Devoured by sorrow (Zephyr)

Hier zat ze dan, op het bankje waar zij ooit samen met Aylan heeft gezeten. Een traan rolde over haar wangen terwijl ze keek naar de stille water. Haar handen streekte zenuwachtig de pluimen van haar zwarte jurk recht. Haar schouders stonden gespannen en ze dacht na over wat ze te weten was gekomen. Haar lichaam was gecamoufleerd door een spreuk zodat de magiërs haar niet zouden zien. Ze was zenuwachtig, dit plek bracht te veel herinneringen bij haar naar boven wat ze niet al te prettig vond. Ook al was het dan alweer een maand geleden dat de oorlog was geweest had ze het toch zwaar. Alles leek als een slak bij haar voorbij te gaan. Ze deed weinig dingen en bracht uren door in haar hutje.
Met een verdrietig blik keek ze om zich heen, het was hier inderdaad prachtig, nu al. Selena sloot haar ogen en voelde hoe nog een traan over haar wang rolde. Ze herinnerde zich deze dag als of het gister nog was. Hoe ze hier lol hadden getrapt, over hoe hij over het ijs schaatste en zijn best deed om zich uit te sloven. Al die herinneringen deden gewoon pijn aan haar hart. Selena legde haar hand op haar buik en zuchte zacht. Het was eindelijk tot rust gekomen, al een paar dagen had ze last van kots neigingen. Waarschijnlijk kwam dat door alle kruiden die ze van Roze moest innemen en die werden niet goed verwerkt door haar verdriet. Eigenlijk kon ze ook nauwelijks iets eten, de eerste paar dagen moest Roze het gewoon in haar proppen maar nu ging het al beter. Haar eetlust kwam weer langzaam terug en zo nu en dan had ze soms zin in iets aparts.

Zephyr ~(*,*)~

Zephyr bromde zwaar over van alles en nog wat. Hij had een brief in zijn handen. Geschreven door hun leider Aylan, of nou ja beter gezegd de vorige leider. nu was hij degene die hun volk moest leiden. Geweldig. waarom hij? Het is niet dat hij de beste man ervoor was. Er waren enkele andere die beter waren dan zephyr. Zijn volk weet nu ondertussen dat de machtige Aylan overleden is. Maar wat er hier op de brief stond. Hij wou het in het begin niet geloven. Niet dat hij echt veel keus had... Even wreef hij door zijn blonde haren en stond dan maar op om. hij had werk te doen. Die Selena gaan zoeken. Waarom Aylan voor de vrouw was gevallen wist ze niet maar ieder zo zijn zwaktes zeker. Hij sloot zijn ogen om de vrouw op te sporen met behulp van een tracker. Daarna zadelde hij zijn hengst en reed weg naar het gebied van de vijand. Na nog een goeie lange reis kwam hij eindelijk aan. "excuseer mylady' sprak hij om haar aandacht te trekken. Hij ziet er ontspannen en kalm uit, maar hij houd alles strak in de gaten voor iets ongewoons.

