Curiosity is what brings me here (open)

Haar puur witte vleugels met af en toe zwarte spikkels die maar amper zichtbaar waren vloog ze door de lucht. Het was heerlijk om te vliegen. Haar lange bruine haren wapperden als een vlag door de wind die ermee zat te spelen. Vliegen waren de enige momenten waar Lightning zich echt vrij voelde. Een geweldig gevoel. Met een krachtige beweging van haar vleugels schoot ze weer razend snel een heel eindje verder. Kort sloot ze haar ogen en maakte een duikvlucht. een serene glimlach was er op Lightning haar gezicht verschenen. Ze Wou alle geheimen er van ontdekken. Light is nu eenmaal nieuwsgierig ingesteld. Het is typisch iets voor haar om het gevaar op te zoeken, en kan best voor zichzelf zorgen als ze in de problemen geraakten. Er was namenlijk iets in haar, diep vanbinnen dat ervoor zorgde dat ze niet alleen maar lief en vriendelijk was. Heel diep vanbinnen was er een lust, lust naar actie en gevaar. Dat was ook de reden waarom andere engelen haar in de gaten moesten houden. Ze lande met een sierlijke beweging op de grond, liet haar vleugels verdwijnen en stapte rustig verder. Ze wist dat dit gebied van die domme Shanaris wezens waren. Maar haar nieuwsgierigheid was te sterk om te kunnen weerstaan. En light was slim en sterk genoeg om voor zichzelf te kunnen zorgen. Er waren er veel die haar onderschatten en er zullen nog velen volgen. Op haar gemakjes verder. Een lichte waarschuwende tinteling raasde door haar heen. Haar spieren spande zich meteen op en ze keek gespannen rond. Misschien had ze zich gewoon vergist... Al gebeurde dat zeer zelden.

Open

Crowley liep nu al een tijdje rond over het Marshland. Met zijn capuchon op zijn hoofd waardoor een schaduw zijn gezicht verborg. Rustig liep hij verder maar zijn eeuwige waakzaamheid bleef. Het was aangeleerd voor zijn werk dat nu zijn leven had overgenomen. Daarom liep hij nu hier, om zijn hoofd even leeg te maken en gewoon wat te wandelen. Zijn grijze ogen speurde het landschap af naar andere levensvormen. Momenteel nog niks, al was dat geen verassing. Het was maar een enkele keer dat hij hier iets gezien had. Hij liet zijn handen in de zakken van zijn mantel glijden en keek op toen hij wat voelde. Rustig pakte hij de inhoud eruit en keek wat het was. Een klein zakje met allerlei ijzeren en metalen dingentjes erin. Al een tijdje werkte hij aan een kompas, dat gedeelte was al ver af maar nu ging hij verder aan de achterkant waar hij een klok maakte. Zijn blik gleed over het goudkleurige metaal dat blonk in het licht. Kritisch keek hij naar de decoraties die hij erin gekrast had. Plots keek hij op toen hij dacht iets gezien te hebben, nieuwsgierig liep hij er naar toe. Tot zijn verassing zag hij een vrouwelijke engel staan. Hij liep naar haar toe en bleef op een gepaste afstand zijn ''Jij bent ver van huis zeg...'' Zijn stem was neutraal maar je hoorde dat hij niks kwaads in zin had. Hij had niet door dat het kompas nog in zijn hand geklemd zat.

Light zal echt eens moeten leren om haar nieuwsgierigheid te bedwingen maar dat was niet zo makkelijk als ze had gedacht. Haar niewsgierigheid was soms zo sterk dat ze die drang niet kon weerstaan. Dat was dan ook de enige reden waarom ze hier heen was gzkomen. Gewoon om eens goed rond te kijken en alles in zich op te nemen. Want je weet maar nooit wanneer je dat eens nodig zou kunnen hebben. Zo kon light zich sneller herinneren waar ze was en waar ze naartoe moest vliegzn als ze snel uit dit gebied moest geraken als moest vluchten of iets anders. Lightning mag dan wel in gedachten verzonken zijn toch was ze meteen alert toe. Er een waarschuwende rilling door haar heen ging. Op haar gemakjes maar toch gespannen als een automatisme draaide ze zich om en zag al snel een mannelijk vampier op haar afkomen. Gelukkig was hij slim genoeg om toch wat afstand te behouden. ''Jij bent ver van huis zeg...'hoorde ze hem op een neutrale toon. Langzaam bestudeerde hem aandachtig het viel haar dan ook meteen op dat hij iets in zijn handen hield. En haar nieuwsgierigheid kwam weer opsteken.'volgens mij is dit ook niet jouw gebied' sprak ze even neutraal. Haar kristal blauwe ogen gleden weer naar zijn hand' wat heb je daar vast' nieuwsgierig wachte ze op haar antwoord.

