Gezelschap? Intressant... [Ezia]

Onderwerp: Gezelschap? Intressant... [Ezia] di aug 06, 2013 8:20 pm

Hij liep nu al een tijdje in dit gebied, niet dat hij iets de doen had. Nou ja, hij had hier zeker wel wat te doen. Maar die bezigheid begint pas bij de schemer. Die bezigheid kan je ook zijn werk noemen. Werk, iedereen denkt gelijk dat het legaal en normaal is. Maar dat is het zeker niet, in tegendeel. Hoeveel professionelen dieven ken je? Een non-stop baan, en al is de loon afwisselend meestal verdien je er goed mee. En precies zoals het hoort bij je droom baan geniet hij er met volle teugen van. Verder doet hij weinig spannends met zijn leven, al is er nog wel een hobby. Hij houd er van om aan dingen te prullen en dingen uit te vinden. Momenteel is hij bezig met een kompas. Daar werkt hij nu ook lopende weg aan. Behendig maakt hij een koperen plaatje vast aan een grote ring. Het dunne plaatje buigt makkelijk en hij bevestig het door er wet ijzeren pinnen door te steken. ‘Weer iets af, als ik nu nog een magnetisch plaatje vind dan kan ik verder…’ mompelt hij in zich zelf. Waarom kon hij dat plaatje nergens vinden? Oké, het was niet echt iets dat normale wezens bij zich hadden maar toch. Er moest toch iemand zijn? Rustig liep hij verder over de bosgrond. Met zijn capuchon die zijn bruine haren bedekte. Zijn grijzige ogen fonkelde zacht door de lichtval. Als hij nu wat vond om zich mee te vermaken. Kort gleed zijn blik over het land, niemand. Nog niet. Eigenlijk verwachte hij ieder moment iemand die hem kwam tegenhouden en ondervragen over wat hij hier aan het doen was. Hij zorgt geen ruzie, dat deed hij nooit. Altijd probeerde hij iedereen bevriend te houden, dicht bij hem. Al was het maar voor de rede dat stelen makkelijker werd. Ach, hij zou het eens makkelijk maken om gevonden te worden. Een beetje loom slofte hij naar een boom te en plofte er onder neer. Kort rekte hij zich uit en ging weer verder met prullen. Ze mochten wel snel komen, voordat hij zich kapot verveelde.

Onderwerp: Re: Gezelschap? Intressant... [Ezia] di aug 06, 2013 9:01 pm

Haar ogen schenen vel terwijl ze haar haren zacht borstelde. Niet dat iemand het zou zien maar ze was een engel, en engelen moesten er altijd goed uitzien. Ergens had ze daar een gigantische hekel aan. Maar ja, als een andere engel haar zou zien terwijl ze iets fout deed zou dat nog wel eens gevolgen kunnen hebben. Ze keek even om en legde de borstel vrolijk neer toen ze iets voorbij zag vliegen. Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze naar buiten sprong. Ze keek even om zich heen en rende erachteraan, net als ze al dacht een vlindertje. Ze lachtte even en volgde het naar het park waar het nog volkomen rustig was. In de middag werd het altijd wel druk maar zo vroeg op de ochtend. Ze keek even dubbel om zich heen om te kijken of er niemand was en sloeg toen lachend haar vleugels uit terwijl ze achter de vlinder aan dook. Ze had deze dagen enkel en alleen geoefend op haar vliegen, de aarde vloog andersdan de hemel. Jep, deze engel was nog niet zo lang gevalle. En toch kon ze al behoorlijk vliegen. Ze keek naar het vlindertje toen het landde. Zachtjes en lichtvoetig liet ze zich naast het bloempje zakken. Waarna ze de vlinder nadeed en haar vleugels gestrekt naar achter hield, en af en toe klapperde. Zo bleef ze even zitten, kijkend naar het vlindertje. Tot het vlindertje met een snelle beweging weg vloog en Ezia een geluid hoorde. Meteen sloeg ze haar vleugels in op haar rug en keek ernaar. Was het een demoon. Ergens hoopte ze van wel. Dit wezens vond ze ergens wel geweldig. Ze stond snel op en keek even naar de bomen. Wat was daar?

Onderwerp: Re: Gezelschap? Intressant... [Ezia] wo aug 07, 2013 8:47 am

Rustig werkte hij verder aan het kompas. Hij maakte aan de voorkant een klep vast aan de cirkel en bevestigede aan de achterkant nog een ring. Misschien handig voor als hij er nog iets in wou maken. Wat waarschijnlijk ook een heel gedoe werd. Ooit zou het wel lukken. Ooit. Ach ja, zo werkte hij in alle rust weer verder. Kort keek hij om zich heen, no niemand. Hoe slecht word dit gebied wel niet bewaakt? Het ene moment hangen ze om je nek en nu word hij volop genegeerd? Hij had zeker geen gastvrijheid verwacht maar het kon toch wel een beetje interesse getoond worden? Even ging hij wat verzitten waardoor hij op zijn kruisboog leunde. Hij gespte het ding van zijn rug af en legde het naast zich weg. Nu leunde hij op de pijlkoker maar dat lag nog niet zo slecht. Na nog wat tijd hoorde hij wat geluid en keek om zich heen. In de verte, tussen de bomen leek hij wat te zien. Zijn stem klonk kalm ''Kom maar verder, ik doe je niks'' Hij loog niet. Hij zou de vreemde niks doen. Het liefst wou hij opstaan en op onderzoek uitgaan naar de vreemde. Maar hij bleef roerloos zitten, alles zijn handen bewogen toen hij het kompas in zijn zak liet glijden.

