Dark Times
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Dark Times

Kruip in de huid van 1 van de 6 wezens en ontdek een nieuwe wereld...
 
IndexPortalZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 They see me rollin', They hatin' {OPEN}

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Ragya

Ragya


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 27-06-13
Leeftijd : 24
Woonplaats : Somewhere in a place

Character sheet
Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon
Wezen: Demon
Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }

They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1di jul 01, 2014 7:11 pm

De roodharige demon lag nog rustig te slapen, dromen deed ze niet, gewoon een diepe zwarte slaap. Soms ging ze verliggen maar al met al bleef alles stil in het kleine kamertje. En ja, klein was haar kamertje wel. Er was een groot, centraal raam dat opliep tot aan het plafon, daar eindigde het in een boog met een puntje. Op gelijke hoogte waar het raam begon was een houten bed geplaatst, al was het nu opgedekt met een matras, wit dekbed en rode kussens met sprei. Eigenlijk was de sprei onzin, heel het kasteel was waarschijnlijk te warm voor andere wezens, al konden sommige gangen wel wat killer aanvoelen. Verder stond er rechts naast het bed een nachtkastje, iets hoger dan een normale waardoor er genoeg lades waren voor kleding en andere zooi. Of ja, dat hoorde zo te zijn. Als laatste lag er een kleedje op de koud grijze stenen vloer samen met andere zooi die de eigenaar eigenlijk moest opruimen. Tevens bezat het kleine kotje ook een, nog kleinere, badkamer. Deze bezat een klein bad en wastafel. Eigenlijk had de demon het niet slecht getroffen, op haar wekker na dan.

De wekker bestond uit een zeer gemotiveerde vogel. Na Ragya’s verlies van normaal denken was de vogel weggegaan, opzoek naar een beter leven. Echter was ze net iets na haar genezing teruggekeerd en had de wekker plicht op zich genomen. En ook nu rolde de roodharige uit haar bed toen Solera hard begon te krijsen. Vermoeid kleedde ze zich om en waste de slaap uit haar gezicht, opende de deur van haar kamertje en liep naar buiten. In de gangen dromde verschreide demonen samen, soms in groepjes, soms weer alleen. Ragya was op haar feniks na alleen, niet dat het deerde. De demon liep gewoon naar de keuken, stal een kop koffie en gooide die in een keer achterover. Eindelijk wakker liep ze naar de deur die naar de buitenwereld leidde en liet de vogel naar buiten vliegen. Op de stenen trap veegde ze met haar door de lucht waardoor as opvloog en mengde met haar kracht. Hoewel ze nu haar teleporteer kracht kon besturen bleef het werk bruut en koste het veel energie in haar mensvorm. Toch lukte het en stapte ze erdoorheen, een plek in gedachte om te eindige.

En daar was ze dan, engelen gebied. Prachtig. Vol verwende nestjes die zichzelf geweldig vonden, het ‘goede’. Nou, hoeveel ego kon een wezen hebben. Oké, Oké, ze was er zelf ook ooit een. Maar op de een of andere manier had haar gekke periode haar meer demon gemaakt. Sinds dien kon ze ook met haar volle kracht overweg, al was ze nog steeds een kip als het om vliegen ging. Je kon zeker niet alles hebben. Ragya greep haar gedachte er weer bij en begon te lopen, ze bleef in haar mens-vorm. Als uiterlijk kon ze best als een engel doorgaan, al was het de geur en uitstraling die liet zien dat ze een demon was. Al leek ze in haar demonvorm meer een bedreiging. Ach, als ze gesnapt werd, so be it. Ze wou gewoon kijken hoelang ze hier kon blijven zonder gepakt te worden. Ja, zoiets doet verveling met je.

{Join please ^-^
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1wo jul 02, 2014 2:15 pm

