Dark Times
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Dark Times

Kruip in de huid van 1 van de 6 wezens en ontdek een nieuwe wereld...
 
IndexPortalZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 [Event] Masquerade Ball

Ga naar beneden 
+11
Crowley
Retzu
Ragya
Cassandra
Cervius
Lucien
Julliette
Zabur
Reisi
Luna
Selena
15 plaatsers
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Gast
Gast




[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1vr nov 15, 2013 3:31 pm

[Event]  Masquerade Ball Bdnrm1
Posten mag vanaf 19:00





Zes koetsen werden achter elkaar opgesteld door een aantal mankrachten. Het waren chique koetsen, die enkel werden gebruikt bij speciale gelegenheden. Gelegenheden zoals het bal.  Het zwart geverfde hout glinsterde in het licht van de brandende fakkels. Vanuit de stallen kwamen knechten aangelopen met aan hun beide zijden een perfect verzorgd paard. Voor elke koets werden twee paarden aangespannen. Niet veel mannen gingen met hem mee richting het bal.  Nee, het waren maar een paar die Aylan zelf had uitgekozen. Mannen waar hij op terug kon vallen en erop kon vertrouwen dat ze niet met anderen op de vuist gingen. Geweld was op deze dag immers verboden.
’Zorg dat de andere paarden ook klaar staan. Zo snel mogelijk,’ sprak de leider, die al die tijd toe had staan kijken. Hij wou zeker weten dat alles goed verliep, dat de koetsen er mooi uitzagen en de paarden vol zaten met energie. Enkelen zouden reizen met de koets. Vooral de mannen met hun vrouwen. Een andere deel zou de zelf ter paard gaan, waaronder Aylan zelf. Koetsen waren hem te chique, het was totaal niet zijn style. Tenslotte vond hij zelf rijden veel leuker.
Aylan wreef in zijn bezwete handen. Hij was gespannen. Zwaar gespannen. Niet enkel om het feit dat alle rassen bij elkaar in één ruimte zouden zitten maar vooral omdat hij degene weer zou zien die z’n hart gestolen had. Hoe lang was het geleden dat hij Selena voor het laatst gezien had? Te lang naar zijn gevoel. Echter zat hij wel met een probleem…  Was het überhaupt mogelijk bij haar te zijn zonder dat hij erop beoordeelt werd? Z’n mannen zouden zeker niet blij zijn als ze achter zijn gevoelens voor haar kwamen.  Zijn gestreste gedachten werden onderbroken door een jongen: ’Sir, uw kleren zijn aangekomen en liggen klaar.’ Oh ja, natuurlijk. De kleren die hij nu droeg zouden niet volstaan bij een bal. Zeker niet bij deze, waar je verplicht een masker moest dragen.  ’Bedankt voor het melden, Jorge.’ Vrijwel meteen draaide Aylan zich om en stapte met grote passen richting z’n slaapvertrek.

Ongeveer een halfuur later stond de magiër voor een spiegel, gehuld in z’n net aangekomen kleren.  Twijfelend vouwde Aylan de kraag naar beneden terwijl hij zichzelf bekeek.  Het was totaal anders dan hij gewend was. Normaal droeg hij wat wijder zittende kleding, dit zat strakker om z’n bovenlichaam heen. Zachtjes zuchtte hij. Er was geen andere keuze. Dit was wat hij dragen moest aangezien hij niks anders meer in de kast had liggen. ’Verschrikkelijk,’ mompelt Aylan binnensmonds. Doordat hij zo afwezig was geweest, was hem niet opgevallen dat een dienstmeid binnen was gekomen. In haar handen hielt ze een nogal plat doosje. ’Hier is uw masker, meneer,’ sprak ze zachtjes, haar blik naar beneden geslagen. ’Ik was het vergeten het erbij te leggen. Vergeef me alsjeblieft.’ Aylan staarde haar een enige tijd aan, tot een glimlach zijn gezicht sierde. ’Het is al goed, Linda. Geef het maar en ga naar huis. Geniet van een vrije avond.’  De jonge vrouw overhandigde hem het doosje waarna ze eens dankbaar knikte. ’Bedankt..’ En ze maakte zich uit de voeten. Eventjes keek hij haar na, en opende toen het doosje. Een  masker verscheen. Zwart en goud, in de kleuren van z’n pak. Een masker… Soms werd Aylan er zo zat van ze te dragen. Letterlijk en figuurlijk. Echter had hij nu geen keuze. Langzaam bracht hij het masker naar zijn gezicht en maakte het aan de achterkant vast. ’Tijd om te gaan…’

Met diezelfde grote passen liep Aylan terug naar de open plek die gevuld was met de koetsen, briesende trekpaarden en mannen plus een aantal van hun vrouwen. Knechten waren bezig met de laatste voorbereidingen, koetsiers gingen alvast op hun plaatsen zitten en de andere paarden werden één voor één tevoorschijn gehaald. Ze droegen de mooiste zadels en hoofdstellen die de magiërs in bezit hadden. Het werd een avond om te showen wat ze in huis hadden. Magiërs werden over het algemeen in het plaatje gezet als een stel barbaren die het heerlijk vonden om te vernietigen, die geen waarden hechtten aan uiterlijk. Deze avond zou dat veranderen. ’Kom op mannen! We gaan vertrekken! Stijg op en stap in, iedereen die te laat is heeft pech!’ Riep Aylan luid. Iedereen haastten zich naar hun plaatsen. De ene helft naar de koetsen, de andere helft naar de paarden. Zelf liep hij naar een wit, grijs achtig paard die ongeduldig met z’n hoef stond te schrapen. Een zwart zadel lag op de rug, wat een paar gouden knoppen en franjes bevatte. Daarbij droeg het een bijpassend Hongaars hoofdstel. Aylan grijnsde lichtjes terwijl hij de teugels in z’n handen nam. ’Zwart en goud zijn blijkbaar m’n kleuren vanavond..’ Vervolgens steeg hij op, voelde hij de temperamentvolle energie onder hem. Dit werd nog een leuke, erg leuke rit.  ’Iedereen klaar?!’ Vluchtig schoot zijn blik over de stoet heen. Iedereen leek te zitten. Mooi zo. ’Dan gaan we!’  De grote houten poorten van de stad werden open getrokken door een stel sterke Belgische Trekpaarden. Aylan gaf z’n paard te sporen en reed in een vluchtige galop van de open plek af. Achter hem aan reden de koetsen, gevolgd door de andere ruiters te paard.

Een hele tijd was voorbij gestreken toen ze bij de “Old Castle” aan kwamen. De paarden waren afgegeven aan de hulpjes die bij het kasteel hoorden. Zolang als deze avond duurde zouden zij de beesten verzorgen en voeren.  Zijn mannen hadden zich verzameld, stonden ze bij elkaar, op enkele meters van de ingang verwijderd. Aylan was de stenen trap opgelopen, die wel 8 treden kende. Hij keek op hen neer. ’Onthoud mannen, we zijn hier in vrede. Waag het niet die heksen te gaan lopen treiteren, verwonden, vernederen of iets in die zin. Wanneer dit gebeurd, en ik kom erachter, zijn jullie állemaal de sjaak. Knoop dat goed in jullie oren.’ Zijn stem die eens streng had geklonken, werd vrolijker. ’En heb vooral plezier. Goede avond verder.’   Na deze woorden had Aylan zich omgedraaid en was hij naar binnen gelopen.

Eenmaal daar werd de magiër verwelkomd met een warme sfeer die veroorzaakt was door de aankleding van de ongelooflijke ruime ruimte.  In het midden was een grote plek, waar geen tafel of stoel stond. Dit diende overduidelijk als dansvloer.  Als aanzicht was er meteen een brede trap, wat een verhoging creëerde, en daarbovenop  waren instrumenten en hun bespelers te zien. Deze begroette Aylan met een vriendelijke knik.  Vervolgens gleed zijn blik weer verder, naar boven. Verschillende verdiepingen, steunend op grote pilaren. Het hout was bewerkt met de mooiste tekeningen en zo gold dat ook voor het plafond. Er hingen grote kroonluchters, gevuld met brandende kaarsen. Het was prachtig. Nu richtte Aylan zijn blik op de ruimtes ónder de verdiepingen. Er waren tafels te zien, waarop kristallen glazen stonden. Rondom elke tafel stonden zo’n zes stoelen met de duurste bekleding die er in die tijd was. Elk kleine –haast onbeschrijfbare- detail zorgde ervoor dat alles eruit zag als een sprookje.
Aylan glimlachte breed. Hij was dankbaar dat er zo’n dag als deze bestond. Even alles vergeten en een gezellige tijd hebben met de andere rassen. Nou ja.. Zo gezellig als je het krijgen kon natuurlijk. Zo stil mogelijk, met zijn handen op z’n rug, liep hij over de dansvloer. Dan draait hij zich om, kijkend naar de ingang van dit geweldige paleis, nieuwsgierig wie er allemaal binnen kwamen.



Rules!

-Géén geweld. Er word hier niet gevochten, ect.
- Leiders posten eerst! Daar moet je dus op wachten!
-  Have fun!
Terug naar boven Ga naar beneden
Selena
Admin/Leidster
Selena


Aantal berichten : 335
Registratiedatum : 04-05-13
Leeftijd : 25
Woonplaats : In jou dromen

Character sheet
Naam: Selena Lotus
Wezen: Witch
Crush: Love, is something beautiful and something special ...I have not yet had time to get to know for

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za nov 16, 2013 10:26 am

Met haar groene ogen keek Selena naar Zoran ‘Je wordt vandaag prachtig jongen.’ Fluisterde ze zachtjes in zijn oor en streelde zijn snuit. Zoran hinnikte zachtjes terwijl Sel een zachte handschoen van wol over zijn vacht haalde zodat hij extra zou glanzen. Natuurlijk zou een leider als zij op een elegantere paard moeten rijden naar de bal…Maar dat kon ze niet, Zoran was haar hengst die alleen haar accepteerde, en ze wou niet op een ander dier gaan zitten.
Iemand tikte op haar schouder en Selena keek om ‘Miss, Ik doe het verder wel.’ Zei Maria rustig en Selena knikte ‘uw kleren liggen klaar.’ Zei de jonge heks en Sel glimlachte dankbaar ‘Wat zou ik toch zonder jou moeten?’ Zei Selena voor ze op Zorans schouder klopte en naar haar hutje liep.

Een zachte borstel ging door haar haren terwijl Selena naar zich zelf keek in de spiegel, haar rode lokken zouden los hangen behalve een klein stukje boven. Ze beet zenuwachtig op haar onderlip, Sel dacht aan de leiders, aan de volken die vandaag samen in vrede de avond en nacht zouden doorbrengen. En vandaag zou ze Aylan weer zien, het was alweer weken geleden dat ze hem voor het laats had gezien. ‘Wat zie jij er gespannen uit?’ kwam uit Roze’s mond en Sel keek naar haar lapjes poes ‘Hoezo zou ik niet gespannen zijn? De heksen en de magiërs komen vandaag tegen over elkaar te staan.’ Zei ze kalmpjes en keek in de spiegel hoe Lia met haar behendige vingers haar haar in vorm bracht. Vandaag was de dag wanneer Sel toe liet dat iemand haar hielp met aankleden of haar haar doen. Toen ze eindelijk klaar was stond Selena op en liep naar haar bed waar haar jurk lag. ‘Lia,’ Zei ze kalmpjes en zag hoe de heks haar korset pakte en het om haar heen deed, automatisch hield Sel zich zelf vast aan de rand van haar bed en kneep haar ogen dicht…het was voor 1 avond. Selena hapte naar adem toen ze voelde hoe strak de korset werd aangetrokken.
Selena haalde diep adem en bekeek zich zelf in de spiegel, Haar jurk zag er prachtig uit, echt een kunstwerk vond ze zelf, ook al zat de korset strak. Haar taille kwam mooi te voorschijn ‘U ziet er prachtig uit.’ Fluisterde Lia bewonderend en de leidster glimlacht ‘maak je maar geen zorgen, volgend jaar, als je je opleiding hebt afgemaakt mag je ook mee.’ Zei ze zacht en legde haar gehandschoende hand op de schouder van de jonge heks. Vandaag gingen niet alle heksen mee, een paar die nog in opleiding waren zouden mee gaan, maar dat alleen omdat ze het verdiend hadden. De afgestudeerde heksen en een wat oudere heksen zouden ook mee gaan. Lia glimlachte voorzichtig en pakte een wit doosje met daar in haar masker. Voorzichtig nam Selena haar masker  als of het iets breekbaar was en bekeek het. De masker was prachtig wit wat goed bij haar jurk pasten, de leerling heks pakte het masker uit haar handen en deed het bij haar om. Selena’s lente groene ogen kwamen prachtig uit ‘Hmm, niet slecht, misschien lukt het je vandaag een man aan de haak te slaan.’ Hoorde ze de knorrige kat zeggen. Zachtjes lachte Selena ‘Je bent alleen brommerig omdat je niet mee mocht.’ Zei ze plagend en knikte dankbaar naar Lia ‘je kunt gaan, zeg tegen de andere dat ze zich moeten klaar maken.’ Zei de leidster rustig en zag hoe de jonge heks een buiginkje maakte en daarna haar hutje uit liep. Selena keek nog is in de spiegel voor ze zelf ook de voorbeeld van de heks volgde en naar buiten liep.

Buiten begon het wat fris te worden en Sel sloeg gauw een klein mantel om zich heen die ze had meegenomen had mee naar buiten. Beneden zag ze hoe een paar mannen die getrouwd waren met haar heksen de paarden aan het voorspannen waren. De koetsen waren prachtig bewerkt. De heksen stonden bekend om hun liefde voor de natuur, elegantie en bescherming.
Selena glimlachte terwijl ze naar beneden liep, ze herinnerde zich hoe ze voor het eerst zelf naar de bal was geweest, het was daar prachtig en iedereen was toen mooi gekleed. Net als nu eigenlijk. Het was een dag wanneer alle rassen lieten zien dat ze nog steeds sterk waren en klaar voor de oorlog als ie zou komen. Een oudere heks kwam naar haar toe gelopen met behulp van een stok ‘ooh wat jammer nou dat ik niet mee kan!’ Zei ze zuchtend terwijl ook zij toe keek hoe de heksen zich verdeelde in een paar koetsen. Per koets zouden er 4 heksen gaan of 2 stellen. ‘Ja, erg jammer, dat uw benen gewoon niet meer toe laten om de hele avond te staan.’ Zei Selena vriendelijk en meelevend. Ze wist hoe graag Gabriële naar de bal ging. ‘Ach ja, ze hebben een lange tijd hun werk gedaan en verdienen nu rust.’ Zei Gabriële en keek toen naar Selena ‘maar ik wens jou en de heksen veel plezier op het bal. Geniet van deze dag.’ Zei de oude heks en Selena glimlachte dankbaar ‘dat zullen we zeker doen!’ Zei ze voor ze naar de koetsen toe liep. ‘Zusters! Kom allemaal bij elkaar.’ Zei ze met een kalme toon en zag hoe de heksen zich rond haar verzamelde. Iedereen zag er prachtig uit! ‘Vandaag zullen we ons gedragen als ladies! We dagen niemand uit, beledigen de magiërs niet!’ Bij deze woorden keek ze naar een paar heksen die zo nu en dan een grote mond konden hebben ‘Vandaag hebben we plezier!’ Zei ze met een brede glimlach en liet een teken zien dat ze hun koetsen mochten in klimmen. Zelf liep Selena naar de eerste koets waar Zoran voor gespannen was. Ze liep naar hem toe en fluisterde in zijn oor ‘en jij gedraagt je ook vanavond.’ Zei Sel zachtjes en hoorde hem beledigend briesen.

Elegant liep Selena de trappen op van het kasteel binnen, hun paarden waren over genomen door de hulpjes hier. Even keek de leidster over haar schouder en zag dat de heksen haar volgde. Voor de deur die werd opengemaakt toen de bediendes zagen dat de heksen aan kwamen, Bleef Selena even staan, okee..Daar gaan we dan, ze recht haar schouders en liep met een iets geheven hoofd naar binnen.
De warme lucht verwelkomde haar, zo als altijd zag het hier prachtig uit, alles precies en goed versierd en ze zag hoe de jongere heksen bewonderend alles bekeken. Onbewust zocht ze naar 1 persoon, 1 persoon die haar hele leven had veranderd. Daar! Zijn oranje lokken zag je bijna meteen in de menigte, maar Selena had een tijdje getwijfeld. Ze had de leider van de magiërs nog nooit in zulke chique kledingen gezien. Met verzekerde stappen liep ze op de leider af om hem te begroeten en daarna wachten tot de andere rassen zouden komen opdagen en daarna zou het feest kunnen beginnen.
Daar stond ie dan. Een klein verlegen glimlach sierde haar lippen en ze legde wat streek met haar hand door haar jurk. ‘Aylan Kurosaki, zo zien we elkaar weer.’ Zei ze met een klein glimlach en keek hem recht in zijn bruine ogen. Selena probeerde haar ademhaling onder de controle te houden, ze moest rustig blijven! Met haar groene ogen keek ze even richting de deur, ergens verwachte ze dat de volgende ras binnen zou komen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://darktimes.actieforum.com
Luna
Leidster
Luna


Aantal berichten : 182
Registratiedatum : 10-05-13
Leeftijd : 26

Character sheet
Naam: Luna Gengral
Wezen: Werewolf
Crush: People keep telling me that my prins charming will find me one day. I think mine got eaten by a lion...

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1zo nov 17, 2013 10:58 am

Geïrriteerd gromde ze. ”Moet dit echt? Kan ik niet gewoon thuis blijven? Niemand die het merkt.” Katelyn, een meisje iets jonger dan Luna met lang blond golvend haar, grinnikte. ”Je bent de leidster-“ Luna fronste en onderbrak haar. ”Alfa…” Katelyn zuchtte. ”Alfa, leidster, wat maakt het uit?  Achja, wat ik dus wilde zeggen.. Jij bent de alfa, een belangrijke persoon… Ze gaan je zeker wel opmerken. Iedereen verwacht je en wat ga je als excuus gebruiken? Hmm?” Kate sloeg haar armen over elkaar. Luna zuchtte diep. ”Wel, de vampiers zullen in ieder geval blij zijn… En ik kan zeggen dat ik griep had.” Kate trok haar wenkbrauwen op. ”Griep? Zo geloofwaardig… Zeker vlak voor een groot bal. Alsof ze dat gaan geloven.” Zei Kate terwijl ze met haar ene voet ongeduldig op de grond tikte. ”Maar ik wil niet gaan.” Jammerde ze met een piepstemmetje. Kate fronste en verhief haar stem. ”Mevrouwtje Gengral!” Luna piepte iets wat een ‘ja’ moest voorstellen. ”Jij gaat naar dat bal. Desnoods sleur ik je mee of al moet ik je ontvoeren! Jij gaat er naartoe gaan of je het nu wil of niet! Jij zal gaan!” Luna keek naar de grond. ”Maar ik durf erom te wedden dat ik het ga verknallen en dan is het weerwolven ras ten schande gemaakt. Daarom kan ik maar beter niet gaan.” Ze nam haar koffer en wandelde richting de deur. Katelyn versperde haar weg. ”Oh ik dacht het niet! Weet je wanneer je de weerwolven ten schande maakt? Als je niet gaat want dan denken ze dat je een luie barbaar bent!” Luna gromde zachtjes. ”Ik ben geen luie barbaar!” Katelyn trok geamuseerd haar wenkbrauwen op. ”Ga het dan bewijzen op het bal…” Luna zuchtte verslagen. ”Vals… Jij bent echt vals… Maar goed, ik ga wel…” Tegen haar zin zette ze haar koffer weer op de grond. Katelyn gilde van plezier en deed een vreugdesprongetje. Daarna knuffelde ze Luna zo stevig dat ze bijna geen lucht meer kreeg. ”Kate… Lyn… Lucht…” Kate liet haar meteen weer los. ”Oh, juist ja. Sorry.” Giechelde ze. Ondertussen begon ze al vanalles in Luna’s armen te duwen. ”Ik zal er voor zorgen dat je schittert! Geloof me maar, je gaat er prachtig uit zien! Laat het maar gewoon aan mijn over.” Ze knipoogde. Jaja… Zal wel… Vervolgens duwde ze Luna naar de badkamer. ”Hup! Hup! De douche in! En doe een beetje door. Ondertussen zal ik me ook al een beetje klaar maken.” Luna zuchtte diep. Ze was ’s ochtends naar Katelyn vertrokken omdat ze dichter bij het plein woonde waar al de weerwolven zouden verzamelen om te vertrekken. Natuurlijk gingen ze met de koets, Katelyn kwam uit een rijke familie en had meer dan genoeg personeel en koetsen om hen te brengen en op te halen.
Ze stapte onder de douche en liet de warme stralen over haar rug lopen. Genietend sloot ze haar ogen.  Ze waste zich met een zeep die sterk naar rozen geurde. Ondertussen dacht ze na. Zou Cervius ook naar het bal komen? Natuurlijk… Hij was een leider. Hopelijk zouden ze dan samen kunnen dansen. Alhoewel… Zouden ze dan niet raar bekeken worden?  Want uiteindelijk waren ze vijanden en hoorden ze geen interesse in elkaar te tonen. Maar langs de andere kant was het het bal, het enige moment dat rassen er niet toe deden. Ze zuchtte diep en stapte uit de douche. Haar lange bruine krullen wikkelde ze in een grote handdoek die Kate haar in haar handen geduwd had. Daarna droogde ze zich af en deed haar ondergoed aan. Ze was zenuwachtig voor het bal. Stel je voor dat ze iets fout deed en alles verknalde? Oh, en haar roedel, hopelijk gedroeg die zich… Ach, ze zal hen straks nog wel eens duidelijk maken dat ze zich moesten gedragen. Ze kreunde gefrustreerd en stapte de douche uit, begon zichzelf af te drogen. Kate mocht dan misschien wel overenthousiast zijn, het was tenminste beter dan dat ze zich moest laten klaarmaken door dat groepje oude vrouwen die er voor moesten zorgen dat ze mooi was… Als ze daar bij gebleven was, zag ze er vast uit als Marie-Antoinette. Bij die gedachte liep er een rilling over haar rug. Waarom moesten die vrouwen haar stijladvies geven als ze het zelf niet hadden?

Ze wikkelde haar bruine krullen in een handdoek, trok haar ondergoed aan en ging weer de kamer in. Katelyn had een knalrode jurk aan, op het korset stonden een aantal gouden details. Daar de felle kleur vernauwde ze haar ogen even. ”Wow, Kate… Je bent oogverblindend.” Het meisje giechelde een bedankje. Luna zuchtte diep. ”Goed, nu jij.” Het meisje haalde een pikzwarte jurk tevoorschijn en hielp Luna met de aan te trekken. Oh verdomme… Korset… Wat haatte ze die dingen. Lune ademde diep in en Kate begon met het aanspannen. Alleen ietsiepietsie te hard. ”Kate… Losser… Lucht…” Piepte ze naar adem snakkend. ”Oh, sorry Lun… Ben een beetje enthousiast, dan geraak ik nogal snel afgeleid. Sorry.” Zei het meisje schaapachtig terwijl ze het minder hard aanspande. Een beetje enthousiast? Haar definitie van ‘beetje’ klopte toch niet helemaal… Toen ze de jurk aan had keek ze in de spiegel. Ja, ze moest toegeven, het stond haar goed. Luna zuchtte en wilde haar bruine lokken in een staart binden zoals ze dat altijd deed. Maar ook echt altijd, behalve onder de douche… Maar Kate hield haar tegen. ”Laat het eens los hangen.” Luna zuchtte diep en haalde het uit de staart. Vervolgens schikte Katelyn het over haar schouders. ”Goed, en dan nu het masker.” Ze haalde een klein zwart doosje tevoorschijn en opende het, vervolgens gaf ze het aan Luna. Luna nam het masker eruit en zette het op. Ze hield niet van maskers, maar goed. Kate deed een vreugde sprongetje. ”Je ziet er prachtig uit! Kom, laten we gaan.” Luna zuchtte diep. ”Kan ik echt niet thuis bleven?” Kreunde ze. Maar Katelyn trok haar al mee bij haar pols naar hun zwarte koets met rode fluwelen zetels. Aan de buitenkant waren een aantal gouden details. Samen vertrokken ze naar het plein.

Iedereen had zich al verzameld op het plein. Luna stapte uit de koets en ging op een verhoogje staan aan het monument van de eerste weerwolf. Een gigantisch beeld van een grote wolf. Iedereen keek haar aan en was stil. ”Vandaag gaan we naar het bal, in vrede. Dat wil zeggen dat als ik merk dat jullie iemand aanvallen, lastigvallen, beledigen of ook maar één vuile of vijandige blik naar iemand werpen, jullie allemaal straf hebben. Denk er maar eens goed over na, de hele roedel kan door je gestraft worden. Ook degene die niet meegegaan zijn. Dus als je van plan bent wat uit te steken, denk dan eerst maar eens na!” Sprak ze met een luide, strenge stem. ”Verder wens ik jullie allemaal een fijne avond en veel plezier.” Na deze woorden ging ze naar haar koets die ze met Kate deelde en stapte in. Toen de deur dicht was floot Katelyn. ”Dat klonk gevaarlijk.” Luna grinnikte. ”Tja, het is hun eigen fout als ze iets fout doen…” De koets kwam in beweging, gevolgd door andere koetsen van de andere weerwolven en hun partners.

Ze waren aangekomen, de koets kwam tot stilstand. Luna sloot haar ogen en ademde eens diep in en uit. Katelyn legde een hand op haar schouder en glimlachte. ”Ontspan een beetje en heb wat plezier.” Luna zuchtte en probeerde zich wat te ontspannen. De deur werd geopend en ze stapte uit, wachtte tot Katelyn aan haar zijde stond en ging samen met haar naar binnen. Het was er prachtig, het leek net een sprookje. Ze keek rond, op zoek naar iemand die ze kende, maar zag enkel Selena en die was al aan het praten met iemand. Ze zuchtte en ging samen met Kate en een aantal andere weerwolven ergens staan praten. Maar Luna hield haar aandacht er niet echt bij. Via haar ooghoeken keek ze steeds of er een ander ras zou binnen komen.

Jurk (maar dan zonder de bandjes)
masker
Terug naar boven Ga naar beneden
Reisi
Leider
Reisi


Aantal berichten : 37
Registratiedatum : 18-07-13
Leeftijd : 23

Character sheet
Naam: Reisi Munakata
Wezen: Vampire
Crush: I'll steal a heart whenever I feel like it. Literally. I'll rip it out of their chests after drinking their blood.