Haar hart was gebroken voor altijd. Niemand zou ooit haar hart kunnen herstellen, ze was veel te gehecht aan Aylan geworden. Hoe kon ze ooit verder leven? Het was afschuwelijk...Elke nacht weer zag ze voor zich hoe door haar hand Aylan doorboord werd en vergiftigd. Elke keer weer zag ze hem in slow motion neervallen. Alleen Roze wist wat er aan de hand was, ze lag elke nacht naast haar op de kussen om de meeste hoofdpijn van haar over te nemen. Selena richte haar blik op het meer en slikte haar tranen weg. Het bracht haar te veel mooie herinneringen op. Maar daarom was ze hier ook, om de mooie tijd te herinneren en de slechte vergeten. "excuseer mylady' Hoorde ze achter zich, meteen verstarde Selena en droogde gauw haar tranen af met een zwart doekje die ze bij zich had. Na een paar keer in en uit geademd te hebben keek ze over haar schouder, blijkbaar was e zo verdiept in gedachten dat haar camouflage spreuk verdwenen was en ze zichtbaar was geworden. Selena keek naar de magiër, ergens diep in haar geheugen deed hij haar een belletje rinkelen, maar ze kon haar vinger niet plaatsen waarom ze hem kende of hoe... Selena stond gauw op, maar misschien was dat geen goed idee, alles begon meteen te draaien en ze zakte gauw terug op haar oude plek. Hoe lang zat ze hier al? Na een paar seconden haalde Selena diep adem en stond dit keer langzaam op. Ze draaide zich kalm op en hoopte maar dat haar oranje haren haar gezicht verborgen zodat de magiër haar rode ogen niet zou zien. Selena ging iets door haar knieën als een begroeting 'gegroet.' zei ze met een zo een vast mogelijk stem 'het spijt me dat ik op uw territoria zit, ik kwam hier per ongeluk...' Zei ze met een kalme stem.

Zephyr was nou niet meteen in zijn beste stemming. Misschien kwam dat omdat het voor hem nogal onverwacht was aangekomen dat hij nu de leider was. Het zou beter geweest zijn als Aylan hem er op voorbereid had. Dan zou dit allemaal veel makkelijker zijn geweest. Alles had zo simpel geleken toen Aylan het deed en Zephyr alleen maar moest toekijken en zorgen dat hij veilig was. Een opdracht waar hij niet echt in geslaagt was aangezien hij nu dood was. Ja Aylan had wel natuurlijk gezegt van die droom, maar Zephyr had er nou niet meteen echt in gelooft; toch niet helemaal.Niet alleen dat nu moet hij ook nog eens gaan kijken aangezien die Selena zwanger was. Eigenlijk wou Zephyr helemaal niks met die vrouw te maken hebben. het was allemaal haar schuld dat Aylan dood was! Ze zou verklaren dat ze van hem hield, maar toch was zij degene die hem gedood had. Wat was dat voor een vervloekte liefde. hij moest er van walgen door nog maar te denken om die heks terug te zien, toch deed hij het nu aangezien hij het Aylan beloofd had.
Het geluk stond dan ook aan zijn zijde, in de verte zag hij Selena al. Hij sprak koeltjes. Liet niets van zijn haat gevoelens blijken. Dat zou onprofessioneel zijn. 'het spijt me dat ik op uw territoria zit, ik kwam hier per ongeluk...' Zei ze met een kalme stem. Zephyr zijn ogen stonden hard terwijl ze haar begroeting deed, hij knikte enkel maar vaagjes.. 'Ik weet maar al te goed dat u hier niet perongelijk zit Selena ' voor even zat er een lichte spot in zijn toon, maar dat was zo snel weer verdwenen dat je niet eens zeker kon zijn dat het er wel degelijk had gezeten. 'En ik heb liever ook niet dat u het gaat ontkennen' Ze moest het niet eens proberen. Zephyr had Aylan altijd in het oog gehouden. Dus wist hij ook vele plekken waar die twee elkaar vaak hadden gezien.

het was zwaar voor Sel, de dagen gingen sloom voorbij en Roze lette op elke beweging die ze maakte en dat was echt ontzettend irritant! Terwijl Selena de magiër begroette zag ze zijn blik harder worden en ze slikte onzichtbaar. . 'Ik weet maar al te goed dat u hier niet perongelijk zit Selena ' Met een zwijgzame blik keek Selena recht in de ogen van Zephyr, wat wist die gast allemaal overhaar? Ze had zo nu en dan hem in de buurt van Aylan gezien maar veel wist ze er niet van...En daarbij, het waren niet haar zaken geweest. 'En ik heb liever ook niet dat u het gaat ontkennen' Al zijn tonen of wat dan ook ontgingen haar gewoon en haar blik werd hard, blijkbaar wist die gast meer dan het haar lief was, maar op dit moment knapte de draad 'Ja nou, ik ben het ook zat om elke keer weer een masker te dragen! Bij de heksen moet ik mij sterk houden en doen als of alles normaal was! En terwijl ik hier ben om een beetje mezelf te zijn en alleen te wezen moet jij zo nodig hier komen!' zei ze geïrriteerd. Selena was in zo een emotionele staat dat het haar echt niks kon schelen nu even hoe of wat haar de jongen magiër zou zien.

