What will bring another day?

Het weer werd steeds beter, maar het werd ook heter en benauwder. Al was het wanneer je vloog lekker koel en kon je hoger van de grond komen om die drukkende kitte te ontlopen. Anders zocht men het water op of een lekkere verkoelende schaduw! Nu sloeg ze haar vleugels uit hoog aan de hemel boven wolken level, maar er was geen wolkje aan de lucht was. Kay zou niet veel groter vanaf de grond waar genomen kunnen worden dan de grote van een roofvogel. Ze keek zo nu en dan wel naar beneden en genoot van het uit zicht. Ze was wat energieker, maar toch bleven de nachtmerrie's snachts nog komen en dat vond ze erger dan de hitte. De pijn van die herinnering was gewoon zo pijnlijk dat ze het niet stoppen kon. Kay voelde dat ze landen moest, waarom wist ze niet maar toch. Rustig zetten ze de landing in en zag dat ze bij The Secred Tree was geland. Het lag bij de grens van Shanaris rijk al was Kay niet bang om over de grens te gaan. Toch bleef ze liever op Tyrion's rijk. Kay voelde de hitte weer toe nemen en ging onder de boom in de schaduw zitten. Het voelde prettig aan en Kay sloot even haar ogen om van de koelte te genieten zonder haar vleugels uit te hoeven slaan en trok haar vleugels weer terug in haar lichaam waardoor een rug lengte aan tattoo te zien was. Kay hoorde iets aan komen lopen en keek even richting het geluid, maar bleef rustig zitten.

(Ana)

Het werd steeds heter en benauwder en dat vond Selena het vreselijkst want, nu moesten ze zelf op de planten letten en zo nu en dan een regenwolkje voorbij komen om het te laten regenen. Het was warm regen maar Salena merkte wel dat het een stuk fijner was met het regen er bij. Nu liep ze kalm door haar eigen bos en bekeek haar omgeving. Het was belanerjk voor de heksen dat de planten bleven leven. Vandaag zouden ze met ene apar heksen een korte storm laten komen. Selena sloot haar ogen en voelde hoe de Secret Tree haar riep. Selena liep er op af en zag a gauw een prachtige boom te voorschijn komen. Ze kon zijn energie van a hier voelen, Selea liep hem af en legde haar hand op het boomstam en sprak wat dankbare woordjes en opende daarna weer haar ogen en merkte nu pas dat er een prachtig wezen onder het schaduw lag. Selena glimlachte vriendelijk 'Kan ik je helpen?' 

De voetstappen waren niet licht zoals die van vampiers, nog zo zwaar als van de weerwolven. Ook voor een mannelijk mens was het nog te licht dus was ze vrouwelijk en geen engel. Het was heerlijk om onder de schaduw van de boom te liggen zo lekker rustig en al die dingen. Kay was blij dat ze even rust had. Rust van haar nachtelijke kwelling, want licht en rust gaf haar de nodige kracht. Toen Kay een stem hoorde keek ze op en zag een  heks bij de boom staan en ze herhaalde haar vraag in gedachten. 'Niet zo als ik het bedenk nee. Ik geniet gewoon van de rust die hier heerst.' zei Kay vriendelijk en ze ging wat rechter zitten. Voor haar was elk leven belangrijk. Zonder het te willen raakte ze de boom aan zoals ze meestal deed bij personen of dieren om bepaalde herinneringen op te roepen. Vaak deed ze het zonder aanraken, maar nu gebeurde het zonder dat ze het wilde. Kay kreeg een stroom van herinnringen binnen die allemaal met de groei in de loop der tijden te maken had. Hoe fijn het was als er bij grote droogte water langs de blaadjes stroomde of over de stam. Kay's blik vertraagde even, omdat planten nu eenmaal trager van begrip vaak waren. Of ze waren liever lui dan moe, maar het was best een prettig gevoel na al die ellende die ze van haar eigen herinneringen te kampen had gehad. 'Ze is erg te vreden met je.' het was er uit voor Kay er erg in had, maar het was gewoon zo dat Kay niet kon liegen en vaak spontaan dingen zei die berusten op de waarheid dan op een leugen of een andere opmerking die daar verband mee hielt. Toch kon Kay er voor kiezen niets te zeggen, maar vroeg of laat kwam het er dan toch uit. Kay haalde haar hand van de boomstam en keek rustig richting de heks.