Crowley zag hoe de kristalblauwe ogen van de engel hem onderzochten. Ze antwoorde neutraal terug op zijn eerdere vraag. 'volgens mij is dit ook niet jouw gebied' Daar had ze gelijk in maar je zou eerder een vampier verwachten hier, maar dat zou ook aan hem kunnen liggen. ''Daar heb je gelijk in'' antwoorde hij simpel. Nu pas voelde hij het kompas weer in zijn hand. Eigenlijk wou hij het wegsteken maar de stem van de engel hielt hem tegen 'wat heb je daar vast.' Nou die draait er ook niet omheen, al kon hij dat wel waarderen. Vooral omdat hij zelf meestal ook zo spreekt. Even liet hij het kompas door zijn vingers draaien en klemde zijn vingers daarna weer rond het werkje. ''Niks bijzonders, alleen iets waar ik me mee bezig hou'' Expres gaf hij de engel geen antwoord op haar vraag. Al vond hij het ook triest van zich zelf dat hij zijn capuchon nog op had, als troost voor het slappe antwoord deed hij hem dus af. Daarna liet hij zijn hand even door zijn haren gaan zodat hij geen pluizenbol was. ''Hoe heet je eigenlijk?'' zei hij toen neutraal al had hij een charmante ondertoon. Het was meer zijn doen om op die manier met een dame te spreken, als het gesprek iets positiever word zou die neutrale kant verdwijnen. Kort liet hij zijn grijze ogen het gebied onderzoeken, je weet maar nooit of deze dame vrienden had meegenomen. Toen hij niks zag gleed zijn blik weer naar de engel. In zijn hand begon hij het kompas met zijn vingers te draaien, door het licht zorgde dat voor goudkleurige twinkelingen. Misschien kon deze dag nog wat interessant worden.

Om eerlijk te zijn had ze niet meteen verwacht iemand tegen te komen dit verlaten oord. Het was er kaal en gaf je een leeg gevoel.niet echt iets vooor light.ing aangezien er niet veel te bezien was.  Best jammer eigenlijk. Maar nu maakte dat niet echt veel uit aangezien ze roch iemand was tegen gekomen. Al was het deze keer wel een vampier. Het was wel een gewoonte voor light om tde persoon die ze tegen kwam te onderzoeken. Al zijn details in haar hoofd op te slaan iedere beweging van hem op te slaan. Niks ontging haar. Dat was dan ook waarom ze dat ding in zijn handen zo snel opviel. Toen hij sprak had het haar iets verwonderd dat hij net zo neutraal als zij sprak. Light deed het eigenlijk vooral omdat ze er niet van hield om emoties te hebben. Al is het niet mder die reden dat ze het deed aangezien ze nu al te lang op aarde was en toch emoties weer begon te krijgen.  Amper zichtbaar was er even een glimlach op jaar lippen tevoorschijn gekomen toe. Hij haar gelijk was. Maar die glimlach was snel weer weg. . ''Niks bijzonders, alleen iets waar ik me mee bezig hou.' Zei hij  maar might wist dat zhij geen antwoord had gegeven waardoor ze weer heel even kort moest grinniken. En de glimlach werd onbewust 'en zoal iets groter toen hij orobeerde gezn pluizebol te zijn'je haar staan een beetje recht' probeerde ze zo neutraal mogenlijk te zeggen al lukte het haar niet haar amusatie te verbergen. ''Hoe heet je eigenlijk?''  vroeg hij haar .  De charmante toon was lightning meteen opgzvalllen. Ach vroeger was ze ook zo geweest.... of het nu nog zo was.... toch was ze nu wel wat losser geworden onbewust of bewust. 'Lightning is de naam en mag ik de jouwe weten' vroeg ze iet wat plagerig al had ze het niet meteen door en als ze het dan toch door had  was het al te laat. But who cares right? 'En eoals je ziet heb ik geen gezelschap mergenomen' grinnikte ze toen het haar opgevallen was dzt hij rond had gekeken.


