you're crazy

Onderwerp: you're crazy ma jun 10, 2013 3:15 pm

Haar ogen waren gesloten terwijl ze genoot van de wind in haar bruine haren. Automatisch verscheen er een glimlach op haar gezicht. De natuur, het enige dat haar meteen in een fractie van een seconde kan doen kalmeren. Lightning geeuwde even kort. Liet haar kristalblauwe ogen dan richting de hemel glijden en zuchtte eens diep. De grijns op haar gezicht verbreedde automatisch toen ze naar de reusachtige watervallen keek. Hoe het water razend snel naar beneden stroomde. Kort rekte ze zich uit. Zuchtte toen eens diep en wandelde op haar gemak naar het water. Normaal zou ze heel de berg beklimmen om zo aan het begin van de waterval te komen te staan, maar deze keer niet. Nee, deze keer wou ze gewoon daarboven van het uitzicht genieten. Kort keek ze even rond. Spreidde dan haar vleugels die meteen wat licht gaf en vloog dan vloog vervolgens in de lucht na enkele korte bewegingen met de vleugels. Het duurde dan ook niet lang voordat Lightning al helemaal boven was. Voorzichtig lande ze juist op de rand van de berg terwijl haar vleugels weer verdwenen, samen met het merk dat over haar linker arm te zien was geweest. Kort sloot ze haar ogen en ademde nog eens goed in. Langzaam boog ze lichtjes voorover. De waterval waar ze nu voor stond was niet zo niet hoog als ze had verwacht. Als ze haar zwemkleding bij zich zou hebben gehad dan zou ze er nu al hebben ingedoken. Even zuchtte lightning draaide zich al half om en zag juist een schim van een jongen toen opeens ze zijn handen in haar zij voelde waarbij hij juist goed genoeg duwde om haar evenwicht verloor ze slaakte geschrokken een gil terwijl ze naar beneden viel recht in het water. Gelukkig was het diep genoeg om niet recht op de grond te belanden. Al proestend kwam ze boven water weer tevoorschijn en keek geschrokken en woedend tegelijk naar boven en zag daar een jonge gast staan. “Ben je gek geworden?!” Snauwde ze verontwaardigd. Haar hart leek bijna uit haar keel te kunnen springen. Hij moest wel een gek zijn. Je duwde toch niet zomaar iemand van een waterval? Wat als deze nou eens groter was geweest dan dat het nu was? Of wat dat het water hier niet diep genoeg was? Niet dat het zo erg was, want lightning wist wel dat het niet zozeer erg was anders zou ze allang op tijd haar vleugels hebben opgevouwd maar toch.