De engel zag er zo als gewonlijk prachtig uit. 'Niet zo als ik het bedenk nee. Ik geniet gewoon van de rust die hier heerst.' zei Kay vriendelijk en ze ging wat rechter zitten.  Delia zag hoe ze de boom aanraakte en keek kalm toe. Ze wist zelf ook wat voor werking het had als je een bom aanraakte. Selena deed het niet heel vaak omdat het veel energie vor haar kste om open te gaan vor de boom zodat je hem kan voelen maar soms was het fijn om  1 te zijn met het boom.  'Ze is erg te vreden met je.' Selena knikte met ene glimlach 'das onze bedoeling..' Zei ze kalmpjes..

Selena knikte met ene glimlach 'das onze bedoeling..' Zei ze kalmpjes.. Kay keek haar rustig aan, maar ze voelde zich gedesorienteerd. Het was zo vreemd, maar haar had het nauwelijks energie gekost. Kay kwam vaak genoeg met andere in verbinding of ze het nu wilde of niet, maar dat was dan ook soms wel noodzakelijk. Vooral als ze andere hielp. 'Dat snap ik. Het is beter een groene omgeving te hebben dan een kale woestenij.' zei Kay rustig en grinnikte zachtjes. Ze had wel eens boven het gebied van Shanaris gevlogen en vaak was er enkel verwoesting te zien geweest!!!

Selena knikte rustig, ja ze snapte heel goed wat deze engel bedoelde 'Tja wat wil je anders als er een Magiër in de buurt is? Die kunnen alleen iets verwoesten ' Even klonk er haat in haar stem en haar ogen flikkerde gevaarlijk maar al gauw had Selena zich hersteld en was ze weer de rustige zelf. Ja haat voor de magër lag diep in haar bloed zo als bj vele heksen. Zij hadden het toen verpest bij hun koningin door het idee om de bossen weg te branden en nieuwe huizen te bouwen wat natuurlijk een onzin was want niemand kwam aan hun bomen. Kay begreep de haat jegens haar medemagie gebruiker, maar zelf was ze nog niet in aanvaring geweest met een magier, maar ze wilde er ook weer niet eentje tegenkomen of je moest die mislukte duif bedoelen hoe heten hij ook al weer? Natru... Nastris... Nee zijn naam was Natsu! Hoe kon je inhemels naam zo iemand noemen die zulk vreemd haar en heet temerament had??? Noem hem dan eerder heethoofd! Kay keek weer naar de heks voor haar en ze probeerde haar naam voor haar geest te halen, maar ze kende haar vast nog niet. 'Mijn naam is Kay wing en wat is uw naam?' netjes blijven alstijd netjes blijven ander kwam je nooit ver en daar was Kay al heel vroeg en op een harde manier achter gekomen...

Dor de magiërs was haar kracht nu niet beheersbaar, door de magiërs had ze een gespleten persoonlijkheid. Al gunde Selena haar moeder bij haar vader te zijn, maar als nog had haar meoder er voor gezorgd dat haar leven vreselijk lastig werd. Selena bekeek de engel, maar goed ze kende alleen de leider van de engelen dus het was nutteloos om de naam proberen te raden.  'Mijn naam is Kay wing en wat is uw naam?'  Selena glmlachte vriendelijk 'Mijn naam is Selena Lotus.' Zei ze kalmpjes, ze had niks tegen engelen, nee Julliette was zelfs een vriendin van haar en zonder die engel zou ze sowieso een keertje zijn ingestort. 