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1wo nov 27, 2013 5:48 pm

Een diepe zucht rolde uit haar mond. Rose was nu al een hele tijd bezig met de touwtjes van haar korset dicht te krijgen, maar het wilde niet lukken. Ze riep een meisje bij haar, dat ongeveer even oud als haar was.  ‘Kun je mij even helpen?’ vroeg ze glimlachend, waarna het meisje snel knikte, en de touwtjes strak begon aan te trekken. Rose hield even haar adem in. Sinds wanneer was dat kind zo sterk geworden..? ‘Ja. Dat is.. wel strak genoeg’ piepte ze tussen haar lippen door, waarna er een stevige knoop in de touwtjes werd gelegd. ‘Dankjewel’ ze knikte dankbaar naar het meisje.  Langzaam liep ze naar een ladekastje, waar een lange rode jurk op lag. Ze pakte het voorzichtig op ‘Zou je me ook hier even mee kunnen helpen?’ Het meisje pakte de jurk, en hield  het voor haar open zodat Rose er zonder moeite in kon stappen. Ze lachte even, en wachtte tot het kind de jurk had dichtgemaakt. ‘U ziet er geweldig uit, mevrouw!’ riep ze vrolijk. Rose lachte weer ‘Noem mij maar gewoon Rose hoor.’ Snel knikte het meisje ‘Uhm… Ben jij goed met haren?’ het meisje dacht even na. ‘Een beetje’ antwoordde ze bescheiden. ‘Kun je dit dan in mijn haren krijgen? Sorry als ik teveel van je vraag’ Ze rijkte het meisje een soort vlinderachtige strik toe, bedoelt voor haar haren. Ze draaide haar rug naar het meisje om, die de strik in haar haren begon te vlechten. Toen ze klaar was, keek Rose eens in een spiegel. Haar haren zaten in een simpel model, maar ze vondt het goed. ‘Ik zal uw.. ik bedoel, je masker even halen’ Rose knikte weer ‘Goed’ het meisje snelde weg, zodat Rose even de tijd had om zichzelf in de spiegel te bekijken. Dit deed ze dan ook erg keurend. Na een tijdje kwam het meisje weer terug, met een klein rechthoekig doosje. Daarop lag een zwart kussentje, met dáárop een prachtig onbesprikkeld masker. ‘Wow… Het ziet er geweldig uit’ prees Rose vrolijk. Ze zette het masker voorzichtig op. Ze was klaar. Klaar om naar het bal te gaan. Een enthousiaste vlaag ging door haar lichaam waarna ze haar kamer uit liep. Eenmaal buiten staarde ze een tijdje  naar een groep vampiers die zich al hadden verzamelt. Ze stonden druk met elkaar te kletsen over alles en nog wat. Ze zuchtte eens diep ‘Ik heb nog een mededeling voordat we vertrekken’ begon ze, rondkijkend naar de groep. ‘Er wordt niet gevochten. Dit is een bal, een feest. Ik wil dat jullie respectvol met andere wezens omgaan. Zodra ik zie dat één van jullie zich misdraagt, zal die een straf mogen verwachten.’ Ze  zette een glimlach op. ‘Dat was het.’ Ze liep naar de koets, en stapte in. Er stonden nog een paar andere koetsen, genoeg voor de vampiers die meegingen. Vreselijk veel waren het niet, maar ze was sowieso niet alleen. De koets begon na een korte tijd op gang te komen. Er was zoveel gebeurd de laatste tijd. Ze was plots leidster geworden, Raven was overleden –wat ze trouwens minder erg vondt- Gelukkig was het nu een avond van feest, plezier. Rose had geen idee hoe lang de rit zou gaan duren, als ze maar op tijd zouden komen. Na een tijd stopte de koets abrupt, en werd de deur geopend. Ze werdt uit de  koets begeleid, en keek eens rond. Kort grinnikte ze, en keek ze om naar de vampiers ‘Jullie zijn vrij nu. Vergeet niet wat ik heb gezegd!’ ze knikte vrolijk, en liep naar binnen. Er waren al een aantal leiders aangekomen, maar ze was niet als laatste. Haar blik gleed van Aylan, de leider van de Magicans, naar Selena, de leidster van de Witches. Als laatste viel haar blik op de Werewolvenleidster. Ze dacht aan haar eigen woorden. Vandaag was niemand vijanden van elkaar. Rustig liep ze uit de deuropening, en keek ze om naar de deur. Hopelijk zouden de vampiers zich gedragen, anders hadden ze haar mooi voor gek gezet. Ze zette een aantal stappen achteruit, tot ze voelde dat ze tegen iets opbotste. Rose  verstijfde, keek om en zag dat ze tegen een tafel was aangelopen. Een hoop glazen waren omgeknikkerd. Ze staarde er een tijdje naar ‘Eh.. S-Sorry!’ riep ze beschaamd, en lachte even akward waarna ze snel de glazen recht begon te zetten, en de een aantal kapotte glazen aan de kant schoof. Wat schaamde ze zich toch vreselijk nu. Toen ze eindelijk klaar was draaide ze zich om, en keek ze luchtig om zich heen. Er was niks gebeurd…

Dress:
Spoiler:
Mask:
Spoiler:
Terug naar boven Ga naar beneden
Zabur

Zabur


Aantal berichten : 145
Registratiedatum : 18-07-13

Character sheet
Naam: Zabur Pfanthom
Wezen: Demon
Crush: Fres warm red meat!

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1zo dec 01, 2013 9:31 pm

Het was nog vroeg toen Zach wakker werd. Het geluid van vogeltjes wekte hem. Het was een speciale dag dat wist hij wel. Zach was altijd al een buitenbeentje geweest en hij wilde zijn best doen om op zijn minst iemand anders dan Luna te leren kennen. Sascha en Retzu wilde hij niet eens meer kennen. Drugs was iets vreselijks en als beide dat niet in konden zien dan maar niet. Zach had een streep daar achter gezet en wilde verder gaan met zijn leven. Hij kon niet anders dan zich erbij neer leggen dat zij niet beter wisten. Hij trapte de dekens van zich af en liep naar het slootje waar hij even in sprong na zich uit gekleed te hebben. Bah! Dat was ijskoud, maar anders had hij niet omdat Zach buiten het weerwolven dorp woonde. Daarna sprong hij er snel weer uit en rende naar binnen. Onderweg gritste hij zijn kleding mee en pakte een doek waarmee hij zich afdroogde. Zijn nette kleding had hij al dagen van te voren laten maken en hij had het netjes in de kast neer gelegt. Zach kleden zich aan en pakte de gepoeste schoenen die hij later aan trok. Zijn masker lag er bovenop en Zach had hem net even ernaast gelegt terwijl hij zich aan gekleed had deed Zach het masker op en liep hij naar de rijtuigen die op het plein stonden. Luna was net aangekomen en dreigde die ook maar iets van plan waren tegen de andere vijandige rassen iedereen gestraft zou worden!!! Zach was zowiezo al een vredelievend persoon dus waarom zou hij herrie gaan schoppen? Zach stapte erbij eentje in en ging tegenover een knap uitziende weerwolven meisje. Sasha was het niet dat kon hij ruiken, maar knap achter het masker was ze zeker! Zach glimlachte verlegen naar haar en ze glimlachte vriendelijk terug. De koets kwam in beweging en nu was het wachten tot ze aan zouden komen op de plaatst van bestemming!

De rit duurde nog enige tijd, maar eindelijk hoorde hij het meisje voor hem waar hij mee had zitten praten die Rosamonde heten zachtjes. Zach keek naar buiten en zag het kasteel opreizen in de evrte. Zach vond het een imposante gebouw het was jammer dat het eigenlijk nooit meer begruikt werd... Toen ze stil stonden en uit stapte zag Zach de knechten die voor de paarden en de koetsten gingen zorgen. Ze zagen er allemaal nettjes uit, maar ja wat wilde je anders? Ze werkte natuurlijk ook voor de koning??? Zach hielt Rosamonde uit stappen door haar hand vast te pakken en die vast te houden tot ze uit de koets was gekomen. Daarna liepen ze naar het katseel en hij kon al ruiken dat er al meerdere wezens binnen waren. Aylan was zeker een van het net als Selena. Die geuren herkende hij zo. Maar er kwamen ook vampiers achter hen aan. Zach voelde zijn oerinstinkt op spelen, maar die onderdrukte hij gemakkelijk en liep verder. Onderweg knikte hij naar de leiders en gelukkig had Rosamonde geen partner voor vanavond dus ze bleef bij hem. Zach keek verwachtingsvol toe. Ook voor zijn danspartner was het de eerste keer hier dus ze wisten beiden niet wat hen te wachten stond.

Kleding:
Masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za dec 14, 2013 8:54 pm

Een warm gevoel trok door Aylan heen. Niet de warmte die je had als je , je geliefde zag maar de warmte van gezelligheid. Hoewel de avond nog vroeg was en de helft van de rassen nog niet eens aanwezig waren, had de leider van de magiërs er een goed gevoel over. Deze avond zou hij niet laten verpesten, door niets of niemand. Het was een zeldzame dag, waarvan ze moesten genieten. Geen haat. Geen gevechten. Toch hielt hij in zijn achterhoofd dat deze avond niet geheel vlekkeloos zou verlopen. Iedereen hier was anders, had andere karakters en andere normen en waarden. Er hoefden maar twee personen met elkaar te botsen… Aylan liet zijn armen weer losjes langs zijn bovenlichaam hangen. Zijn kleren mocht dan wel chique zijn, maar daar ging hij zich echt niet naar gedragen. Verschrikkelijk vond hij het. Ineens kwam er iemand naar hem toegelopen. De ruimte mocht dan groot zijn en vol zitten met wezens, maar weten wanneer iemand naar hem toe kwam wist Aylan wel. Het was de baan, de manier waarop iemand liep. En deze dame kwam zelfverzekerd over. Zijn blik gleed over haar heen. Lange oranje haren… De mooie rondingen van een vrouw… Selena. Ja zij was het ongetwijfeld. Vrijwel automatisch begon zijn hart sneller te kloppen. Of in ieder geval harder. ‘Aylan Kurosaki, zo zien we elkaar weer.’ Zijn mondhoeken trokken op in een warme glimlach. ’Selena.. Wat een genoegen jou weer te zien,’ reageerde Aylan terwijl hij haar hand vast pakte. Hij boog zich naar haar hand toe en drukte een zachte kus op haar handpalm. De mannen mochten denken wat ze wilden. Kwaad worden of het grappig vinden, het zou hem weinig uitmaken. Want van deze avond zou hij gebruik maken. Zeker weten. Later zou hij wel over de gevolgen nadenken. Intussen had hij zich weer rechtgezet en Selena’s hand losgelaten. ’Je ziet er fantastisch uit,’ sprak hij iets zachter, zijn bruine ogen gericht op de deur. Er waren enkel nieuwen binnengekomen, echter kon hij een groot deel daarvan niet eens uit elkaar houden. Het nadeel van al die maskers. Hij wilde hun gezichten zien, die onthouden. Nee wacht. Eén persoon kwam hem wel bekend voor. Rose, leidster van de vampiers. Misschien dat hij daar zo nog wel een praatje mee ging maken, als de tijd dat toestond. Ineens merkte Aylan op hoe heet het begon te worden. De kraag die nauw om zijn keel sloot bezorgde hem een benauwd gevoel dus propte hij z’n wijsvinger tussen het stof en zijn huid en probeerde zo een kleine ruimte te creëren. ’Ik kan niet wachten om dit verklootte ding weer uit te trekken,’ bromde de magiër binnensmonds, verwachtend dat niemand het zou horen. ’Vertel me eens, Selena, hoe gaat het met je? Persoonlijk bedoel ik. Niet je volk.’ Opeens hoorde hij het vage gekletter van glas, wat hem in die richting deed kijken. Rose was er te zien, met een omgevallen tafel waardoor de glazen waren omgekieperd. Bij dat aanzien kon Aylan het niet laten even te lachen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Julliette

Julliette


Aantal berichten : 108
Registratiedatum : 04-05-13
Leeftijd : 26

Character sheet
Naam: Julliette Ferras
Wezen: Angel
Crush: I felt once that's more than enough for me.

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1zo dec 15, 2013 6:05 pm

Vandaag was een uitzonderlijke dag. Een dag die geheel in het teken stond van vrede. Vandaag zou geen bloed vloeien zoals vele andere dagen wel het geval was. Deze wereld was een wrede plek, een plek vol duisternis en bloed. Zo vaak betreurde ze deze wereld, verscheurde deze plek haar. Van op de hoogste bergtop keek de oude engel naar het uitgestrekte land. Ooit was dit land een geheel geweest in die tijd was een dag als vandaag niet uitzonderlijk geweest, toen was iedere dag een dag van vrede, van vreugde. Ja Julliette mijmerde vaak over het verleden, dacht terug aan die vele jaren die haar al gepasseerd waren. Als je zo oud was als deze engel leek tijd een onbelangrijk iets, een jaar was niets als je een eeuwigheid had om te leven. Vandaag zou ze met alle andere wezens in het oude kasteel verblijven, het kasteel dat ooit het kloppend hart van hun koninkrijk was geweest.
Geruisloos vloog ze over haar gebied, de plaats waar iedere engel zich thuis voelde, allemaal waren ze druk in de weer zichzelf op te tutten voor het bal het toverde een halve glimlach op het gelaat van de witharige engel, het was mooi om te zien dat haar volk gennoot van deze dag, misschien zou zij er dan ook van kunnen genieten. De uren vlogen voorbij terwijl Julliette door haar raam naar het niets staarde, veel bijzonders deed ze niet, ze zag het nut er niet van in om zichzelf te verbergen onder lagen make-up, Julliette was meer het type dat op pure en ongerepte schoonheid viel.
De zon ging langzaam onder terwijl Julliette haar sneeuwwitte jurk aantrok en zilveren masker opzette. Beide waren sober, net zoals Julliette zelf was. Haar bleke huid was haast niet te onderscheiden van de nauwsluitende jurk. Vanvoren reikte hij bijna tot aan haar knieën terwijl de dunne zwierige stof aan de achterkant tot aan haar met zilveren enkelbanden versierde enkels reek. De jurk had geen rug en was overal versierd met subtiele glitters. Terwijl haar masker haast doorschijnend was. Het masker was gemaakt van ijskristallen die men alleen in het gebergte vlak bij hun gebied kon vinden. Het was met engelenmagie betoverd zodat het niet zou smelten. Langzaam bond ze het masker onder haar sneeuwwitte sluike lokken. Schoenen droeg de engel niet, ze wilde in contact blijven staan met deze wereld en dat vond ze het aangenaamste zonder schoenen aan haar kleine voeten.
Julliette ging alleen naar het bal, ze wilde geen anderen om haar heen, haar engelen zouden in groep gaan, maar zij, zij zou niet als de anderen met paard en koets komen, nee Julliette zou vliegen, want in de lucht voelde ze zich het prettigst. Ergens was de engel bang voor de menigte, nooit was Julliette echt goed geweest met het begrijpen van anderen, het was alsof ze naar de wereld keek door een raam, iedereen wel zag en hoorde maar niet echt kon begrijpen wat er rondhom zich afspeelde. Misschien kwam het omdat ze niet van deze wereld kwam? Dat was een mogelijkheid, maar dan nog zou het niet verklaren waarom andere engelen er geen moeite mee leken te hebben zichzelf in deze wereld te laten opnemen.
Ze was laat, veel later dan de andere wezens die ze kon horen van de toren waar ze op was geland, ze waren al binnen, maakte plezier. Door het torenraam klom de engel naar binnen, dat had ze als jonge engel zo vaak gedaan om haar geliefde Tyrion op te zoeken. Met zachte voetstappen daalde ze de trappen af tot ze uiteindelijk in het midden van de zaal terecht kwam, onzeker, niet wetend wat ze nu moest doen.


