Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Gonna let it burn~ di okt 29, 2013 3:22 pm
Cause we got the fire, fire, fire Yeah we got the fire, fire, fire And we gonna let it burn, burn, burn, burn We gonna let it burn, burn, burn, burn
Met een brede grijns sloop hij door het duister. Hij had een zwarte broek aan, zwarte laarzen en een zwart hemd waarvan de bovenste knopjes open stonden. Hij wilde een mantel aantrekken, maar daar vond hij het veel te warm voor. Tja, dat had je als je afkomstig was van het noorden. In zijn ene hand hield hij twee vuurstenen vast. Het was al erg laat, er was niet echt iemand die nu nog buiten rond liep, en als er iemand zou rondlopen, zou hij niet opvallen. Geamuseerd wandelde hij op zijn doel af, als een panter die naar zijn prooi sloop. Een huisje dat wat afgezonderd stond van de rest. Hij had geen idee wie erin woonde, hij wist dat het een familie was met kinderen en dat ze een paard hadden. Maar dat was dan ook alles. Eenmaal bij het huis aangekomen, sloop hij naar de stal toe. Het paard brieste toen het hem zag. Hati wierp het dier een waarschuwende blik toe. Ergens in een hoekje lag een hoop stro. Hij nam zoveel hij kon oppakken mee. Hij had geluk dat het huis grotendeels uit hout bestond, dat maakte het allemaal wat makkelijker. Hij verspreidde het stro wat rondom het huis, maar niet aan de voorgevel, dan zou hij te makkelijk herkent kunnen worden. Niet dat hij niet uit een gevangenis zou kunnen ontsnappen, zo heel moeilijk was dat niet. Maar die moeite wilde hij zichzelf besparen. Hij liep nog eens een rondje rond het huis, goed, het stro lag perfect. Daarna keek hij of er iemand in de buurt was. De straat was verlaten en hij zag niemand aan een raam toekijken. Tenminste, er was hem toch nog niemand opgevallen. Hij vertoefde zich weer naar de stal en zadelde het paard. Met de teugels begeleidde hij het dier naar buiten en bond het vast aan een boom die toevallig dichtbij stond. Hij nam een grote tak van de grond die dicht bij de stam lag en legde wat stro op het ene uiteinde. Hij nam zijn vuurstenen en begon die hard tegen elkaar te wrijven zodat er vonken af sprongen, tot er een aantal vonken in het stro op de tak terecht kwamen. Hij legde de vuurstenen aan de kant en al meteen vatte niet enkel het stro, maar ook de tak vlam. ”Cause I got the fire, fire, fire~ Yeah I got fire, fire, fire~” Neuriede hij zachtjes, bijna onhoorbaar. Grijnzend liep hij naar het huis toe. ”And I’m gonna let it burn~” Met zijn geïmproviseerde fakkel stak hij het stro aan. ”Burn, burn, burn~” hij liep wat verder en stak ook daar dan het stro aan zodat het huis sneller in brand zou staan. ”I’m gonna let it burn, burn, burn, burn~” Toen hij helemaal rond was, gooide hij zijn geïmproviseerde fakkel langs een raam naar binnen en holde naar het paard dat stond te steigeren en hinniken door het vuur. Hij besteeg het dier en reed snel naar de andere kant van de straat. Ondertussen waren er al een aantal mensen naar buiten gehold om te kijken wat er aan de hand was. Hati keek niet achterom, want hij wist wat er aan de hand was, het huis stond in vuur en vlam. Hij had zonet een familie vermoord, eentje die hij niet eens kende. Maar dat maakte hem niets uit, hij grijnsde zelfs. Uiteindelijk kwam hij aan de andere kant van het dorp terecht, hij sprong van het paard af en liet het dier gewoon gaan. Het kon hem niets schelen wat er mee gebeurde. Hij had toch geen nood aan het dier en als hij eens toevallig een paard nodig zou hebben, steelde hij het wel. Hij wandelde naar het kleine parkje en ging op een bankje onder een boom zitten. In de verte zag hij de rood/oranje gloed nog. ”I can light it up, up up, so they can put it out, out, ou~” Hij grinnikte en keek dan naar het kleine vijvertje dat zich in het midden van het park bevond.