Is met de gsm gedaan dus let niet op de fouten xd

De engel grinnikte kort toen hij haar geen antwoord gaf op haar vraag. Toen hij zijn capuchon naar achter had gedaan probeerde hij zijn haar fatsoenlijk te krijgen en niet op een pluizebol te lijken, blijkbaar had hij daarin gefaald want de engel moest glimlachen 'je haar staan een beetje recht' Haar stem was geamuseerd maar ze probeerde het te verbergen. Crowley lachte weer eens charmant naar haar. Dat was gewoon zijn doen, iedere vrouw probeerde hij wel wat te versieren. Hij nam het nooit te ver, zijn doel was om het hart van de vrouw sneller te laten kloppen. Dieper nam hij het niet. Het werkte zeker niet bij iedereen maar dat kon hij ook waarderen. Nu was de vraag echter, was deze dame voor hem vatbaar voor zijn flirterij? Hij ging weer met zijn hand door zijn haar ''Ik denk dat dit het platste mogelijk is..'' In zijn andere hand had hij nog steeds het kompas geklemd, hij liet hem in zijn zak glijden. Natuurlijk kon hij het snel en ongemerkt doen maar nu vind hij het wel leuk om het wat opvallender te doen, gewoon om de nieuwsgierigheid van de engel op te laten stollen. Al was zijn eigen nieuwsgierigheid ook wel aan het duwen, daarom vroeg hij haar naar haar naam. ''Lightning is de naam en mag ik de jouwe weten' Hij had de plagerige toon gehoord en ging er op in door weer zacht te lachen. ''Wat een prachtige naam draag je al had ik niks anders verwacht, de mijne is Crowley'' Zei hij iets vlijend. Die Lightning merkte wel veel op, toen hij kort rond gekeken had of ze vrienden meegenomen had kreeg hij gelijk antwoord. 'En zoals je ziet heb ik geen gezelschap meegenomen' Weer zo'n charmante lach speelde met zijn lippen. ''Je weet het nooit zeker'' Kort keek hij op toen er een windvlaag opspeelde en zijn haar weer in de war zette. Wat brommend veegde hij het uit zijn gezicht waarbij hij het wat beter wou laten zitten. ''Ik doe straks gewoon die capuchon weer op, aan dit haar is niks te redden'' grapte hij kort. Daarna keek hij weer naar Light en liet zijn blik kalm op haar liggen.

Het was weer typisch iets voor lightning om mensen tegen te komen op plaatsen waar dat maar amper gebeurde. Ach misschien was dit wel beter aangezien hij er niet uitzag als iemand die haar ieder moment zou kunnen aanvallen, al kon schijn wel bedriegen. Hij had zijn capuchon uitgedaan en de uitkomst daarvan zorgde ervoor dat Light er niets aan kon doen en stilletjes begon ermee te lachen, het was pluizig en schattig. en dat vertelde ze hem dan ook eerlijk. ''Ik denk dat dit het platste mogelijk is..'' antwoorde hij nadat hij nog even had geprobeerd het platter te krijgen. 'dat denk ik ook' ging ze er geamuseerd mee akkoord. Lightning begon wel door te krijgen dat ze meer emotie's begon te krijgen, ze kon er niks aandoen. Haar ware ik kwam weer tevoorschijn. En dat kwam omdat ze al langer op aarde was dan haar gewoonte was. Wat normaal moest betekenen dat het tijd was om weer naar boven te gaan, toch deed ze het niet. Er was hier teveel interessante dingen dat haar tegen hielden. Wanneer hij vroeg hoe ze heette had ze haar naam verteld. De naam dat ze had gekregen doordat de bliksem precies bij haar geboorte was gekomen. Toeval was het geweest. ''Wat een prachtige naam draag je al had ik niks anders verwacht, de mijne is Crowley'' zei hij iets vlijend. Haar geamuseerde grijns sierde even. ze kon er niks aan doen dat ze een heel klein beetje begon terug te flirten dat lag in haar aard als ze die niet de hele tijd verborg onder een saaie neutrale mantel van haar. 'Hoezo niks anders verwacht ' vroeg ze grijnsend en stapte dichter naar hem toe en keek hem recht aan. Ach ze daagde hem gewoon uit, al had ze geen idee in wat ze hem uitdaagde. Dat zal ze wel snel genoeg ontdekken zeker? Light had hem wel even zien rond kijken en ze kon het dan niet laten om er een opmerking over te geven. ''Je weet het nooit zeker'' was zijn antwoord gevolgd door een windvlaag die zijn haar weer in de war maakte en bij light enkele lokken voor haar gezicht blies. ''Ik doe straks gewoon die capuchon weer op, aan dit haar is niks te redden'' grapte hij kort. Haar grijns leek alleen maar nog meer te verbreden hoe langer ze met hem praatte. "ach het is schattig' plaagde ze hem en ging grijnzend met haar hand door zijn haren al trok ze die wel weer redelijk snel terug.

Nadat de engel zich voorgesteld had kon hij het niet laten om te antwoorden ''Wat een prachtige naam draag je al had ik niks anders verwacht, de mijne is Crowley'' Lightning lachte even geamuseerd en ze stapte dichter naar hem toe. 'Hoezo niks anders verwacht ' sprak ze grijnzend. Ook hij zette een stap dichterbij en glimlachte charmant. ''Een prachtige dame draagt een prachtige naam'' Toen een windvlaag zijn haar weer rechtop zette grapte hij ermee om zijn capuchon op te zetten. "ach het is schattig' plaagde ze en ze ging met haar hand door zijn haren. Schattig was niet echt de manier hoe hij graag omschreven werd. En hij zou zichzelf niet zijn als hij dat niet zou zeggen. ''Ik heb niet graag dat mijn kapsel zo omschreven word'' Zijn stem was neutraal maar een glimlachje verraden zijn amusement. Dit gesprek was zeer interessant, veel beter dan het doelloze dwalen in dit gebied. Plots voelde hij iets steken in zijn zij en hij keek even zuur. Zijn hand gleed in zijn zak waar hij het kompas uithaalde. Even controleerde hij de zijkant ervan waar hij een uitstekende pin naar binnen boog. Snel stak hij het werkje weer weg daarna controleerde hij het plekje waar nu dus wat bloed uit droop. Zonder op het bloed te letten deed hij zijn shirt weer naar beneden en keek naar Light.

Het had lightning eerlijk gezegt echt wel geamuseerd dat hij vond dat ze een mooie naam had, en zijn woorden daarna waren nog interessanter op een of andere manier antwoorde ze er lichtjes uitdagend op en was zelf dichter naar hem toe gegaan. Daarna zette hij nog een stap dichterbij, waarbij ze wel heel dicht bij elkaar stonden. Maar lightning deinsde niet terug, ze was echt niet een persoon die zich meteen zou terugtrekken, belangen niet. ''Een prachtige dame draagt een prachtige naam'' Haar grijns verbreedde nog meer en kort lachte ze stilletjes nog ook."Je bent een echte charmeur' sprak ze grijnsend. Natuurlijk weet lightning dat hij dat van zichzelf weet, maar he het kon geen kwaad om dat hem te vertellen ofcours. Zijn haar zorgde echt er alleen maar voor dat hij er nog best schattig uit zag, en light plaagde hem er ook mee wetend dat hij daar niet al te blij mee zou zijn. Geen enkele jongen zou dat leuk vinden. . ''Ik heb niet graag dat mijn kapsel zo omschreven word'' Even lachte ze waarbij haar ogen er voor kort bij twinkelden al was dat net zo snel verdwenen als het was gekomen. 'Dat weet ik, daarom kon ik het niet laten dat te zeggen, al is het maar voor een keer' grapte ze. Nee ze zal het niet nog eens zeggen, ze vond het wel gezellig met hem praten, dat was altijd veel leuker dan helemaal alleen te zijn, want alleen verveel je je ook veel sneller. een lichte frons verscheen op haar gezicht toen ze zag dat hij aan het bloeden was. 'euhm als je wilt kan ik daar voor zorgen' en ze gebaarde naar zijn wonde, dat was toch geen enkel probleem voor haar.