Mask
Terug naar boven Ga naar beneden
Lucien

Lucien


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 06-08-13

Character sheet
Naam: Lucien La Mere
Wezen: Vampire
Crush: Fres blood

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1ma dec 16, 2013 9:57 pm

Na zijn in trek in een dorp op neutraal gebied had Crow zich terug getrokken. Soms kwam hij in het dorp voor het hoog nodigen en de mensen waren gewent aan zijn 3 verschijningen. Hij trainde voornamelijk hard en vaak schoot het goed eten erbij in. Zowel Crow als zijn mix demonenhuisdier Cross waren erg druk. Het leven in afzondering was niet geheel onterecht natuurlijk. Crow had al eeuwen zins hij gered was door Raven moeten leven in de vampier samenleving. Niet dat het niet gezellig of leuk was geweest, maar zo een tijdje op zichzelf was natuurlijk ook niet slecht. Crow was druk bezig met hout hakken vroeg in de ochtend toen Cross hem een adviesje die hij al enkele dagen geleden uit het dorp had meegenomen weer voor de neus van Crow. Crow veegde het zweet dat van zijn kruin af aan naar beneden stroomde uit zijn ogen en hij pakte het adviesje weer aan. Natuurlijk dat was vandaag! Crow had al enige moeite moeten doen om aan een tweedehands costume te komen en het Masker dan had hij al, maar dan zou hij de zwarte vlammen weg laten hij zou op dat feest vast niet hoeven vechten toch en mocht dat wel zo zijn dan had Crow alsnog snel genoeg zijn extra kracht opgebouwd! Crow gaf het adviesje weer terug en liep hun huisje binnen. Daar veegde hij zijn handen droog en legde eerst de kleding klaar en greep daarna een handdoek mee. Buiten stroomde een beekje en daar dook Crow in na zichzelf uit gekleed te hebben. Bah, wat koud! Crow waste zichzelf snel en klom daarna aan wal sloeg de handoek om zijn middel en gritste zijn natte beweten kleding mee en vluchten snel naar binnen de warmte te gemoed. Daar rilde hij nog even na voor Crow zijn vieze kleding in de wasmand deponeerde en naar het bed liep om zijn costume aan te trekken. Het was een vrij elegant pak. Het boven stuk viel tot over zijn billen, maar verder sierlijk afgewerkt. Daarna zetten Crow zijn hoed op en later met een simpele beweging van zijn hand voor zijn gezicht verscheen het raven masker. De vlammen danste even erom heen, maar daarna verdwenen ze. Nu werd een blauwe steen op de plek van waar normaal het derde oog hoorde te zitten zichtbaar. Crow glimlachte zachtjes naar Cross die natuurlijk niet mee mocht. Het demontje zou enkel herrie schoppen en Crow had geen zin om al snel weer weg gestuurt te worden. Cross was er niet blij mee, maar Crow had gezegd dat hij wat vlees of botjes van het feest zou proberen mee te nemen voor Cross. Crow veranderde in een kraai en vloog door het open raam. Voor zijn fenixen vorm zou het raam te klein zijn geweest dus buiten veranderde Crow van vorm en er vloog een grote fenix van een 1 of bijna 2 groot. Hij schoot door de lucht en dook weer naar beneden tot bij de plek waar het feest in het oude kasteel gehouden zou worden. Crow landen bij een boom dichtbij en veranderde van vorm en liep op twee benen naar het bordes. Het was een machtig mooi oud gebouw en alle knechten die druk in de weer waren de paarden te verzorgen keken hem zo nu en dan aan, maar vroegen niks. Crow liep rustig verder en toen hij boven aan stond zag hij dat de deuren naar de grote zaal open stonden. Magiers, Heksen, Weerwolven en ook de engelen waren al aanwezig. Crow liet niks merken en liep naar een rustig hoekje daar bleef hij stilletjes staan kijken naar wat er nog meer gebeuren zou.

Mask:
Costume:
Terug naar boven Ga naar beneden
Cervius
Admin/Leider
Cervius


Aantal berichten : 165
Registratiedatum : 04-05-13
Woonplaats : The underworld!

Character sheet
Naam: Cervius Salix
Wezen: Demon
Crush: How can i find a woman of my dreams while i'm a nightmare?

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 1:41 am

Languit, met zijn ogen gesloten, lag Cervius in bad. In zijn rechterhand hield hij een glas Vroel, waar hij zo nu en dan een slokje van nam. Hij lag na te denken over het bal waar hij weldra naartoe zou gaan, waar niet gevochten mocht worden uit eer aan de oude koningin. De leider van de Demonen wilde zijn zusje mee nemen, maar om die in een jurk te krijgen zou nog wat worden. Laat staan in bad. Ze haatte water. Met een zucht werkte hij zicht uit het schuimende water, droogde zich af en bond de handdoek om zijn middel. Met een kleine handbeweging dronk hij de rest van zijn Vroel op, en liep na het glas weg te hebben gezet naar zijn kamer, bovenin de hoogste toren van het kasteel. Op zijn bed lagen de balkleren uitgestald, met de gepoetste zwarte laarzen ernaast. Onder een grote spiegel een stukje ervandaan stond een zwart kastje, waar hij een doorzichtig potje uit haalde. De deksel haalde hij er af, en smeerde wat van het lichtblauwe inhoud over zijn lichaam. Het goedje verborg zijn zwavelachtige geur die elke Demon bij zich droeg. Toen hij een zwarte broek had aangetrokken gespte hij een riem om, waar een bijpassende schede aan hing waar zijn zwaard in zat. Nooit meer sinds Raven zijn verraad ging hij nog zonder op pad, al was het een dag met wapenstilstand. Net toen hij een blouse begon dicht te knopen werd er op zijn deur geklopt. 'Binnen.' bromde Cervius, die via de spiegel een bleke vrouwelijke Demon binnen zag komen met lang wit haar. Ze leek op een engel zonder vleugels, zo beeldschoon was ze, maar dat en de zwarte hoorns die op haar hoofd groeiden verrieden dat ze dat niet was. Met een soepele tred kwam ze naar hem toe gelopen, terwijl een glimlach op haar gezicht tevoorschijn kwam. 'Heb je al een danspartner voor vanavond?' vroeg ze met een zoete stem. Cervius zijn gezicht stond neutraal terwijl hij zich omkeerde. Meteen moest hij aan Luna denken, die er vast en zeker ook zal zijn. Natuurlijk kon hij niet meteen naar haar toestappen zodra hij arriveerde, dat zou veel vragende blikken op leveren. Maar Cervius wist ook dat de Demon een oogje op hem had, en natuurlijk kon hij niet zomaar tegen haar zeggen dat hij al iemand had. Als ze hem dan alleen zou zien staan op het bal zou het vragen opleveren. Hij schudde slechts zijn hoofd, en wilde zijn blouse verder dicht doen, maar ze drukte haar hand op zijn borstkas. 'Zou je dan met mij willen?' haar heldere ogen drongen in die van hem, en na even slikken pakte hij haar slanke pols en haalde haar hand van zijn borstkas. 'Misschien, Millari. Ik zie wel als we daar aan komen.' zei hij, en kreeg gelukkig geen protest. Ze glimlachte en knikte, en keerde zich weer om. Een onhoorbare zucht verliet zijn mond 'En als je Cassandra tegenkomt, zeg haar dan dat ik al naar het bal ben. Ik ben al laat en het gaat nog wel even duren met haar ben ik bang.' zei hij met een wrange glimlacht. De Demon knikte 'Is goed'. En ze verliet zijn kamer. Met een nadenkende frons liep hij naar zijn bed, intussen zijn witte blouse verder dicht knopend. Vervolgens werkte hij zich in het zwarte lederen kledij met zilveren versieringen er op. De kappen op zijn schouders werden vast gemaakt met een kettinkje, en onder de kappen werd een lange zwarte mantel gevestigd met een donkerrode lijn aan de zijkanten. Om zijn handen kwamen bruine leren handschoenen, en om zijn voeten bijpassende leren laarzen tot kniehoogte. Toen hij weer terug in naar de spiegel liep en zichzelf bekeek moest hij toegeven dat hij hierin sterk op zijn, en die van Cassandra, vader leek. Nu dan het laatste. Zijn masker. Rustig pakte hij een doos uit de la van het kastje en opende deze. Een gouden masker die bijna zijn hele gezicht bedekte, op zijn mond en een stukje van zijn neus na, pakte hij er uit en zette deze op. Na alles gecontroleerd te hebben vertrok hij.

De lucht was helder en de wind niet al te fris of te sterk. De grote wolfachtige zwart-rode Demon met drakenvleugels baande zich een weg vanaf de donkere bergen meer richting het midden van het land, waar het oude kasteel lag waar de bal zou plaatsvinden. Voor Demonen die er heen kwamen vanaf het kasteel en niet konden vliegen of daar niet de voorkeur voor hadden stonden koetsen klaar. Terwijl hij dichterbij kwam minderde hij hoogte, zijn vleugels langzaam dichter tegen zich aan vouwend. Hij veranderde in zijn menselijke gedaante zodra hij de grond raakte, en liep de deuren door het kasteel in, de starende wezens negerend. Het was vrij druk, en zag maar een aantal bekende gezichten tussen de menigte. Terwijl hij naar een pilaar toe liep om tegen aan te leunen met zijn armen over elkaar gevouwen nam hij de omgeving in zich op, en keek welke wezens er nog meer binnen zouden komen.

Kleding:
Spoiler:

Masker:
Spoiler:
Terug naar boven Ga naar beneden
Selena
Admin/Leidster
Selena


Aantal berichten : 335
Registratiedatum : 04-05-13
Leeftijd : 25
Woonplaats : In jou dromen

Character sheet
Naam: Selena Lotus
Wezen: Witch
Crush: Love, is something beautiful and something special ...I have not yet had time to get to know for

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 3:21 pm

Haar hart ging een tikje harder kloppen en ze probeerde rustig te blijven, ze hoefde toch niet zo op te winden? Het was maar een leider net als zij. Ach wie hield ze voor de gek? Natuurlijk was hij niet zomaar een leider, het was Aylan, ze kende hem al van af haar jeugd. Selena glimlachte naar de leider die ook haar glimlachend aan keek. Zo een heerlijk warme glimlach wat haar hoofd op hol sloeg, waarbij ze niet helder kon nadenken. ’Selena.. Wat een genoegen jou weer te zien,’ reageerde Aylan terwijl hij haar hand vast pakte. Een blos kwam op haar gezicht en ze voelde haar hand tintelen op de plekken waar hij haar vast pakte en zijn lippen op e en drukte. Het liefst wou ze zijn lippen… Nee. Sprak ze zich streng toe. Ze opende haar mond en wou iets zeggen, maar toen ze nog eens haar gedachten door ging sloot ze haar mond meteen. Er was niks nuttigs wat ze kon bedenken of nouja, ze kon niks goeds formulieren. Selena glimlachte alleen maar toen ie recht ging staan en bekeek hem goed, het verrast haar eerlijk gezegd dat ie zich zo net had gekleed, maar er hadden vast mensen voor hem zijn kleren uitgekozen of juist speciaal voor hem gemaakt. Selena zelf had uren een leuk jurk proberen te bedenken en uiteindelijk was er toch nog iets van gekomen, al had ze bijna haar hoop opgegeven. ’Je ziet er fantastisch uit,’ sprak hij iets zachter, Selena bloosde nog iets harder en knikte ‘Nou, jij verbaast mij ook hoor, Dat je er plotseling zo netjes uitziet Aylan,’ Zei ze ook zacht en keek achter zich waar ze al andere wezens zag binnen komen. Even dacht ze Luna te herkennen, de leidster van de weerwolven maar die ging gauw bij haar weerwolven staan. Hmm, ze zou straks nog met haar praten, haar vragen hoe het met haar volk gaat en hoe ze het tot nu toe doet, maar natuurlijk ook hoe het met haar gaat. Selena zag iets van uit haar ooghoek en keek naar Aylan, blijkbaar had ie een hekel aan hoge kragen. ’Vertel me eens, Selena, hoe gaat het met je? Persoonlijk bedoel ik. Niet je volk.’ Ze wou net gaan antwoorden toen ze hoorde hoe glazen de grond raakte. Ze keek naar de tafel waar ze een vampier zag die heel klunzig was. Ze hoorde hoe de magiër naast haar zachtjes lachte maar zelf probeerde ze zich te beheersen om niet te lachen, dat zou heel onbeschoft zijn om nu te gaan lachen, dan leek het als of ze haar uitlachte en dat soort indruk wou Selena niet. Ze keek met medelijden naar de vampier en toen weer naar Aylan ‘Met mijn volk gaat het goed, dus met mij ook.’ Zei ze zacht en zonder het zelf door te hebben hief ze haar handen en maakte een knoopje van zijn kraag los. Pas na een paar seconden had ze het door en trok haar handen meteen terug, haar wangen werden nog roder dan ze al waren. Waarom kon ze zich niet gewoon beheersen en normaal doen? Waarom gedroeg ze zich zo? ‘Ik ehmm…Ik het…tja, ik moet het beter niet doen.’ Schoot zacht uit haar mond terwijl ze haar handen over haar jurk gingen en ze keek naar beneden. Dit was gewoon een rampen plan! ‘En hoe gaat het met jou Aye?’ vroeg ze uiteindelijk maar zachtjes hopend dat ie niks van haar klunzigheid had gemerkt. Deze man kreeg het voor elkaar om haar net een puber te laten gedragen en dat was gewoon… Zo iets nieuws, geen jongen of man had het ooit bij haar voor elkaar gekregen en toen kwam hij en BAM. Daar ging haar beheerste houding. Een tinteling ging door haar nek en ze draaide zich om naar de deur waar ze de demonen leider binnen zag komen. Hij had iets gekozen met een hoge kraag, blijkbaar kreeg ie nog steeds zijn halsband niet af, zou ie ook eigenlijk niet voor elkaar krijgen, ze had de halsband zo vergrendelt dat zij hem alleen af kon doen als het uit vrije wil ging. Iets wits trok haar aandacht en ze keek in de richting van de trappen, daar stond een prachtige engel en haar oudste vriendin, Als leidster voor aan, blijkbaar was ze vooruit gegaan want wat later pas arriveerde de andere engelen met hun stralende gedaantes ‘Het feest kan beginnen.’ Mompelde ze binnen mond.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://darktimes.actieforum.com
Cassandra

Cassandra


Aantal berichten : 93
Registratiedatum : 23-05-13

Character sheet
Naam: Cassandra Salix
Wezen: Demon
Crush: o_O

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 8:23 pm

De groene wolf zette een paar stappen naar achter terwijl ze steeds meer in de hoek werd gedreven door een paar demonen vrouwen. Cassandra ontblote haar tanden en probeerde zich zo klein mogelijk te maken! ‘Cassandra Salix! Gedraag je eens waardig en doe niet zo achterlijk, je moet je alleen maar wassen!’ Zei 1 van de oudste demonen en Cassandra hapte naar haar!
Het begon allemaal vanochtend, ze was normaal wakker geworden in haar half vernielde kamer en rekte zich eens goed uit. Cassandra had gedacht dat het een normaal dag zou worden zo als altijd, wat rond hangen, trainen, voedsel in nemen en demonen pesten… Maar haar prachtige vooruit zich op haar dag werd onderbroken door een vrouwelijke demon die binnen kwam, ze zag er op het eerste gezicht normaal uit, maar als je goed keek zag je dat haar haar bewoog. In werkelijkheid waren het eigenlijk allemaal slangetjes. Maar Cassandra’s aandacht ging naar een groot doos die ze binnen bracht ‘meester Salix zei dat ik dit aan je moest geven.’ Hoorde Cas haar slissen. Nieuwsgierig stond ze op en pakte het doos van haar over. De demon vertrok en Cassandra legde de doos op haar bed en opende die. Met grote ogen keek Cassandra naar een jurk…Een jurk… Met afschuw pakte Cassandra het op -met haar duim en wijsvingers- en bekeek het, het was een veel te enge jurk naar haar zin… Wat moest ze met zo een ding? Langzaam aan drong het tot haar door en alles werd al helemaal duidelijk toen er wat vrouwelijke demonen haar kamer in kwamen. Mat grote ogen keek ze naar hun, gooide haar jurk aan de kant en veranderde in haar demonen vorm, wat een groene wolf was met grote vleugels was. Ze ontblote haar tanden en keek naar de vrouwen die zich klaar maakte voor wat er kwam ‘Cassandra! Wees niet zo achterlijk en werk gewoon mee!’ Zei de ene demon slissend en Cassandra Blafte naar hun, voor ze een aanloopt nam en over hun een sprong. Ze kwam op de grond met har  vier poten en rende zo snel ze kon weg, ze hoorde hun boze kreten en hun voetstappen achter haar aan. Het nadeel aan deze gangen was, was dat er steeds een scherpe bocht kwam en hoewel ze al jaren door heen rende en de meeste bochten kende, kreeg ze het toch voor elkaar om steeds de tafels om te botsen terwijl ze langs rende. Toen Cassandra een bocht wou nemen richting de grote zaal moest ze meteen remmen want voor haar verscheen een groep impen voor haar neus die haar naar achter dreef. Ze grauwde boos, draaide zich om en rende verder terwijl ze zo snel mogelijk nadacht, hoe moest ze hier uit komen? Dit gang pad liep dood…Daar kwam Cassandra plotseling achter en remde gelukkig net op tijd zodat er nog een paar centimeter tussen haar en de muur in zat. Een zucht kwam uit haar bek. Maar ze kon niet lang genieten van de vrije tijd en uit hijgen, want al gauw hadden de demonen vrouwen haar gehaald. Cassandra draaide zich om en dook wat in elkaar, hier was de plafon net iets te laag om over hun heen te springen. Ze grauwde boos, die vervloekte Impen! Ze hadden haar in de ergste gang ooit geleid. Vroeger kon ze hier altijd langs omdat ze mini was geweest en door de  geheime gangen kon maar nu was ze daar te groot voor geworden! ‘Cassandra Salix! Gedraag je eens waardig en doe niet zo achterlijk, je moet je alleen maar wassen!’ Zei 1 van de oudste demonen en Cassandra hapte naar haar! En net op dat moment voelde ze hoe haar poten onder haar verdwenen en ze met haar kaak hard op de stenen vloer terecht kwam. Voor haar ogen verschenen sterretjes en Cas probeerde zich te verzetten maar ze was te duizelig om dat echt goed te kunnen doen.  
Cassandra werd met een kreun wakker en haar hand ging meteen naar haar kaak die pijn deed, maar op een of ander manier voelde ze zich schoon. Met een ruk schoot ze overeind en merkte dat ze nauwelijks kleren aanhad, alleen en laken over zich heen. Ze zuchten zachtjes, dus die demonen hadden het weer voor elkaar gekregen om haar in bad te stoppen en haar schoon te schrobben. Ze slikte zacht en stond op, ze was in haar eigen kamer dus hoefde ze niet perse haar laken vast te houden dus liet ze gewoon op de grond vallen.  Ze liep met héél veel tegen zin naar de jurk die netjes was neergelegd en keek er met veel walging naar. Het was dat die vrouwen haar schoon hadden gekregen dus het ergste voorbij was. Ze begon alvast de onderkant aan te trekken en even later kwamen een paar vrouwelijke Impen binnen gelopen die blijkbaar de opdracht hadden gekregen om haar te martelen door de korset die er jammer genoeg bij hoorde goed vast te maken zodat ze het niet 1, 2, 3 los kreeg. Met veel tegen zin ging Cassandra met haar rug nar hun toe staan en hield wat adem in zodat als ze het uitblies ze adem ruimte zou overhouden. Maar 1 van de impen had het door en sloeg niet zo zacht ook tegen haar buik zodat al ze al het lucht naar buiten kwam. Met een ruk werden de touwtjes strak getrokken en ze sloot haar ogen. Waarom moest ze perse naar de stomme bal gaan? Toen de Imp op haar rug klopte deed ze haar ogen open en liep naar de half kapotte spiegel om zich zelf te bekijken. Met afschuw keek ze naar zich zelf. De jurk kwam tot de grond en haar zijkanten waren eigenlijk zo goed als open aan beiden kanten zodat je de zijkanten van haar benen zag. Haar jurk was groen met wat zwart wat bij haar natte losse groene haren paste. Met een ruk gingen haar handen omhoog toen ze merkte dat haar vertrouwde schedel niet op zijn plek zat… Waar lag dat ding? In een seconde draaide ze zich om en keek naar de Impen ‘Waar is mijn schedel!’ Vroeg ze boos en zag hoe de impen naar haar grijnsde: ‘We hadden de bevel gekregen om die goed te verstoppen, pas als je terug bent zul je hem terug krijgen.’ Cassandra greep naar een stuk kapotte stoel om naar hun te gooien maar bedacht zich toen. Met een zucht liet ze het los ‘Cervius wil maar al te graag dat ik naar dat stomme bal ga.’ Mompelde ze boos en zag in de grote doos iets glinsteren. Nieuwsgierig liep Cas er op af en zag een groene masker die bij haar jurk paste. Met gevloekt pakte ze het ding en deed het om, waarom zij weer? Ze zag er belachelijk uit en zonder haar schedel voelde haar hoofd best wel bloot. Nog steeds vloekend liep ze naar buiten terwijl ze in haar handen een stukje van haar jurk hield en het op tilde zodat ze er niet over struikelde. Ze had zwarte ballerina’s aan met schedeltjes. Buiten veranderde ze in haar demonen vorm, en vloog de koude lucht in. Ze hoopte diep van binnen dat ze de hele avond in een duister hoek kon staan zonder opgemerkt te worden.

Toen ze eindelijk bij het kasteel aankwam, waren haar boze gedachtes wat gekalmeerd. Ze lande rustig op een veld en veranderde terug. Zo kalm mogelijk liep ze richting de grote deuren, maar voor ze naar binnen stapte aarzelde ze, op een of ander manier was ze zenuwachtig. Hoewel het haar nooit kon schelen  wat de wezens van haar dachten, was ze nu wel zenuwachtig naar de reacties van de wezens die haar zouden zien… Ze haalde diep adem en stapte de grote zaal in, ze rook verschillende wezens en zag ze ook. Vandaag mocht ze zich zelf niet laten leiden door haar bijt  gedrag en zich netjes gedragen, ze wou geen ruzie, ze moest ook de oude koningin eren en ze haar broer laten zien dat ze best goed gedrag had zodat ie trots op haar zou zijn. Met een neutrale gezicht liep ze naar beneden en zocht een plekje om rustig te staan en hopen dat niemand haar zag.  

jurk:
masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Ragya

Ragya


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 27-06-13
Leeftijd : 24
Woonplaats : Somewhere in a place

Character sheet
Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon
Wezen: Demon
Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 8:32 pm

Ragya keek met een lichte afkeur naar de jurk die voor haar lag. Dit ging ze dus echt niet aandoen. Nee, dus niet. Gefrustreerd liep ze een rondje door de kleine kamer. Ze zou wel moeten mocht ze daar binnen willen. Maar toch, dít ging haar te ver. Haar blik gleed over de kanten jurk die ontploft leek in haar ogen. ´Eens kijken wat we nog meer hebben´ mompelde ze terwijl ze de jurk van het bed af griste. Zonder te kijken waar die terecht kwam gooide ze hem in een hoekje waarna ze iets beters begon te zoeken. Uiteindelijk had ze in haar handen iets wat er beter uitzag. Een bovenstukje wat bronsgekleurd was en versiert met verschillende tekens uit haar eigen land. Kort liet ze haar vingers er over glijden en lachte licht om de betekenis van sommige. Ze sloegen eigenlijk nergens op als je ze kon lezen maar voor de sier deden ze het goed. De stof die eraan hing was een diepe kleur rood. Dit leek er meer op. Nu zocht ze verder naar het onderste gedeelte en grijnsde even. Hier zou ze maar in gaan. Snel kleedde ze zich om en begon aan haar haren. Ze zorgde dat het er niet meer uitzag alsof ze net het bed uitstapte en vlocht de tegenwerkende plukken in kleine vlechtjes die voor meer speling zorgde in haar rode haren. Nadat ze de laatste dingen had afgewerkt bekeek ze het resultaat. Alles zag er goed of acceptabel uit. Alles behalve haar linker boven arm, zoals gewoonlijk. Normaal deerde het haar niet maar nu in deze kleren viel het wel heel erg op. Mompelt zocht ze naar een stuk stof met dezelfde kleur als de jurk. Toen ze het eindelijk gevonden had knoopte ze het om haar arm heen zodat het litteken niet langer zichtbaar was. Enkel nog het masker en ze was klaar. Waar had ze dat nou weer gelaten? Eindelijk vond ze het gecompliceerde masker in een van de vele dozen die in de kamer waren verspreid en bekeek het nog even voordat ze het opzette. Ze keek uit het enige hoge raam in haar kamer en zag de koetsen staan. De meeste koetsen waren donker gekleurd en er waren twee tot vier paarden voor gespannen. Een lichte zucht ontsnapte uit haar mond, wou ze echt gaan? Ja, wat afleiding van het normale saaie gebeuren zou fijn zijn. Ze zag een bekent licht naar het raam toe vliegen en zette het open. Haar feniks volgde al snel naar binnen samen met een gure lucht. De vogel die ze kende als Solera schudde haar vuur af zodat een bruin verendek met een gouden gloed zichtbaar werd. ‘Goedenavond’ sprak ze er tegen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Solera liet een spinnend geluid horen en trok een van haar veren uit haar vleugels. De veer begon gelijk te branden in een rood vuur, al leek ertussen goud te branden. Ze pakte de toegereikte veer aan en lachte licht. ‘Bedankt.’ Met een voorzichtige beweging vlocht ze de brandende veer in haar haren. Het vuur wierp een gloed over haar rood gekleurde haren dat zorgde dat het leek of die mee brandde. Ze liep de trappen af in een drafje en keek naar de andere demonen. Sommige hadden jurken aan die de hare bij verre overtroffen. Gelukkig was dit geen schoonheidswedstrijd, al leken sommige die memo niet gehad te hebben. Toen ze beneden was dacht ze na over de avond van vrede. Een avondje niemand afbranden, kon toch niet zo moeilijk zijn? Sommige stapte in een koets en ze er zelf naar een die nog niet vol leek. De meeste demonen konden vliegen en ondanks haar eigen paar vleugels kwam ze niet hoger dan dat een gemiddelde kip kan.  Ze had er maar een blik op geworpen in de koets en wist al dat dit niet ging gebeuren. Met een drafje kwam Torn aangelopen, alsof hij haar gedachten had gehoord. Ze wist niet wie het gedaan had, maar hij was opgezadeld in een rood tuig. Het was afgewerkt met een donker kant. Met een lenige sprong besteeg ze haar hengst en knikte even naar de koetsier dat zij niet meeging. Toen iedereen in beweging ging spoorde ze Torn aan. Ze bleef zo rijden dat het leek alsof ze bij de gene te paard hoorde die de koetsen begeleiden. Het enige verschil was dat zij in dames zit zat.

Die zit was ook de rede dat haar afsprong stijver was als normaal. Ze klopte Torn op zijn hals die even brieste en de koetsen volgde naar hun bestemming. Misschien was hier een stalling? Of gingen ze terug naar het kasteel? Waar het ook was, Torn ging mee. Ze liep met grote maar vrouwelijke passen richting de ingang. Daar zag ze al snel de verschillende rassen. Kort liet ze haar blik erover glijden waarna ze verder liep. Waar kon ze gaan staan? Ze had wel een paar vriendinnen die hier ergens dwaalde maar dan had ze maar minimaal gezelschap. Al snel vond ze haar groepje en ging er bij staan. Na een korte begroeting begonnen ze al snel verder te praten. Haar aandacht bleef er echter niet bij. Die gleed verder totdat ze aangestoten werd. ‘Geen partner?’ Met een grimmige glimlach antwoordde ze; ‘Ik mocht niemand afbrandde weet je nog?’ Haar vrienden lachte erom, al wist niemand dat deze rede écht was. Ze keek om zich heen en zag de hektiek om wat omgestoten glazen en lachte kort, die lach bleef niet lang hangen en ze keek uit een oude gewoonte hulpzoekend naar boven, alsof daar vermaak uit zou komen. Na een tijdje draaide ze haar hoofd weer terug recht en keek langs de gezichten van het groepje waar ze bij stond. Haar handen gleden naar haar rode haren en maakte de vlechtjes los zodat ook de andere plukken naar beneden vielen, kort gleed ze met haar hand over de vlammende veer en vroeg zich af of ze een avond zonder geweld zou doorkomen.