het was het was niet makkelijk om haar niet te verjagen. In eerste instantie zou Zephyr dat zelf ook gedaan hebben, alleen stond de belofte aan aylan in de weg. En hoe erg Zephyr deze vrouw ook niet moest hebben. Hij had een belofte gemaakt en beloftes brak hij niet. Nou ja eigenlijk wel, alleen niet bij Aylan. Hij begreep het niet. De magiërs weten dat heksen niet te vertrouwen zijn. Dat ze niks waard zijn. Waarom is Aylan n godsnaam dan met een gaan 'daten'. Om het nog erger te maken met de leidster van de heksen! Hij schud even zijn hoofd. Liefde kan mannen serieus verblinden, en dat werd meestal hun ondergang. Zephyr is sowieso voorzichtig daarmee. De eerste keer is het al zijn ondergang bijna geweest, het zal hem geen tweede keer overkomen.
'Ja nou, ik ben het ook zat om elke keer weer een masker te dragen! Bij de heksen moet ik mij sterk houden en doen als of alles normaal was! En terwijl ik hier ben om een beetje mezelf te zijn en alleen te wezen moet jij zo nodig hier komen!' zei ze geïrriteerd. Zephyr weet niet of anderen het weten dat hij de leiderschap heeft overgenomen, maar veel kon het niet schelen wat anderen ervan denken, ze zullen er leren mee moeten leven. 'Waarom zou u in godsnaam een masker moeten dragen, doen alsof alles in orde is ' hij snoof geirriteerd. 'Dat is het toch ook voor u?' Sprak hij spottend en kon de walging even niet verbergen. 'En u ben op mijn terretoruim zonder toesteming, Aylan heeft dat dan wel mogen toestaan, maar onthoud een ding. Ik ben heel anders dan Aylan' Hij keek haar kil aan. Zijn handen had hij in zijn zakken gestopt om zijn krachten in bedwang te kunnen houden.

Selena probeerde te slikken maar een brok in har keel liet het haar niet toe... Waarom Moest die gast zich zo nodig met haar bemoeien? Lijdt ze al niet genoeg door het idee dat Aylan dood is door ''haar'' schuld? Ergens begreep ze dat de magiër de hier niet een heks wou hebben. 'Waarom zou u in godsnaam een masker moeten dragen, doen alsof alles in orde is ' hij snoof geïrriteerd. 'Dat is het toch ook voor u?' Haar handen begonnen te beven en zenuwachtig gingen haar handen door haar jurk. 'En u ben op mijn territorium zonder toestemming, Aylan heeft dat dan wel mogen toestaan, maar onthoud een ding. Ik ben heel anders dan Aylan' Hij keek haar kil aan. Nu werd ze even door de war gebracht, maar gelukkig hielp de boom haar even terwijl die haar rustig vertelde dat Zephyr de nieuwe leider was. 'u moet weten dat de leider zich altijd sterk moet houden voor de volk, zelfs al is hij of zij momenteel niet sterk is mentaal.' Selena slikte 'En daarbij, waarom zou het in orde zijn met mij? Ik weet bijna niks meer van het hele gevecht.' de laatste zei ze zacht en veegde wat tranen weg met een zwart doekje. Na een paar seconde haalde ze heel even diep adem en keek naar Zephyr 'ik feliciteer je met je nieuwe rang, en ik zal zo weer gaan.' Selena zei het kalm.

