Maybe any place outside of Wonderland is not for me ~open~

Het begon al lichtjes te schemeren. Hij zuchtte diep. Vermoeid zweefde hij verder. Een eeuwige grijns stond op zijn gezicht. Hoe hij aan die grijns kwam, was een lang verhaal, maar hij grijnsde bijna altijd. Moe ging hij op een stevige tak liggen. Droefheid stond zijn grote blauwe ogen. Hij mistte Wonderland, maar terug gaan was geen optie. Dat was onmogelijk. Stop, hij moest ophouden met over Wonderland te denken. Hij was nu hier en of hij het wilde of niet, hij moest de rest van zijn leven hier blijven. Hij zuchtte diep en sloot kort zijn ogen. Misschien moest hij maar eens in een mens veranderen. De witte koning had hem nog een mensenlichaam geschonken, maar Cheshire had het eigenlijk nog nooit gebruikt, wel, bijna nooit. Het was vreselijk om op twee poten, eh, benen te lopen. Dat kwam omdat hij het niet kon, maar hoe moest je op benen lopen als je gewend was op vier poten te lopen, vier poten die hij zelden gebruikte aangezien hij zweven verkoos.

Cheshire opende zijn ogen weer en neuriede een liedje. ”Obviously, quite obviously, I’m odd~” Zong hij zachtjes. Hij zweefde van de tak af en besloot het menselijke lichaam nog maar eens een kans te geven. Vlak voor zijn poten de grond raakten, veranderde hij in een mens. Hij had donker, bijna zwart haar. Twee plukken haar stonden lichtjes overeind als twee oren. Hij had al vaak geprobeerd die omlaag te krijgen, maar dat lukte niet. Zijn ogen waren nog steeds even blauw. Hij had een grijs shirt aan met heldere blauwe strepen en een lange, donkergrijze broek. Aan zijn riem hingen een aantal sterke glazen buisjes met drankjes in. Ieder drankje had een andere functie. Ook hing er een mes aan zijn riem en een kort fluffy dingetje dat zijn staart symboliseerde. Hij was best tevreden met zijn uiterlijk, alleen had hij een hekel aan wandelen. Onstabiel zocht hij steun bij de boom naast hem, fronsend keek hij naar de grond.

~opennn, moet nog wat aan hem wennen, seurry >.> en voor een duidelijker beeld van zijn human form, zie profielplaatje c;

Cheshire was zo druk bezig met proberen recht te staan, dat hij de persoon niet had zien aankomen. "Boe! " Hij schrok en klampte zich als een zeepok aan de boom vast. ”Eeek!” Hij wilde onzichtbaar worden zoals hij wel vaker deed, maar het lukte niet echt in dit gedaante. Zijn hart raasde in zijn borstkas van het verschieten en omdat hij zich in het nauw gedreven voelde. Tjah, hij was en bleef nu eenmaal een kat. Cheshire probeerde in zijn kattengedaante te veranderen, maar het lukte niet. Ondertussen werd hij bestudeerd door de persoon voor hem. Hij had grijs haar dat bijna even lang was als hemzelf en dat voor zijn ogen hing. Over zijn gezicht liep een groot litteken. "Hm..~ een persoon~" Chez slikte, er was geen weg terug, het was te laat. "Een levende, zo te zien~ Hehehe~" Deze persoon deed hem aan iemand denken, maar wie was het ookal weer? Cheshire staarde de man voor hem aan met een kat achtige blik. Mad Hatter, dat was het, daar leek hij op. Nieuwsgierigheid begon door zijn aderen te stromen in plaats van angst. Hij klemde zich niet meer zo hard vast aan de boom. Zijn typische grijns verscheen weer op zijn gezicht. Zijn pupillen werden groter door nieuwsgierigheid. ”Misschien wel, misschien niet. Misschien leef ik, misschien ben ik dood, misschien een illusie… Wie zal het zeggen?” Sprak hij half spinnend. ” Who are you?~” Vroeg hij, in het Engels, doordat hij tweetalig was, sprak hij vaak een mix van de twee talen. ”Van waar kom je?” Vroeg hij meteen daarna. Curiosity killed the cat, word wel eens gezegd, wel, daar heeft Cheshire nog nooit iets van gemerkt. Hij liet de boom los, zo moeilijk kon het nu toch niet zijn om recht te blijven staan? Maar toch was het misschien niet zijn beste plan geweest… Hij verloor zijn evenwicht en viel tegen de persoon aan. Hij grinnikte kort. ”Ehehehehehhh.. Oops~”