Crowley keek toe hoe de grijns van de dame voor zich verbreedede om zijn woorden. Hij had al lang begrepen dat zij meer om zijn woorden lachte dan erdoor zich in verlegenheid te laten brengen. "Je bent een echte charmeur' Hij lachte weer zijn charmante lachje ''Ik zou niet weten hoe ik anders tegen zo'n schone dame zou moeten praten'' In zijn ogen twinkelde iets vrolijks, als het ware kinderlijk. En zijn woorden mochten dan soms oud klinken, het had vaak het bedoelde effect. Zelf een simpele lach kon al helpen, zelfs al probeer je de gene tegenover je niet te versieren. Zelfs al was het zijn doel niet om een hart te winnen, zulke vlijende woorden konden je dag opvrolijken. Als je het zo zei klonken zijn daden ineens niet meer zo slecht. 'Dat weet ik, daarom kon ik het niet laten dat te zeggen, al is het maar voor een keer' zei de dame toen hij zijn haar probeerde te beschermen van het oordeel schattig. ''Die ene keer kan ik wel hebben'' grapte hij terug. Nadat hij zijn mantel weer over zijn shirt gedaan had gebaarde Lightning naar zijn wond 'euhm als je wilt kan ik daar voor zorgen' Vanzelf gleed zijn blik ook naar de wond ''Nee hoor, ik wil je er niet mee tot last zijn.'' Voor de eerste keer in het gesprek klonk zijn stem niet vlijend, hij klonk nu meer normaal. Zoals hij tegen zijn geslachtsgenoten praatte. Wie weet zou het haar niet eens opvallen.

Hm, of ze het niet wou toegeven of niet, ze genoot wel van de gezelschap. Iemand om mee te praten was altijd veel leuker dan alleen in deze verlaten plaats. Je kon dan wel eens lachen, als het geen vijand zou zijn geweest natuurlijk. Het verwonderde haar alleen maar, ze had echt gedacht dat hij haar zou aanvallen. Niet dat ze dat vreselijk zou hebben gevonden. Lightning kon perfect voor zichzelf zorgen. Ze meende het toen ze zei dat hij een echte charmeur was, en dat mocht hij gerust eens horen van haar ookal wist hij dat maar al te goed van zichzelf. Al heeft ze zijn ego nu wel wat gestreeld. Zolang het maar niet naar zijn hoofd liet stijgen vond zij het best. ''Ik zou niet weten hoe ik anders tegen zo'n schone dame zou moeten praten'' Lachend keek ze hem aan. Ze kreeg de neiging om hem uit te dagen al weet ze niet precies waarom. Langzaam boog lightning naar zijn oor. ‘Pas maar op dat al die complimentjes het niet naar men hoofd stijgen’ sprak ze met haar melodieuze stem waarbij haar lippen juist niet zijn oor aanraakte en haar warme adem over zijn oor streek. Een plagende grijns sierde haar lippen toen ze zich wat terug trok. Ja ze vond zijn haar pluizig, en zei dat ook voor een keer. . ''Die ene keer kan ik wel hebben'' grapte hij terug. Dit bleef maar interessanter worden naar haar smaak. Lightning had de wonde meteen opgemerkt en vroeg dan of ze het kon verhelpen. ''Nee hoor, ik wil je er niet mee tot last zijn.'' Geamuseerd keek ze hem aan.”Als het me tot last zou brengen zou ik het toch niet voor stellen Crowley’ Vroeg ze geamuseerd.”En ik ben niet voor niets een engel’ Ja ze had die neiging nog steeds om anderen te helpen, maar die neiging is niet zo sterk als die van de anderen ‘Dus laat maar zien’ glimlachte ze gerustellend.

Crowley keek op toen ze naar zijn oor toe boog en fluisterde ‘Pas maar op dat al die complimentjes het niet naar men hoofd stijgen’ Hij voelde haar warme adem op zijn oor. Hij zag haar glimlach toen ze zich weeg terugtrok. Deze dame was interessanter dan de degene die hij hiervoor ontmoet had. Ze speelde zijn eigen spel terug. Andere vielen voor zijn vleierijen en zijn eeuwig durende geflirt. Hij grijnsde charmant en steek een pluk haar achter haar oren. Daarna boog hij net zoals zij eerder gedaan had naar voren en sprak met zijn aantrekkelijkste stem ''Ik denk dat jij er wel tegen kan'' Met een grijns die je kon laten smelten trok hij zich weer terug en zette een stap achteruit. Toen ze voorstelde om de wond te verhelpen had hij het geweigerd aangezien hij haar niet tot last wou zijn. ”Als het me tot last zou brengen zou ik het toch niet voor stellen Crowley’ Haar stem klonk even geamuseerd als haar grijns. ”En ik ben niet voor niets een engel’ Hij keek haar even schuldig aan ''Sommige mensen stellen dingen voor als beleefdheid, en dat punt van een engel zijn is geen goed excuus'' Alsnog gaf hij zich gewonnen aangezien hij het van haar toch niet zou winnen en stelde de wond open. Zijn blik gleed van de wond af toen hij in de verte iets hoorde. Na een poosje wachten zag hij het gestalte van een huppelend dier ''Nee toch...'' bracht hij zuchtend uit. Maar ja, Anskiere botste vrolijk tegen hem op en blafte hoog. ''Pup, hoe kom je hier nou weer terecht?'' Anskiere hoorde de zuchtende klank en keek toen met een puppyblik naar Lightning. Zacht mompelde hij ''Anskiere....''