-open-
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ di okt 29, 2013 5:15 pm
Ze zat zoals gewoonlijk op de rug van haar trouwe dier. Torn mocht dan wel van alles en nog wat bang zijn, hij was wel haar vervoersmiddel. Haar blik speurde de omgeving af, niet specifiek op zoek naar iets. Ze hielt van de nacht. Vrijwel iedereen was dan weg en de temperatuur werd weer wat handelbaarder. Dankzij haar vuur had ze nooit verschrikkelijk veel last van hitte of kou maar dit lag haar gewoon meer. Haar afkomst lag ook in IJsland. Hoe ze hier terecht is gekomen weet ze niet, het enige wat is blijven plakken is dat ze altijd al heeft gereisd. Haar blik lag kort op wat struikgewas en een groepje bomen totdat die naar de lucht verplaatste. De nachten waren hier donkerder en leger. Enkel sterren. Op het eiland werd het nooit helemaal donker en werden de nachten opgelicht door het noorderlicht. Al had die duisternis ook wat prettigs. Weer gleed haar blik verder naar boven waar een zwart gestalte vloog. Nog zo'n vreemd dier. Ja, allemaal leuk en aardig hoor zo'n feniks maar deze had ook al zijn punten. Zacht drukte ze haar voeten aan zodat haar paard in beweging kwam tot een draf. Ze naderde al snel het dorp, eenmaal daar ging ze over tot een stap en bekeek de huizen. De meeste waren gehuld in het duister maar in enkele brandde nog een zwak licht. Soms zag ze iets achter de ramen bewegen maar niks interessants. Ze reed verder langs de rand van het dorp totdat een oranje gloed oplichtte. Eerst klein maar uiteindelijk fel. Alsnog bleef het licht vertrouwt, vuur. Ze reed een steegje in en bekeek het brandende huis. Daar omheen hadden mensen zich verzamelt en gingen er al verhalen rond over de dader, familie en iets over een paard. Een paar namen vielen, vijf in totaal. Of het de slachtoffers waren wist ze niet zeker al was dat het waarschijnlijkst. Sommige mannen probeerde het vuur tevergeefs nog te doven. Geef het nou eens op, dacht ze geïrriteerd bij zichzelf. Laat het gewoon uitbranden, heb er nog even plezier van. Ze stuurde Torn weg van het huis. Achter haar hoorde ze nog wat gegil toen het dak instortte en de vlammen zich ermee voedde. Aan de andere kant van het dorp was het nog stil en vredig. De bewoners hier zouden dit vuurtje missen en er in de ochtend pas achter komen wie er gestorven was. Haar vogel had zich tot nu toe boven zich bevonden maar nu leek ze andere plannen te hebben. Ze liet het beest maar doen en reed nog wat rond door de straten. Torn keek op toen er een ander paard aan kwam draven. Ze bleef er even naar kijken en kreeg een vermoede van wie die geweest zou zijn. Het dier liet ze voor wat het is en zelf reed ze in de richting waar het vandaan was gekomen. Achter haar leek het vuur nog steeds te branden maar daar was haar aandacht al van afgeleid. Nu lag die op een of ander wezen dat op een bankje zat te zingen. Het liet haar een wenkbrauw optrekken. Het was tamelijk normaal om iets in de fik steken naar haar zinnen maar om er ook nog eens bij te gaan zingen? Nou ja, iedereen zijn hobby's. Net toen ze van Torn af wou springen vloog Solera over haar heen. ''Ekki enn...*'' mompelde ze in zichzelf. Dat beest had een idee. Solera lande op het hoofd van de vreemde, even wou ze hem er gewoon mee laten maar nu had hij haar vast al opgemerkt. Ze sprong van Torn af die gelijk aan de wandel ging. Waarom had ze ook al weer huisdieren? ''Nú ég ætti líka að einhverju söng pyromaniac til ...*'' mompelde ze licht in zichzelf toen ze naar de vreemde toe liep.
*Nee toch *Nu moet ik ook nog naar een of andere zingende pyromaan toe...
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ do okt 31, 2013 10:47 am
Hij staarde naar de vijver. Het was niet zo’n grote vijver en af en toe zag je een vuurvliegje vliegen. Maar er was niets speciaals aan. Zijn blik gleed terug naar de oranje gloed van het vuur. Zouden ze al dood zijn? Of half verbrandt? Of zaten ze nu ergens tussen de vlammen paniekerig te wachten tot ze opgeslokt zouden worden door het vuur? Wat jammer dat hij er niet bij kon staan om te kijken. De volgende keer zou hij gewoon zijn oude tactiek gebruiken. Dan kon hij meekijken. Want nu zat hij hier verveeld naar een gloedje te staren bij een stomme vijver. Hij dacht dat hij iets hoorde. Kon dat? Vast niet. Hij zuchtte diep. Opeens voelde hij iets op zijn hoofd landen. Een frons verscheen op zijn gezicht. Hij wilde naar boven kijken om te zien wat er op zijn hoofd zat, maar dat hielp niet. Het enige wat hij momenteel wist was dat er een vogel op zijn kop zat. Daarna hoorde hij een zachte plof, alsof iemand ergens af sprong en daarna het geluid van hoeven. Hij draaide zijn hoofd er meteen naartoe. ''Nú ég ætti líka að einhverju söng pyromaniac til ...'' Ijslands. Een grijns kwam op zijn gezicht. Hij had nooit verwacht dat hij hier iemand vanuit die streek tegen zou komen. Ze was niet zo groot en had rood haar. Goed, rood haar, klein, meisje met de vogel. Hij sloeg haar op in zijn geheugen. Ohja, Ijslands, ook nog een belangrijk kenmerk. ” gott kvöld”* Zei hij al grijnzend. ”Tja, mijn excuses, ik vond het nogal toepasselijk bij de situatie.” Zei hij terwijl hij naar de rood-oranjeachtige gloed keek. Daarna keek hij weer naar het meisje. ”Is deze vogel van jou? Dan verzoek ik je vriendelijk om die van mijn hoofd af te halen.” Hij glimlachte honingzoet. Wat bij hem iets slecht voorspelde als je niet zou doen wat hij zei. Het was zijn manier van waarschuwen omdat degenen die hem kennen zouden weten dat hij nooit zo zou lachen. ”Mijn naam is Hati Hróðvitnisson, maar Hati volstaat. En U? Wat is uw naam?” Dit maal glimlachte hij maar lichtjes, zo dat je het amper merkte, maar dat je het nog wel kon zien. Want hij wilde deze dame niet afschrikken. Allesinds, nog niet.