De temperaturen waren sterk omhoog gegaan. Heldere zonnestralen verlichtten het vredig uitziende land. Een aantal weken was hij hier nu. Hier, op aarde. De plek waar hij zo erg tegenop had gezien. De plek dat vele ruzies veroorzaakte, dat zijn relatie met de rest van de engelen verslechterde en vooral die met de Schepper. En hoewel Gareki er kwaad om was geweest, wad dat nu wel gezakt. Dagenlang had hij de tijd gehad de aarde te onderzoeken, te ontdekken en te beleven. Achteraf gezien was het toch niet zo erg geweest als hij had gedacht. Het begon te lijken op een levensgroot spel. Een spel waarbij je slim moest zijn, tactisch moest denken en snel moest wezen. Kracht had in zijn ogen niet veel van doen. Natuurlijk was kracht handig. Natuurlijk had dat ook een belangrijke rol. Enkel niet in zijn ogen.
Nadat Gareki vakkundig het gebied had doorkeken, en de conclusie kon trekken dat er niemand in de buurt was, ontdeed hij zich van zijn te lange, te wijde blouse. Vroeg in het jaar was het. De zon had het water waarschijnlijk nog niet voldoende opgewarmd, maar hij had de behoefte ertoe onder een waterval te gaan staan. Wat voorzichtig stapte hij in het meertje voor zich, nadat ook zijn laarzen naast de blouse was gelegd. Alleen de broek bleef hij aan houden. Puur voor het geval dat. Hij was niet in zijn eentje in dit gebied. Stap voor stap waadde Gareki zich door het heldere water, oppassend dat hij niet uitgleed over de gladde stenen. Het water was inderdaad koud. Kippenvel verscheen op zijn ontblootte armen. Maar terug gaan deed hij niet. Bij het voelen van de eerste vallende druppels sloot Gareki zijn ogen, terwijl zijn vleugels zich spreidden. Steeds verder liep hij de waterval in, tot hij er geheel door omgeven was. Een tevreden glimlach speelde op zijn lippen. Naarmate de tijd voorbij tikte, hoe hechter hij zich met het element ging voelen.
Veel langer dan dat duurde het ook niet. Zijn ontspannen momentje werd verstoord door de geur dat hier niet thuishoorde. Dezelfde geur als waarmee hij verwelkomt werd, tijdens zijn eerste pasjes op aarde. Well, deze kans kon hij niet laten glippen. Vrijwel direct draaide Gareki zich om, klapten zijn vleugels zich weer in en waadde hij zich een weg terug richting de oever. Zodra hij met beide voeten op vaste land stond, trok hij zijn eens uitgetrokken kleren weer aan. Op dit moment kon het hem weinig deren dat hij zeiknat was. Tenslotte scheen de zon. Daardoor zou hij binnen no time droog zijn. Zo vluchtig als hij was ging hij op de “foute” energie af. Lang duurde het niet dat hij die gevonden had. De demonen meid! ’Aaaahw! Heb je me zo erg gemist dat je me op kwam zoeken?’ Hij leunde met een schouder tegen een boom aan. ’Dat vind ik heel erg lief van je! Niet veel wezens doen dat, weet je. Zeker niet van jouw soort.’ Met een geamuseerde grijns keek hij haar aan. ’Volgens mij hebben we elkaar nog steeds niet voorgesteld. Ik ben Gareki.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Ragya

Ragya


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 27-06-13
Leeftijd : 24
Woonplaats : Somewhere in a place

Character sheet
Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon
Wezen: Demon
Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }

They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1wo jul 02, 2014 3:12 pm

Rustig liet Ragya haar blik over het gebied gaan. Lange tijd geleden. Niet veel verandert, blijkbaar waren de engelen niet begonnen met renoveren. De demon probeerde de route die ze wou lopen terug op te halen, echter had haar terugval meer geëist dat haar lief was. Het was geen ramp, er waren zoveel gevallen engelen die nu demon waren. Iets wat ze een van de voordelen van haar ras vond, je werd eerder demon dan een engel. Ze wist niet eens of dat überhoud mogelijk was. Vast wel, maar ja, het werd nou eenmaal niet gedaan. Het leek haar ook nog zo redelijk, demon zijn had meer voordelen, vooral als je als engel al niet kon vliegen. De kathedraal was zo dus altijd onmogelijk bereikbaar voor haar geweest. In ieder geval was het kasteel wel kip-proof.

Uit haar gedachte gekomen begon ze wat rond te wandelen, opzoek naar een pad. Nou, waarschijnlijk hadden ze het wel onderhouden, al die engelen waren geboren tuinieren als je het haar vroeg. Of ze konden met beesten praten, eigenlijk waren de engelen de hippies van dit rijk. Of greenpeace leken ze ook nog goed te dragen. Al snel vond ze het paadje dat ze wou nemen en lachte even, toch nog niet dement. Altijd fijn om te checken. Ze wou het pad al op lopen toen ze iets hoorde.

’Aaaahw! Heb je me zo erg gemist dat je me op kwam zoeken?’ Wait, was dat niet Toyboy? De roodharige draaide zich om en keek nonchalant naar de ander. Yep, Toyboy. Wat gezellig. Ze liet haar blik over hem heen gaan, niks verandert, op het feit dat hij nu nat was na. ’Dat vind ik heel erg lief van je! Niet veel wezens doen dat, weet je. Zeker niet van jouw soort.’ Ze beantwoorde zijn blik even charmant terug. ‘Ik hoop niet dat je eraan twijfelen dat ik niet aardig was?'' Hmm, het was eens anders om nu degene te zijn op vijandig gebied, verder was de situatie hetzelfde. ’Volgens mij hebben we elkaar nog steeds niet voorgesteld. Ik ben Gareki.’ Ragya knikte en liet de grijns op haar gelaat. Al met al had ze een ontspannen uitstraling. Daarbij was het enige wapen dat ze droeg een dolkje, maar geen ander wist dat die tot een zwaard kon groeien. Nu had ze die niet nodig, Toyboy, of moest ze nu Gareki zeggen, vond ze geen bedreiging. ‘Aangenaam, dan zou ik Toyboy maar achterwegen laten. Ik ben Ragya’
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1di aug 05, 2014 5:38 pm