Rustig bestudeerde ze hem. Het was geen schande om hem beter te bekijken. Hij was knap en dus mag Lightning er toch van genieten of niet dan? Tuurlijk wel. Niemand zou haar toch kunnen tegen houden. Haar jurk wapperde lichtjes mee met de wind, net als haar haren. Grijnzend keek ze hem aan toen hij een verloren plukje haar van voor haar ogen mooi achter haar oor stak en dan naar haar oor toe boog ''Ik denk dat jij er wel tegen kan'' Lachend keek ze hem aan 'en hoe weet je dat wel zo zeker ' sprak ze plagend en keek hem recht aan met haar kristalblauwe ogen. Ze mocht Crowley wel. Het gebeurde niet vaak dat ze echt zich ontspande bij een persoon. Zelf niet bij andere engelen. ''Sommige mensen stellen dingen voor als beleefdheid, en dat punt van een engel zijn is geen goed excuus'' Lightning lachte, een lach dat haar ogen bereikten en die weer lieten twinkelen 'ik hoor daar niet bij, en wel...ik kan een beter excuus nu niet bedenken" gaf ze eerlijk toe aan hem met een grote grijns op haar gezicht. Lightning wou er juist aan beginnen toen ze een ander leven wezen opmerkte. ''Nee toch...'' bracht Crowley zuchtend uit. Geamuseerd keek ze op bij het zien van de pup dat tegen hem opbotsten. ''Pup, hoe kom je hier nou weer terecht?'' De pup keek haar zielig aan. Ze smolt er meteen voor "Wat is hij schattig 'sprak ze glimlachend en nam de pup op haar schoot en begon het achter het oor te krabben. Haar andere hand legde ze op Crowley zijn wonde ' je gaat het voelen jeuken, maar waag het niet krabben ' legde ze hem uit. Meteen gloeide haar hand helemaal op en begon zijn wonde stilaan helemaal te genezen en kwam er een kleine korst op. "zo Dat is opgelost' glimlachte ze gemeend. Even keek ze bedenkelijk ' en nu ben je me iets verschuldigt 'grijnsde ze uitdagend. De pup nog steeds aaiend waardoor haar uitdaging niet zo dreigend was als ze had bedoeld.

'en hoe weet je dat wel zo zeker ' Was het antwoord geweest op zijn eerdere reactie. Hij lachte breeduit toen hij zich terugtrok en bleef voor het effect nog even wat voor haar gezicht hangen ''Mannelijk instinct, en zo'n schoonheid waarmee ik zo prettig kan praten zou het heus wel aan kunnen.'' Zijn normaal kille grijze ogen keken nu geamuseerd. Hij mocht deze engel wel, zij was ook een van de weinige die iets terug zij en zelf met haar woorden ze zijne kon overtreffen. ''Sommige mensen stellen dingen voor als beleefdheid, en dat punt van een engel zijn is geen goed excuus'' zij hij toen Lightning door drong om hem te helpen met zijn wond. Zijn blik lag te rusten op haar ogen die begonnen te twinkelen bij haar volgende woorden 'ik hoor daar niet bij, en wel...ik kan een beter excuus nu niet bedenken." Een lach om bij te smelten verscheen op zijn gezicht. Net wou hij weer wat charmerend zeggen maar hij werd onderbroken door Anskiere die tegen hem aan knalde. ''Pup, hoe kom je hier nou weer terecht?'' Was zijn verraste uiting geweest, de puppy wist dat hij het van hem niet kon winnen en keek toen gelijk met een puppy blik naar Lightning. "Wat is hij schattig'' sprak ze toen de puppy zijn doel behaalde, hij werd op schoot genomen en gekriebeld. Met haar andere hand heelde ze zijn wond waar hij ook verbaast en onder de indruk naar keek. Dat ging wel heel snel. ' je gaat het voelen jeuken, maar waag het niet krabben ' Hoorde hij haar nog zeggen. "zo Dat is opgelost' Hij gleed uit zijn verbazing en lachte vrolijk ''Zeg dat wel.'' Een jeukend gevoel stak op vanuit de oude wond en hij trok zijn shirt snel weer naar beneden om de drang van krabben te vermijden. ''en nu ben je me iets verschuldigd'' Hij keek naar haar uitdagende grijns en toen naar haar hand die over Anskiere heen gleed. Met een charmante grijns liep hij dichter naar haar toe en pakte zijn puppy op waarna ze die op haar hoofd zette, ze hond bleef vragend zitten. Hij legde een arm over haar schouder en grijnsde uitdagend ''Ik zou niet weten hoe ik die moet inwisselen, weet jij iets?''

Hij amuseerde haar, ze kon er lol mee hebben en het was de eerste keer dat ze redelijk zichzelf was bij een vijand. Ze was sowieso maar zelden zichzelf vijand of bondgenoot ze was altijd neutraal en zeer kalm zonder enige speelse buien. Dit was dus de eerste keer, en het gebeurde allemaal van zelf want er was niks fakes aan, de andere Light was namelijk fake, een stenen muur om zichzelf te beschermen tegen anderen. Haar lippen stonden in een speelse glimlach toen hij wat voor haar gezicht bleef hangen. ''Mannelijk instinct, en zo'n schoonheid waarmee ik zo prettig kan praten zou het heus wel aan kunnen.'' Daardoor moest ze toch wel lichtjes grinniken. O wat voelde het heerlijk om nog eens echt gemeend te glimlachen en geen geforceerde. Het engel zijn was inderdaad nou niet echt de perfecte excuus, maar zo was het eigenlijk wel. Engelen hebben nu eenmaal die zware neiging om anderen te helpen, en daar kon men niks tegen doen al kon Lightning dat toch beter negeren dan de rest. Light was verbaasd toen er een pup tevoorschijn was gekomen, en omdat die zo schattig was, was Lightning er meteen voor gevallen en het opgepakt. Het was zo donzig en zacht. Je zou dat wel uren kunnen knuffelen. terwijl ze de pup vast had healde ze de wonde, vertelde hem dat hij niet mocht krabben ook al jeukte het nog zo erg. En ze kon het niet laten door hem te zeggen dat hij haar nu wel iets verschuldigd was. ''Ik zou niet weten hoe ik die moet inwisselen, weet jij iets?'' Meteen verbreedde de speelse grijns tot iets ondeugender. " hm..." zei ze en deed alsof ze na dacht 'wat dacht je een van een afspraakje ' sprak ze grijnzend ' morgen?' grijnzend keek ze hem uitdagend aan.

Hij had tijdens het afwachten op een antwoord grijnzend voor haar gestaan. Zijn hand ruste nog steeds op haar schouder en hij trok kort een wenkbrauw op bij het antwoord van de dame. 'wat dacht je een van een afspraakje, morgen?' Zijn charmante grijns speelde weer op en hij keek aantrekkelijk in haar ogen ''Als ik die dienst op die manier moet inwisselen verwond ik me wel vaker. Natuurlijk, niemand met hersenen wijst zo'n schoonheid af.'' De puppy leek het te begrijpen en blafte vrolijk. Iemand charmeren word wel steeds moeilijk door zo'n pup. Het kleintje sprong van Light af en snel ving hij hem op voordat hij viel. ''Anskiere'' De hond piepte op zijn aller liefst en keek weer met zijn puppyblik naar Light. Snel gaf hij hem een zacht tikje op zijn neus. ''Ga mij nou niet na doen hé? Ik ben nu met haar bezig, zoek jij maar ander'' Die hond nam echt zijn streken over dacht hij bij zichzelf. Binnen de kortste keren zit hij ook iedere teef om de nek. Hij zette hem op de grond en zijn blik gleed weer naar Light. ''Waar mag ik jou prachtige verschijning morgen weer ontmoeten?'' De puppy was naast hem komen zitten en keek verwachtingsvol naar Light. Diep van binnen keek Crowley op de zelfde manier maar die blik werd bedekt door een charmante.

