Met haar rode laarsjes huppelde Silence door het hoge gras. Haar kleine voodoo popje op haar schouder geplaatst. Neuriënd beklom de jonge heks de heuvel die aan de waterval grensde. het was een zonnige dag vol met witte wolken in alle vormen en maten. Veel mensen lette niet echt op de wolken, op de geheimen die ze prijs gaven. eigenlijk was het best grappig hoeveel andere wezens over het hoofd zagen. Ze hoorde de stemmetjes niet die Silence hoorde. andere mensen praatten teveel en luisterden te weinig. Even stopte de jonge heks, luisterde ze naar wat haar spraakloze popje haar te vertellen had. Er waren een hoop kruiden hier, kruiden die ze kon gebruiken voor drankjes. Langzaam hurkte het vreemde meisje neer. Haar blonde haar met vandaag de rode plukken viel naar voren toen ze met haar vingers een groene plant omvatte en deze met een mompelende verontschuldiging aan de plant uittrok. Silence verontschuldigde zich altijd als ze het leven van een levend organisme beëindigde. maar eht was noodzakelijk, ze was een mens, ze moest dingen doden om te kunnen overleven. Rustig begon ze haar vreemde liedje weer op zachte toon, terwijl ze doorging met planten plukken.
kleding
zo aug 18, 2013 5:30 pm