*Goedenavond Ijslands op translate niveau \(°o°)/ and sorry dat het nogal flut is en mijn zinnen nergens op slaan.. Kon me er niet goed op concentreren >.>
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ vr nov 01, 2013 6:18 pm
” gott kvöld” prak ze vreemde. Gelijk trok ze een wenkbrauw op. Wacht, kon hij IJslands? Dat was wel een van de laatste dingen die ze verwacht had. ''Tja, mijn excuses, ik vond het nogal toepasselijk bij de situatie.” Ze nam hem even in zich op. Hij was groter als haar, zoals vrijwel iedereen, hij had zwart haar, rode ogen, en was zeker niet lelijk. ''Daar moet ik je gelijk in geven.'' Kort keek ze op naar Solera toen ze zich in wou nestelen, onder haar toekijkend oog liet ze dat verstandig nog even wachten. ”Is deze vogel van jou? Dan verzoek ik je vriendelijk om die van mijn hoofd af te halen.” Die lach en die toon stonden haar geheel niet aan. Met een klein handgebaar sprong Solera op en vloog even een rondje. Daarna vlamde ze op en vloog richting het vuur. Kort keek ze haar na waarna ze zich weer op de vreemde richtte. Hopelijk was hij ook nog wat interessant anders had ze alleen maar het uitzicht mee. ”Mijn naam is Hati Hróðvitnisson, maar Hati volstaat. En U? Wat is uw naam?” Een lichte bekentenis lag in die naam, maar hij was te oud om vol te herinneren. ''Aangenaam, ik ben Ragya.'' Sprak ze simpel. Zijn glimlach mocht dan wel beter zijn, nog steeds liet ze haar wantrouwen niet varen. Al kon ze het niet laten om hier te blijven en wat meer over deze Hati uitvinden. Je kon maar nooit genoeg over iemand weten, en die vage bekentenis hielp er niet mee. ''Mag ik plaatsnemen, of blijf je liever alleen op dat bankje zitten?'' Ze knikte licht naar het bankje en grijnsde licht. Het liefst wou ze hem gelijk naar zijn de rede vragen waarom hij haar taal kende, misschien had hij er gewoond of gewoon aangeleerd. Al hoopte ze het eerste. Haar blik gleed naar de oranje gloed verderop en het viel haar op dat Solera haar vlammen al had gedoofd.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ za nov 02, 2013 6:00 pm
Eerst vond hij het jammer dat ze deed wat hij zei en de vogel van zijn hoofd af liet gaan. Anders had hij misschien een lekker gebraadje gehad. Maar toen de vogel een feniks bleek te zijn, was hij vanbinnen toch wel opgelucht. ”Mijn naam is Hati Hróðvitnisson, maar Hati volstaat. En U? Wat is uw naam?” Sprak hij met een kleine glimlach. ''Aangenaam, ik ben Ragya.'' Hij knikte één keer. ”Ragya,” Hij zweeg even. ”Mooie naam.” Vervolgde hij dan. Ze was een interessant figuur. Maar iets vertelde hem dat hij moest oppassen met haar. Ze zag er nogal temperamentvol uit. Of lag het misschien aan het haar? Dat wist hij niet. Hmm, maar daar hield hij wel van. Vrouwen die niet zomaar met zich lieten sollen. ''Mag ik plaatsnemen, of blijf je liever alleen op dat bankje zitten?'' Hij schoof een beetje op zodat er plaats naast hem was en gebaarde naar de lege plek op het bankje. ”Kom maar zitten, wat gezelschap kan nooit kwaad.” Hij knipoogde. Toen hij zich bedacht dat het nogal fout opgevat kon worden keek hij weg naar het vijvertje en vloekte in zijn gedachten. Hij moest eens serieus gaan nadenken over zijn woorden. Dadelijk zou hij nog een blunder gaan maken. Hij draaide zijn gezicht weer naar Ragya. ”Ben je afkomstig van Ijsland? Want jij bent de eerste die ik hier tegen kom die een taal uit het noorden spreekt.” Met zijn elleboog leunde hij lichtjes op de leuning van het bankje. Hij liet zijn kin op zijn hand rusten en keek haar geïnteresseerd aan.
kort >_> gomen
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ za nov 02, 2013 9:31 pm
Ze had zich voorgesteld aan Hati. ”Ragya,” Hij zweeg even. ”Mooie naam.” Een lichte grijns speelde op haar lippen. Een grijns, deels beleeft maar er lag nog iets diepers achter. Dat hadden de meeste lachjes en blikken, een gedachte erachter. Tot nu toe was er niks al te mis met deze jongen maar iets in haar waarschuwde wel. Al kon ze het niet laten om nog niet te vertrekken. ''Mag ik plaatsnemen, of blijf je liever alleen op dat bankje zitten?'' Hati schoof even op zodat hij niet meer heel het bankje op claimde. ”Kom maar zitten, wat gezelschap kan nooit kwaad.” Ze ging naast hem zitten en sloeg haar benen over elkaar heen. Toen hij naar knipoogde vond ze het op zich nog niet erg maar toen hij wegkeek kon ze een glimlach niet inhouden. Toen hij haar weer aankeek was die al weer vervaagt tot haar 'basis' lach. ”Ben je afkomstig van Ijsland? Want jij bent de eerste die ik hier tegen kom die een taal uit het noorden spreekt.” Even dacht ze terug naar haar land waarna ze antwoord gaf. ''Ja ik kom oorspronkelijk van IJsland, maar ik reis al lang. De taal is gewoon blijven hangen. En jij? Kom jij uit een noordelijk gebied? Ik ben ook nog nooit eerder iemand tegen gekomen die mij kan verstaan.' Ze keek even richting het water. ''Waar komt je naam eigenlijk vandaag? Hij lijkt me zo bekent.'' Misschien was het een bekende naam in haar thuisland, zelf leek die van haar ook heel erg veel op die van Ragnarok. Achter haar was Torn aan het grazen gegaan terwijl Solera zich op het nog nabrandende dak van het inzakkende huis liet zakken.
-Sorry, flut en kort
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ za nov 02, 2013 11:54 pm
In zijn ooghoek, voordat hij zich weer tot haar keerde, had hij gemerkt dat ze glimlachte. Hij draaide zich weer naar haar toe. ”Ben je afkomstig van Ijsland? Want jij bent de eerste die ik hier tegen kom die een taal uit het noorden spreekt.” Met zijn elleboog leunde hij lichtjes op de leuning van het bankje. Hij liet zijn kin op zijn hand rusten en keek haar geïnteresseerd aan. Hij had niet zo vaak gezelschap dus moest hij er nu gebruik van maken. Wel, hij ging wel vaak naar een kroeg wat drinken, met anderen praten, maar hij hield zich vooral bezig met de vrouwen. Maar dat telde allemaal niet als echt gezelschap. Met dat soort personen had je nooit serieuze gesprekken over normale dingen. Nee, in een kroeg kraamde iedereen wat willekeurige onzin uit die nergens op slaat. ''Ja ik kom oorspronkelijk van IJsland, maar ik reis al lang. De taal is gewoon blijven hangen. En jij? Kom jij uit een noordelijk gebied? Ik ben ook nog nooit eerder iemand tegen gekomen die mij kan verstaan.'’ Hij knikte. Goed, nu begon hij zichzelf in de problemen te werken. Hij kon haar moeilijk gaan vertellen waar hij echt vandaan kwam. Dan zou ze denken dat hij gestoord is –ookal is dat deels waar aangezien zijn moordpartijen- en hij wist niet eens hoe hij het zou moeten uitleggen. ''Waar komt je naam eigenlijk vandaag? Hij lijkt me zo bekent.'' Hij was even stil en staarde naar de vijver, alsof hij in gedachten verzonken was. Goed, hoe moest hij dit nu gaan oplossen? ”Mijn voornaam is van het mythologisch figuur Hati, één van Fenrirs zonen. Mijn vader is erg gepassioneerd door Noorse mythologie.” Hij zuchtte diep en keek haar weer aan. ”Ik ben afkomstig van Noorwegen, maar ik wilde de wereld ontdekken en ben dan hier terecht gekomen.” Goed, alles wat hij nu verteld had was geloof en er zat ergens ook wat waarheid in. Dus het was niet helemaal gelogen. Hij keek naar de lucht met een nostalgische glimlach. ”Weet je wat ik hier echt mis? Het noorderlicht. Het was zo mooi om naar te kijken. Ik heb het al vaak gezien en nog steeds blijft het me fascineren.” Hij keek weer naar Ragya. [b]”Maar misschien als de nacht erg helder is en je naar een hoge berg gaat waar het erg donker is dat je er nog een beetje van kan zien. Wel, dat is toch wat ik iemand eens heb horen zeggen. Ik weet niet of het waar is…”
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ zo nov 03, 2013 2:50 pm
''Ja ik kom oorspronkelijk van IJsland, maar ik reis al lang. De taal is gewoon blijven hangen. En jij? Kom jij uit een noordelijk gebied? Ik ben ook nog nooit eerder iemand tegen gekomen die mij kan verstaan.'’ Had ze gesproken op zijn eerdere vraag. Ze had al heel haar leven gereisd en is op enkele plekken blijven hangen. Hier nu het langst. Torn was steeds met haar mee gereisd en die vogel had ze ergens onderweg opgepikt. In al die tijd reizen was ze nog niet eerder iemand van noordelijke afkomst tegengekomen. Ook lag die naam vreemd. Ze leek hem te herkennen. Misschien ergens uit de mythologie die vervaagt was. Ze besloot na een tijd diep na denken het maar te vragen. ''Waar komt je naam eigenlijk vandaag? Hij lijkt me zo bekent.'' Ze volgde ze blik van Hati naar de vijver en dacht weer eens na. Misschien gevoelige snaar geraakt? Of gewoon moeilijk uit te leggen, ze had geen flauw idee? ”Mijn voornaam is van het mythologisch figuur Hati, één van Fenrirs zonen. Mijn vader is erg gepassioneerd door Noorse mythologie.” Hij zuchtte diep en keek haar weer aan. ”Ik ben afkomstig van Noorwegen, maar ik wilde de wereld ontdekken en ben dan hier terecht gekomen.” Ze knikte een paar keer als teken dat ze het begreep. Ook haalde ze de verhalen van het figuur Hati op, met zijn broer Sköll. Vaak genoeg had ze naar zulke verhalen geluisterd en er over nagedacht. Met Hati die achter Máni jaagde en Sköll achter Sól. Waarschijnlijk had deze Hati ook nog een broer die Sköll heette, dat gebeurde meestal. Nog wat oude stukken tekst kwamen boven in haar gedachten. Zelf had ze altijd meer respect gehad voor de wolf Hati, hij deed evenveel als zijn broer maar kreeg minder erkenning. Half in gedachten verzonken sprak ze dat uit. ‘In de verhalen was Hati altijd mijn favoriet, de wolf die achter Máni joeg om die te verslinden.’ Toen ze opmerkte dat ze hardop sprak was ze al te laat. Echter veel deerde het haar niet. Mocht hij moeilijk of creepy gaan doen zou een vlammetje wel helpen. Of hij moet zelf ook een vuur demon zijn, dan… Dan trapte ze wel ouderwets in zijn heilige delen, hielp altijd. . ”Weet je wat ik hier echt mis? Het noorderlicht. Het was zo mooi om naar te kijken. Ik heb het al vaak gezien en nog steeds blijft het me fascineren.” Een ontspannen glimlach krulde haar lippen terwijl ze het fenomeen voor zich zag. ‘Ik mis het ook, het kwam niet met regelmaat zoals de zon of maan maar verscheen wanneer het zelf wou. En als je het zag had steeds een andere kleur of beweging.’ Ja, ze miste het echt. Toen ze net uit IJsland weg was was ze nog heel jong geweest. Ze kende toen niks anders dan dat licht. En toen ze een nacht niet kon slapen miste ze het, iedere nacht daarna werd ze even wakker om te zien of het er nu wel was maar uiteindelijk gaf ze die hoop op. Nu weet ze dat het enkel in het noorden gebeurd, daarvoor ook die naam. Maar als kind had ze het maar vreemd gevonden, een nacht zo donker, met enkel een paar sterren. ”Maar misschien als de nacht erg helder is en je naar een hoge berg gaat waar het erg donker is dat je er nog een beetje van kan zien. Wel, dat is toch wat ik iemand eens heb horen zeggen. Ik weet niet of het waar is…’’ Een nadenkende lach verscheen op haar gezicht terwijl ze haar hoofd op haar hand legde die op haar knie steunde. ‘Ik zou niet weten, misschien is het wel waar. Hopen kan geen kwaad.’ Haar gedachten vervlogen toen er een mug op haar arm lande, even wachtte ze op wat ie ging doen. Toen hij haar wou bijten schoot ze hem met haar vingers weg zodat hij levend verbrande en daarna neerstortte op de grond. Door het droge gras ontstond daar ook al een vlammetje dat ze met haar voet doofde. Hier hoefde ook geen brand te ontstaan, nog niet dan.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ zo nov 10, 2013 9:02 pm
Hij was verbaasd door haar opmerking. ‘In de verhalen was Hati altijd mijn favoriet, de wolf die achter Máni joeg om die te verslinden.’ De meesten hadden Sköll als hun favoriet, waarom wist hij zelf ook niet. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Het betekende veel voor hem, ookal deed hij altijd alsof hij het niets van. Alsof het hem geen bal kon schelen. Maar diep vanbinnen, kon het hem wel schelen. ”Weet je wat ik hier echt mis? Het noorderlicht. Het was zo mooi om naar te kijken. Ik heb het al vaak gezien en nog steeds blijft het me fascineren.” Zei hij. ‘Ik mis het ook, het kwam niet met regelmaat zoals de zon of maan maar verscheen wanneer het zelf wou. En als je het zag had steeds een andere kleur of beweging.’ Hati knikte. ”Maar misschien als de nacht erg helder is en je naar een hoge berg gaat waar het erg donker is dat je er nog een beetje van kan zien. Wel, dat is toch wat ik iemand eens heb horen zeggen. Ik weet niet of het waar is…’’ Hij staarde naar de lucht terwijl hij zich weer voor de geest haalde hoe het eruit zag. De kleuren die in elkaar overvloeiden. Het was gewoon onbeschrijfelijk. ‘Ik zou niet weten, misschien is het wel waar. Hopen kan geen kwaad.’ Hij zuchtte. ”Maar teveel hoop kan gevaarlijk zijn.”
Hij keek opzij toen hij zag dat ze iets verbrandde. Wat was het? Misschien een insect? Wacht eens… Was ze een vuurdemon? Oh, verschrikkelijk. Dat betekende dan dat hij voorzichtig zou moeten zijn. Wat een tegenslag. Ze doofde het vlammetje dat in het droge gras ontstond. ”Vuurdemon? Tof… Hopelijk fik je mij niet op.” Hij grinnikte zachtjes. ”Ik neem aan dat jij het ook leuk vind om dingen in een hens te zetten? Ik vind vuur zo fascinerend. Jammer dat ik de gave niet heb om vuur op te roepen en te besturen.” Hij keek naar de verschroeide plek in het gras. Niet alleen vond hij vuur fascinerend, hij vond ook nog eens dat het goed rook.
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ ma nov 11, 2013 4:34 pm
Notes: Hopelijk kan je er wat mee
Tag: Hati
Mood: Uitdagend/FBI-agent
Ragya
Haar blik gleed doelloos langs de omgeving. Achter dit parkje werden mensen gestoord uit hun slaap en over het nieuws vertelt. Het ging altijd snel in dorpen, ze waren eerder opgewekt dan bedroeft over deze gebeurtenis. Nu hadden ze in de komende dagen iets te vertellen. Ze had nog half verzonken in haar gedachten gesproken over haar mening van die mythologie waaruit Hati's naam kwam. Enkel een kleine glimlach was het antwoord erop maar het leek hem niet echt te interesseren. Waarom eigenlijk wel? De naam was waarschijnlijk gegeven door zijn ouders, hij had er geen inleg bij gehad. Ze spraken daarna over het noorderlicht, beide hadden ze er blijkbaar herinneringen aan. Het was ook een mooi aanblik voor het oog. Kleuren die de nacht verlichten tot een schouwspel die je ergens anders niet kan bewonderen. ‘Ik zou niet weten, misschien is het wel waar. Hopen kan geen kwaad.’ Had ze geantwoord toen Hati iets vertelde over het verschijnsel. Ze ving zijn zucht op samen met de woorden die erop volgde ”Maar teveel hoop kan gevaarlijk zijn.” Een grimmige grijns verscheen kort op haar gezicht ''A little dangour never kilt a man, its that they act stupid in it.'' Het was een gezegde die een oude, verloren vriend ooit had gezegd. Ze had tot de dag van vandaag in die woorden geloofd. Een irriterend beestje beëindigde ze met een klein vlammetje. Ze gebruikte haar vuur eigenlijk iets te regelmatig maar toch. ”Vuurdemon? Tof… Hopelijk fik je mij niet op.” Ze grinnikte met hem mee. ''Nee, zonder rede niet, daarvoor zie je er iets te goed uit.'' Sprak ze grijnzend. Mooi uitzicht deed je niet zonder een goede reden teniet. Nou ja, verveling kon ook al een goede rede zijn. ”Ik neem aan dat jij het ook leuk vind om dingen in een hens te zetten? Ik vind vuur zo fascinerend. Jammer dat ik de gave niet heb om vuur op te roepen en te besturen.” Ze dacht even na voordat ze antwoorde. ''Dingen op laten fikken is altijd leuk, vooral omdat vuur dan ook echt lijkt te leven. Zelf vind ik het op een hart lijken.'' Zonder enige moeite liet ze een vlammetje in haar handpalm branden. ''Heeft het zuurstof brand het fel. Kom je er ongewenst aan word het wild.'' Aangezien ze er toch niks meer van voelde dan een lichte warmte liet ze haar vingers er even doorheen gaan waardoor het vuur onrustig begin te flikkeren. ''En hou je de zuurstof weg, dan sterft het.'' Ze legde haar handen op elkaar zodat het licht door haar vingers scheen, na een enkele tijd werd het donker. Daarna opende ze haar handen zodat een klein pluimpje rook opvloog. Ze klopte haar handen af en keek hem weer aan. Misschien had ze bij hem een vlammetje hoop gedoofd. Nou ja, nog iets dat ze van haar reizen had geleerd. Never regret something that made you smile. Misschien was het nu maar afwachten of hij dat ook weet, dan kon het nog interessant worden. ''Ik ga ervan uit dat jij geen vuurdemon bent, wat dan wel?'' Sprak ze compleet uit nieuwsgierigheid. Met een licht lachje ging ze achterover leunen en trok haar been op zodat haar voet op het bankje steunde. Zo bleef ze even zitten tot ze iets hoorde. Daar in de verte kwam Solera aanvliegen, doelbewust op het kapsel van degene naast haar gemikt. Ze zuchtte even inwendig geïrriteerd. ''Rotbeest...'' mompelde ze er vrijwel onhoorbaar bij.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ wo nov 13, 2013 1:01 pm
Hati
Words: 415 Tagged:Ragya Notes: Zeg maar als je er niets mee bent Mood: Amused
Met een klein simpel vlammetje vermoordde ze een beestje dat haar irriteerde. ”Vuurdemon? Tof… Hopelijk fik je mij niet op.” Zei hij grinnikend. ''Nee, zonder rede niet, daarvoor zie je er iets te goed uit.'' Zijn mond vertrok zich tot een kleine grijns. ”Ik neem aan dat jij het ook leuk vind om dingen in een hens te zetten? Ik vind vuur zo fascinerend. Jammer dat ik de gave niet heb om vuur op te roepen en te besturen.” Zijn gezelschap nam even de tijd om na te denken.