Hoe langer hij bij haar bleef hoe moeilijker het had om zijn magie onder controle te houden. Die krijgen af en toe wel eens hun eigen gedachten gang, alleen maar als Zephyr een sterke emotie vast houd. In dit geval was dat richting haat. haat dat een vrouw hun leider heeft gedood. Men moet dan niet verwonderd zijn dat hij deze vrouw niet moest hebben. het is de meest logische reactie die je zou krijgen door iemand zijn leider te doden. Zephyr maakte haar meteen duidelijk dat ze niet moet verwachten dat hij net zoals Aylan veel gaat toelaten voor haar. Aylan liet haar toe omdat hij verblind was door de liefde voor haar, zephyr niet. Die gaat niet toelaten dat een heksje nog op hun land komt. Hij zal de regel opstellen vanaf dat er een heks op hun land komt de heks naar hem moeten brengen zodat hij over hen kan 'ontfermen' yeah right, waarschijnlijk in een cel stoppen of gewoon doden. 'u moet weten dat de leider zich altijd sterk moet houden voor de volk, zelfs al is hij of zij momenteel niet sterk is mentaal.' Selena slikte. 'O maar dat weet ik maar al te goed, maar ik begrijp niet waarom u mentaal niet sterk bent, op het slagveld was je dat nochtans zeer goed ' Siste hij naar haar. De haat straalde nu iets duidelijker dan in het begin. 'En daarbij, waarom zou het in orde zijn met mij? Ik weet bijna niks meer van het hele gevecht.' Zephyr keek haar met samen geknepen ogen aan. 'dat Excuus kunt u misschien dan wel bij anderen gebruiken, maar niet bij mij' Ze mag dan denken dat ze het niet weet, maar ieder verstandig mens zou dan gaan rondvragen om te zien wat er gebeurd was. 'ik feliciteer je met je nieuwe rang, en ik zal zo weer gaan.' Selena zei het kalm. Zijn houding was wel de hele tijd relaxed gebleven. Wat gevaar aanduide aangezien men zo niet kon te weten komen wanneer Zephyr zou gaan aanvallen. 'U vertrekt pas wanneer ik zeg dat u mag vertrekken' Beval hij en keek op haar neer.

'O maar dat weet ik maar al te goed, maar ik begrijp niet waarom u mentaal niet sterk bent, op het slagveld was je dat nochtans zeer goed ' Siste hij naar haar. van dit gesprek werd ze niet goed van, ze kon de haat van deze leider voelen zo als ze de haat wegens de magiërs bij haar soort genoten kon voelen. Het was afschuwelijk, gewoon niet draagbaar! 'dat Excuus kunt u misschien dan wel bij anderen gebruiken, maar niet bij mij' Selena snoof zachtjes 'tuurlijk geloof je mij niet, en je mag denken wat je wilt maar ik weet wat de waarheid is.' zei ze zo kalm mogelijk, maar die kalmte veranderde al gauw wanneer ze een golf naar boven voelde komen, een golf van misselijkheid. Ze liep er al zo een beetje de hele dag mee maar net had ze er niks van gemerkt. Misschien was het tijd om naar huis te gaan en wat kruiden in te nemen, thee drinken en op rust komen...Waarschijnlijk zal roze haar proberen af te leiden zodat ze niet steeds aan hem dacht... 'U vertrekt pas wanneer ik zeg dat u mag vertrekken' Beval hij en keek op haar neer. Dit toon verraste haar, hij mocht dan de leider zijn maar ze bleef ook en leider en hij had geen reden om zo tegen haar te praten! 'Eh sorry? Ik wil niet veel zeggen, maar ook al zijn we nog even oud..ik heb mijn rang al langer dan jij, dus wat meer respect heb ik wel verdient!' het was als of haar stemming plotseling in een klap gewisseld was, wat ook waarschijnlijk zo was.

Zephyr had gehoopt dat dit snel voorbij ging gaan. Blijkbaar was dat zo niet het geval. Hij had gedacht dat hij zijn haat gevoelens wegens de heks zou kunnen verbergen. En dat had hij in het begin ook lichtjes kunnen doen. Maar vanaf dat hij dichter in haar buurt kwam was zijn verdediging allemaal verdwenen als sneeuw voor de zon. Ugh, waarom moest hij dit altijd doen. De laatste paar dagen had Zephyr ook helemaal geen slaap gehad. Er was zoveel te doen sinds Aylan zijn dood. Hij was ook dom om naar bed te gaan met de vijand. Wie doet er dat ook in godsnaam, dat is alsof je gewoon vraagt om gedood te worden. 'tuurlijk geloof je mij niet, en je mag denken wat je wilt maar ik weet wat de waarheid is.' Meteen lachte hij luid. ' O ja? En wat mag dat dan wel zijn hm?' Vroeg hij spottend. Hij snoof. De waarheid was dat zij hem had gedood. Meer zat er niet achter. Ze was een bedrieglijke heks. 'Eh sorry? Ik wil niet veel zeggen, maar ook al zijn we nog even oud..ik heb mijn rang al langer dan jij, dus wat meer respect heb ik wel verdient!' Geamuseerd trok hij een wenkbrauw op terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg en voor zijn borstkas plaatste. 'Jij? Respect verdienen? Nooit, je hebt je ware aard getoond en een heks die een man doet geloven dat ze van hem houd en hem dan dood. Is Niet iets waar ik ooit respect voor zou hebben.' Sprak hij kil en vol haat. Hij zag al dat ze misselijk werd. 'Maar jammer genoeg aan je gezondheid te zien nu had Aylan gelijk over zijn droom' Hij had nog zo gehoopt dat het gewoon een droom was geweest.

Ze was misselijk/moe en dood op. De jonge leider mocht denken wat hij wilde, maar Selena leed veel meer dan iedereen dacht, tja hoe moest ze anders reageren als je plotseling bijkomt en je geliefde ziet liggen zonder enige hartslag? En daarna nog achter komen dat het jouw schuld was? Het was een afschuwelijke klap geweest en ze sliep daardoor ook bijna niet, en dan was haar volk nog is aan wie ze aandacht moest geven. Er lag te veeel op haar schouders op dit moment. Toen ze hem vertelde over dat zij wist wat de waarheid was, hoorde ze hem lachen als of ze een grapje vertelde. ' O ja? En wat mag dat dan wel zijn hm?' Vroeg hij spottend. Selena vernauwde haar ogen ‘dat is niet iets wat ik aan mijn vijand vertel.’ Zei ze kil, nope, ze was echt niet van plan om haar gesplitste persoonlijkheid aan haar vijand te vertellen. 'Jij? Respect verdienen? Nooit, je hebt je ware aard getoond en een heks die een man doet geloven dat ze van hem houd en hem dan dood. Is Niet iets waar ik ooit respect voor zou hebben.' Sprak hij kil en vol haat. Selena snoof ‘Je bent ene harteloze man die nog zijn liefde moet vinden, en als je dat doet zullen we zien hoe jij gaat rouwen als diegene sterft. Gevoelens die echt zijn kun je niet verbergen en jammer genoeg had je godin ook door wat we voor elkaar voelde. Zij strafte ons en dat geeft mij nog meer reden om haar verdomme steen te vinden.’ Haar stem klonk ook kil en haar ogen werden heel even donker groen terwijl ze werd vervuld van al haar haat voor de godin. Maar al gauw was die kilte verdwenen door een misselijke golf. Die Zephyr blijkbaar had gezien. 'Maar jammer genoeg aan je gezondheid te zien nu had Aylan gelijk over zijn droom.” Sel keek op naar de leider ‘welke droom? Aye heeft nooit over een droom gesproken.’ Selena voelde verwardheid door haar heen gaan. Aylan vertelde haar altijd alles net als zij alles f bijna alles aan hem vertelde. Ze kende elkaar al sinds ze klein waren en als Aylan een droom had gehad, en als het over haar ging zou hij het haar verteld hebben.