Goed, in het begin zou ze nooit verwacht hebben dat ze zou vragen achter een afspraakje, maar het floepte er gewoon uit. En raar maar waar had ze er helemaal geen spijt van. Ze hoopte zelf dat hij ja zou zeggen, anders zou het best wel een gênant en awkard moment zijn, moet ze toegeven. ''Als ik die dienst op die manier moet inwisselen verwond ik me wel vaker. Natuurlijk, niemand met hersenen wijst zo'n schoonheid af.'' Antwoorde hij waarop Lightning nog breder grijnsde waardoor haar ogen mee glimlachten. "Zelf zonder een wonde zou het je hoogstwaarschijnlijk wel gelukt zijn' sprak ze grijnzend. Ja waarschijnlijk als hij eraan gedacht zou hebben zou het hem nog gelukt zijn ook, deze keer was zij hem gewoon voor. Kort giechelde Lightning bij het zien van de pup. ''Ga mij nou niet na doen hé? Ik ben nu met haar bezig, zoek jij maar ander'' O die twee waren toch zo'n perfect duo. ''Waar mag ik jou prachtige verschijning morgen weer ontmoeten?'' ze moest lachen bij het zien van de beide blikken, een van crowley en de andere van de o zo schattige donzige pup. 'wat dacht je van het oude dorp? daar is er een klein restaurant, en het is neutraal gebied dus we kunnen beide ontspannen genieten van het eten' stelde ze grijnzend voor.

''Als ik die dienst op die manier moet inwisselen verwond ik me wel vaker. Natuurlijk, niemand met hersenen wijst zo'n schoonheid af.'' Al zijn woorden meende hij, dat maakte zijn stem zo glad. "Zelf zonder een wonde zou het je hoogstwaarschijnlijk wel gelukt zijn' Die uitspraak zorgde er voor dat zijn charmante glimlach ten onder ging voor een vrolijke. Hij kon gewoon geen stand maken tegen dat. ''Dat weet ik nog niet zeker, de meeste meiden vallen op gewonde jongens. Maar je hebt wel gelijk nu ik er over nadenk, jij bent zeker niet zoals de meeste. Ik zou je eerder zetten onder de sectie buitengewone schat'' Zijn puppy begon ook wat met Light te flirten en snel maakte hij duidelijk dat dat zijn taak was. Daarna richtte hij zich weer op Lightning ''Waar mag ik jou prachtige verschijning morgen weer ontmoeten?'' Haar antwoord volgde kort na zijn vraag 'wat dacht je van het oude dorp? daar is er een klein restaurant, en het is neutraal gebied dus we kunnen beide ontspannen genieten van het eten' Een speelse grijns sierde zijn gezicht ''Als ik tegenover jou zit tijdens het eten kan ik je garenderen dat ik er van geniet.'' Hij pakte zachtjes haar hand en drukte er een kus op waarna hij weer in haar ogen keek. ''Ik kan niet wachten om jou wonderschone verschijning morgen weer te zien.'' Anskiere ging op twee pootjes staan en piepte vragend. ''Mijn kleine vriend vraagt of hij morgen ook het geluk mag treffen en jou weer te zien.'' Hij woelde even over het kleine kopje van de pup die toen bevestigend kefte.

''Dat weet ik nog niet zeker, de meeste meiden vallen op gewonde jongens. Maar je hebt wel gelijk nu ik er over nadenk, jij bent zeker niet zoals de meeste. Ik zou je eerder zetten onder de sectie buitengewone schat'' Breed grijnzend keek ze hem aan, en voelde hoe haar wangen warmer begon te worden. Verbaasd legde ze haar handen op haar wangen om die af te koelen. Bloosde zij nou juist? Ugh, dat het maar niet zichtbaar was. Lightning stelde vervolgens voor waar ze zouden kunnen afspreken. ze hadden geluk dat er deze dagen nog neutraal gebied was. ''Als ik tegenover jou zit tijdens het eten kan ik je garanderen dat ik er van geniet.'' Deze keer lukt het lightning om niet te blozen, ze hield daar niet van. 'het zelfde geldt voor mij' sprak ze grinnikend. ''Ik kan niet wachten om jou wonderschone verschijning morgen weer te zien.'' Lachend keek ze na zijn woorden naar de pup toen ze hem lichtjes hoorde janken om aandacht. 'Natuurlijk mag hij ook mee' Tegen zo'n schattige pup zei je toch geen nee? dat zou pas echt gemeen zijn. En opzicht is lightning helemaal niet gemeen. 'Dan zie ik je daar?' Vroeg ze, boog naar hem toe, gaf een kus op zijn wang, en voor hij nog iets kon doen of er iets kon op zeggen spreidde ze haar reusachtige spierwitte vleugels waar vage zwarte spikkels op te zien waren en vloog met twee krachtige vleugelslagen ver de lucht in en verdween uit het zicht met een grote grijns op haar gezicht.