Selena lotus? Hm, die naam had ze wel eens horen vallen, maar nooit had ze deze heks in een van de herinneringen gespot die Kay tegen gekomen was. 'Aangenaam Selena, als ik het goed gehoort heb van horen zeggen ben jij ook een leider net als Juliette...' zei Kay en voelde haar vleugels jeuken. Het was vreselijk soms, maar draagbaar. Kay liet haar vleugels even de vrijheid en bewoog ze even voor ze hen weer opsloot en enkel een tattoo te zien was.

Ergens was ze blij om een van de andere leiders te ontmoeten, maar dan moest je vast ook nettjes blijven doen? Kay verbleef vrij weinig op het engelen gebied, nee ze was liever altijd onderweg. 'Ik houd er van om te reizen, vandaar dat ik hier nu ben. Anders was ik ergens anders geland. Van vliegen raak je de tijd vaak uit het oog.' zei Kay en frunnikte met een hand even aan haar spierwitte jurk. Dat deed ze altijd wanneer er gevraagt werd waarom ze ergens was...

Selena grinnikte toen ze die beweging zag 'niet zo zenuwachtig meid, ik ben ook maar een wezen.' Zei Selena gerustellend. en legde haar hand op haar bovenarm 'kom laten we wandelen en gewoon ergens over praten, en dat ge u, daar kun je mee ophouden, ik voel mij dan zo oud.' Zei ze met een glimlach en begon te lopen. Roze sprong op de grond en liep naar haar via de grond en spinde zachtjes. Tja, Roze was een rare poes die zo nu en dan plotseling kon opduiken uit het niets en haar mening over dingen vertellen en soms, als je haar hard nodig had kon je haar nergens vinden... Kay voelde zich al een beetje beter worden na die woorden van Selena en ze glimlachte zachtjes. 'Je kunt wel zeggen dat het iets is dat ik altijd doe wanneer die vraag gestelt word. Het lijkt dan dat ik ergens ben waar ik niet had moeten wezen. Het ging me enkel om de rust die hier heerste meer niet.' zei Kay zacht en licht verlegen, maar ze voelde dat ze bekeken werden door een dier. Maar toen ze begonnen te lopen zag Kay de poes die uit de boom sprong en naar Selena toe liep. Het was vast haar huis dier. 'Het is bij ons engele ingegoten om beleefd te zijn. Zelfs tegen de vijand.' dat laatste kwam er een beetje verveelt uit, maar ergens had ze een lichte crush op de demonen die zo hun eigen manier van doen hadden. Shanaris vond ze maar niks. Oorlogen vond ze ook niks. Altijd herrie om je heen hebben nee bedankt! Maar goed Kay wist ook wel dat ze Shanaris zouden moeten doden door de steen van haar te vinden, maar goed dat konden ze enkel nog niet vinden!!!

Selena knikt 'ja, de rust hier is fijn, we proberen ook moeder natuur zoveel mogelijk met rust te laten, zij is hier de baas en wij moeten haar tevreden houden. 'Dat snap ik. Bij ons is ze ook vrijerlijk om te doen wat ze wil en het is er ook mooi groen.' zei Kay en was best geintereseert in de kat die bij Selena liep. Ze voelde zich steeds beter worden en grinnikte zacht. Natsu was best grappig geweest vooral hoe ze hem ontmoet had. Kay had hem in een geschrokken reactie weg geslagen met haar vleugels. Selena knikte 'ja ik ken het wel, maar als nog voel ik mezelf dan oud, en geloof me, das niet fijn vooral neit naast een engel..want jij bent vast ouder dan ik. ' Zei ze met een grijns en hoorde hoe Roze miauwde, Selena zag haar op haar afspringen en ving haar soepel op. 'Maakt niet uit. Eigenlijk weet ik mijn eigenleeftijd niet eens meer!' zei Kay en beet gelijk op haar tong. Zulke info hoefte toch niemand te weten???

Roze voelde de ogen branden in haar lichaam en mompelde tegen de engel 'Zeg is, ik ben geen beeld om naar mij te staren, vraag maar wat je dwars zit.' Zei ze geërgerd maar ontspande zich wat toen ze Selena haar even kriebelde. Een pratende kat! Ja dat kon ze moeilijk gaan roepen. Er waren wel meerdere dieren hier die konden spreken, maar zelf had ze ook een huisdier al sprak die niet gewoon, maar via gedachten. Dat deed ze ook alleen wanneer ze iemand mocht of dat Kay dringend hulp nodig zou hebben... Waar was die duif eigenlijk? Zeker weer aan de jeneverbessen? Kay grinnikte zacht bij de reactie van de poes die Selena kriebbelde. 'Ik bewonderde enkel je vacht. Hij glimt mooi in het zonlicht, net als de veren van Crase die altijd prachtig wit zijn. zei Kay en ze keek even naar de lucht en zag iets wits aan de horizon verschijnen. Selena grinnikte bij die woorden 'je hoeft het ook niet te weten, laten we doen als of we even oud zijn.' Zei Selena kalm en bleef Roze kriebelen want anders wordt Roze er geërgerd. 'Dat zal niet moeilijk gaan we lijken ook even oud.' grinnikte Kay en zag hoe de duif zwalkte door de lucht. Hoe vernederent!!!

'Ik bewonderde enkel je vacht. Hij glimt mooi in het zonlicht, net als de veren van Crase die altijd prachtig wit zijn. zei Kay en ze keek even naar de lucht en zag iets wits aan de horizon verschijnen. Roze keek nieuwsgierig naar boven en likte haar lippen 'duif eerste klas...' Zei ze zachtjes en Selena lachte zachtjes 'gedraag je als een dame Roze.' Zei ze zachtjes in der oor en haar lapjes kat bromde wat onverstaanbare woorden. 'Dat zal niet moeilijk gaan we lijken ook even oud.' grinnikte Kay en zag hoe de duif zwalkte door de lucht. Selena keek naar de duif 'ja je hebt wel gelijk, we zien er wel ongeveer even oud uit..En vertel is, wat voor bijzondere krachten beschik jij?'

Roze keek nieuwsgierig naar boven en likte haar lippen 'duif eerste klas...' Zei ze zachtjes en Selena lachte zachtjes 'gedraag je als een dame Roze.' Zei ze zachtjes in der oor en haar lapjes kat bromde wat onverstaanbare woorden. Kay deed net of ze de woorden van de poes niet gehoord had en keek ergerlijk richting Crase die overduidelijk meer dan zat was! Selena keek naar de duif 'ja je hebt wel gelijk, we zien er wel ongeveer even oud uit..En vertel is, wat voor bijzondere krachten beschik jij?' De vraag van Selena verraste Kay niet. Het werd vaak genoeg gevraagd. 'Mijn kracht? Het kan zowel een zegen zijn als een vloek. Ik kan herinneringen van anderen overnemen of ze oproepen. Vandaar dat ik ook wist dat de boom zo tevreden met je was.' zei Kay en ving de duif die bijna uit koers raakte. 'Crase je bent een schande! Laat die jeneverbessen toch eens voor wat ze zijn!' mopperde Kay zachtjes tegen de duif die enkel een hikkend gekoer liet horen.

'Mijn kracht? Het kan zowel een zegen zijn als een vloek. Ik kan herinneringen van anderen overnemen of ze oproepen. Vandaar dat ik ook wist dat de boom zo tevreden met je was.' zei Kay en ving de duif die bijna uit koers raakte. Roze begon nog harder te spinnen 'die duif is zo goed als dronken!" Zei ze kat geamusseerd en bleef er naar kijken. Selena grinnikte ook 'kom kom, jij gedraagt je net zo bij kattenkruid hoor! Zelfs nog erger.' Zei Selena lachend en bleef haar kat strelen. Het was altijd zo vermakend als Roze weer eens kattenkruid had gevonden dan wist haar hele ras hoe laat het was.