Geamuseerd keek hij de demon aan. De rollen waren omgekeerd. Nu zou zij eens weten hoe het was om op vijandelijk terrein te zijn. Echter zou Gareki het niet vriendelijk houden. Hij zou niet doen wat zij demonen hadden gedaan: de indringer laten ontsnappen. Ondanks dat hij zich kostelijk vermaakte met haar, puur om hun woordenwisseling, kon hij dat niet toestaan. Zo’n leeghoofd was hij nou ook weer niet. Maar voor dat in werking ging… Ging hij wat plezier beleven. Plezier op zijn manier dan. . ‘Ik hoop niet dat je eraan twijfelen dat ik niet aardig was?'' Gauw schudde de engel zijn hoofd. ’Natuurlijk niet, natuurlijk niet. Aan je aura is geheel te zien dat je aardig bent hoor. Een heel sympathiek persoon moet je wezen.’ Een scheve grijns sierde zijn gezicht. Ze moest wel weten dat hij er geen steek van meende, ze was niet zo achterlijk als de rest van de demonen. Lichtjes zette hij zich af van de boom en stapte wat dichterbij. ‘Aangenaam, dan zou ik Toyboy maar achterwegen laten. Ik ben Ragya’ Toyboy… Die naam weer. Blijkbaar kon hij het niet van zich afschudden. Quasi glimlachend stak hij een hand naar haar uit. ’Insgelijks, Ragya. Noem me waar je je zelf prettig bij voelt. Ik hecht geen waarde aan mijn naam.’ Nope, het herinnerde hem alleen aan de pijnlijke tijd bij zijn ouders. Gareki hadden ze hem gedoopt, maar op een één of andere manier voelde het niet als zíjn naam. ’Wat is eigenlijk de reden dat je me bent gaan opzoeken? Miste je me echt zo erg? Wou je eens zien hoe ik woonde? Of zit er iets dwars in dat koppie van je?’ Voor een moment trok hij een bezorgde blik. ’Want je kan alles bij me kwijt hoor. Als je wilt, kan ik een luisterend oor voor je wezen.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Ragya

Ragya


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 27-06-13
Leeftijd : 24
Woonplaats : Somewhere in a place

Character sheet
Naam: » Ragya 'Katarinadóttir Baltasardóttir' Airon
Wezen: Demon
Crush: » I would sing for deaf mans ears. { Gray † }

They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1vr aug 08, 2014 12:34 pm

Ze vond het deels wel jammer dat ze zo snel gevonden was. Natuurlijk straalde ze letterlijk vijandigheid uit maar het was altijd te proberen. Met Toyboy, of nu beter gezegd Gareki, kwam ze vast niet verder als dit. Nu was het plan om zichzelf even te entertainen en als het haar te heet werd gewoon teruggaan op dezelfde manier als ze er gekomen was. Maar wie weet of het zo ver zou komen. ’Natuurlijk niet, natuurlijk niet. Aan je aura is geheel te zien dat je aardig bent hoor. Een heel sympathiek persoon moet je wezen.’ Ze trok heel subtiel een wenkbrauw op. Natuurlijk wist ze dat, ze was er ook van bewust dat ze zoals iedere demon naar zwavel stonk. Maar ze keek wat beledigt en maakte een gebaar waaruit je moest uitmaken dat ze was geraakt. ‘Nauw, gelukkig dat je toch wilt doen alsof’ In ieder geval had zij geen voedsellucht om haar heen hangen. Maar ze zou dat argument maar voor zich houden. ’Insgelijks, Ragya. Noem me waar je je zelf prettig bij voelt. Ik hecht geen waarde aan mijn naam.’ Dus ze kreeg toestemming voor Toyboy, nou, wat leuk zeg. Hun gesprek werd nu vast echt gezellig. Oké, de vriendelijkheid was van beiden kanten nep maar het gesprek was een goede vorm van vermaak. ’Wat is eigenlijk de reden dat je me bent gaan opzoeken? Miste je me echt zo erg? Wou je eens zien hoe ik woonde? Of zit er iets dwars in dat koppie van je? Want je kan alles bij me kwijt hoor. Als je wilt, kan ik een luisterend oor voor je wezen.’ De demon schudde onschuldig haar hoofd. ‘Ik ben blij dat je altijd voor me klaar staat, maar ik kwam gewoon op bezoek. Wat bijpraten, kopje koffie erbij.’ Ragya grijnsde licht, alsof ze iets toe gaf; ‘Maar natuurlijk heb ik je ook gemist hoor, in het kasteel is lang niet iedereen zo gastvrij voor plots bezoek.’ Ze was licht benieuwt hoever ze kwamen voordat ze eruit werd geschopt, en de manier hoe voegde ook toe aan haar nieuwsgierigheid.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





They see me rollin', They hatin' {OPEN} Empty
BerichtOnderwerp: Re: They see me rollin', They hatin' {OPEN}   They see me rollin', They hatin' {OPEN} Icon_minitime1

Terug naar boven Ga naar beneden
 
They see me rollin', They hatin' {OPEN}
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» How far we've come {OPEN}
» Boring [open]
» Who did you call mad? - open -
» I'm sexy and I know it -open-
» No, i'm not lost... || OPEN

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Dark Times :: Tyrion :: The Clear Mountain :: Niróm Falls-
Ga naar: