden. Fabel was naast Zabur gaan zitten en behield de vrouw ontspannen, maar scherp in haar blikveld.

Eigenlijk had Artemis gehoopt dat ze op haar gemakjes een wandeling kon gaan doen. Blijkbaar was dat zelf al teveel gevraagd. Want hier was ze dan. Op weg naar een demon die op hun gebied zat. niet dat het verboden was. Maar ze was nieuwsgierig naar wat de demon op het gebied te zoeken had van de vampiers. Het is niet dat er hier veel meer te doen was dan op hun gebied. Even keek ze naar de lucht waar haar arend in cirkels boven hen vloog, en alles vanuit de lucht in de gaten hield. Maar ze wist nu al dat hij binnenkort wel naar beneden zal komen. Zodat hij meteen in de aanval zou kunnen schieten indien nodig. ‘Dat weet ik. Maar volgens onze leider mogen alle volgers van Shanaris als ze willen over elkaars terrein lopen, of zou dat een misdaad zijn?‘ Lichtje trok ze een wenkbrauw op bij zijn woorden. Haar lichaam was helemaal ontspannen, maar geen enkele beweging ontging haar. Zoals verwacht kwam Dion in een hoge snelheid naar hen beneden om dan met gemak op haar schouder te landen en de twee vreemdelingen aan te staren met een doordringende blik. "Dat mag dan wel zo zijn. Maar wat zou jij hier op ons gebied te zoeken hebben, dat jullie gebied niet heeft" Ze voelde hoe de vlijmscherpe nagels van de arend in haar schouder boorde. Toch deed het haar niks omdat ze het al zo gewoon was.

Een vogel kwam op hoge snelheid naar beneden gedoken, maar Zabur stoorde zich er niet aan, want het dier ging op de schouder van de vrouwelijke vampier zitten en keek naar hen zoals Fabel naar de andere keek. Zijn beweeg reden waren niet voor het grabbelen, maar het was soms leuk om andere te laten denken wat hij hier kwam doen. Of waar Zabur dan ook was. Haar houding was ontspannen en de zijne was kalm. Haar woorden deden hem lichtjes fronzen alsof hij nadacht. Daarna haalde de dief zijn schouders op. 'Het is meer de herrie die ik even kwijt wil. Dat constante geruzie tussen de andere demonen is vaak niet om uit te houden.' zei hij met een lichte grijns en Fabel snoof even alsof ze het met hem eens was. Zelfs op het demonen gebied kon je vaak genoeg de ruzies tussen twee of meerdere demonen horen. 'Dat zul je hier vast niet vaak mee maken of zijn sommige vampier ook opvliegend?' vroeg hij grappend, maar bleef kalm en serieus kijken.