-Natsu-

Gast

Verveeld sjokte Natsu rond, niet precies wetend wat hij nou moest gaan doen. In de stad was weinig meer te doen en hij kon totaal geen rust in de kont vinden. Dus ging hij er maar op uit. Niet op gebieden waar hij veilig was -soortvan-, nee, hij ging naar meer vijandelijk gebied. In de hoop daar wat meer te beleven, maar zo te zien leek van niet. Het was hier zelfs nog doder dan in de stad, en dat vermoeide Natsu. Zijn hersens waren aan het kraken, in de hoop op ideeën te komen met wat hij kon gaan doen. Echter leek dat niet zo best te gaan. Alles bleef leeg, of hij kwam op saaie ideetjes die te gemakkelijk waren. Hij moest iets nieuws, iets origineels. Iets... iets waarmee hij zijn "slachtoffers" echt mee deed schrikken. Nou wist Natsu niet precies of Engelen wel de juiste personen waren om in de maling te nemen. Ze leken wel heel lief en heel aardig, alleen kon dat bedrieglijk zijn. Straks veranderden ze in enge, harige (misschien wat donzige) wezens! Lichtjes schudde Natsu zijn hoofd. Dat was waanzin. Goed, Engelen konden gevaarlijk zijn, maar ze zouden echt niet in zoiets onbenulligs veranderen. Daarvoor had je namelijk de Demonen! Jammer genoeg waren het bondgenoten, want hij mocht ze niet zo. Soms hadden ze een te hoog petje van zichzelf. Vonden ze zich helemaal geweldig, heel stoer en heel kwaadaardig. Maar goed... Er was niks aan te doen. Natsu hield zich vrij rustig tegen over die wezens, en deed hij niet anders dan normaal: Vrolijk.
Terwijl hij langs de watervallen liep, snoof hij de lucht op. Door zijn opvoeding was hem geleerd van geuren uit te gaan, en te luisteren naar de geluiden van de natuur. Je ogen konden soms iets niet volgen, wat je andere twee "hulpmiddelen" wel weer konden. Er was hier iemand! Zijn lippen vormden een glimlach. Misschien hoefde hij nu geen kattenkwaad uit te halen en was het mogelijk alleen met diegene te praten! Toch, om te voorkomen aangevallen te worden, sloop Natsu die kant op. Je kon nooit voorzichtig genoeg zijn! Aan de rand van een kleine waterval was een figuur te zien. Een jonge vrouw. Zo dicht bij het water... Zijn glimlach schakelde om in een grijns. Deze kans kon hij niet laten liggen! Hij sloop en hij sloop, tot hij op twee meter afstand was. De jongen sprong naar voren, zette zijn handen in haar middel en duwde haar naar voren. Bij deze actie dacht hij niet echt na over de consequenties, nee hij deed het gewoon. De wezens die in deze wereld leefden waren niet gemaakt van breekbaar materiaal. Ze konden wel tegen een stootje. Grijnzend ging hij op de plek staan waar de Engel eerst stond, naar beneden kijkend. “Ben je gek geworden?!” Jup, die had een humeurtje. Gezellig! Natsu sloeg zijn armen over elkaar heen. 'Je zag eruit alsof je wel een duik wilde, maar niet echt durfde,' reageerde hij. 'Dus ik dacht, laat ik haar eens een handje helpen!' Nu begon hij vrolijk te glimlachen en ging op zijn hurken zitten. 'En hoe is het water?'

Onderwerp: Re: you're crazy vr jun 14, 2013 7:05 am

Lightning zuchtte kort. Na enige tijd was ze weer op aarde gekomen. Niet dat er zoveel veranderd was, maar misschien kwam dat doordat ze van boven de aarde altijd af en toe in de gaten hield. Met enkele vingers streek ze door haar bruine golvende haren die tot aan haar onderrug kwamen. Deze plaats, met al die watervallen…het was zo eerlijk frisjes aangezien je iedere seconde wel een heleboel druppels op je gezicht kreeg. Daarom kwam ze ook vaak naar hier. Om gewoon even te genieten van het geluid van het vallende water. Ze kende hier ook het dan bijna helemaal van buiten aangezien ze hier veel te vaak naartoe kwam. Een korte glimlach sierde haar lippen. Strekt zich ook even goed uit, om zoveel mogelijk wind op te vangen. Dit was de plaats waar ze echt tot rust kan komen. Niet dat ze vaak het nodig had omdat ze niet snel kwaad werd, of haar emoties niet meer onder controle kan houden. Maar ze verliest het wel sneller dan de normale engelen aangezien ze niet meer helemaal precies zoals hen is. En dat weten ze maar al te goed, daarom hielden ze haar ook in de gaten. Bang dat…Kort sloot ze zuchtend haar ogen. Waarom moest dit haar weer overkomen? Waarom geen andere engel die het meer verdiende dan zij? Lightning had er nooit achter gevraagd. Abrupt werden haar gedachten verstoord toen ze iemand zijn handen in haar zij voelde. Geschrokken slaakte ze een gil, verloor haar evenwicht en viel van de richel af recht in het water. Het water dat haar opving was niet te koud en niet te warm. Woedend schreeuwde ze naar de jongen of hij gek was geworden zodra ze weer boven water was gekomen. Hij was dus serieus niet goed bij zijn hoofd. 'Je zag eruit alsof je wel een duik wilde, maar niet echt durfde,' reageerde hij. Zwaar geërgerd keek ze hem af. Dankzij hem waren haar kleren nu nat, en verse kleren droeg ze toevallig niet bij. Niemand zou dat bij zich gedragen hebben, als het nooit de bedoeling was geweest dat je niet nat wou worden. 'Dus ik dacht, laat ik haar eens een handje helpen!' Nu dat ze toch in het water was bleef ze er wel in aangezien dat als ze eruit zou gaan, ze het alleen maar toch koud zou krijgen. ’Je moet niet denken, dat is voor jou vooral ongezond.” Sprak ze bot. Wat dacht die wel niet van haar. Lef had hij zeker. 'En hoe is het water?' Kort balde ze haar vuisten. Hij daagde haar gewoon uit.’daar moet je zelf achter komen’ Sprak ze uitdagend. Keek hem grijnzend aan. Niemand duwde haar in het water zonder zelf nat te worden. Meteen begon het harder te waaien waardoor een zeer krachtige windstoot recht tegen de jongen opbokste zodat hij zijn evenwicht verloor en ook over de richel viel. Maar juist wanneer zijn hoofd in het water terecht kwam greep een de stengel van een klimopplant zijn enkel vast zodat alleen zijn hoofd in het water bengelde. Kort grinnikend sloeg ze haar armen over elkaar heen. Zo dat was ook weer opgelost. Zo hield ze hem een tijdje. Pas nadat ze een korte handgebaar maakte trok de klimop de jongen uit het water maar hield hem stevig vast. ‘En hoe is het water?’ Vroeg ze sceptisch en keek hem recht aan met haar kristalblauwe ogen.

Gast

Jup, het was overduidelijk dat deze engel geïrriteerd was. Natsu was toch benieuwd waarom. Was het haar haar waar ze zich nu zorgen om maakte? Misschien een nagel gebroken? Of toch wat anders? Het kon de schrik wezen. Dat moest het vast zijn. Je had soms van die figuren die kwaad werden als ze in de zeik werden genomen. Juist wat hij zo geweldig vond. Oké, soms, lang niet altijd. Hij had al een aantal keren gehad dat hij echt spijt had van zijn acties, wetend dat hij over de lijn was gegaan, maar daar had hij ook netjes zijn excuses voor aangeboden. Natsu wist precies wanneer hij verkeerd bezig was en wanneer niet, en dat was precies de reden waarom hij geen spijt had tegenover deze actie. Hoewel zijn woorden net als sarcasme klonken, waren ze wel echt. Hij had écht het gevoel gehad dat deze engel wel een duik wou nemen, maar aarzelde. Goed, wellicht had hij het op een andere manier moeten doen, iets wat minder "agressief" was, alleen kon hij die verleiding niet weerstaan. Ze had in de perfecte houding gezeten om erin geduwd te worden. ’Je moet niet denken, dat is voor jou vooral ongezond.” Oei, een gemene opmerking. Een opmerking dat bij Natsu in zijn ene oor in ging en de andere weer uit. Hij lachte vrolijk. 'Dat weet ik, daarom doe ik het ook weinig!' Natsu IQ was inderdaad niet zo hoog. Hij leefde wild, vrij. Maakte zich weinig zorgen over wat anderen van hem dachten en deed vooral zijn eigen dingen. Dingen die hij leuk vond en waar hij zichzelf kon wezen. Hij had niet anders gewild. Liever gehaat worden terwijl hij zichzelf is, dan geliefd wezen en een totaal ander persoon zijn. ’daar moet je zelf achter komen’ Huh? Wat was die engel van plan? Nou, wat het ook was, het kon niet goed zijn. Hij probeerde nog overeind te komen, maar werd juist de complete andere kant op geduwd door een hevige windstoot. Natsu zag het water steeds dichterbij komen, bereidde zich voor op een klap van het water, alleen gebeurde er iets anders. Iets wikkelde zich om zijn enkel heen, terwijl zijn hoofd in het water gedoopt werd. Lucht tekort! Lucht, lucht lucht! Als een vis aan de haak begon de jongen te spartelen, telkens zijn buikspieren aanspannend om zijn gezicht boven water te krijgen. Op dat moment wordt hij omhoog getrokken, kreeg hij de zuurstof binnen die hij nodig had en kuchte eens een aantal keren.‘En hoe is het water?’ Natsu keek naar de engel, even met een overdonderde uitdrukking en begon toen te lachen. 'Dat was een slimme set, Engeltje! Ya got me!' Echter kon de magiër het niet accepteren daar in de lucht te blijven hangen. Vuur omringde zijn voet, sloeg over op de klimop, wat al gauw zijn enkel los liet en Natsu met een plons in het water viel. Zodra hij boven kwam sprak hij: 'Het water is heerlijk!' Nu had hij het niet gauw koud maar goed.. 'Mijn naam is trouwens Natsu Dragneel!' Uitnodigend stak hij zijn hand naar de engel uit, niet wetend of ze het wel zou waarderen en het aan zou pakken. Maar... Het was de proberen waard, zeker omdat Natsu dan ook wist wat hij aan dit wezen had. Zou ze wel tegen een grapje kunnen? Of zou ze weer totaal flippen en zich gedragen als een koude kak? 'Hopelijk ben je niet al te boos..'

Onderwerp: Re: you're crazy za jun 22, 2013 2:45 pm

Het water was koud, niet dat het zozeer een probleem was. Maar lightning hield op een of andere manier niet er van om nat te zijn. Meestal toch niet. Maar goed, het was gewoon niet haar plan geweest om vandaag nat te worden aangezien ze straks nog ergens naartoe moet en dus moest ze droog blijven. Nou wel, dat plan is dus weggevaagd nu ze nat is geworden door een zekere persoon die zo hoog nodig moest denken dat ze wou duiken en wat hulp nodig had. Yeah right, wie is er nu ook zo dom om hier in de watervallen te duiken? Als je ze niet kende was dat veel te gevaarlijk. Oke, voor lightning is het niet gevaarlijk aangezien ze het hier van buiten kende omdat ze hier zowat is opgegroeid. Ze kwam altijd naar hier, weg van al die drukte daarboven. Druk over haar ouders, dat niet al zo lang geleden is gebeurd, nog altijd daarover zorgen. Lightning begreep het niet. Maar he, niemand doet dat meer, die oude engelen leven nog teveel in het verleden en niet genoeg in het heden. En daar lag het probleem nou juist. Maar wie was zij om hen daarop aan te spreken. Kort knipperde ze hevig met haar ogen waarbij enkele druppels over haar wimpers bleven hangen, maar bande zo wel de gedachten van zich af. 'Dat weet ik, daarom doe ik het ook weinig!' Even draaide ze kort met haar ogen.Hij zal haar wraak proeven. Nu meteen. Meteen keek ze kort naar de lucht, waardoor er een hevige windvlaag ervoor zorgde dat hij zijn evenwicht verloor en net als zij van de klif viel. Pas wanneer zijn hoofd in het water kwam greep een klimop zijn enkel vast. pas na enkele lange seconde trok ze hem weer uit het water. Geamuseerd grijnsde ze toen ze zijn overdonderde gezicht zag. Mooi zo. Het was zijn eigen schuld. 'Dat was een slimme set, Engeltje! Ya got me!' Grinnikend keek ze hem aan. 'Ik weet dat ik slim ben' Antwoorde ze met haar melodieuze stem.Zoals verwacht vond hij het niet erg om nat te worden. En even draaide ze geamuseerd met haar ogen.Al snel kreeg ze weer haar neutrale blik op haar gezicht, keek zwijgend toe hoe hij een deel van de klimop verbrande en helemaal in het water belande. Nog beter zelf. Grijnzend keek ze hem aan. 'Het water is heerlijk!' Stilletjes begon Lightning te lachen. Hij was maar een raar wezen. 'Mijn naam is trouwens Natsu Dragneel!' Stelde hij zich voor en stak haar een hand toe. Even keek ze ernaar, haalde dan amper zichtbaar haar schouders even op en nam zijn hand aan en schudde die even. 'Lightning Farron' Stelde ze zichzelf nu beleefd voor. Vervolgens liet ze haar hand weer langs haar zij hangen. 'Hopelijk ben je niet al te boos..' hoorde ze hem zeggen. Langzaam liet ze haar kristalblauwe ogen over hem heen glijden, nam hem goed in zich op. uiteindelijk grijnsde ze lichtjes." Als ik dat was zou ik waarschijnlijk je had niet hebben aanvaard...maar ik denk dat je dat zelf we al wist" sprak ze kort geamuseerd en keek hem glimlachend aan." Duw me wel de volgende keer niet zonder het vragen' Sprak ze nep streng. Ze had zo even wel de shock van haar leven gehad.