''Dingen op laten fikken is altijd leuk, vooral omdat vuur dan ook echt lijkt te leven. Zelf vind ik het op een hart lijken.'' In haar handpalm brandde een klein vlammetje, hij staarde er naar. ''Heeft het zuurstof brand het fel. Kom je er ongewenst aan word het wild.'' Wanneer ze met haar vingers door het vuur ging, begon het wild te flikkeren. Alsof het haar wilde zeggen om weg te blijven, zoals een hond blaft als die zijn territorium beschermt. ''En hou je de zuurstof weg, dan sterft het.'' Ze legde haar handen op elkaar zodat het vuur geen zuurstof meer kreeg, maar het licht scheen nog door haar vingers. Terwijl hij er naar keek, werd het steeds donker en donker. Toen ze uiteindelijk haar handen weer opende, was het enige wat nog over bleef een klein pluimpje rook. Alsof het de laatste adem van het vuur was zoals bij mensen wel eens vaak gezegd werd. Zijn laatste adem, hij is gestorven. Wat was dat toch met mensen en alles proberen t verbloemen? Waren ze te laf de realiteit onder ogen te zien?
''Ik ga ervan uit dat jij geen vuurdemon bent, wat dan wel?'' Ze leunde achteruit zodat ze met haar voeten op het bankje kan zitten. Hij moest niet eens nadenken over zijn antwoord, het kwam gewoon spontaan in hem op met een grijns. ”Een sexy demon. Zie dat dan niet?” Grapte hij. ”Hmm, ik weet het eigenlijk niet. Ik heb geen speciaal talent zoals de meesten.” Hij haalde zijn schouders op. Hij fronste even vragend als hij haar iets hoorde mompelen. Maar toen hij iets op zijn hoofd voelde landen, besefte hij dat het iets te maken had met de vogel. Hij zuchtte diep. Oh, fantastisch, kwam die vogel er voor zorgen dat hij er lekker belachelijk uit zag. ”Kijk eens hoe sexy ik ben, zelfs je vogel valt voor me.” Hij grijnsde licht. ”Die kan al helemaal niet van me afblijven.”
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ ma dec 02, 2013 4:39 pm
Notes: Hopelijk kan je er wat mee
Tag: Hati
Mood: Uitdagend/geamuseerd
Ragya
Ze vroeg deze Hati naar zijn kracht, dat blijkbaar geen vuur was. ”Een sexy demon. Zie dat dan niet?” Grapte hij. ”Hmm, ik weet het eigenlijk niet. Ik heb geen speciaal talent zoals de meesten.” Ze knikte even ‘Dat eerste was me inderdaad al opgevallen, ook de bescheidenheid spat er vanaf’ Solera was weer komen aanvliegen en lande op haar nieuw gedenigreerde vogelnest. ”Kijk eens hoe sexy ik ben, zelfs je vogel valt voor me.” Hij grijnsde licht. ”Die kan al helemaal niet van me afblijven.” Ze had een gevaarlijke twinkel in haar ogen voordat ze antwoordde ‘Maar dat beest kan ook niet van gerot vlees afblijven, ik zou me niet zo vereert voelen als ik jou was.’ Een korte grijns krulde haar lippen. Misschien had ze eens wat vermaak verdient, of deze machoman iemand die hem eens verleid. De grootste reden was dat ze kon kiezen, of zich hier vermaken, of weer verder rijden op een stijf zadel. Haar keuze was optie een. Ook had ze geen idee of het ging werken, het was het proberen waard. Ze legde haar hand zacht op zijn schouder en lachte zeer kort op een verleidelijke manier. Daarna duwde ze zichzelf omhoog via die hand, de druk verhoogde maar de aanraking bleef zacht. Ze veegde een van zijn plukken weg en gaf toen Solera een mep tegen haar vleugel die zorgde dat ze van Hati af viel. Gelijk daarna ging ze weer terug zitten op haar plek waarna ze subtiel weer naar de nabrandende plak keek. Grote pluimen rook kwamen ervan los ‘Nou, je vuurtje lijkt ook al uitgebrand te zijn’ haar toon klonk alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ zo dec 08, 2013 7:26 pm
Hati
Words: 301 Tagged:Ragya Notes: xxx Mood: Flirty~
Ergens had hij haar antwoord moeten zien aankomen… Maar daar was het nu dus te laat voor. ‘Maar dat beest kan ook niet van gerot vlees afblijven, ik zou me niet zo vereert voelen als ik jou was.’ Hij wilde iets terug zeggen, maar hij wist momenteel niets waarbij hij haar niet zou beledigen. Dus hield hij zijn mond maar terwijl hij lichtjes een mondhoek omhoog trok tot een geamuseerde grijns. Hij keek haar vragend aan toen ze een hand op zijn schouder legde. Wat was ze van plan? Ze lachte kort en verleidelijk. Het beviel hem wel. Zijn lippen krulden zich tot een brede grijns. Ze duwde zich omhoog, veegde een van zijn plukken weg en gaf toen een mep tegen haar vogel. Het beest viel van hem af. Hij volgde het met zijn ogen en bleef er naar kijken. ‘Nou, je vuurtje lijkt ook al uitgebrand te zijn’ Zei ze luchtig. ”Hmmm?” Hij maakte zijn blik los van de vogel en keek naar Ragya. Daarna drong de zin tot hem door. Alsof ze een brief verzonden had en hij die nu net aan kreeg. Hij volgde haar blik naar de zwarte assen waar grote rookpluimen uit naar de lucht cirkelden. ”Jammer… Ik vond het nog zo’n gezellig kampvuurtje…” Hij zuchtte diep en teleurgesteld. Maar er verscheen al weer meteen een kleine glimlach op zijn gezicht “Ach ja, nu heb ik tenminste iemand om me gezelschap te houden…” hij fronste lichtjes ”Blijf stil zitten..” Met zijn hand ging hij naar haar rode lokken en haalde er voorzichtig een pluisje uit. Toen hij zijn hand terug trok, streek hij ‘toevallig’ over haar wang terwijl hij haar recht aan keek. ”Er zat een pluisje in je haar.” Zei hij zacht en gooide het op de grond. Vervolgens keek hij haar weer aan.
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ ma dec 09, 2013 7:06 am
Notes: Kort
Tag: Hati
Mood: Uitdagend
Ragya
Ragya ving nog een glimp van zijn glimlach op toen ze Solera van zijn hoofd af mepte. De vogel flapperde even met haar vleugels en bleef gewoon op haar plek zitten. Ze hechte er weinig aandacht aan en keek weer naar het vuurtje waarbij ze haar gezelschap even liet weten dat zijn brandje gedoofd was. ”Hmmm?” Ze zag hem opkijken en knikte even naar de rookpluimen, het enige dat nog over was van de brand. ”Jammer… Ik vond het nog zo’n gezellig kampvuurtje…” Ze leunde wat naar achteren en voelde het zwakke hout wat meebuigen. Haar blik was op de restanten van het huis gericht al hielt ze deze Hati in haar ooghoek in de gaten. “Ach ja, nu heb ik tenminste iemand om me gezelschap te houden…” De verandering van een teleurgestelde blik naar een kleine glimlach ontging haar niet. ”Blijf stil zitten..” hoorde ze hem nog zeggen voordat zijn hand haar gezicht naderde. Ze bleef gewoon zitten terwijl haar blik koel op hem gericht was. Hun blikken kruisten toen ze hem iets uit haar haren voelde halen. ”Er zat een pluisje in je haar.” Sprak hij zacht. Het was zeker niet onopgemerkt toen hij zijn hand over haar wang liet glijden. Haar lach had een zachte toon maar in haar ogen stond een verleidelijke blik. Ze keek even naar zijn hemd en vouwde de flapjes goed waarbij ze haar handen op zijn borst hielt toen ze weer tegen hem sprak 'Zonder jouw had ik nog heel de nacht met een pluisje in mijn haar gelopen.' Het deerde haar eigenlijk totaal niet maar toch. Ze ontspande haar hand waardoor die via zijn borst naar zijn voelbaar gespierde buik, daarna liet ze hem op zijn been rusten. De gehele tijd keek ze hem kalm meer verleidelijk aan.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ di dec 10, 2013 1:22 pm
Hati
Words: 266 Tagged: Ragya Notes: Het is haar eigen fout XD Mood: Amused
Zachtjes lachte ze, haar ogen hadden iets verleidend. Het stond haar wel, vond hij. Ze keek even naar zijn borst. Ze keek naar hem, damn, wat voelde het goed als iemand naar zijn lijf keek. Hij genoot er van. Allemaal de schuld van die oude man van vroeger. Ze vouwde de flapjes van zijn hemd weer tegoei en liet haar hand op zijn borstkas rusten. 'Zonder jouw had ik nog heel de nacht met een pluisje in mijn haar gelopen.' Haar hand ontspande, zakte naar beneden naar zijn buik en dan naar zijn been waar ze haar hand liet rusten. De hele tijd had hij haar aangekeken. Ze was mooi, hij mocht haar wel. Hij trok een van zijn mondhoeken lichtjes omhoog tot een soort grijns. ”Wist je dan niet dat pluisjes levensgevaarlijk zijn? Stel je voor dat ik het niet eruit gehaald had… Dan had het je misschien wel vermoord.” Zei hij alsof hij serieus was. Maar zijn ogen glommen van de pret. ”Dus nu heb ik eigenlijk je leven gered… Vind je ook niet dat ik nu een beloning verdien?” Met zijn gezicht boog hij lichtjes naar haar toe. Streek met zijn ene hand een rode lok uit haar gezicht. Hij keek in haar ogen, dan naar haar lippen en weer terug. Een kleine, tedere glimlach verscheen op zijn gezicht. ”Je bent mooi.” Zei hij zacht terwijl hij zijn andere hand in haar hals liet rusten. Voorzichtig boog hij nog wat dichter naar haar toe tot hij haar adem tegen zijn lippen voelde. Hij sloot zijn ogen en kuste haar voorzichtig, een beetje terughoudend.
Ragya
Aantal berichten : 120 Registratiedatum : 27-06-13 Leeftijd : 25 Woonplaats : Somewhere in a place
Character sheet Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon Wezen: Demon Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ do dec 12, 2013 2:19 pm
Notes: I know, laat haar ook wat hebben xD
Tag: Hati
Mood: Geamuseerd
Ragya
Het had geen rede waarom ze zo verleidelijk naast deze jongen zat, het was niet dat ze interesse in hem had. Eerder dat ze zich verveelde. Ze had de laatste tijd vaker van deze fratsen maar een specifieke reden had het niet. 'Zonder jouw had ik nog heel de nacht met een pluisje in mijn haar gelopen.' Haar toon was onschuldig geweest maar haar blik was daar het tegenpool van. Haar gezelschap kreeg een grijns op zijn gezicht en begon op een serieuze toon te spreken ”Wist je dan niet dat pluisjes levensgevaarlijk zijn? Stel je voor dat ik het niet eruit gehaald had… Dan had het je misschien wel vermoord.” Ze zag ondanks de serieuze toon zijn geamuseerde blik. Dit spelletje kon ze ook zo meespelen. ”Dus nu heb ik eigenlijk je leven gered… Vind je ook niet dat ik nu een beloning verdien?” Haar bruine ogen kregen een rode glans, niet van woede of irritatie, gewoon omdat ze wist wat volgen ging. ''Voor mijn redder misschien wel, maar heb je nooit geleerd dat het onbeleefd is om om je beloning te vragen?'' Sprak ze nog enigszins afkeurend, al drong het met haar eigen geamuseerde blik natuurlijk niet tot waarheid door. Ze zag hem dichterbij komen voordat ze hem een pluk weg voelde duwen. Haar blik bleef in contact met de zijne, zijn glimlach ontging haar. ”Je bent mooi.” Woorden drongen zacht tot haar door toen hij haar zacht kuste. Ze kuste op die zelfde manier terug, waarna ze zich terugtrok en hem aankeek. Haar blik had iets vurigs en verleidelijks, maar daarachter kon je duidelijk een waarschuwing opmerken. Daarmee sprak ze zonder woorden dat zij niet degene was de hier gebruikt werd voor vermaak, zijzelf gebruikte hem voor dezelfde reden. Achter haar wazige gedachten was nog gezond verstand te vinden, die met zijn boodschap niet doordrong. Haar handen had ze teder, zoals vrijwel iedere beweging waarmee ze deze jongen tot nu toe had aangeraakt, in zijn nek gelegd. Voor korte duur hielt ze die waarschuwing aan waarna die overvloog tot een die haar verleidelijkheid weerspiegelde. Ze spande haar armen kort aan en trok hem wat naar haar toe. ''Over jou valt ook niet te klagen'' was haar reactie op zijn eerdere opmerking. Kort voelde ze een bedenking over wat ze deed, ze liet het niet merken. Die gedachten schudde ze uiteindelijk van zich af. Ze had nooit wat op dit gebied, en een avond schaad toch niemand? Tegen de dagenraad kon ze deze demon allang gedumpt hebben. En met die beslissing boog ze zich wat dichter naar hem toe op een afstand dat ze elkaars adem konden voelen en warmte konden delen. Op wat enkele centimeters afstand stopte ze en lachte kort.
Hati
Aantal berichten : 156 Registratiedatum : 31-07-13
Character sheet Naam: Hati Hróðvitnisson Wezen: Demon Crush: I guess I slammed my head too hard against the wall..
Onderwerp: Re: Gonna let it burn~ vr jan 31, 2014 11:23 pm
Hati
Words: 381 Tagged: Ragya Notes: laat *ashemed* En niet veel, sorry >_> en een deel is een hele lange tijd geleden geschreven dus kan een beetje raar zijn XD Mood: Starting to get bored
''Voor mijn redder misschien wel, maar heb je nooit geleerd dat het onbeleefd is om om je beloning te vragen?'' Kon hem niets schelen, hij wilde haar. Wel tjah.. Toch maximum voor een week, dan moest ze zeker ophoepelen en als ze dat dan niet zou willen, zorgde hij er wel voor dat ze eerder weg zou gaan. Als hij het zo lang met haar zou kunnen volhouden. Hij boog wat naar haar toe en veegde een pluk haar uit haar gezicht en glimlachte. ”Je bent mooi.” Sprak hij zacht? Zo cliché, maar dat deed het meestal wel. Hoewel hij wist dat zij niet was zoals die andere, domme meiden die overal in trapten, het kon hem niets schelen. Hij boog nog een klein stukje meer naar haar toe tot hij haar lippen op de zijne voelde en kuste haar dan zacht. Ze kuste terug, hij had haar vast bijna. Maar uit ervaring wist hij dat je nooit te vroeg mocht juichen. Toen hij zich terug trok en zijn ogen opende, zag hij haar vurige en verleidelijke blik. Ze zag er echt niet slecht uit. Hij genoot van haar handen die in zijn nek lagen, hij genoot van haar bijzijn. Maar er lag ook nog iets anders in haar ogen. Waarschuwing? Ja, daar leek het op. Hij moest dus oppassen, zich wat inhouden.
''Over jou valt ook niet te klagen'' Zij ze terwijl ze hem wat meer naar haar toe trok. Hij glimlachte. ”Dankje.” antwoordde hij. Weer trok ze zich dichter naar hem toe. Hij plaatste zijn ene hand lichtjes op haar onderrug, niet te ver natuurlijk, hij wilde niet als een pervert overkomen. Ze lachte zachtjes en de glimlach op zijn gezicht verbreedde lichtjes. ”Voor een demon te zijn, heb je eigenlijk wel een schattige lach.” Hij zuchtte diep ”Wat voor hobby’s heb je? Ik zou je graag beter leren kennen.” Hij keek haar aan alsof hij echt verliefd was en zij de enige persoon was die hij zag. Hmm, hij had geen inspiratie meer. Misschien was ze niet zo interessant zoals hij verwacht had want ondertussen begon ze hem al een beetje t vervelen. Ze had zich nog niet helemaal bewezen, ze was net zoals al die andere meiden. Te simpel en te normaal. Of toch, tot nu toe…