Roze begon nog harder te spinnen 'die duif is zo goed als dronken!" Zei ze kat geamusseerd en bleef er naar kijken. Selena grinnikte ook 'kom kom, jij gedraagt je net zo bij kattenkruid hoor! Zelfs nog erger.' Zei Selena lachend en bleef haar kat strelen. Het was altijd zo vermakend als Roze weer eens kattenkruid had gevonden dan wist haar hele ras hoe laat het was. KAy glimlachte zacht, maar Crase kon dat niet ze was zo van de wereld dat ze niks meer mee kreeg en in slaap was gesukkelt. 'Wat zo verslavend voor ons is als Chocolade is de jeneverbes voor haar. Als ze eenmaal begint stopt Crase ook niet tot de hele struik leeg is.' zei Kay licht geirriteert. Goed zelf vrat ze een hele doos chocolade ook in een keer leeg, maar toch kende ze de grens en wist ze zich vaak van de verleiding af te trekken...

KAy glimlachte zacht, maar Crase kon dat niet ze was zo van de wereld dat ze niks meer mee kreeg en in slaap was gesukkelt. 'Wat zo verslavend voor ons is als Chocolade is de jeneverbes voor haar. Als ze eenmaal begint stopt Crase ook niet tot de hele struik leeg is.' zei Kay licht geirriteert. Selena grinnikte 'hmm, aan chocola kom je niet zo makkelijk, maar ja als er een doosje binnen is, vind ik het vaak jammer om het te delen.' Zei Sel met een grijns en Roze miauwde 'je moet ook voor de andere vrouwen wat overhebben en niet alleen voorjezelf...' Zei Roze en Selena knikte 'ik weet het, ik weet het..maarh et is zo lekker.' Zei Sel zuchtend en keek naar Kay.

Selena grinnikte 'hmm, aan chocola kom je niet zo makkelijk, maar ja als er een doosje binnen is, vind ik het vaak jammer om het te delen.' Zei Sel met een grijns en Roze miauwde 'je moet ook voor de andere vrouwen wat overhebben en niet alleen voorjezelf...' Zei Roze en Selena knikte 'ik weet het, ik weet het..maarh et is zo lekker.' Zei Sel zuchtend en keek naar Kay. Dat had Kay nu ook! 'Ik heb dan weer het geluk wanneer ik enkel alleen ben.' zei Kay plagend, maar ze wilde het eens over iets leuks hebben. Niet aan die ellende hoeven denken die vooral met haar laatste herinnering te maken had!!!

'Ik heb dan weer het geluk wanneer ik enkel alleen ben.' zei Kay plagend, Selena grinnikte 'tja...Maar jij hebt niet een heel volk vol met vrouwen, tjonge sommige hoeven het alleen te zien en ze zijn al heel gauw bij je. Daarom moet ik zo nodig iedereen het uitdelen. ' Zei ze als of ze geërgerd was en lachte toen 'nouja, erg vind ik het niet, je moet het eten met de wezens om je heen.' Zei Selena met een glimlach en streek wat haren uit haar gezicht. en Roze miauwde van het lachen 'das mijn Sellie, zo heb ik je lang niet meer horen praten.' Snorde haar kat.

Selena grinnikte 'tja...Maar jij hebt niet een heel volk vol met vrouwen, tjonge sommige hoeven het alleen te zien en ze zijn al heel gauw bij je. Daarom moet ik zo nodig iedereen het uitdelen. ' Zei ze als of ze geërgerd was en lachte toen 'nouja, erg vind ik het niet, je moet het eten met de wezens om je heen.' Zei Selena met een glimlach en streek wat haren uit haar gezicht. en Roze miauwde van het lachen 'das mijn Sellie, zo heb ik je lang niet meer horen praten.' Snorde haar kat.
KAy luisterde rustig en voelde hoe Crase rees en daalde in haar slaap. Haar koppie hing slap over Kay haar pols en ze vond het best grappig om te zien hoe de duif hing. 'Dat komt vast omdat de leiding het juiste voorbeeld geven moet. Jullie kunnen je niet los van alles maken ook niet wanneer jullie even alleen willen zijn. Ik en de anderen die geen leiding hoeven te dragen kunnen dat wel.' zei Kay wijselijk en ze zag een grote rots waar ze op konden gaan zitten.