Onderwerp: Re: Gezelschap? Intressant... [Ezia] wo aug 07, 2013 9:52 am

Haar vleugels streken langzaam door de lucht terwijl haar ogen zoekend rondkeken. Waar was de vlinder gebleven. Haar ogen eindigde boven zich, naar de lucht. Terug naar de hemel hoefde ze niet, hier was veel meer te beleven. Al snapte ze niet waarom ze haar hadden laten vallen, normaal werden engelen die demonen aankonden laten vallen. Zou zij een foutje zijn geweest? Nee toch, zij maakte toch geen fouten, of wel. Nee, we waren geen mensen. Een korte blik gleed over het veld, nou en, hier zou ze het er maar het beste van maken. Ze zag geen vliegende beestjes meer, en vogels gingen nog iets te snel voor haar. Ze sloeg haar vleugels uit en sprong draaiend de lucht in. Ze moesten toch wat doen om te tijd te doden, en ze hield van vliegen dus ging ze dat maar doen. Tot ze wat bij de bomen hoorde. Meteen zaten haar vleugels tegen haar rug en landde ze weer op de grond. Okey, als het een mens was, was ze de klos. Waar wouden haar vleugels niet verdwijnen. ''Kom maar verder, ik doe je niks'' hoorde ze een stem tussen de bomen zeggen. Even twijfelde ze maar haar nieuwschierigheid won het. Zachtjes zette ze pasjes in de richting van de bomen. Ze liep zoals feetjes altijd in die filmen liepen. Zou de maker een engel zijn, of een engel kennen. Maakt ook eigenlijk niet uit. Ze liep teminste erg lichtvoetig. Tussen de boven was het nog best donker. Ze liep tussen de bomen door waardoor zij ze een beetje verlichtte. Ja, dat kreeg je als je enkel energie was. Een lichtte blik gleed langs de bomen tot ze iemand zag zitten. "Hoi" zei ze zacht. Ze hield zich wel schrap om weg te vliegen, hij leek haar niet de beste persoon om tegen te komen. Toch bleef z zitten, iets aan hem was wel interresant, maar dat had ze ook bij demonen. Maar dat was hij niet, helaas. Ze bekeek hem even, hij was ook geen mens. Misschien een wolf, of een vampier, misschien zelfs een magiër. Het maakte ook niet echt uit eigenlijk. "Wat ben jij?" vroeg ze. Meteen wou ze haar handen voor haar mond slaan, dat moest ze niet zo vragen. Een engel hoorde dat te weten. Te voelen. Ze beet even op haar lip en keek hem aan, toch zou ze haar woorden niet terug nemen, daar was ze te nieuwschierig voor.

Onderwerp: Re: Gezelschap? Intressant... [Ezia] wo aug 07, 2013 11:14 am

Zijn blik gleed over het veld en tussen de bomen. Zelfs in de lucht, hij wist maar al te goed dat mensen de neiging hebben om nooit naar boven te kijken. Maar omdat hij zelf ook maar al te graag daar gebruik van maakte deed hij het altijd. Hij zag rustige en lichte bewegingen tussen de bomen door. Geen bondgenoot dat was zeker. Die handelen meestal agressiever en sneller. Maar het maakte hem weinig uit, bondgenoot of niet. Als ze hem maar niet in de weg zaten met werken vind hij alles best. Kort keek hij op toen er een vlinder voorbij vloog. Maar richtte zijn aandacht al snel weer op de vreemde. Een meisje, nog niet al te oud. Grom, niet al te oud. Waarom had hij nou zichzelf de regel opgedaan om niet van kinderen te stelen? Ach, zijn eer. ‘Hoi’ zei het meisje zacht. Hij maakte een uitnodigend gebaar. ‘Hoi’ sprak hij kalm. ‘Wat ben jij?’ vervolgde het meisje. Kom op? Was dat niet een beetje racistisch? Hij liet niks merken en lachte charmant ‘De meeste vragen eerst een naam, maar goed. Ik ben een vampier.’ Over het vampier zijnde gesproken hij kreeg last van dorst. Rustig, om het meisje niet af te schrikken pakte hij een rood flesje en nam een slok. Daarna deed hij hem weer dicht en ruimde hem weer op. ‘Ik ga ervan uit dat jij een engel bent, dus zou ik je naam misschien mogen weten?’ vraagde hij vriendelijk. Even dacht hij na en glimlachte zachtjes naar haar ‘Ik ben trouwens Crowley’