When we meet again!

tazoyma al een tijdje geleden dat het gevecht tussen de leiders en exleider samen met zijn hulpjes gewoed had. Een eenzaam figuur handelde net met een verkoper een prijs af die voor een eenvouwig huisje met een verdieping en een kleine zolder. Voor een 1 persoons huisje was dat meer dan genoeg voorlopig. Zeker met zijn reputatie. De man ging weg met een zak geld die de jongen man bij elkaar had gesprokkelt met vals spel en bedrog. Maar tot nu toe had enkel Satan hem kunnen betrappen op zijn methoden. De sleutel had hij in zijn binnenzak gestoken, maar toch was de jongen met zijn paarse blik erg te vreden. Nu hoefte hij Lighting niet langer meer lastig te vallen met zijn overnachtingen en mocht hij toch eens in een gevecht verwikkelt raken dan hoefte hij niet langer buiten te slapen! Maar het werd al kouder en de winter zou vast niet lang meer op zich laten wachten dus hout was echt brood nodig. Een vreemde mix van draak, hond en vogel kwam vanaf de dakgoot op de jongen man af en landen op zijn schouder. Het beest was al zo groot als een kleine hond, maar toch zocht hij vaak nog de schouders van deze jongen op. De kale schedel wit gebleekt streek langs zijn wang en Crow grinnikte. 'Kom laten we wat hout gaan zoeken?' zei Crow en Cross kwispelde vrolijk met zijn staart. Met rustige stappen liep hij weg bij zijn nieuwe onderkomen, waar hij verder geen ander tot last was doordat hij geen huis of kamer meer met hen hoefte te delen. Crow had Lightning al vertelt dat hij een aardig  huisje op het og had endat ze verzekert kon zijn dat hij niet langer meerop haar lip zou zitten. Natuurlijk zou hij haar onovertroffen schoonheid missen, maar het was voor beiden beter zo. Lightning hoefte zoniet langer meer bang te zijn dat andere engelen hun geheimpje zouden ontdekken... Het bos kwam in zicht waar Crow hout zou gaan sprokkelen. Hij had meer dan genoeg nodig om de kachel aan te steken en voor de winter zelve. Cross zweefde weg vande schouder van Crow die iets sneller was gaan lopen. Hij had simpel snijtouw bij zich die hij later omwat takkenbossen zou gaan knopen en de handschoenen die hij in het gevecht met Cervius had gebruikt. Maar die messen staken nu nog niet naar buiten en dus kon Crow gewoon de takken van de grond rapen. Hij bleef het liefste ver uit de buurt van  het demonen gebied nuzijn aanwezigheid bekent was. Op de gebieden van Tyrion was hij ook nog niet zo gelieft, maar Crow was niemand verantwoording schuldig tot op Lighting na dan, maar dat wist verder niemand. Hij had Selena haar kaart laten aanvullen, maar de belangrijkste plek had hij nog niet door gegeven. Die wilde Crow bewaren. Cross begon ineens diep te grommen en keek naar een plek die best nog dicht begroeit was. Crow was van naturen geen bangert, maar een vlaag nieuwschierigheid deedhem even naar de plek kijken. Hm... Misschien was het een beer  of een wolf? Crow haalde zijn schouders op en knoopte een flinke bos takken vast voor hij opnieuw ging sprokkelen en weer een flinke bos samen bond. Er lag genoeg voor een hele maand aan takken nog verspreid. crow wilde net de twee takkenbossen optillen toen hij iets voelde veranderen. Het was een gedachte die hij moeilijk over het hoofd had kunnen zien, maar toch was het hem bijna ontgaan!!! Crow voelde het en wist zeker wie het was. Niet gek ook nadat hijzelf met deze persoon gevochten had en zijn gedachtengang zelf meegemaakt had. Crow was niet bang voor hem en hij had enkel gedaan wat hij toen moest doen om zijn schuld bij Raven kwijt te schelden. Voor nu had hij compleet geen enkele rancune voor deze persoon. 'Je kunt gerust tussen de struiken vandaan komen hoor?' zei Crow rustig en liet de takkenbossen voor even wat ze waren en Cross vond het maar niks en kwam naast Crow staan. Als hij lippen had gehad dan zou je gezien hebben dat ie zijn lippen op getrokken had, maar zijn kale schedel verried dat niet, maar zijn gegrom verried meer dan genoeg. Crow bleef rustig staan kijken en had geen enkele spoor van woede nog boosheid over hun eerdere gevecht op het magier landschap.

(Madelin)