Jurk (In het donkerrood):

Masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Retzu

Retzu


Aantal berichten : 26
Registratiedatum : 18-08-13
Leeftijd : 24
Woonplaats : Somewere

Character sheet
Naam: Retzu Entron
Wezen: Werewolf
Crush: I would love to steal a heart

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 8:37 pm

De massieve bruine reu sloop door het struikgewas. Zijn koele blik lag echter op het pad dat naast hem liep. Zijn poten droegen hem naar een plek waar hij gezworen van hat om op dit moment niet te betreden. Hij was gewoon niet het typ om naar een plek met veel mensen te gaan, hij voorkoos de eenzame steegjes van zijn bestaan. Maar nu moest hij wel, zich even verzetten. Voor zijn vriend. Je kon hem voor veel uitmaken, en veel was waarschijnlijk waar. Ondanks dat al was hij hecht aan zijn vrienden. Nou ja, zijn enige vriend. Die zou hij naar dit bal begeleiden. Daar liep hij, na uren zuren bij hem om te gaan. Zijn vriend, grof en groot, zoals hij zelf, liep nu daar in een pak. Daar, naast een prachtige meid met licht gekleurde haren die over haar schouders golfden. Hij zou diep van binnen zelf daar willen lopen, naast zo´n meid. Maar toch gunde hij het hem meer. Al zijn vrije uren had zijn maat doorgebracht met deze dame. En nu, bij het bal, kunnen ze eens samen zijn zonder angst van andere mensen die ook hun ´werk´ doen. Hijzelf doet nu zijn taak voor deze avond. Een oogje in het zeil houden als deze twee naar het kasteel toe gaan, eenmaal daar zullen ze zich we redden. Daarna, na een hele avond, ze weer naar huis begeleiden. In de tussentijd, nou waarschijnlijk wat werken. Wat anders? Hij deed dus wat hij ervan verwachte en zette ze af bij het kasteel. Voordat zijn vriend naar binnen ging wierp hij een blik naar hem. Hij stapte uit de struiken en veranderde terug ‘Veel plezier, en zorg dat je morgen vroeg nuchter ben’ een grijns werd hem toegeworpen ‘Ik doe mijn best’ was het antwoord voordat hij zijn meisje achtervolgde. Kort grijnsde Retzu en trok zijn pak recht. Waarom had hij een pak aan als hij toch maar in de struiken ging zitten? Mocht hij nodig terug moeten veranderen tijdens zijn begeleidingstaak zou hij niet al te veel opvallen. Hij zuchtte even ‘Laat de verveling beginnen.’ Even zocht hij naar de vaste plaats die normaal door zijn collega dealers werd gebruikt. Toen hij het gevonden had was hij niet verbaast dat het leeg was, hij had iedereen vrij gegeven voor het bal. Iedereen behalve zichzelf. Hij nam plaats op een rots en begon wat met potjes te prullen waarin pilletjes opgeborgen zaten. Zou er nog iemand anders zijn die niet kwam? Of behoefte had aan zijn handelswaar? Wie weet, anders werd dit een lange avond.

Kon het niet laten xD

Pak{Iets ouderwetser maar in de richting...:
Terug naar boven Ga naar beneden
Crowley

Crowley


Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 30-07-13

Character sheet
Naam: Crowley Minór
Wezen: Vampire
Crush: Alone for now, but I can steal a heart on my way

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 8:48 pm

Crowley mompelde heel wat af toen hij zocht naar een pak. Zijn hutje, dat eerder een doe-het-zelf krot was,  was zoals altijd een zooi. Overal lagen projecten die niet af waren, kleren die gewassen moesten worden en dingen die hij ‘bevrijd’ had. Hij giste een pak van de tafel af waarna hij het grondig bekeek. Op een paar bloedvlekken na geweldig. Dat was de keuze als hij niks beters vond. Gelukkig vond hij een pak waarbij je niks afkeurbaars vond. Zijn eigen, licht spottende, lach kwam naar boven. ‘Kijken hoeveel er hiervoor zullen vallen.’ Snel kleedde hij zich om en nam de tijd om zichzelf in de spiegel te bekijken. Daarna stapte over wat spullen heen en trok de deur open. Gelijk werd hij begroet door zijn puppy, Anskiere. Het beestje sprong tegen hem aan en werd daarna tegengehouden door een dunne ketting om zijn nek. 'Ik denk dat jij niet mee kan maat.’ Anskiere keek hem zielig aan maar hij negeerde het. ‘Tot vannacht’’ ‘Of morgenvroeg’ vervolgde hij lachend. Hij gaf de hond een aai over zijn kop en liep toen naar het kasteel toe. Grijnzend dacht hij na over het bal. Hij hielt van de drukte die daar zou komen, hij kon bijna ongestoord sieraden bevrijden van hun eigenaar. Dan deed hij toch niemand kwaad?

Toen hij halverwege was en de andere rasgenoten in zicht kwamen haalde hij een masker tevoorschijn. Kort bekeek hij het en probeerde de dief zich te herinneren hoe hij eraan kwam. Oja, dit was een cadeau geweest, een slechte maar toch. Hij zette het masker met een bedenking op. Voor iemand met zijn beroep ging hij nog met verassend veel tegenzin met een masker weg. In zijn ogen was het zwak, maar nu was het voor een bal, geen beroving. Nou ja, tot zekere zinnen niet.

Hij voegde zich snel bij de groep nadat hij aan was gekomen. Zijn aandacht was bij de preek, niks werd gezegd over stelen of wel soms? Toch zou hij maar oppassen bij wie hij deed. Voor de zekerheid. Iedereen stapte daarna in, ook hij zocht zijn plek in een koets en ze reden naar het bal. Hij voegde zich zoals gewoonlijk niet bij het gesprek dat plaatsvond toen ze reden. Zijn interesse was al verdwenen toen ze aankwamen. Behendig sprong hij uit de koets en liep wat afstandig naar binnen. Al snel viel zijn blik op de leiders en de verschillende rassen. Hij vond zijn aandacht toch eerder bij de sieraden die iedereen hier droeg en de schoonheid van sommige vrouwen. Met een kalme tred liep hij langs de groepjes en voegde zich bij een wildvreemde groep. Hij stelde zich kort voor en wachtte of hij weggestuurd werd, of juist mocht blijven. Als hij weggestuurd werd waren er nog genoeg andere groepjes om het bij te proberen. Kon hij het helpen dat zijn reden om hiernaar toe te gaan anders was dan die van de meeste?

Pak:

Masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Lucien

Lucien


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 06-08-13

Character sheet
Naam: Lucien La Mere
Wezen: Vampire
Crush: Fres blood

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1di dec 17, 2013 11:14 pm

Crow zag van alles wel een beetje binnen komen druppelen en grinnikte om Rose haar gestuntel met een tafeltje met glazen. Wat kon die opvolger van Raven soms toch zo dom doen?! Crow zag vanuit zijn ooghoek Cervius binnen komen en even slikte hij. Gelukkig stond Crow ver genoeg bij de demonenleider weg. Niet dat Crow bang voor Cervius was, maar hij had liever geen ruzie op het moment met hem. crow had zich niet persoonlijk tegen Cervius gekeert, maar het was gewoon puur om zijn schuld aflossing. Hij mocht dan een demon zijn, maar Crow kende de belofte was een belofte en die moest je aflossen tegen welke prijs dan ook nog! Hij zuchten. Hopend dat Cervius hem met rust zou laten??? Zijn blik vergleed naar een stel andere die binnen kwamen. Waaronder een vrouwelijke demon haar haren zo rood, maar het viel hem op dat ze te onzeker was. Misschien iemand anders om gewoon mee te praten? Weerolf, magier, engel, heks of demon het kon hem niet schelen. Crow zag ook nog een andere demonen vrouw naar binnen komen. Hij stond als gebiologeerd naar haar te kijken. Wat een schoonheid!!! Crow was nog nooit van zijn leven verliefd geweest of hij had iemand gecomplimenteerd om hun uiterlijk, nouja eerder afgekraakt. Crow gleed van schaduw naar schaduw en liep op haar af. Hij wist niet dat Cervius haar broer was wist hij veel!? Natuurlijk kon Crow dat niet weten hij kende het demonen gebied wel en Cassadra wel, maar als een kleine opdonder die graag het kasteel wilde ontvluchten. In zijn kraaien vorm had hij haar vaak genoeg gespot, maar toen hij met Raven weg vluchten uit het vampieren gebied was Crow nooit meer terug geweest in het duistere gebied van het land. Crow ging voor haar staan en boog eerst netjes voor haar. 'Wie ist mit die der Fräulein' zei Crow netjes en beleefd. Ja hij kon het wel, maar meestal had hij er geen zin in. Net als nette manieren dan vergooide Crow dat liever om andere op te lichten of vreselijk voor gek te zetten, maar vandaag zou hij zich moeten gedragen. Hij had ook duits van Raven geleert dus vandaar dat hij als hij netjes moest zijn vaak in die taal sprak. Niet dat andere hem dan zouden kunnen vertsaan tenzij ze de taal ook echt konden spreken? Crow bleef netjes afwachten al kon je de ondeugt in zijn ogen gevangen zien zitten. Crow deed echt zijn best om beleeft te blijven, maar hij wist natuurlijk nit in welke nesten hij zich dit keer werkte terwijl hij zijn best deed om beleefd en zich netjes te gedragen...

(Oh oh dat moet Cervie niet zien natuurlijk dat Crow met Cassie staat te praten! ^^)
Terug naar boven Ga naar beneden
lightning

lightning


Aantal berichten : 99
Registratiedatum : 29-05-13

Character sheet
Naam: Lightning Farron
Wezen: Angel
Crush:

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1wo dec 18, 2013 1:06 pm

Een diepe zucht verliet haar keelgat. Ze wou niet naar de gemaskerde bal gaan. Daar had ze helemaal geen zin in. Ze had geen zin in al die vrolijkheid. Gelach en uitbundige geluiden van de muziek. Het zou haar hoogstwaarschijnlijk alleen maar hoofdpijn bezorgen. Kort sloot ze haar ogen terwijl ze even bromde. Geeuwend kroop Lightning gewoon weer in bed om vervolgens haar ogen te sluiten en te genieten van de warmte onder haar dekens. Ok haar vrienden hadden gesmeekt of ze ook zou gaan. En ja ze had belooft ook te komen, maar Light had niks gezegd om hoe laat ze zou komen en vooral hoe lang ze daar zou blijven rondhangen. Een groot deel omdat ze daar niet wou gaan was omdat er daar drie personen zeker naar toe gingen, die ze met heel haar hart haatte. Ok het is vreemd dat een engel uit de hemel haat in haar hart droeg. Maar daar had ze een perfecte reden voor. ze hield van iemand, en die drie personen hadden hem van haar af genomen. Het gehinnik van haar merrie trok haar uit haar slaap. Ugh ja dat dier is veel te intelligent. De merrie wist namelijk maar al te goed dat Light een belofte met haar vrienden had gemaakt. Dus stond ze met tegenzin uit haar bed. Eerst nam ze een goeie douche. Vervolgens stapt ze naar haar jurk en het masker dat er naast lag. Ugh ze wou niet gaan, maar als ze een belofte heeft gemaakt zal ze die nooit verbreken. Dat was iets dat voor Light een zwakte kan worden gezien. Nadat ze haar jurk en masker had aangedaan ging ze naar buiten. met pure elegantie zat ze half op haar paard zodat haar jurk niet verkreukelt zou worden. Zonder nog te aarzelen begon ze haar paard aan te sporen, want als ze er nog langer over zou nadenken zou ze zich nog durven terug te trekken. Gelukkig was het geen lange reis. Dus wanneer ze aangekomen was gleed ze van de merrie. Legde haar jurk wat deftig en zette het masker voor haar gezicht. Met een grote tegenzin ging ze naar binnen. Haar kristalblauwe ogen gleden door heel de zaal en zag al meteen de drie personen die ze haatte. Kalm blijven Lightning, het is maar voor een avond. Gewoon op je tanden bijten en alles komt in orde. In haar ooghoeken ving ze een glip van een bekende persoon, crowley. Meteen sierde er een kleine glimlach op haar lippen. Sierlijk stapte ze geruisloos naar hem toe. haar ogen een die lichtjes twinkelden  van plezier hoe dichter ze bij hem toe kwam. Wanneer ze vlak achter hem stond bracht ze haar lippen vlak bij zijn oor 'Ik mag hopen dat je niks van plan bent met die handen van jouw. We weten beide dat ze nogal snel iets vast zullen pakken en dat voorwerp dan voorgoed verdwenen is' fluisterde ze in zijn oor. haar warme ademhaling over zijn hals laten strijken. Nog voor hij zich zou omdraaien stapte ze met elegantie grijnzend van hem weg. Alsof ze hem uitdaagde.

jurk:
masker:


Laatst aangepast door lightning op vr dec 20, 2013 4:36 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Zephyr
Leider
Zephyr


Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 02-06-13

Character sheet
Naam: Zephyr Aerlic
Wezen: Magican
Crush: ...

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1wo dec 18, 2013 1:58 pm

Het domste idee ooit. Een gemaskerd bal. Serieus?! En het was dan nog voor iedereen, wat dus betekend dat de volgelingen van shanaris ook mochten komen. Wie zijn idee was dit eigenlijk. Zephyr snoof diep verontwaardigd. Zijn armen had hij voor zijn borstkas geslagen terwijl hij zwijgend rond keek. De meeste mensen die hij passeerde praatte alleen maar nog over het bal. Hij was dat onderwerp al beu gehoord. Was er dan niks interessants meer naast dat bal dan? een geërgerde zucht verliet Zephyr zijn keelgat, weeral. En voor vandaag zal hij nog wel vaker zuchtten. Als het aan hem had gelegen zou hij helemaal niet gaan naar dat gemaskerde bal. Maar Aylan had zephyr bevolen om mee te komen. En wie was Zephyr om dat bevel te negeren? Niet dat hij er blij mee was. Het zorgde er alleen maar voor dat hij nog norser en kribbiger was dan normaal. Het bleef riskant en gevaarlijk om in dezelfde zaal te zitten met je vijanden. En niet een vijand maar een hele hoop. Gefrustreerd zuchtte hij. Dit beviel hem voor geen cent. Er werd aan de deur geklopt. Zephyr gaf geen antwoord waardoor zijn dienstmeid zachtjes de deur open deed en heel even ineenkrimp bij de blik die ze van de man toegeworpen kreeg. 'U..Ik werd gezonden om U te vertellen d-dat het tijd was.' kort sloot hij zijn ogen en knikte terwijl zijn blik wat verzachtte. Nadat ze dat had gezien glimlachte ze zwakjes en verdween weer. Met tegen zin trok hij zijn harnas aan. nee geen pak zoals de rest. Zephyr was daar niet om plezier te beleven, hij was ervoor om alles in de gaten te houden terwijl Aylan zijn plezier kan beleven zonder de hele tijd rond te moeten kijken of alles nog in orde was. Dat was de taak voor zephyr vanavond. Hij geritste zijn masker van de tafel, stapte naar buiten om de grote stoet vol met koetsen te zien. Met een behendige sprong zat hij op zijn pikzwarte hengst en reed iets schijn achter Aylan. Al zijn spieren waren gespannen hoe dichter ze bij hun bestemming kwamen. Daar aangekomen volgde Zephyr Aylan zwijgend terwijl zijn smaragd groene ogen meteen de zaal begon te scannen. Ugh, dit gaat de  langste avond van zijn leven worden. De hele tijd stond zephyr achter Aylan. Omdat Zephyr nog altijd zeer beleefd was, boog hij lichtjes bij de arriveren van Selena en zette enkele stappen achteruit zodat hij de twee wat privé kon schenken. Het waren zijn zaken niet wat die twee samen deden, maar hij had maar een al te goede vermoeden aangezien hij perfect de gevoelens in andermans ogen kon lezen. Hij bleef wel in de buurt maar stapte rustig rond en praatte af en toe met enkele van de mannen.

harnas:

masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Cassandra

Cassandra


Aantal berichten : 93
Registratiedatum : 23-05-13

Character sheet
Naam: Cassandra Salix
Wezen: Demon
Crush: o_O

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1vr dec 20, 2013 12:33 pm

Waarom moest ze hier naar toe? Hier was niks aan, ze zag er belachelijk uit terwijl ieder ander hier prachtig uitzag. Haar broer zag er zelfs mooi uit in zijn nette kleren! Maar goed, hij zag er in de meeste kleren goed uit. Een zucht kwam haar mond uit en ze sloot even haar ogen, een paar uurtjes maar en dan kon ze er vandoor.. Een paar uurtjes niemand bijten of uitdagen…Dat zou haar toch wel lukken? Haar blik gleed door de zaal en sommige demonen herkende ze, ook andere wezens waren niet echt moeilijk uit elkaar te houden. Ze hadden allemaal hun specifieke geur. Bij de engelen kon je de goedheid van hun af ruiken en voelen stralen. De heksen roken naar verschillende kruiden en sommige zo sterk dat haar neus er pijn van deed. De weerwolven roken naar een hond. De vampiers naar vers gedronken bloed en oudheid en de magiërs, daar rook je hun mannelijkheid al van af een kilometers. Cassandra bewoog wat met haar schouders en keek om zich heen, haar aandacht werd jammer genoeg getrokken door een gast die blijkbaar recht op haar afkwam. Fijn! Had ze daar weer problemen mee, kon ie haar niet gewoon met rust laten? Ze haalde diep adem en toen ze het deed merkte ze wat op, deze demon rook wel een beetje naar zwavel maar niet heel erg zo als de meeste die in het kasteel leefde. Ze rook verschillende rassen bij hem maar heel zwak. Haar bruine ogen bekeken hem, had Cervius niet ooit gehad over een verbannen demon? Die hun of haar broer betergezegd had verraden? Cas zag hoe de demon zich voor haar boog als een nette heer en dat vertrouwde ze niet.  'Wie ist mit die der Fräulein' zei verbannen demon netjes en beleefd. Ze hield nog net een grom in en probeerde zich te ontspannen. Hoewel haar duits heel, heel slecht was kon ze wel raden wat deze gast vroeg. Haar ogen bleven kalm al kon je er in lezen dat ze er totaal geen zin in had en ze sprak in het demon: ‘Als je een echte demon bent verschuil je je niet achter de kakkerige Duits.’ Haar antwoord was bot, maar ze wou ook niet dat haar broer haar zou zien dansen met een verbannen demon. Ze moest een of ander smoes verzinnen en snel ook. Haar blik gleed weer over de bal en 1 iemand viel haar in het bijzonder op. Een jongeman die niet een pak was gekleed zo als de meeste maar een harnas en ze zag al van af de verte dat ie er duidelijk ook geen zin in had net zo als zij. Misschien moest ze naar hem toe lopen en doen als of en doen ie haar partner was voor deze avond? Nee wacht.. Ze moest zich sterk houden, ze was toch de zusje van de leider van de demonen? Dan kon ze best wel zelf uit dit situatie ontkomen. Cassandra keek met ergernis naar de demon voor der en sprak toen weer in het demons: ‘Wat gaat jou aan met wei ik ben?’ vroeg ze koppig en keek met haar bruine ogen strak naar de demon. Ze haalde diep adem, ze moest rustig blijven, ze moest haar broer laten zien dat ze best zich netjes kon gedragen! Alweer gleed haar blik naar de man in de harnas, waarom kwam die haar zo bekend voor? Cassandra schudde lichtjes haar hoofd, het was bizar, ze had ie gast nog nooit ontmoet, het moest gewoon weg een vergissing zijn. Haar blik gleed weer naar de demon voor haar en een geërgerd zucht ontsnapte uit haar mond, Stond hij hier echt nog steeds? Waarom kon die gast gewoon weg niet weg gaan en haar met rust laten?
Terug naar boven Ga naar beneden
Lucien

Lucien


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 06-08-13

Character sheet
Naam: Lucien La Mere
Wezen: Vampire
Crush: Fres blood

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1vr dec 20, 2013 4:27 pm

Zijn geduldt was iets waar Crow normaal geen enkele moeite mee had, maar op zulke gelegenheden wilde hij graag niet te lang wachten. Zijn hart ging wat sneller slaan toen iemand wat in zijn oor fluisterde, maar Crow werd ook gelijk door de vrouwelijke demon voor hem aangesproken dus kon hij zich niet meteen omdraaien. Maar haar reactie was best grappig te noemen. 'Dat is een oude gewoonte die men zo slecht af kan leren.' zei Crow in het demons, maar hij wist wel beter. Vaak had hij hele gesprekken met Raven gevoert en dat allemaal in het duits. 'Maar als je het niet kon verstaan dan zal ik het nog eens herhalen. Hoe vergaat is de jonge vrouwe. Niet met wie je bent.' zijn glimlach was vriendelijk. Crow wilde zich ook eens van zijn goede kant laten zien niet van zijn normale oplichting's gedrag. Zijn huisje lag vol met geld dat verborgen onder een paar planken lag. Niemand wist hoe hij dat deed, op wat enkele personen na zoals de duivel zelve al had Crow daar al jaren geen contact meer mee. Zo was hij ook met open ogen in Satan's val getrapt. De stem die hij eerder gehoord had kwam van maar 1 persoon en die kende hij door en door. Crow voelde zich ook lichtjes beledigt door haar woorden, maar daar zou hij zich later zorgen over maken. De blik van de vrouwelijke demon ging steeds naar iemand anders. Was ze dan hier toch met iemand? Crow keek om en zag een magier in harnas rond lopen. Hm? Magiers waren zowie zo al rekening mee te houden niet dat Crow bang voor hem was, maar hij wilde een zeker engel even aan de tand voelen! 'Hm knappe vent niet? Ga gerust hoor ik zie al een bekende.' zei Crow licht plagend. Hij kon het toch niet laten dat ondertoontje in zijn stem te hebben, maar vloekte zachtjes dat hij dit niet moest doen. Of ze het gehoort had zou Crow een worst wezen en hij liep richting haar schoonheid. 'Ik kan ook aardig zijn Lichtje van boven. Voor vandaag geen oplichterijen.' zei Crow zacht in haar oor en schreed langs haar heen en maakte een sierlijke draai om haar heen. Zijn paarse blik op die prachtige ogen van Light gericht en een vriendelijke gemeende glimlach onder zijn masker. 'Je ziet er prachtig uit Light. Raven zou graag zo met je gedanst hebben.' in zijn stem klonkt een lichte pijn die steeds minder leek te worden, maar toch miste hij zijn oude vriend en meester. Hij deed nooit moeilijk als Raven hem wat gevraagd had en stond Raven altijd bij, maar zins zijn gemis had Crow naar andere dingen gezocht om zichzelf beter te voelen en dat zou Lightning vast ook gedaan hebben. Hij hielt zijn handen netjes op zijn rug gevouwen en keek haar rustig en kalm aan. Hij kon best met haar overweg tenzij hij haar weer eens bespied had wanneer ze zichzelf waste of wanneer Crow ruzie met iemand had gehad dan sliep hij buiten en nog steeds alsof hij zichzelf dan strafte. Hij was erg benieuwd naar hoe het nu met haar was.

XD
Terug naar boven Ga naar beneden
Crowley

Crowley


Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 30-07-13

Character sheet
Naam: Crowley Minór
Wezen: Vampire
Crush: Alone for now, but I can steal a heart on my way

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1vr dec 20, 2013 5:17 pm

Crowley had zich dan wel bij een groep gevoegd, hij hielt zich nog altijd stil op de achtergrond. Er waren een stel dames die een heel interessant gesprek over jurken aan het voeren waren, het interessante zag hij vooral aan de vele handgebaren die gemaakt werden. En hun mannelijke metgezellen stonden er maar onnozel bij en hadden geen idee wat ze deze avond moesten doen om hun partner tevreden te houden. Een keek hem aan met een niet al te uitnodigende blik, tevens niet vijandig, en sprak hem aan. ''En jij vreemde? Jij iemand bij?'' Zijn grijze blik was kalm maar zeker niet uit op nieuwe vrienden. Daar had je o zo weinig aan als het erom ging, woorden uit ervaring. ''Crowley'' Herhaalde hij zijn naam maar eens. ''En nee, ik heb niemand. Maar als ik jouw was zou ik niet alleen maar met je vriend praten maar ook eens met die dame van je'' Met een kort knikje bevestigde hij zijn woorden. De man keek hem even aan, mompelde wat tegen zijn vriend en gaf zijn woorden een kans. Toen hij zich bij het jurken gesprek voerde en beide dames met hun eigen exemplaar bedankte kreeg hij gelijk een positieve reactie, een kus en een belofte van een dans. En wat nou zeggen dat vrouwen moeilijk zijn? Dacht hij in zich eigen. Plots hoorde hij in zijn oor een bekende stem, en net zoals de meeste was deze gewenst. Hij onderdrukte de neiging om zich gelijk om te draaien dankzij het jaren uitoefenen van zijn beroep. Toch verloor hij sneller dan hem lief was zijn geduld en keerde zijn lichaam naar de richting waar hij een warme adem had gevoelt. Hij zag haar nog net weglopen en mompelde in zichzelf dat hij niet zoals Anskiere zou doen achter haar aan moest denderen. Zijn blik hielt haar gestalte nog even vast voordat hij keek naar zijn oorspronkelijke groepje. ''Heren, dames, ik wens jullie een geweldig avond toe. Maar ik moet gaan.'' Toen liep hij naar een van de twee heren toe en nam hem wat apart ''En als ik jou was zou ik op die ring letten, je daagt de dieven uit' Voordat hij een antwoord terug kreeg en zichzelf zou moeten verklaren liep hij in de richting waarop Lightning was gegaan. Toen hij haar in het oog kreeg, pratend met een mannelijke demon kon hij een bijtend gevoel niet onderdrukken of negeren. ''En visser, sinds wanneer ben jij jaloers?'' Hij kon het de havenarbeiders van zijn kinderlijk bestaan al bijna horen zeggen. Met passen zo rustig als zijn opgefokte lijf toelieten, dat nog altijd heel beheerst is, liep hij naar de twee toe. Een beleeft knikje wenkte hij naar de demon toe voordat hij Lightnings hand voorzichtig pakte in dezijne en er een zachte kus op drukte. ''Goede avond vrouwe Lightning'' Sprak hij met zijn vlijende toon. ''Beeldschoon zoals altijd, als ik het mag uitspreken. Tot zover, en naar mijn conclusie altijd, overtref jij iedereen hier.'' Een soepel lachje speelde met zijn lippen waarna hij haar los liet en achter zijn eigen rug legde. Dat was deels een antwoord op haar eerdere opmerking, met je handen op je rug kon je niks stelen, en hij vermoede dat Lightning die hint ook zou begrijpen. Met zijn vriendelijkste blik die hij tot een man kon werpen, vergelijkbaar met een blik die je trekt als je ergens helemaal geen zin in hebt, keek hij naar de demon. ''Het spijt me, waar zijn mijn manieren, mijn naam is Crowley'' Expres vulde hij er niet achter 'Leuk je te ontmoeten' want hij wist van zichzelf dat liegen niet altijd zijn beste punt was. Een van de vele redenen waarom hij weinig sprak. Het gehele moment kon hij zichzelf niet uitstaan door de wrok die hij nu al voelde voor deze veemde. Hij was geen haar beter dan zijn hond, die hij afstrafte als die jaloers was als iemand in zijn buurt kwam, die hond was in ieder geval nog duidelijk, dat kon hij niet van zichzelf zeggen. Waarom op een dag van vrede? Kon het echt niet anders? Niet dat hij dan hem gelijk een klap had gegeven, hij had dan wel meer uitgelokt. Nu stond hij dus met zijn vriendelijkste ondanks geirriteerde lach naast een dame die hij zonder verklaarbare reden wou beschermen tegen een wildvreemde demon die hij op het eerste ogenblik al niet mocht en wantrouwde. Al bij al, een goed begin van de avond.
Terug naar boven Ga naar beneden
lightning

lightning


Aantal berichten : 99
Registratiedatum : 29-05-13

Character sheet
Naam: Lightning Farron
Wezen: Angel
Crush:

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za dec 21, 2013 8:43 am

Lightning wou nog steeds liever naar huis gaan. ze was langs gekomen. had wat gepraat met vrienden en dat was dat. Haar belofte was ze na gekomen. Dus ze kon naar huis gaan. Vooral omdat ze voelde hoe gespannen ze was, bij het zien van de drie personen die ze het meest haatte. Light was dan juist van plan om zich weg te draaien toen ze crowley zag. Ze had het eigenlijk wel moeten weten dat hij hier was. Met zo'n drukte kon je gemakkelijk je werk hier verrichten, niemand die het zal opvallen als je het doet wanneer je bij een groepje stond. Het had haar dan ook niet kunnen tegenhouden om op de jonge man af te stappen maar dan snel weer weg te gaan. Puur omdat ze zich verveelde. Het hing er vanaf hoelang ze hier zou blijven. Haar kristalblauwe ogen gleden langzaam een richting op toen ze een bekende stem hoorde, Crow. Heel even voelde ze de triestheid over zich heen spoelen bij zijn woorden. Even haalde ze diep adem, en wanneer haar ogen Crow weer recht aankeken was de triestheid helemaal verdwenen. 'dankje Crow' Ze knikte en glimlachte zwakjes. Kort daarna hoorde ze de bekende passen van iemand anders, ze kon het niet laten geamuseerd te glimlachen, hij had dus toch haar uitdaging aanvaard. hm, interessant. De glimlach verbreedde iets wat toen hij haar hand pakte en de rug daarvan een kus op plantte. 'ook een goeie avond voor jouw Crowley' sprak ze met haar serene stem. Lachend keek ze hem aan ' Ach Crowley er zijn heus wel nog mooiere dames hoor' antwoorde ze liefjes. Breed grijnzend keek ze hem aan, ze wist meteen de betekenis van zijn handen op zijn rug. Heel even boog ze naar zijn oor toe ' ik geloof dat het je zelf zou lukken zonder handen...op een of andere manier...' sprak ze geamuseerd terwijl ze zich weer terug trok. Lightning hield de beide mannen gespannen in de gaten. Ze had al meteen opgemerkt dat Crowley, crow niet zou mogen. En bij zijn woorden was dat duidelijk. Dat dit maar niet te gespannen zou worden, anders zal Light noodgedwongen handelingen moeten nemen. Zwijgend wachtte ze af tot Crow zichzelf zou voorstellen. Dit feest mocht moest goed aflopen. Maar Lightning was nieuwsgierig of dat wel zo gemakkelijk was, want je zit nu eenmaal aan dezelfde tafel te eten met je vijanden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zephyr
Leider
Zephyr


Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 02-06-13

Character sheet
Naam: Zephyr Aerlic
Wezen: Magican
Crush: ...

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za dec 21, 2013 9:35 am

Zephyr zuchtte. Hij had de pech dat hij niet eerder tussen de bevolking kon verdwijnen om dan zo terug naar huis te keren. Nee hij moest dit alles in het oog houden. Want Zephyr durfde te wedden dat er wel onverwacht een discussie tussen twee soorten rassen zal komen, hoe dan ook. Het zat namelijk in hun bloed om elkaar uit te dagen, het bloed van onder elkaars nagels te halen. Dat zal hier en daar wel gebeuren. En zephyr zal er zijn om dat te voorkomen. Grotendeels omdat hij niet veel keuze had. Zijn spieren waren licht gespannen terwijl hij de zaal rondkeek terwijl er meer en meer volk kwam. Ok het is niet simpel om letterlijk iedereen in het oog te houden, maar grotendeels wel. Zephyr zijn smaragd groene ogen stonden kil dat was het enige wat je in zijn ogen kon zien, geen enkele andere emotie was zichtbaar in zijn ogen. Hij wist niet waarom maar voelde iemand zijn ogen op hem gericht. Langzaam draaide hij dan zijn hoofd die ene richting op en zag juist een jonge dame wegkijken terug naar de persoon voor haar. Zijn ogen waren tot spleetjes getrokken. Hij kon zo de ergernis in haar ogen zien. Hij wachtte tot de jonge man weg was en stapte dan zonder enige aarzeling op de vrouwelijke demon af. Hij nam haar hand en gaf daar een tedere kus 'zou ik deze dans van U mogen hebben' Vroeg hij beleefd terwijl hij zijn smaragd groene ogen op haar gericht hield, wachtend op een antwoord 'tenzij u al andere plannen had natuurlijk' Het leek alsof hij haar ogen gevangen hield in zijn blik tot ze antwoord zou geven. Normaal zou hij hier niet moeten staan. Het was de bedoeling dat Zephyr mooi zich aan de kant hield om alles in de gaten te houden. Maar op een of andere manier is hij gewoon op haar afgestapt. Zijn lichaam niet meer onder controle te hebben die meteen naar de jonge dame was afgestapt. Opzich zou het hem wel lukken als ze zijn uitnodiging zou aanvaarden nog steeds alles in de gaten houden. Sommige mannen konden namelijk ook twee dingen tegelijk zoals de vrouwen, niet veel mannen maar Zephyr was er wel een van. Nog steeds wachtend op antwoord bekeek hij haar iets aandachtiger. Hij moest toegeven dat ze er prachtig uitzag. Ze straalde de vurigheid van haar af, duidelijk dat ze niet zo'n meisje was dat liever niet haar nagels brak. Zephyr moest niks van zo'n dames hebben die alleen maar om hun uiterlijk gaf.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alice

Alice


Aantal berichten : 108
Registratiedatum : 04-07-13

Character sheet
Naam: Alice Hatter
Wezen: Witch
Crush: ...

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za dec 21, 2013 2:48 pm

Cathal lag heerlijk te luieren op zijn bed terwijl Dingo op zijn borst ook lag te luieren. Al wist cathal zelf dat ie eens moest opstaan en zich aankleden voor de bal, had hij er niet echt veel zin in. Hij zat ook steeds te denken over wat ie nou te weten was gekomen over zich zelf…Zou hij echt zo oud zijn? Even oud als de aarde al bestond of nog ouder? Cathal voelde zich niet oud en hij had zich ook gemakkelijk aangepast aan de leven hier, hij voelde de emoties en herkende die terwijl Julliette hier moeite mee had. Cathal had met moeite wat boeken weten te pakken over de engelen en hun vroegere geschiedenis. EN hij had er in gelezen dat de 10e engel zich had opgegeven om mee te strijden tegen de demonen en toen was gedood, zo dacht tenminste iedereen. Maar wat was het echte verhaal? Met een zucht stond Cathal op en kreeg meteen een hele boze preek van Dingo dat ie eerst moet waarschuwen voor dat hij zo iets doen. ’ sorry jongen, maar ik moet mij toch echt aankleden.’ zei hij met een scheve ondeugende glimlach voor ie naar zijn stoel liep waar zijn kleren lagen.  Toen de zon nog net wakker werd had Cathal al gedoucht en nu ging ie zich eindelijk fatsoenlijk aankleden, want tot nu toe had ie gewoon zijn jogging broek aan en zijn boven lichaam was ontbloot waardoor je zijn spieren goed kon zien, maar ook de littekens die hij door het strijden was opgelopen.
Nadat ie zich helemaal had klaar gemaakt keek hij naar zich zelf in de spiegel, Cathal moest toegeven dat ie er niet slecht uitzag, alleen hij miste iets. Voor hij zelf op het idee kwam, kwamen zijn vleugels door speciale spleten naar buiten en vouwde zich open. Een tevreden zucht ontsnapte uit zijn mond, dit voelde een stuk prettiger. Cathal klapte ze in elkaar zodat ze niet zo veel ruimte in namen en toch goed uitkwamen. Zijn vleugels waren stralend wit, Ze waren best groot maar nog groter als ie ze uitgeklapt hield. Dingo vloog op zijn schouder en maakte vage geluiden maar die negeerde Cathal ‘denk je dat ik het goed kan maken vanavond met haar?’ vroeg hij zacht en keek via de spiegel naar Dingo die weer wat geluidjes maakte ‘Ik weet het niet hoor, na de laatste keer leek het niet als of ze echt met mij contact wou hebben, ik heb haar sinds dien niet meer gezien.’ Mompelde hij zacht, greep zijn masker vast en liep naar buiten waar Dimitri, zijn beste maat al stond te wachten. Hij knikte begroetend en spreidde zijn vleugels om te gaan vliegen.

Hij wist best dat ze aardig laat waren, maar Cathal had niemand beloofd dat ie op tijd zou komen dus kon hij net zo goed net op het laatste moment komen opdagen met zijn vriend. Het kasteel zag er zo als gewoon er prachtig uit en Toen ze landen klapte Cathal zijn vleugels dicht en deed zijn masker om. Dit zou een rustig en ontspannen avond zijn zonder ruzies. Op hun gemak liepen de 2 jongens naar binnen en grijnsde ondeugend naar elkaar terwijl ze de trap af liepen, het zou een leuk avond woorden…Hoopte hij. Cathal had zelf niet door maar zijn ogen zochten maar naar 1 persoon en dat was zijn leidster, de beeldschone Julliette.

kleren:
masker:
Terug naar boven Ga naar beneden
Lucien

Lucien


Aantal berichten : 87
Registratiedatum : 06-08-13

Character sheet
Naam: Lucien La Mere
Wezen: Vampire
Crush: Fres blood

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1za dec 21, 2013 9:10 pm

Crow keek naar Light die hem bedankte en hij glimlachte speels. Het was voor de meeste demonen misschien een hel om zo dicht bij een engel of bij meerderen in hun buurt te zijn, maar voor hem voelde het heerlijk. Die tintelig die hij voelde was juist heerlijk. Niet dat Crow verliefd op Lightning was oh helemaal niet. Maar het was haar aanwezigheid die hem dat heerlijke gevoel gaf. De voetval van een vampier deed crow even om kijken. Hm Die beweging zijn sierlijke charmantheid. Dat had Crow toch eens gezien? Hm Ja bij het meertje toen die dorpse grieten daar aan het spelen waren! Wel zag deze gestalte er nu een beetje jaloers uit! Crow moest zich inhouden om niet te gaan lachen om diens stappen. Zijn woorden jegens Lightning waren voor hem niet jaloezie-opwekkend dus bleef hij neutraal en knikte enkel toen de vampier zijn naam nu viel het kwartje! 'Aangenaam Crowley, Nog andere dames het hof gemaakt zins mijn bezoek aan het meertje?' vroeg Crow licht geamuseert. Hij was nooit zo van manieren, maar het was best grappig om anderen even te laten spartelen. 'Crow Crownest. Als je het nog niet door had.' zei hij rustig en hij glimlachte vriendelijk. 'Ach kerel wees gerust je hoeft niet zo jaloers te zijn. Light en ik zijn enkel kennisen.' grinnikkte Crow zacht en hij keek weer even rond. Hij had geen zin om Cervius te naar te komen. Het ging vanavond net zo lekker. Dus nog even buiten zijn bereik blijven en alles zou goed komen toch? Crow keek weer naar Crowley en daarna naar Lightning.
Terug naar boven Ga naar beneden
Crowley

Crowley


Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 30-07-13

Character sheet
Naam: Crowley Minór
Wezen: Vampire
Crush: Alone for now, but I can steal a heart on my way

[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1zo dec 22, 2013 10:03 am

Hij had zich voorgesteld aan een demon en had zich tot nu toe vooral op Lightning gericht.  'ook een goeie avond voor jouw Crowley' had ze zijn begroeting beantwoord. Vloeiend zoals gewoonlijk kwam er een complimentje over zijn lippen. ' Ach Crowley er zijn heus wel nog mooiere dames hoor' Hij lachte zacht en voor eens kon je oprechtheid uit zijn ogen halen ''In mijn ogen niet'' Zo snel als hij dat gezegd had pakte hij zichzelf weer op. Op dit moment kon hij zichzelf niet uitstaan en hij probeerde zich op iets anders te focussen. Die demon bijvoorbeeld, had die niet iets bekends? Misschien had hij ooit iets van hem gejat maar dat leek zeer onwaarschijnlijk. Hij keek pas van zijn gedachten op toen hij Lightnings zuivere stem hoorde en boog zich vrijwel meteen naar haar toe ''Ik ben blij dat je me zo goed kent.'' Toen hij terug recht ging staan speelde een kleine lach met zijn mondhoeken. 'Aangenaam Crowley, Nog andere dames het hof gemaakt zins mijn bezoek aan het meertje?'' De geamuseerdheid in de demon zijn stem was onmisbaar. Jammer voor hem was Crowley niet het typje om dwars te kunnen zitten. Zijn antwoord kwam simpel uit zijn mond ''Daar herkende ik je dus van, het spijt me van mijn late begrip. En terug komend op je vraag, oude vriend.'' Oude vriend, een vissersgrapje. Je noemde iemand zo als hij je een veel te hoge prijs vroeg voor zijn handelswaar. Het gold als een stille dreiging. ''Nee niemand.'' Daarmee sloot hij dat gedeelte van het gesprek af. Zijn antwoord mocht dan nog zo vloeiend en simpel zijn geweest, daar praatte je niet over. Hij liet andere zeker genieten van zijn complimenten en charmes maar hij ging nooit verder. Een gesprekje en dan was de man met de mooie woorden weer verdwenen, soms zelfs met wat van je spullen. Ondanks zijn roeping was hij een charmeur met eer, hij ging nooit verder dan nodig. 'Crow Crownest. Als je het nog niet door had.' zei de bekende kalm. 'Ach kerel wees gerust je hoeft niet zo jaloers te zijn. Light en ik zijn enkel kennisen.' Kort knikte hij met het horen van die naam. Alles viel weer eens op zijn plek. ''Mijn excuses Crow, het is ook weer een tijd geleden. En natuurlijk kon ik ook niet van een afstandje zien dat je een kennis was. Ik ben van naturen wat..'' kort dacht hij na over het goede woord. Het was een hele tijd sinds hij dat eens moest doen. ''..beschermend.'' Zijn blik was nog niet verzacht al kon je het verschil in zijn stem opmerken, hij zou Crow wel kunnen uitstaan. Ook over die gedachten dacht hij na en zijn blik gleed kort en onbewust naar Lighting. Deels vond hij de controle die ze over hem had verschrikkelijk, maar ze kon het zelf niet weten. Hij had het er naar gemaakt tot zekere zinnen, en eerlijk, hij zou haar aanwezigheid missen. Zijn blik gleed weer langs de mensen en kwam uit op de dansende gasten. Geduldig wachtte hij af tot het lied was afgelopen en een nieuwe begon. Hij pakte Lightnings hand en maakte een korte buiging ''Mag ik deze dans?'' Zijn blik ontmoete de hare en hij lachte charmant naar haar. Toen hij weer omhoog kwam keek hij naar Crow ''Als ik deze dame even van U mag stelen.'' Een geamuseerde twinkel schoot kort door zijn ogen bij die woorden, maar hij wachtte beide antwoorden af.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





[Event]  Masquerade Ball Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Event] Masquerade Ball   [Event]  Masquerade Ball Icon_minitime1

Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Event] Masquerade Ball
Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» masquerade ball 2013

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Dark Times :: Elizabeth :: old castle-
Ga naar: